#رمان_آنلاین_کور‌بمان چشمام و آروم باز کردم سقف سفید بیمارستان جلوم نمایش داده شد آروم سرم و برگردوندم اتاق خالی بود و صدای اذان تو کل بیمارستان پیچیده بود و از گرگ و میش هوای بیرون پنجره می شد فهمید که اذان صبحه ... سرم و بردم سمت شکمم دیگه خبری از بزرگی اش نبود ... کوچیک شده بود مثل پارسال مثل همون وقتی که قبول کردم برم به اون ماموریت شبیه همون وقتی که عرشیا رو دیدم شبیه همون شبی که تو بغلش آروم شدم همون وقتی که به چشماش نگاه می کردم و همه دنیا آوار می شد روی دلم از فکر اینکه دیگه هیچوقت نمی بینمش ازدواج کردم مادر شدم بچه ام و از دست دادم حالا اشکام آروم روی گونه هام راه گرفت قصه ام از کودکی ام دور شد ۲۰ سالمه و بچه ام و از دست دادم ۲۰ سالمه و همه بدنم کبوده ۲۰ سالمه و چند جام شکسته نمی تونستم بدنم و تکون بدم ولی همه بدنم از بغض سنگینی که توی گلوم بود می لرزید درد تو همه وجودم پیچیده بود سرم داشت منفجر می شد نمی دونم الان روی این همه بدبختی چرا عرشیا آوار شده بود توی ذهنم تموم خاطره هاش از روز اولی که روی کشتی دیدمش تا اون روزی که بین آوار تنهاش گذاشتم و رفتم توی سرم می چرخید صداش اکو می شد توی اتاق انگار چشم هام داشت بسته میشد ولی نمی خواستم از این خواب بیدار شم انگار کنارم بود ... دیگه نتونستم مقاومت کنم درد همه وجودم و توی هم پیچید و چشم هام روی هم افتاد‌‌....

پارتی از رمان جدید #کور_بمان به زودی

- مود

کاش یه مغازه‌ای بود آدم می‌رفت می‌گفت: بی‌زحمت یه کم "خیال خوش" بدین ببخشید این "خنده‌های از ته دل" چند؟ آقا ببخشید؛ این "آرامشا" لحظه‌ای چند؟ از این"بی‌خیالیا" که می‌پاشن رو زندگی دارین؟ مثقالی چند؟ از این "روزایی که بی‌بغض‌ان" دارین؟ از این "سالای بی‌رنج" سایز دل ما دارین؟ این "شادیا" دوام دارن؟ کاش یه جایی بود می‌شد رفت و گفت: آقا یه "زندگی" می‌خوام، بی‌زحمت جنسش خوب باشه فقط، قیمتش مهم نیست.

- دیگ حجم این دلتنگیا، تو که نیستی بیش از حد شده.

*

بفهم ديگر شب‌ها دراز نيستند اين تويی كه تنهايی

از دست دادنِ او برای من مثل این بود که حفره‌ای دردناک در وجودم ایجاد شده بود که دائم او را به یاد می‌آوردم؛ فقدانی که هرگز نمی‌توانستم با چیزی پُر کنم. #جوجو_مویز

0303

#رمان_آنلاین_مغرور_عاشق #قسمت_105 _آوا.. جیگر بلند شو دیر میشه ها.. خواب‌آلود تو جام نشستم.. ساعت ۱۰ بود. اووو این همه خوابیده بودم؟ سریع بلند شدم. دیشب باران گفته بود ساعت ۱۱ وقت آرایشگاه داشتم. لباس رو هم خودشون از اونور برام خریده بودن. سریع آماده شدم. برام عجیب بود باران باهام نیومد.. سوار ماشین شدیم. بنیامین من رو رسوند آرایشگاه. داشتم پیاده میشدم که صدام زد. _آوا _جانم؟ چشمهای جفتمون گرد شد. بعد چند ثانیه لبخند خوشگلی زد و گفت: _ مواظب خودت باش.. سریع گازشو گرفت و رفت. تا چند دقیقه با چشمهای گشاد وسط خیابون وایستاده بودم. خاک بر سرت.. با این کارها آخر بند رو آب میدی.. با یادآوری جمله آخرش نیشم باز شد. نگرانم بود.. حرفش معنی دیگه ای که نمی داد.. می داد؟ ای جاان!! رفتم توی آرایشگاه. خانم مسنی بود و با احترام من رو‌نشوند روی صندلی و کارش رو شروع کرد. دوست داشتم دستم باز بود کل آرایشگاه رو میکردم تخت جمشید.. سرم داشت منفجر میشد. چشمهام از زور مژه‌های مصنوعی داشت روی هم می افتاد.. اینقدر ناخن های بلندم که لاک کالباسی خوشرنگی روش بود رو توی کف دستم فرو کردم تا بالاخره صداش در اومد و گفت: _ای جان دلم!! چقدر تو ماهی دختر! پاشو پاشو که امشب حسابی دل میبری!! دو تا از دستیار هاش کمکم کردن لباس پوشیدم. فوق تصورم بود! ماکسی بود و دکلته. از کمر به پایین یکم پف داشت. مدل ۲۰۱۸ بود. عکسش رو توی به روز ترین ژورنال های خارجی دیده بودم... نویسنده: یاس🌱

#رمان_آنلاین_مغرور_عاشق #قسمت_106 خودم رو توی آینه دیدم. زمین تا آسمون فرق کرده بودم.. موهام رو بالای سرم مثل گل جمع کرده بود و بقیه اش رو آبشاری باز گذاشته بود. آرایش‌صورتم هم که اصلا نگم بهتره.. شبیه پرنسس های اروپایی شده بودم! یکی از دخترها اومد داخل و گفت: _ آقای رستا دم درن.. خواستم حساب کنم که خانومه گفت حساب شده. شنلی که لباسم داشت رو پوشیدم و کلاه رو کشیدم روی سرم و صورتم رو گرفتم پایین.. به ماشین تکیه داده بود.. کت شلوار مشکی پوشیده بود با پیراهن شیری با کراوات مشکی. موهاش رو هم مردانه زده بود بغل.. رفتم طرفش و آروم گفتم: سلام _علیک سلام! فکر می کردم الان می خواد شنلم رو بزنه بالا ولی فقط بی حرکت ایستاده بود. ناخداگاه فکرم اومد روی زبونم _نمی خوای ببینی چه طوری شدم؟ ابرویی بالا انداخت. بعد سریع اخم کرد و گفت: _اینجا تو خیابون؟ جلوی این همه مرد؟ لازم نکرده، سوار شو! در رو باز کرد و من نشستم. شاید هر دختری بود الان بهش بر می خورد.. ولی من کیلو کیلو تو دلم قند آب میشد. الهی قربون غیرتت بشم آقا!! خودش سوار شد و راه افتاد. هنوز خیلی نرفته بودیم... تو اتوبان بودیم که آروم ماشین رو کشید کنار. اتوبان خلوتی بود. برگشت سمتم و گفت _خیله خب حالا شنل رو بده بالا ببینمت.. نویسنده: یاس🌱

#رمان_آنلاین_مغرور_عاشق #قسمت_107 حرکتی نکردم. ناز کردن تو روز عروسی هرچند الکی و سوری که جرم نبود.. وقتی دید حرکتی نمی کنم خودش دستش رو آورد جلو تا شنل رو بده بالا که محکم زدم پشت دستش. دستش رو کشید و گفت: _چرا میزنی خو ؟ _تا الان که ندیدی.. تا شب هم حق نداری ببینی.. _چرا اون‌وقت؟؟ _دلیل خاصی نداره.. می خوام هیجان زندگیت بره بالا.. یک ابرو رو انداخت بالا و شیطون گفت: _نمیدونی خواهر شوهرت چه نقشه ای برات کشیده.. وگرنه الان به فکر هیجانات من نبودی.. از اینکه گفت خواهر شوهرت، از اینکه خودش رو شوهرم به حساب آورد، داشتم پس می افتادم.. قلبم داشت بندری می رفت..چقدر گلی آخه تو!! ولی متعجب از مفهوم جمله‌ش گفتم: _ مگه چیکار کرده خواهرشوهرم؟ نیشش باز شد ولی سریع بست و گفت: _زیادی به فکر هیجاناتت افتاده.. حالا تا اون موقع بذار من یه فازی بهت بدم بری هوا.. داشتم جمله‌ش رو برای خودم تجزیه تحلیل میکردم که ماشین کنده شد..! با سرعت ۱۹۰ تا میرفت.. همیشه از سرعت خیلی بالا می ترسیدم. ولی الان بهم کیف می داد. مطمئن بودم به خاطر حضور بنیامین بود. حس اعتماد.. حس امنیتی که کنارش داشتم غیر قابل انکار بود.. دستم رو از شیشه بردم بیرون و شروع کردم جیغ زدن.. اینقد جیغ زدم که گلوم درد گرفت. مثل آدم نشستم سرجام و با لبخند به جلو خیره شدم. بنیامین هم با لبخند رانندگی می‌کرد.. تا رسیدن به خونه دیگه هیچی نگفتیم. ساعت ۴ رسیدیم خونه. هنوز هیچ کس نبود. فقط کلی خدمتکار و مادر بنیامین و باران خونه بودن. باران دوید سمتم و با احتیاط بغلم کرد و گفت: _بیا ببین چه کردم برات!! نویسنده: یاس🌱