💥 مهم‌ترین وسیلۀ سلوک، توجّه به بلای اولیای خدا و به‌ویژه توجه به اعظم بلاها، یعنی مصیبت سیدالشهداست. ◼️ #استاد_میرباقری: ◀️ مراقبۀ محرّم، مراقبۀ اجابت دعوت سیّدالشُّهداست. ما باید مراقبه کنیم ببینیم چه‌قدر اجابت کردیم و به همراهیِ آن حضرت رسیدیم یا نه؟ در زیارت رجبیّه آمده «لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي عِنْدَ اسْتِغَاثَتِكَ وَ لِسَانِي عِنْدَ اسْتِنْصَارِكَ فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ سَمْعِي وَ بَصَرِي‏». آیا واقعاً قلب ما اجابت کرده یا خیر؟ آیا گوش ما دعوت حضرت حق را شنیده و به سمع رسیدیم؟ بَصَر ما عاشورا را دیده و به شهود عاشورا و به رؤیت آن دعوت رسیدیم؟ آیا حقیقت آن دعوت و آن ندایی که در عالَم هست را شنیدیم؟ این ندا تعطیل نشده. ندای حضرت هنوز هم در عالَم جاری است و خواهد بود؛ آیا به آن جذبه‏ها رسیدیم یا نه؟ و آیا این اجابت‏ها ما را به عاشورا رسانده است یا خیر؟ ◀️ مهم‌ترین وسیلۀ سلوک، توجّه به بلای اولیای خدا و به‌ویژه توجه به اعظم بلاها، یعنی مصیبت سیدالشهداست. این مصیبت، در حقیقت، ابتلای رسول‌اللّه(ص) است. این ابتلاء، اعظم وسایل سلوک به‌سمت خدای متعال و محور تهذیب کُلّ تاریخ است. حتّی انبیای اولوالعزم نیز از این ابتلاء بهره برده و به‌واسطۀ آن رشد کرده‌اند. ◀️ عاشورا، کانون جوشش تولّی به حق و تبرّی از باطل است. امام حسین (علیه‌ السلام) چه‌کار کند که همۀ قلوب را مُحبّ حق و مُبغض باطل کند، آن‌هم نه‌فقط مظاهر باطل، بلکه کار را به عمیق‌ترین لایه‌های باطل برساند و بُغض را از عمق قلب انسان متوجّه دشمنان کند؟ آیا جز با بلای عاشورا می‌شود؟ eitaa.com/banoyealam

باز دور و بر ما معرکه برپا شده است یا سر قامت رعنای تو دعوا شده است eitaa.com/banoyealam

تیرهایی که همه از پس نخلستان ریخت با چه نظمی به میان بدنت جا شده است eitaa.com/banoyealam

یا بچسبان به رکاب علمت را بردار تا که مشک حرم و قلب مرا آب کنی eitaa.com/banoyealam

درصدد بود که دشمن بزند هست تو را قرعه افتاد که اول بزند دست تو را eitaa.com/banoyealam

سر ماهت ترکی دارد و ماندم که چه سان زینبم با تو سر نیزه ملاقات کند eitaa.com/banoyealam

امام صادق (عليه السلام) فرمودند : كانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِيٍّ نافِذَ البَصيرَةِ، صُلبَ الإيمانِ، جاهَدَ مَعَ أبي عَبدِاللّه ِ و أبلى بَلاءً حَسَنا و مَضى شَهيدَا ؛ [ . عمدة الطّالب ، ص 356 .] امام صادق عليه السلام :عموى ما ، عبّاس ، داراى بينشى ژرف و ايمانى راسخ بود ؛ همراه با امام حسين (عليه السلام) جهاد كرد و نيك آزمايش داد و به شهادت رسيد. لما رأى وحدته ع أتى أخاه و قال يا أخي هل من رخصة؟ وقتی كه ابالفضل تنهائى برادر را ديد آمد خدمت حضرت امام حسین (علیه السلام) و گفت: يا أخاه! آيا رخصت جهاد به من مى‏دهى؟ eitaa.com/banoyealam

فبكى الحسين ع بكاء شديدا امام حسين عليه السلام گريه شديدى كرد ثم قال يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي بعد فرمود: اى برادر! تو پرچمدار منى، اگه تو شهيد بشی لشكر من از هم می پاشد فَقَالَ الْعَبَّاسُ قَدْ ضَاقَ صَدْرِي وَ سَئِمْتُ مِنَ الْحَيَاةِ وَ أُرِيدُ أَنْ أَطْلُبَ ثَأْرِي مِنْ هَؤُلَاءِ الْمُنَافِقِينَ. عباس علیه السلام عرضه داشت: آقا سينم تنگ شده و از زندگى خسته شده ام. ميخواهم از اين منافقین خونخواهى كنم. eitaa.com/banoyealam

فَقَالَ الْحُسَيْنُ ع فَاطْلُبْ لِهَؤُلَاءِ الْأَطْفَالِ قَلِيلًا مِنَ الْمَاءِ امام حسين عليه السلام فرمود: مقدارى آب از براى اين كودكان طلب كن. مشک را پر از آب کرد، بهنگام برگشت از فرات که مشک را به سینه داشت و شمشیر میزد، ناگهان دست راستش را قطع کردند: فَضَرَبَهُ عَلى يَمينِهِ، فَأَخَذَ السَّيفَ بِشِمالِهِ، وحَمَلَ عَلَيهِم وهُوَ يَرتَجِزُ: وَاللّه ِ إن قَطَعتُمُو يَميني إنّي اُحامي أبَداً عَن ديني وعَن إمامٍ صادِقِ اليَقينِ نَجلِ النَّبِيِّ الطّاهِرِ الأَمينِ سپس شمشیر به دست چپ گرفت، تا اینکه دست چپ او را هم قطع کردند: eitaa.com/banoyealam

فَقاتَلَ حَتّى ضَعُفَ، فَكَمَنَ لَهُ الحَكيمُ بنُ الطُّفَيلِ الطّائِيُّ مِن وَراءِ نَخلَةٍ، فَضَرَبَهُ عَلى شِمالِهِ، فَقالَ: يا نَفسُ لا تَخشَي مِنَ الكُفّارِ وأبشِري بِرَحمَةِ الجَبّارِ مَعَ النَّبِيِّ السَّيِّدِ المُختارِ قَد قَطَعوا بِبَغيِهِم يَساري فَأَصلِهِم يا رَبِّ حَرَّ النّارِ دست‌هایش را که قطع کردند، عباس (عليه السلام) پرچم را با کمک سینه نگاه داشت و مشک را به دندان گرفت که ناگاه تیری بر مشک آب آمد و آبها روی زمین ریخت فَوَقَف العبّاس مُتحيّرا یعنی یک وقت دیدند که ابا الفضل سوار مرکب ایستاده اما متحیر است. متحیر است چه کند؟ دستی ندارد تا بجنگد و آبی ندارد تا به خیمه ها برساند. چه کند؟ من وعده ی آب تو به اصغر دادم یک جرعه برای او نگهداری کن ای مشک نگاه کن به بالای سرم زهراست نشسته، آبروداری کن می نویسند تیری آمد و به چشم عباس اصابت کرد. دست نداشت تا تیر را در بیاورد. خم شد زانوها را بالا آورد و تیر را بین دو زانو گذاشت تا تیر را در بیاورد. eitaa.com/banoyealam

اینجا بود که عمود آهن آمد، «فَنقَلَبَ العباس من فرسه»؛ ابا الفضل از اسب به زمین افتاد فَقَتَلَهُ المَلعونُ بِعَمودٍ مِن حَديدٍ. به فرقم تا عمود آهنین خورد تنم زخم از یسار و از یمین خورد چو دستش را ز تن افکنده بودند علمدار تو با صورت زمین خورد فَلَمّا رَآهُ الحُسَينُ (عليه السلام) مَصروعاً عَلى شَطِّ الفُراتِ، بَكى... از حال خودش هم خبر میداد به امام و خیام طولی نکشید که دیدند صدای عمو آمد: «فنادا یا أَخَا اَدرِک أَخَاک» امام حسین بر اسب سوار شد و به علقمه رفت و فرمود: «  أَلانَ إنکَسَرَ ظَهرِي  وَ قَلَّت حِيلَتِي وَ انقَطَعَ رَجائِي وَ شَمُتَ بِي عَدوِّي وَ الکَمَدُ قاتِلي »  یعنی « الان کمرم شکست و چاره ام کم شد و امیدم قطع و دشمن مرا زخم زبان می زند و غصّه تو مرا می کشد.» eitaa.com/banoyealam

مشارکت درهزینه های عزاداری محرم وصفر کلیک کنید http://eitaa.com/joinchat/3548053534C77f6131815 التماس دعای فرج...