📒روزنوشت #دختر_چراغ_خانه 💐به قلم خانم صدیقه هویدا صدای زنگ آیفون را که شنیدم، از توی مانیتور دیدم عروسک به بغل ایستاده. دکمه‌ی دربازکن را زدم و مثل قاصدک به سویش پرواز کردم. او را به خود چلاندم، نفس عمیقی کشیدم. شامّه‌ام از عطر موهای نرم و لطیفش پر شد. بوسه‌ی محکمی به لپّش زدم، تنش هنوز بوی نوزاد می‌داد. سرزندگی را با تمام وجود، حس کردم. حالم جا آمد و خستگی از تنم در رفت. دست‌های ظریفش را گرفتم: با کی اومدی؟ دستش را در آورد، صدایش مثل نغمه‌ی موسیقی توی گوشم پیچید: با مامان. دوید سمت ایوان و کفش‌هایش را درآورد. چند دقیقه توی اتاق پلکید، از پشت پنجره نگاهش افتاد به باغچه. چشم‌هایش برق زد : بِلیم تو حیاط حَلَسون بِگیلَم. دمپایی پوشید و دوید بیرون. ساعتی با حلزون‌ها بازی کرد. باصدای نازکش گفت: مامان سِگیگ اَدا می‌خوام. دلم غنج رفت برای مامان صدیق گفتنش: اسمتو بگو تاغذا بیارم. از کانترآشپزخانه آمد بالا: اِسَم ماتِه حلما. برایش غذا کشیدم: چن سالته عروسک؟ پرید پایین: سه سال. چند قاشق غذا خورد. دوباره گفت: بِلیم تو حیاط. شیلنگ را برداشت، به هوای آب دادن گل‌ها حسابی آب‌بازی کرد. لباسش خیس شد، شیر را سفت کردم و بردمش تو. تلویزیون را روشن کردم . چند دقیقه که کارتون دید، عروسک به بغل رفت توی کمد دیواری روی رختخواب‌ها. با عروسکش حرف می‌زد و برایش شعر می‌خواند. میوه آوردم: فاطمه بیا میوه بخور. با رختخواب‌ها پرید پایین. یک قاچ پرتقال دادم دستش: تو کوچولویی؟ گذاشت توی دهانش: کوچولو نیسم. کلاس میلَم. برس را از توی کیفش برداشت رفت جلوی آینه: می‌خوام خوشِل بشم. گفتم : خوشگلی بده من اون برسو همه موهاتو کندی. کم‌کم بهانه‌ی مامان گرفت. گفتم: زنگ بزنم بیاد ببردت؟ گفت: آلِه. اُجا لَفته؟ چِلا نمیاد؟ بغض کرد. پیام دادم آمد دنبالش. صدای زنگ آیفون را که شنید باخنده‌ای شیرین و کودکانه مرواریدهای ریز و یکدستش را به نمایش گذاشت : آخ جون مامان اومد. کفش پوشیده و نپوشیده دوید توی حیاط: مامان .... مامان جونم..... بردمش دم در. به هوای آدامس راضی شد بوس بدهد، فورا لپّ لطیفش را پاک کرد و پرید بغل مامان. با رفتنش غم به دلم چنگ انداخت. انگار تمام شور و نشاط را با خود یکباره برد. اتاق‌ها را که جمع و جور می‌کردم، شلوغ‌کاری و شیرین‌زبانیش توی ذهنم می‌آمد. برگشتم سمت اتاق، با خود گفتم خدایا شکرت که دخترم را صاحب دختر کردی تا قلبش را شاد کند و خانه‌اش را از شور و هیجان پر کند. وقتی بی حوصله است، با شیرین‌کاریهایش او را سرگرم کند . هنگام کسالت، هوایش را داشته باشد و مونس تنهایی‌اش باشد. وقتی همسرش خسته و مانده از راه می‌رسد از خوشحالی جیغ بکشد و از گردنش آویزان شود و با صدای بچگانه‌اش بگوید: باباجونم ... و کوفتگی صبح تا شب را از جانش بتکاند. ای خدای مهربان، به برکت حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها) تمام آرزومندان را صاحب دختر کن و به مادران سرزمینم راه و رسم تربیت صحیح و زینب‌گونه‌ی دختران را بیاموز. #روز_دختر #پیام_های_شما 🆔 @bibliophil