قطعه‌ای از شعرِ “پرنده‌ی مهاجر”: تو هم بالا بیا! ای #نورِ_مادر! بیا بالا که زینجا نیست بهتر…! #بیا بالا و زین مَنظر نظر کن به دیروز و…! به امروز و…! به فردا…! تو زین مَنظر ببینی آشکارا که ما از نورِ مادر خلق گشتیم! همه #زهرا سرشتیم…! همان زهرای أَطْهَر همان زیباترین مفهومِ مادر! #پرنده داشت می‌دید…! که #مادر… از آن آغاز در دامانِ مِهرش تمامِ نورِ ما را پرورش داد… نگو کاین نیست… در یاد! نگو ای نورِ مادر…! تو پایینی برادر…! ز خود بیرون بیا تا خود ببینی که نورت از #وجودِ نورِ زهراست…! از آن آغازمان در نور…!؟ بودیم…! وگر بینی! درونِ نور…!؟ هستیم…! و #رَجعَت هم به سوی نورِ #مولاست…! چرا مِنْکُمْ…؟ چرا فِیکُمْ إِلَیْکُمْ…؟ گمانم آن!؟ کلیدِ این معمّاست… من و تو با وجودش! اُنس… داریم وَ زین رو از فراقش بی‌قراریم فراقش در #صفاتِ ماست…! ای دوست…! وگرنه #قطره در #دریاست…! ای دوست…! #دعای_ندبه #پرنده‌ی_مهاجر #امام_مهدی_عج #صاحب_الزمان_عج ✍🏻 شاعر: سید محسن مسعودی https://eitaa.com/bineshaneha