در گوش دلم باز نوید آمده است بگذشت شب و صبح امید آمده است تا مژده دهد به قدس، آزادی را یک دسته کبوتر شهید آمده است #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه #رباعی #قدس

خداحافظ ای ماه خوب خدا! خداحافظ ای بهترین ماه‌ها! بهار دل ما! خزان گناه! که بودی تو چون عید بر اولیا دم رفتن آمد، دلم تنگ شد کنم خاک پای تو را توتیا چه مأنوس بودند، قرآن و دل! خداحافظ ای لحظه‌ی ربنا! ابوحمزه‌ات، آنچنان دلنشین! هم این افتتاح‌ات، چنین دلربا! دعای سحر، قلب ما می‌ربود خداحافظ ای روح سبز دعا! ندانسته‌ام قدر شب‌های قدر نشد آنچنان حق ایشان ادا هزاران اگر ماه، آید ولی ندارند قدری، چو قدر تو را چه تلخ است از بین ما می‌روی! ببین از فراقت، روان اشک ما برایم تو ای بهترین همنشین! خداحافظ ای بهترین لحظه‌ها! اگر می‌توانی بمانی، بمان اگر می‌روی، باز، ای مه! بیا خدایا! در این روز عید سعید بده عیدی ما «وَ بَارِک لَنا» خدایا! به ما اجر خوبان بده ظهور ولی‌ات(عج) مقدر نما #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

عمری است سر بر درگه لطف تو می‌سایم قرآن به سر می‌گیرم و سرگرم احیایم ای منتهای آرزوی عاشقان! ای ماه! بنگر برای دیدنت شیدای شیدایم وقتی گرفتی از سر لطف و کرم دستم هر گز نلغزد در مسیر عاشقی پایم بی‌تو اگر چه سرد و ساکت، خلوتی دارم در خلوت و خاموشی خود غرق غوغایم با یاد تو چون بلبلی شوریده می‌خوانم نذر جمالت کرده‌ام ای گل! غزل‌هایم کی می‌شود گردی خرامان سرو این گلشن!؟ دلداده‌ی آن روی ماه، آن قدّ رعنایم هر شب تو را در خواب می‌بینم که می‌آیی ای کاش! تعبیرش کنی یک روز، رؤیایم #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

ای دل! بیا به خاطر دلبر، صبور باش از هر چه جز رضایت دلبر به دور باش سر را فقط مقابل جانان فرود آر با غیر او هماره تو اهل غرور باش بی مشتری است وصله‌ی ناجور در جهان خواهی اگر وصال، بیا جفت و جور باش سنگ طلا به کوره، طلا می‌شود، تو هم خواهی اگر خلوص، مقیم تنور باش عالم تمام محضر عالی‌جناب ماست غفلت مکن! مراقب شرم حضور باش! ما عازم بهشت برینم، همسفر! دنیا بوَد پلی و به فکر عبور باش ای عاشقان! بهشت، جمال نگار ماست عاقل! برو تو در پی حور و قصور باش! ظلمت کجا رفاقت با نور می‌کند!؟ خواهی اگر رفاقت با نور، نور باش کم‌کم صدای پای سحر می‌رسد ز راه بگشای دیده، شاهد عصر ظهور باش #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

زمستان رفت و روشن، چشم عالم، از بهاران شد فلک محو تماشای جمال گلعذاران شد به هم دادند دست مهر، سرو و لاله و زیتون تماشایی و پر گل، دشت‌ها و کوهساران شد هنوز از گلشن توحید، هر دم لاله می‌روید اگر قدس شریف ما مزار بی‌مزاران شد هنوز ای نخل آزادی! به عشقت می‌تپد دل‌ها اگر چه جاری از خون جوانان، جویباران شد سحر خیزان ایرانی، نوید از صبح آوردند که روشن از فروغش، دیده‌ی شب زنده‌داران شد بترس ای ابرهه! پهبادهای ما ابابیل‌اند که از کابوس آن تیره به چشمت روزگاران شد ز چشم غاصبان بردند خواب خوش چو موشک‌ها دوباره مسجدالاقصی قرار بیقراران شد سپاه قدس در راه است، لبخندی بزن ای قدس! ورق برگشت و این عالم به کام میگساران شد بخوان شعر ظفر در مقدم صاحب زمان(عج) بلبل! که فخر عالم و آدم، سپاه پاسداران شد برآید از افق تا مهر عالمتاب، ما هستیم به فرمان ولی لبیک گویان جمع یاران شد #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه #سپاه_پاسداران

هم با من و هم بی منی ای یار! کجایی!؟ سخت است برایم دگر اینقدر جدایی! از دیده‌ی ما ماه رخت، از چه نهان است؟ کی می‌شود از پرده‌ی غیبت بدر آیی!؟ از دوری تو من همه دردم، همه داغم بر درد دلم، قوّت قلبم! تو دوایی در مکه‌ای ای کعبه‌ی دل؟ یا به مدینه؟ یا در نجفی!؟ سامره؟ یا کرببلایی؟ ای گل! من شوریده، چنان بلبل محزون تا کی کنم از دوری تو نوحه سرایی!؟ شد روز من از دوریت ای ماه! چنان شب کی از افق ای صبح امیدم! تو برآیی!؟ بازآ و بزن بر سر بیدادگران داد ای منتقم خون شهیدان خدایی! یک عمر به امید تو هر جمعه شمردم ای کاش! همین جمعه، همین جمعه بیایی #محمد_رضا_قاسمیان #از_سبوی_عشق #آوا_سرکار_خانم_پروانه

ای پرسش نیاز مرا وصل تو جواب! خوبم که کرده باده‌ی عشقت مرا خراب تنها چنین نه قلب مرا کرده منقلب بر پا کند دومینوی عشق تو انقلاب آیا شود به وصل تو این جاده منتهی!؟ یا می‌کشد به سوی سرابم امید آب!؟ تا گل دهد شکوفه‌ی عشقت، بهار من! بر ما ببار از سر رحمت، چنان سحاب! هر چند با تبر سر ما را جدا کنند جاری شویم در رگ هستی چنان گلاب جولان بده هر آنچه که خواهی شبا! ولی سر می‌زند دوباره از آفاق، آفتاب گشتم برای وصف تو قاموس را بسی شعری نبود در خور وصف تو در کتاب خوردم کبوترانه بسی آب و دانه‌ات ای کرده هر دعای من از لطف، مستجاب! تا دیده‌ام بگیرد از رخ ماه شما فروغ ای جلوه‌ی جمال خدا! همچنان بتاب #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

ای بشر! ای آنکه شأنت، از ملائک برتر است در کرامت ای که افسر از خدایت بر سر است! کیستی آخر تو؟ ای محبوب ذات کبریا! رتبه‌ات از کلّ مخلوقات عالم برتر است از شراب عشق خود پر کرده حق، جام دلت بی‌سبب نبوَد اگر دائم به دستت ساغر است فخر انسان چیست!؟ ای آدم! به غیر از بندگی؟ آفرین بر آنکه او عبد خدای اکبر است بنده یعنی آنکه تسلیم فرامین خداست هر که تسلیم خداوندش نباشد، کافر است لازم‌الاجراست مردم! امر خلّاق مجید این نه حرف من، که این فرموده‌ی پیغمبر (ص) است بر دهان یاوه گویان، مشت محکم می‌زنیم الگوی ما ای مسلمانان عالم! حیدر (ص) است عفت و غیرت دو بال عزت انسان بوَد آی مرد باشرف! تقوا برایت بهتر است تر نکن از برکه‌ی آلوده‌ی مغرب لبت تا مهیّا چشمه‌ی ناب و زلال کوثر است بر ندارد از سرت هرگز حجابت اهرمن چادرت ای دختر خوبم! خودش یک سنگر است خوب می‌داند عدو، با بد حجابی های ما منزل آرام ما، چون کشتی بی‌لنگر است گاه، با خون دلت، باید نگهبانی دهی قوت عاشق، خون دل خوردن و چشمان تر است پاکدست و پاک چشم و پاکدل، اندیشه پاک اهل تقوا هر که باشد، پاک او را گوهر است ... #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

نور رخسار خود به من برسان از شراب لبت به من بچشان عاشقم، عاشق تو همسایه برنگیر از سرم تو هم بخیر سایه از تو قلبم نشاط می‌گیرد قلب بی‌تو چه زود می‌میرد! اسم تو، مشق عشق و تمرینم یاد تو چون طبیب بالینم شب و روزم! بهشت من هستی عطر اردیبهشت من هستی #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

دلم هوای تو دارد، دگر هوا چه کند!؟ به آستان تو آمد، دگر سرا چه کند!؟ اسیر دام تو، دلخوش به آب و دانه‌ی توست گدای عشق شما، مانده بی‌شما چه کند!؟ به هر طرف که نظر می‌کنم، بلا خیزد دلم میانه‌ی گردابی از بلا چه کند!؟ دلم خوش است که من مبتلا به درد توام کسی که درد تو را دارد او دوا چه کند!؟ تمام جود و سخایی، تمام لطف و عطا اگر تو دست نگیری که بینوا چه کند!؟ خدا کند که مرا یک دم از نظر نبری! غریب را نبوَد جز تو آشنا، چه کند؟ تو آن امام رئوفی که مهر تو بی‌حد اگر کرَم نکند شه به این گدا چه کند!؟ تمام عمر نگاهم به دست‌های تو بود شفیع آن که نباشی تو یا رضا(ع)! چه کند!؟ #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

در شب تاریک من ای ماه! نور آورده‌ای بعد از عمری عزا، جشن و سرور آورده‌ای در کمند زلف خود، داری فراوان گرچه دل از برای صید قلبم باز تور آورده‌ای قد سرو و روی ماه و غنچه‌ی لب، گونه، گل وه! چه کالای گران و جفت و جور آورده‌ای! می‌کنی شور قیامت با قیام خود، مگر باز اسرافیل را با نفخ صور آورده‌ای!؟ گشت اگر بلبل غزل‌خوان، ای گل! از شوق تو بود با شراب عشق خود، شعر و شعور آورده‌ای هم چراغ علم و دانش در دلم افروختی هم تو رسم زیستن را با چه شور آورده‌ای! در دلم بذر محبت ای معلم! کاشتی هم برایم مژده از صبح ظهور آورده‌ای #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه

بریده درد و داغ حضرت صادق(ع) امانم را گرفت اندوه جان‌فرسای او تاب و توانم را زبان‌حال او را با زبان خویش نتْوان گفت که آتش می‌زند با شعله‌ی وصفش، زبانم را چنان این حاکم ظالم، ستم گسترده در عالم که ابر تیره‌ی ظلمش، گرفته آسمانم را بهارم را چنان با سیلی ظلمش، خزان کرده که چون یاس کبودی کرده روی ارغوانم را خیام جدّمان را گر یزیدی‌ها زدند آتش به آتش می‌کشد منصور کافر آشیانم را امام منتقم(عج) یارب! چرا دیگر نمی‌آید!؟ به داد ما رسان آن مهدی صاحب زمانم را نصیبم گر شود روزی کنم درکِ حضورش را نثار مقدمش سازم، سرم را، جسم و جانم را #محمد_رضا_قاسمیان #آوا_سرکار_خانم_پروانه #شهادت_امام_صادق