#اربعین امام حسین (ع) در بین اولیای خدا از نظر دلربايي و استیلاء بر قلوب، بسیار برجسته است، این یک امری الهی است ، حساب شده و دقیق است. در کوتاهترین مدت، بزرگترین مصیبت وارد شد و درجۀ بسيار عالي از صبر تحقق يافت. کوتاهترین مدت، بزرگترین مصیبت، بالاترين درجه از درجات صبر. این است که خدا به حسین علیه السلام عزتی را عنایت کرده که مافوق آن عزتی است که در ابنای بشر است. قیام اباعبدالله (ع) هم عزت و ذلت و هم موت و حیات و هم رابطة بين عزت و ذلت با موت و حیات را مطرح کرد که باید مورد توجه قرار گیرد.... انسان در يك تقسیم بندی دارای ارواح چهارگانه است؛ روح نباتی دارد، روح حیوانی دارد، روح انسانی دارد و روح الهی دارد، «نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحي» هرکدام از اين ارواح متناسب با خودشان، مقتضیات و آثاری دارند، گر چه انسان مجموعه‌اي از این ارواح چهارگانه است، اما آن چه که موجب شده به او «انسان» اطلاق گردد، روح انسانی اوست. اینکه میگوییم: «انسان»، مربوط به روح انسانیِ انسان است که مقتضیات و آثاری هم دارد و از اين روح انساني به «ما به الامتیاز» انسان از سایر حیوانات تعبیر میکنند. انسان با سایر حیوانات «ما به الاشتراك» هم دارد؛ آنها شهوت دارند، غضب دارند، وَهْم دارند، ما هم داریم؛ اما روح انسانیت ما به آن ارتباطی ندارد. از این جهت است که انسان یک چیزی اضافه دارد كه انسانیت انسان به آن است و آن چيز مقتضیاي ذات اوست. گاهی آن را در قالب اصطلاح عقل میگویند. عقل عبارتِ ديگري از روح انساني است بعد هم عقل را به عقل نظري و عملي تقسيم ميكنند. عقل نظري آن است كه بتواند استدلال كند، برهان اقامه کند، دلیل بیاورد. منشأ علوم، عقل نظريست. علی(ع) میفرماید: «اَلجاهِلُ مَیِّتٌ بَینَ الاَحیَاءِ»، جاهل يك مرده است بین زنده ها. یعنی کسی که عقل نظری اش کار نکند و به سراغ علم نرود، ميشود حيوان. گربه هم همين است سگ هم همين است، البته در قران «بَل هُم اَضَل» هم مي گويد. عقل عملی هم ، خوب و بد، زشت و زیبا را از هم تشخيص مي‌دهد. خوب و بد و زشت و زیبا از نظر بایدها و نبایدها نه شكل ها. بنابراین اگر بنا شود که انسان عقل را به کار نگیرد یا به طور كلي آن را در خودش سرکوب کند، در اینجاست که ما میگوییم اين دیگر انسان نیست، و تبديل به یک حیوان میشود، انسانیت این شخص مرده و از نظر انسانیت دیگر زنده نیست. انسانِ زنده آن انسانی است که این (ما به الامتیاز) در او زنده باشد، نمرده باشد و روزبه روز شکوفاتر شود... یکی از خصوصیات روح انسانی عزت طلبی است انسان عزت طلب است، از ذلت متنفّر است؛ اگر دیدید انساني ذلت پذیر شد یعنی از نظر انسانیت وارونه شده و ظلم پذیر شده، دیگر او انسان نیست،... يك خطبه اي در «ذيحسم» از حضرت نقل ميكنند كه در بخشي از اين خطبه مي‌فرمايند: «فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا شهاده وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً مي فرمايد كه: من مرگ را جز شهادت در راه خدا (يا سعادت) نمي‌بينم و زندگی ظاهری با ستمکاران را جز ذلت نمي‌بينم، يعني اينکه اگر ظلم را بپذیرم، این ذلت است. ظلم پذیری یعنی ذلت پذیری. اگر انسان، ظلم بپذیرد ديگر انسان نیست، یعنی از انسانيتش دست برداشته است. می‌فرمایند این مرگ، زندگی است برای من! آن زندگی مردگی است. در یک روایت ديگر می‌فرمایند «مَوْتٌ فِي عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِي ذُلٍّ»، با عزت بمیری، بهتر است از این كه در ذلت زنده باشی... این عزت و ذلت در بسیاری از موارد زندگی ما به طرق مختلف مطرح می‌شود که متاسفانه نادیده گرفته می‌شود که در مباحث تربیتی نمونه هایی را عرض میکنیم... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#اربعین در نامه اباعبدالله (ع) به مردم کوفه هست که فرمود « فَلَعَمْري ، ما الإمامُ إلّا الحاكِمُ بالكِتابِ ، القائمُ بالقِسْطِ، الدّائنُ بِدِينِ الحَقِّ ، الحابِسُ نَفْسَهُ على ذاتِ اللّه. به جانم قسم پیشوای شما نمیتواند کسی باشد مگر به کتاب [خدا، قرآن] عمل کند و طبق عدالت رفتار کند و متدین به دین حق باشد و نفسش را در محدوده [خواسته های] خدا حَبْس نماید و تسلیم بی چون و چرای خداوند باشد... در رده مسئولین هم سلیمان نبی (ع) را داریم هم فرعون در سلیمان (ع) نگاه می کنید تمام خدمت است، در فرعون که نگاه می کنید (أنَا رَبُّکَ الأعلَی) هر کسی که در هر چیزی یک ذره رشد می کند، رشد مالی، اقتصادی، حتی جاه و مقام، یا شهرتی پیدا می کند جذابیت‌ها و شیفتگی ها او را حبس می‌کند در بعضی روایات داریم مستی می آید و وجود او را می گیرد، یک سُکْری ، مستی قدرت، مستی مال، مستی شهرت، مستی شهوت... این مسئول، این وزیر، این وکیل، این مدیر، این وام دارِ خدا باید خیلی روی خودش کار کرده باشد (الحابِسُ نَفْسَهُ على ذاتِ اللّه) باشد که دچار آن مستی ها نشود. مستی مال، مستی ریاست، مستی شهرت، مستی شهوت، این مستی ها بسیار خطرناک است. طرف باید آنقدر وحشت داشته باشد که سَمتِ اینها نرود مگر اینکه اولا خیلی خودساخته و ثانیا حقیقتاً از باب وظیفه باشد. یعنی بتواند خودش را از خودشیفتگی ها و مستی ها نگه دارد، از این جذابیت‌های مادی و ریاستی و مالی نگه دارد. و بالاتر از آن تمام وجود خودش را وقف راه خوبانِ عالم قرار دهد که راه خدا و اهل بیت است. ای کاش در هر جا کسی که سِمَتی می خواست بگیرد چه کوچک چه بزرگ، این فراز ابی عبدالله را خیلی دقت می کرد که فرمود اگرعدالت را بخواهد پیاده کند، باید قرآن محور باشد، ، الحاكمُ بالكِتابِ ، القائمُ بالقِسْطِ، الدّائنُ بِدِينِ الحَقِّ این را همیشه جلوی چشم خودش قرار دهد و بعد مسئولیت بگیرد و الا مردم را بی دین می کند، از خدا دور می کند، از اهل بیت دور می کند مردم را از اسلام و دین بیزار میکند شما چه مردم عادی و چه مسئولین وقتی دم از حسین می‌زنید همین حضرت شما را توجه می‌دهد که ببینید قضیه چیست. فرمود «فَلَعَمرِی» به جان منِ حسین قسم، «مَا الإِمَامُ» این امامی که شما خواستید، فرماندهی که خواستید، «إِلَّا الحَاکِمُ بِالکَتَابَ» قرآن محور است «الدَّائِنُ بِدِینِ الحَقَّ» این شخص حق محور است. «القَائِمُ بِالقِسطِ» طبق عدالت حرکت می‌کند، عدالت محور است و یکی هم «الحَابِسُ نَفسَهُ» حبس نفس میکند خودش را وقف در راه خدا میکند نه طاغوت، نه شیطان، نه انحراف... اگر شما در هر جا سمتی دارید می‌توانید عدالت محور باشید؟؟؟ بسم الله، و الا نابود می‌شوید، از راه اباعبدالله دور می‌شوید سریع باید توبه کنید، اصلاح کنید و برگردید. تعارف نیست خدامحوری، عدالت محوری، حق محوری و قرآن محوری... این حسین جان حسین جان که میکنید طبق این محور عمل میکند. اگر این اباعبدالله شما است از او اطاعت کنید... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#اربعین در خانه، در تربیت خانوادگی، در تربیت قبیله ای، قوم، شهر، کشور، حکومت، انقلاب، در هر مسیری، آدم باید بداند در همه ی این ها یک حکومت نیست دو حکومت است، یک جریان نیست دو جریان است. یک جریان جریانی است که همواره می خواهد سمت باطل برود و ویژگی اش نابود کردن ارزش ها است و یک جریان حفظ ارزشها در همین کشور، در همین مسئولین ، در همین محیط فرهنگی و... به ظاهر یک حکومت است، یک مسئول است، یک مجموعه فرهنگی است ، یک نظام است ، یکپارچه است ولی داخل همان مجموعه هم ایثارگری وجود دارد و هم فرصت طلبی ، هر دو جریان دارند کار خودشان را انجام می دهند. جریان علوی وجود دارد و جریان اُمَوی. اباعبدالله (ع) در نامه ها، در خطبه ها، در کلام شان، و هم در قضیه کربلا به این نکته توجه می دهند که جریانات برای شما شلوغ نشود، گیج نشوید. «لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِن الجَهالَة وَ حَیرَةِ الضَلالَة» حیران نشوید. راحت بشناسید. بی تفاوت نباشید، جریان اُمَوی هم این نیست که همواره از بیرون باشد. نه؛ در هر مجموعه ای هست. اگر شما بی تفاوت باشید نسبت به این دو جریان، اتفاقی که برایتان می افتد این است که در هر سِمَتی که هستید، در هر گروهی که هستید، در هر جایی که هستید، در هر حیطه ای ( اقتصادی ، سیاستی، ریاستی و...) آنها مسلط میشوند اصلاً جریان باطل شروع می کند به همه جا نفوذ می کند. و از جهت اجتماعی آن کسی که حق است و سالم تر است بیشتر تحقیر می شود. بلایی سر شما می آورند که نمونه اش را در کربلا دیدید.. قمر بنی هاشم (ع) که صاحب نظر عالم است وقتی حرف می زند او را هو می کنند. ابی عبدالله (ع) حرف می زند به او سنگ می زنند. شروع به اهانت کردن می کنند... حضرت فرمود آن قدر فضای رسانه ای حمله کرده که دل های شما نسبت به حق نه تنها قساوت پیدا کرده بلکه به مرحله ای رسیدید که «طبِعَ الله عَلَی قُلُوبِکُم» شد. «طبعَ» بدترین نوع مرگ قلب است. حضرت آن جا یاد می دهد که اگردر خصوص ارزش گذاری ها و دفاع از ارزشها دقت نشود اتفاقی که در جامعه می افتد، پایمالی ارزش ها است و افرادی که ارزش ها را تقویت می کنند در جامعه تحقیر می شوند. کسی که دم از دیانت می زند، تحقیر می‌شود کسی که دم از حجاب میزند هو میکنند متدینین منزوی میشوند ، خانه نشین میشوند، جامعه این گونه می شود... چرا؟ چون شما بی تفاوت بودید رهبر انقلاب فرمود: «جذب حداکثری» این دقیقاً همان نقطه ای است که اباعبدالله (ع)به آن توجه می دهد، یعنی شما اگر دشمن ها را نگاه کنید میبینید که یک نقطه مشترک پیدا می کنند و دور هم جمع می شوند. اما جبهه حق مرتب یک نقطه افتراق پیدا می کنند و شروع به دعوا کردن می کنند. امام علیه السلام تاکید میکنند که این هایی که من گفتم فقط با یا حسین و یاحسین حل نمی شود. با (لبیک یاحسین) حل می شود. یعنی «وإن تَسمَعوا قَولی» باشید و «وتُطیعوا أمری» باشید تا به «اَهدِکُم سَبیلَ الرَّشاد» برسید #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#اربعین کسانی که با این کاروان زائرین نرفته اند، دل شان با آنها باشد. وسعت نیت داشته باشند. نیت غیر از هوس است. نیت داشته باشید که اگر مقدور شد سال آینده در میان زائران اربعین باشید. برنامه ریزی کنید،موانع را رفع کنید. در ضمن حضور امام حسین(ع) دائم است و همه عالم تحت پوشش خلیفةالله است. در روایت وارد شده بعد از اینکه دو ساعت از روز اربعین بالا آمد یعنی بین صبح و ظهر، امام حسین(ع) را با زیارتی که از امام صادق(ع) نقل شده زیارت کنید. اصل زیارت حضور در محضر امام و تجدید عهد با امام است چه از دور، چه از نزدیک. ان شاء الله عزیزان فردا تجدید عهد کنند. مفاد زیارت نامه، مفاد عهدنامه است این عهدنامه که در زیارت اربعین است خیلی لطیف است. عباراتی دارد که ما را به رجعت امام می رساند که «امری لامرکم سلم ونصرتی لکم معدة» و ما را به نصرت و یاری و انتظار می رساند. یعنی ما شهادت می دهیم که این جریان شما در ظهور ائمه و رجعت ادامه دار می باشد. هدف ما هم از انتظار، این است که قلب تسلیم باشد و دنبال رای امام باشد. لذا تمام یاری مان، برای امام آماده باشد. و بعد هم «فمعکم معکم» پس ما باید به دو تا معیت برسیم: معیت در ظاهر و باطن و معیت دوره فعلی و دوره رجعت. ان شاءالله بتوانیم اهل معیت تامّ این دوران غربت امام باشیم. #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#اربعین تلاشهای ما، حزن و اندوههای ما، عزاداریها و گریه های ما، باید راه سلوک ما را باز کند، ارزان فروخته نشود کسی منکر اجر و مزد و پاداش این عزا و اشک و ماتم نیست اما برای چه کسی و به چه میزان؟ این برمیگردد به این که تا چه حد این اشک و ماتم حرکت داده سلوک ایجاد کرده موحد کرده قلب سلیم درست کرده تبری و تولی ایجاد کرده... ما داریم در خصوص اشک و ماتم و قافله ای صحبت میکنیم که این قافله ما را به رحمت ابدی حق برساند نه مقطعی دقت میکنید ؟ من و شما این را میخواهیم نه اینکه تا یک مسیری همراهی کند و تمام پس اشک و گریه نجات بخش ابدی آن اشکی است که در مسیر سلوک باشد در مسیر توبه انسان باشد شما میبینید یک دهه، دو دهه، سه دهه، عزاداری و سینه زنی و گریه برای امام حسین (ع) میکنند اما روزهای بعد هیچ تحولی نه در قلب ایجاد شده و نه در سیره و سنت و روش زندگی اصلا فکر میکنند مشکلی نداشته اند که بخواهند اصلاح کنند اگر میگویی من با حسینم من با اصحاب حسینم این ادعا اگر درست باشد و اگر بفهمی میبینی که تمام زندگی اشکال دارد باید یک به یک اصلاح کنی ولی خب بعد از عاشورا بعد از سفر اربعین هیچ تغییری نیست نه در خصائص، نه در سیره زندگی خب این اشک و پیاده روی ثمره اش همان میشود که یک مزدی در این دنیا یا برزخ به او میدهند و تمام... یکی از نیازهای ضروری همراهی و در معیت حضرت بودن رسیدن به حریت و آزادی است آزادی از دنیا ، آزادی از شهوات ، آزادی از تعلقات، مگر مکتب کربلا غیر از این بود ؟ اینکه از دنیا بزرگتر شوی، از حیات دنیوی بیرون بیایی فراتر بروی سر را از این آخور دنیا بیرون آوری تا درهای عالم غیب به روی تو باز شود.. در باب ترک محرمات ، عمل به واجبات، در باب ترک تعلقات در باب تنبلی ها ، راحت طلبی ها و .... اشک و عزای بر سیدالشهداء (ع) در همین جا باید خودش را نشان دهد در همین جهت بالاخره آنچه در دل داریم و آنچه به زبان می آوریم نباید حقیقت پیدا کند ؟ نباید دست ما را بگیرد و نجات بخش ما باشد ؟ عوامانه فکر نکنیم .... #در_حرم_یار #سیدعربی Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389

#اربعین کسانی که با این کاروان زائرین نرفته اند، دل شان با آنها باشد. وسعت نیت داشته باشند. نیت غیر از هوس است. نیت داشته باشید که اگر مقدور شد سال آینده در میان زائران اربعین باشید. برنامه ریزی کنید،موانع را رفع کنید. در ضمن حضور امام حسین(ع) دائم است و همه عالم تحت پوشش خلیفةالله است. در روایت وارد شده بعد از اینکه دو ساعت از روز اربعین بالا آمد یعنی بین صبح و ظهر، امام حسین(ع) را با زیارتی که از امام صادق(ع) نقل شده زیارت کنید. اصل زیارت حضور در محضر امام و تجدید عهد با امام است چه از دور، چه از نزدیک. ان شاء الله عزیزان فردا تجدید عهد کنند. مفاد زیارت نامه، مفاد عهدنامه است این عهدنامه که در زیارت اربعین است خیلی لطیف است. عباراتی دارد که ما را به رجعت امام می رساند که «امری لامرکم سلم ونصرتی لکم معدة» و ما را به نصرت و یاری و انتظار می رساند. یعنی ما شهادت می دهیم که این جریان شما در ظهور ائمه و رجعت ادامه دار می باشد. هدف ما هم از انتظار، این است که قلب تسلیم باشد و دنبال رای امام باشد. لذا تمام یاری مان، برای امام آماده باشد. و بعد هم «فمعکم معکم» پس ما باید به دو تا معیت برسیم: معیت در ظاهر و باطن و معیت دوره فعلی و دوره رجعت. ان شاءالله بتوانیم اهل معیت تامّ این دوران غربت امام باشیم. #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#اربعین امام حسین (ع) در بین اولیای خدا از نظر دلربايي و استیلاء بر قلوب، بسیار برجسته است، این یک امری الهی است ، حساب شده و دقیق است. در کوتاهترین مدت، بزرگترین مصیبت وارد شد و درجۀ بسيار عالي از صبر تحقق يافت. کوتاهترین مدت، بزرگترین مصیبت، بالاترين درجه از درجات صبر. این است که خدا به حسین علیه السلام عزتی را عنایت کرده که مافوق آن عزتی است که در ابنای بشر است. قیام اباعبدالله (ع) هم عزت و ذلت و هم موت و حیات و هم رابطة بين عزت و ذلت با موت و حیات را مطرح کرد که باید مورد توجه قرار گیرد.... یکی از خصوصیات روح انسانی عزت طلبی است انسان عزت طلب است، از ذلت متنفّر است؛ اگر دیدید انساني ذلت پذیر شد یعنی از نظر انسانیت وارونه شده و ظلم پذیر شده، دیگر او انسان نیست،... يك خطبه اي در «ذيحسم» از حضرت نقل ميكنند كه در بخشي از اين خطبه مي‌فرمايند: «فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا شهاده وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً مي فرمايد كه: من مرگ را جز شهادت در راه خدا (يا سعادت) نمي‌بينم و زندگی ظاهری با ستمکاران را جز ذلت نمي‌بينم، يعني اينکه اگر ظلم را بپذیرم، این ذلت است. ظلم پذیری یعنی ذلت پذیری. اگر انسان، ظلم بپذیرد ديگر انسان نیست، یعنی از انسانيتش دست برداشته است. می‌فرمایند این مرگ، زندگی است برای من! آن زندگی مردگی است. در یک روایت ديگر می‌فرمایند «مَوْتٌ فِي عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِي ذُلٍّ»، با عزت بمیری، بهتر است از این كه در ذلت زنده باشی... این عزت و ذلت در بسیاری از موارد زندگی ما به طرق مختلف مطرح می‌شود که متاسفانه نادیده گرفته می‌شود که در مباحث تربیتی نمونه هایی را عرض میکنیم... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar