eitaa logo
در حرم یار
1.6هزار دنبال‌کننده
775 عکس
36 ویدیو
3 فایل
جلسات مباحث آیت الله محمدشجاعی(ره) و گزیده ای از نکته های بزرگان اخلاق و عرفان اسلامی از لسان استاد سیدعربی نشر و نسخه برداری از مطالب با ذکر کانال و منبع آن بلامانع است ارتباط با آدمین : @DarharameyarAdmin «تبادل و تبلیغ نداریم»
مشاهده در ایتا
دانلود
دعا مانند کاشتن نِشای برنج است. دعا که کردم، مانند این است که برنج را کاشته‌ام. حالا این باید سیری کند و مراحلی را بگذراند برنج کال یا دانه تبدیل به برنج رسیده شود و کارآیی‌اش تمام شود. نشای دعا را کاشته‌ای، اما کال است؛ باید برسد. این عوامل این نقش را دارد که موجب می‏شود دعای کال تو رسیده شود. گاهی هم دعایت بر اثر توجهاتی که در دعا داشتی، رسیده است؛ اما باید پخته شود و به فعلیت برسد. مرحله دوم تبدیل برنجِ «خام» به برنجِ «پخته» است؛ آیا وقتی برنج رسیده شد، شکم کسی را سیر می‏کند؟ اصلاً و ابداً! اینجا نیاز به یک مرحله دیگر دارد که طبخ آن است. این مرحله را هم باید بگذراند تا قابل خوردن شود. عواملی برای به ثمر رسیدن این نشاء یا دانه و آماده شدن آن جهت اجابت در دعا مطرح میشود که قابل توجه است عواملی مانند دورکعت نماز قبل و بعد از دعا یا ذکر صلوات قبل و بعد از دعا یا داشتن طهارت حین دعاء یا توسل همراه دعا یا رو به قبله بودن و عوامل مختلفی که در مباحث گذشته ذکر شده خصوصا اینکه براي دعا اول باید رفع موانع کنی تا دعایت مستجاب شود. استغفار، اوّلین مرحله از آداب دعا است. خیلی این مسأله دقیق، ظریف، منظم و طبق آداب دعا است که اوّل با استغفار رفع موانع كن؛ گناهانت که رفت و حجاب‏ها كه از سر راهت برداشته شد، آن وقت تقاضا کن. گاهی هم دعای تو کاملاً پخته و در ظرف آماده است، ولی باید در صف بایستی تا نوبت تو شود؛ این صورت سوم، یعنی بحث تسریع در اجابت است ... تمام این‏ها حساب‌شده است که در بحث دعا آمده و مطرح شده است. و رابطه مستقیم دارد با هر سه مرحله چه در مقتضی دعا، چه در به فعلیت رساندنش، چه تسریع در اجابت، خصوصا استغفار، استغفار آن هم حقیقی... Eitaa.com/darharameyar
در دعا و درخواست نیاز از خدای متعال مسیر اجابت باید طی شود گاهی ما دعا میکنیم و انتظار داریم به یکباره و معجزه آسا مشکل حل شود در حالیکه عالم با معجزه اداره نمیشود خدای مَنّان با اسباب و علل نظام عالم را مهندسی فرموده لذا دعا باید مسیری را طی کند و اسباب و عللی مهیا شود و یا تغییر کند تا دعا به اجابت نزدیک شود و گاهاً این موضوع موجب ناامیدی و فرسودگی در انسان میشود اگر چه در دعا باید اصرار داشت اما در مواردی اگر شما در اصرار بر حاجت، خود را به زمین و آسمان و در و دیوار نزنید به اجابت نزدیک ترید یعنی تسلیم این مسیر و مَشیّتی باشید که خدا برای اجابت در نظر گرفته اعلام فقر و عجز کنید و خود را به اینطرف و آنطرف نزنید و توکل و اعتماد به او داشته باشید گاهی خدا میخواهد شما به فقرو عجز خود واقف شوید و فقر و عجز و ذلت خود را اظهار کنید پس فرسوده و ناامید نشوید دل را به او بسپارید و به رضای او رضایت دهید و نیز از مواردی که در اجابت و تسریع دعا موضوعیت دارد غافل نباشید مانند : تاثیر استغفار و توبه و رفع موانع تأثير زمان و مكان بر دعا نظیر روز وشب های خاص ثُلث آخر شب سحرگاه بين الطلوعين شب جمعه و مساجد و مکانهای مقدسه و .... همینطور شروع دعا با «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم» تكرار مُعيّن و نامعین اذكار و اوراد تأثير نماز و روزه بر دعا تاثیر طهارت تاثیر حمد و ثناي الهي چهار مرتبه «الحَمْدُ للهِ رَبِّ العَالَمينَ» تاثیر نماز حاجت در مصلّاي خانه تاثیر استعانت از انبیاء و اولیاء و شهدا.. تاثیر رضایت و خوشنود کردن والدین تاثیر استجابت دعا بر سر مزار والدین تاثیر دعا و تَکرّر دعا برای دیگران تاثیر طلب مغفرت برای اموات حتی با طلب مغفرت برای دیگری، موانع اجابت دعاهای او را برطرف کنید تأثیر حالات ظاهری انسان در اجابت مانند «قعود» «رکوع» «سجود» که سجده؛ نزدیک‏ترین حالات بنده به پروردگار است و حالت استكانت، تضرّع، خضوع و خشوع… Eitaa.com/darharameyar
بنابر منابع اصیل اسلامی امام زمان(س) مظهر اسم «منتقم» خداوند متعال است. یعنی انتقام حضرت حق از طریق وجود ولی عصر (عج) پیاده خواهد شد. همۀ انبیاء و امامان (ع) در جای خود مظهری از اسماء الهی بوده اند ولی اسم منتقم حق تا به حال در هیچ داعیه ای ظهور نکرده است ، انبیاء اوصیاء و ائمه (ع) بیشتر مظهر نام های «هادی »، «رئوف»، «رحيم» و «عفو» خداوند متعال بوده اند خداوند منان چنین خواسته است تا اسم «منتقمش توسط بقیة الله (س) در دنیا جلوه گر شود. آن حضرت علاوه بر پیاده کردن حق، مظهریتی برای انتقام حق در دنیا نیز خواهد داشت. تجلى «انتقام حق بدین معنی است که به رغم ارسال رسل و ابلاغ کتب و تبلیغ اوصیاء و هدایتگری هادیان راستین، نوع انسانها به سوی طغیان سرکشی و مخالفت پیش رفته اند. با توجه به اینکه خداوند و عیدهایی در زمینه عذاب دنیوی طاغیان، ظالمان و فاجران داده است در مقطعی از زمان که ستمگری ستمکاران و گناهکاری گناهکاران و ناسپاسی ناسپاسان و کژروی کژروان و فساد فسادگران به اوج خود رسد در حدی که آه مظلومان و دین داران و دین خواهان به سوی آسمان رود غضب حق در انتقام و تحقق عذاب دنیوی جلوه میکند انسان نتیجه طغیان و نافرمانی خویش را در دنیا خواهد دید. این تحقق غضب الهی و جلوه گری انتقام حق از نوع بشر، توسط حضرت صاحب (س) خواهد بود از این رو با ظهور حضرت - که روز ظهور وعیدهای دنیوی الهی در خصوص زیانکاران است ـ مبارزه سختی در میگیرد و آن حضرت از کشتن مخالفان و معاندان و کسانی که مانع تحقق توحید در زمین هستند هیچ ابایی ندارد و آن قدر ستمگران و زیانکاران را میکشد و از میان می برد تا مایه فساد و طغیان از روی زمین ریشه کن شود. واضح است با شروع چنین مبارزه سهمگین شدید و سختی عده ای به دلیل شیوۀ عملی حضرت نسبت به مخالفان، دچار شک و تردید شده و حقانیت حضرت را رد نموده و بدتر از آن در بـرابـر او بایستند به بیان دیگر مبارزه سخت حضرت با باطل و شیوه مقابله وی موجب می شود عده ای در شک و تردید بغلطند و از حضرت برگشته و به رد و مخالفت با او بپردازند. آنان اگر از ثبات عقیدتی و عملی برخوردار بودند هیچگاه با روش و سیره حضرت در مواجهه با باطل متزلزل نمی شدند، زیرا بر این باور بودند که روز ظهور قیام امام زمان(س) روز ظهور «انتقام» حق و غضب الهی است و این اسم اعظم توسط ولی عصر (عج) در دنیا جلوه گر می شود. کتاب بقیه الله ع Eitaa.com/darharameyar
همین که انسان یک مقدار در قلبش احساس کند که چیزی دارد یا احساس کند که میتواند خودش با کمک عقلش ، فکرش ، سوادش ، پولش یا با کمک فلان دوستش مشکلش را حل کند، و یا همین که در قلبش احساس کند من سواد دارم ، توانایی دارم ، فکر و عقل دارم ، مشاور و دوست و رفیق دارم ، پول دارم ، شغل دارم ، پس انداز دارم.... قافیه را باخته بله، ما به ظاهر چیزهایی داریم ، یکی پول دارد ، یکی مقام دارد ، یکی علم دارد ، یکی مدرک تحصیلی دارد ، یکی زیبایی دارد ، یکی صدای خوشی دارد و ... اما آیا همه اینها از ما است ؟ همین که برای خودمان دارایی احساس میکنیم، همین که میگوئیم دارم ، یعنی عبد نیستیم و وقتی عبد نیستیم به جایی نمیرسیم . باید از اینها بمیریم. باید از این اعتماد به دارایی هایی که مال خود نیست مُرد. تا وقتی که اسیر اینها باشیم ، تا وقتی که توجّهمان به اینهاست ، به هیچ جا نخواهیم رسید. اگر میخواهی چیزی از خدا بگیری باید در قلب خودت حقارتت را نزد خدا ببری ، عجز خود را ببری، فقر خود را ببری، صفر بودن خود را در نزد خدا ببینی، گداها را ببینید میگویند ندارم ، ندارم ، ندارم ... خودش را هِی ناچیزتر نشان میدهد تا رحمت شما را به جوش آورد ، هر گدایی که بتواند شما را با اظهار فقر خود بیشتر به رحم بیاورد و بیشتر عجز و ناتوانی در حاجت خود را برای شما نشان بدهد شما را بیشتر به رحم میاورد، شما هم در مقابل خدا همین باش، فقیر شو، گدایی باش که فقر حقیقی خودت را در مقابل او نمایان کنی، قلبا و زبانا، اگر چه در مقام صحبت همه میگوئیم هیچی نداریم ، هر چه داریم مالِ خداست ولی در انتهای قلب چنین حقیقتی نیست، کاش میگفتیم خدایا تو را ندارم ... Eitaa.com/darharameyar
تنها سرمایه ای که ما داریم برای بهره مندی تکیه به فضل خداست اگر تکیه ما بر عمل خودمان باشد و بخواهیم با عمل خودمان راه حق را برویم قطعا زمین گیر می شویم حتی آنها که اهل عمل کثیر هستند در میانه راه مانده اند و احساس عجز می کنند . سرمایه ی اصلی ما فضل خداست که با آن می توان قدم های بزرگ برداشت و راههای نرفتنی را طی کرد اگر کسی به مرحله مشاهده فضل رسید، درهای امید به روی او باز می شود. و با امیدواری این راه را طی می کند. سرمایه سالک چیزی جز امیدواری به فضل او و رجاء به فضل او نیست. در دعای کمیل فرمود «و اجْعَلْه مِنْ أَحْسَنِ عَبِيدِكَ نَصِيباً عِنْدَكَ وَ أَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْكَ وَ أَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَيْكَ فَإِنَّهُ لَا يُنَالُ ذَلِكَ إِلَّا بِفَضْلِك‌» تقرب به منزلت تو جز با فضل تو بدست نیاید لذا کسانی که به مقام مشاهده فضل می رسند دیگر سر و کار و تکیه شان به عمل نیست، نه این که عمل قطع شود بلکه امیدشان به فضل خداست. اگر انسان مشتاق و سالک به راه افتاد و با تمام توان حرکت کرد و بعد از مجاهدتی که دارد به عجز رسید درهای فضل بروی او باز می شود اول می گوید ما می خواهیم به سمت خدا برویم؛ تلاش می کنیم، چهل سال پنجاه سال نماز می خوانیم و روزه می گیریم و شب زنده داری می کنیم و ذکر میگوییم و مبارزه با نفس میکنیم و .... بعد درها باز می شود و به خدا می رسیم. اما می بیند که نه مثل اینکه این نماز و روزه و عشق و محبت و ریاضت های انسان به اندازه ای نیست که او را به محبوب خودش برساند. وقتی انسان به عجز رسید و در این مسیر مضطر شد درها را باز می کنند و انسان می بیند که همه عالم با فضل خدا اداره می شود و همه چیز فضل است و این گونه نیست که کسی مستحق چیزی باشد... Eitaa.com/darharameyar
آیۀ ۲۱ سوره احزاب ‌ «لَقَدْ كانَ لَكُمْ في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» بر شما باد که از پیامبر اکرم (ص) تأسّی کنید يعني حق این است که از روش و سیرۀ پیامبر اکرم (ص) پیروی کنید، تا این تصوّر برای عدّه‌ای پیش نیاید که پیامبر اکرم (ص) در یک حدّ بالایی بوده‌اند و ما را چه کار به اینکه همانند ایشان خود را بسازیم. آیۀ شریفه میفرماید: شما چنین حقّی را دارید که باید از روش و راه پیامبر اکرم (ص) استفاده کرده و او را اسوۀ خویش قرار دهید. ، کارهای پیامبر اکرم (ص) به عنوان وظیفه انجام میشده است بعنوان رسالت و تکلیف بوده است، بنابراین زمانی که به ما میگویند از روش پیامبر اکرم (ص) تأسّی کنید بدین معناست. در روایاتی هم که در باب تقلید وارد شده است به این معنا اشاره شده است از آن جمله: «مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ‏ حَافِظاً لِدِينِهِ‏ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ وَ لِلْعَوَامِّ أَنْ يُقَلِّدُوهُ»‌ آن کسی که صائن نفس خود و حافظ دینش باشد و مخالف هوا و تابع امر مولا، عامۀ مردم میتوانند از او تقلید کنند، زیرا مردم بدون اسوه نمیتوانند زندگی کنند و باید اسوه داشته باشند و از او پیروی کنند حالا یکی از شاخصه‌های قرآن در خصوص این تاسی خلق عظیم است، رسول خدا به عنوان خلق عظیم معرفی می‌شود؛ یعنی کسی که صاحب اخلاق است، اخلاق در اسلام به آن خلق و به آن ملکه و به آن حالتی می‌گویند که روح معنویّت و روح الهیّت در آن عمل باشد، هرامری که متصل به خدا شد روح معنویت داشت میشود اخلاق. این اخلاق در همه جا حضور دارد، ما هیچ جایی در زندگی نداریم که اخلاق خاصّ خودش را نخواهد، چه در سَفر، چه در حَضر، چه با ارباب رجوع، چه با خانواده، با زن و بچه، با پدر و مادر، با فرزند، با همسایه... همه‌ی این‌ها اخلاق خودش را می‌خواهد خوردن همینطور خوابیدن همینطور معاشرت همینطور راه رفتن همینطور همه اینها میتواند از اخلاقیات باشد و می‌بایست در همه اینها بر خلق عظیم پیامبر تأسی کرد.. Eitaa.com/darharameyar
اينكه در قرآن فرمود بعضي‌ها به خودشان ظلم كردند يعني چه؟ معلوم مي‌شود ما دوتا خود داريم: يك خود است كه مكلّف هستيم ماييم, يك خود است كه امانت الهي است, به ما به عنوان امانت سپردند, آن امانت را بايد سالم روزي رُخَش ببينم و تحويل او بدهيم, اين امانت را بايد حفظ كنيم. چرا انتحار و خودكشي حرام است؟ براي اينكه ما مالك خودمان نيستيم. اين‌طور نيست كسي بگويد من مي‌خواهم خودم را از پا در بياورم ما خودي داريم كه حوزه تكليف ماست; همان‌طوري كه مالي كه به ما دادند امانت است و ما حقّ اسراف و اتراف نداريم، آن هويّت نابي هم كه به ما دادند, حقّ اتراف و اسراف نداريم نمي‌توانيم او را از پا در بياوريم, او با توحيد ساخته شد نمي‌توانيم او را ملحد كنيم, منافق كنيم, فاسق كنيم, او طيّب و طاهر آفريده شد, بنابراين آنچه ذات اقدس الهي به ما عطا كرده است كه كرده است از ما توقع دارد آن را از دست ندهيم. فرمود شما بالأخره مرتب بايد به من رجوع كنيد; ولي با ظرف خالي نياييد يا حسنه بياوريد يا ظرفِ خوب, اگر حسنه آورديد ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾, در بخشي ﴿فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها﴾, ر بخشی ﴿فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها﴾, گاهي هم ﴿وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ﴾... آیت الله جوادی آملی حفظه Eitaa.com/darharameyar
شعبان در شُرُف انقضاست و به استقبال ماه مبارك رمضان بايد برويم بسياري از بزرگان اين دهه آخر شعبان كه مي‌شود تمام تلاش و كوشش آنها اين است كه سود و زيانشان را مشخص كنند كه من اين يك سال چه كردم با چه وضعي مي‌خواهم مهمان خداي متعال شوم در حديثي معروف وجود مبارك حضرت ثامن الحجج (ع) میفرمایند كوتاهي هايي كه در طول اين ماه شده را جبران كنید استغفار خود را زياد كنيد؛ تلاوت قرآن و دعا را زياد كنيد، تا پاك و مطهر وارد ماه بعد شويد. فرمودند: براي ترك گناهان تصميم بگيريد و سعي كنيد و بر ترك و رهايي از گناهاني كه مرتكب شده ايد، مصمم باشيد به خوف الهي روي آوريد؛ ترس از خداي متعال را در خود ايجاد كنيد و به او توكل داشته باشيد كه اين وادي بدون توكل پيمودني نيست.... گاهي همه رياضت هاي انسان به خاطر يك گناه به نتيجه نمي رسد؛ در نهايت هم تا هنگامي كه آن گناه صاف نشود، انسان به نتيجه نمي رسد؛ برطرف كردن گناه نيز نيازمند توبه و توجّه است. حضرت همچنین فرمودند: اگر امانتي از مردم به عهده داريد به صاحبش برگردانيد... انسان بايد به انواع امانات و ديوني كه بر عهده دارد توجه كند؛ گاهي يكي از آنها، مانع بهره مندي از فيوضات الهي مي شود؛ ما به خدا عرض مي‌كنيم که خدايا اگر تاكنون از ما نگذشتي از ما بگذر! چون اگر نگذري كه ما نمي‌توانيم بياييم «اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فيما مَضي‏ مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فيما بَقِي مِنْهُ» Eitaa.com/darharameyar
با سلام و درود خدمت همه همراهان عزیز که در سال جاری با حضور صمیمانه خود محفل اُنس با قرآن و معارف اهل بیت (علیهم السلام) را زنده داشتند، و به «عبارات عبرت‌انگیزِ صُحُف آسمانی» و «اشارات ارشادگرِ راشدان الهی» گوش جان سپردند و با سعی و صبری سِتُرگ، آموزه‌های ارزنده‌ی شریعت را به منظور «طیِ طریقت»، با گشاده رویی پذیرفته، و با گشاده دستی به کار بستند... با توجه به تعطیلی کلاس به جهت نزدیک شدن به ماه مبارک و ایام نوروز، از همه عزیزان طلب حلیّت نموده و امیدوارم که خداوند کریم، توفیق دَرک دقیقِ کلام، و اِدراک عمیقِ مَرامِ قرآن و اهل بیت(ع) را نصیب ما گرداند، تا در سایه‌سار الطاف الهی، توفیقِ «جنگِ با جَهل»، «جَهدِ با جُمود» و «جهادِ با جُورْ» را بیابیم، و «سعادتِ مُشایعت» از این «أُسًی حسنات» و «قُدوِه‌ی اَحسنات» را رِزق و روزیِ خود گردانیم ان شاءالله Eitaa.com/darharameyar
همان طورى كه غذاهاى جسمانى بعضى مقوّى و بعضى ضعف‏آور است، بعضى نشاط انگيز و بعضى سستى‏آور و بى‏حال كننده است، بعضى موجب سلامت و بعضى مسموم كننده است،... غذاهاى فكرى نيز همين‏طور است. تعليماتى كه آدمى فرا مى‏گيرد و كتابهايى كه مطالعه مى‏كند و مقالاتى كه مى‏خواند و سخنرانيهايى كه گوش مى‏كند، جلساتی که میرود... از لحاظ اثر همه يكسان نيستند؛ بعضى‏ از اینها فكر و اراده را در جهت درست قوّت مى‏بخشد و بعضى يأس و نوميدى مى‏بخشد. بعضى از تعليمات ، بعضی از صحبتها بعضی از مقالات و اخبار بعضی از کتابها هست كه آدمى را به حيات و زندگى و نظام آفرينش و اسلام و نظام و غیره خوشبين مى‏كند، بعضی بدبین میکند . تعليمات دينى اگر به صورت درست آموخته شود ارزش حيات و زندگى و هدف آن را بالا مى‏برد و نظام آفرينش را دوست داشتنى مى‏كند، آدمى را به سرنوشت ديگران علاقه مند مى‏سازد، و اما بعضى تعليمات ديگر است كه حيات و زندگى را در نظر انسان بيهوده و بى‏هدف و خلقت را عبث معرفى مى‏كند، روحيه آدمى را نسبت به همه چيز و همه كس حتى نسبت به خودش بدبين مى‏نمايد. تعليمات بسيارى از افرادى كه خودشان روحيه ضددينى دارند همين اثر را دارد. اگر كسى مثلًا در رستورانی غذای آلوده ای بخورد به فاصله چند ساعت اثرش ظاهر مى‏شود و فوراً به بيمارستان منتقل مى‏گردد و آن رستوران را هم می‌بندند، مسئولش هم تحت تعقيب قرار مى‏گيرد، ولى چه بسيار اشخاص كه كتابهاى مسمومى را مى‏خوانند و آن كتابها روحيه آنها را فلج و بى‏حس مى‏كند ولى نه خود آنها و نه مقامات مسئول متوجه نمى‏گردند كه چنين ضايعه‏اى رخ داده است. اینجاست که امام حسن عليه السلام فرمودند: عجبا كه مردم درباره مأكولات خود مى‏انديشند كه مثلًا غذاى مسموم نخورند و اگر كسى غذاى مسموم به خوردِ آنها بدهد او را تحت تعقيب قرار مى‏دهند اما درباره افكار و معلومات و معقولاتى كه به مغز خود فرو مى‏كنند هيچ نمى‏انديشند و توجه ندارند، و بسا هست كه تا زنده هستند نسبت به آن شخص مسموم كننده علاقه‏مند هم هستند و به او ارادت هم مى‏ورزند. عجب‏تر و مهمتر اين است كه فكر مسموم و خطرناكى رنگ دينى و صبغه مذهبى هم داشته باشد؛ ديگر خطر او صدبار مهمتر است... Eitaa.com/darharameyar
اصلاح نفس و خودسازي از اموري است كه پرداختن به آن براي همه مؤمنين ضروري است. ضرورت پرداختن به اصلاح نفس و خودسازي براي كساني كه به كارهاي مهم اشتغال دارند بيش از سايرين است؛ چرا که نياز چنين كساني به استعانت از خداي متعال و توكّل بر او بيش تر و از سوي ديگر، دشمنی شيطان با آنها نيز شديدتر است؛ بركتي كه خداي متعال به بندگان خود عنايت مي كند به دليل خودسازي ها و مراقبه هاست؛ بنابراين هر انساني نيازمند فرصتي است تا بين خود و خداي متعال خلوت انسي داشته باشد؛ به هر حال عده اي كه از فرصت ها خصوصا ماه رجب و شعبان استفاده كردند، بايد شاكر باشند؛ آنها هم كه فرصت را از دست دادند بايد در فرصت هاي بعدي به حمد و اقرار و استغفار مشغول شوند تا درهاي فضل الهي به روي آنها گشوده و با فضل خداي متعال همه آنها جبران شود. كسي كه فرصت را از دست داده مانند كسي است كه مي خواهد در شب امتحان، دروس يك سال را با هم بخواند. اين كار در ظاهر شدني نيست مگر آن كه محاسبه ديگري پيش آيد پس، اين كه خداي متعال فرصت هايي را قرار داده که انسان جبران کند و آن چه را كه آرام آرام از دست رفته، تدارك كند، امكان پذير است؛ و اين عنايت مخصوص كساني است كه به مقام مشاهده فضل مي رسند. فضل الهي اگر شامل حال كسي شد، اندازه و حساب ندارد؛ يَا مَنْ يَقْبَلُ اَلْيَسِيرَ وَ يَعْفُو عَنِ اَلْكَثِيرِ اِقْبَلْ مِنِّي اَلْيَسِيرَ وَ اُعْفُ عَنِّي اَلْكَثِيرَ إِنَّكَ أَنْتَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِيمُ . لذا كساني كه در گذشته كوتاهي كرده اند مي توانند با حمد خداوند، اقرار و اعتراف به گناه و اظهار و ابراز ندامت و اعتذار صادقانه، به مشاهده فضل الهي رسيده و به واسطه فضل خداوند، جبران همه فرصت هاي از دست رفته را درخواست كنند. كه يكي از آنها كثرت در استغفار است؛ استغفار خود را زياد كنيد؛ تلاوت قرآن و دعا را زياد كنيد، تا پاك و مطهر وارد ماه بعد شويد... Eitaa.com/darharameyar
اگر کسی راه خدا را بشناسد می داند که ما نیاز به تطهیر دائمی داریم تا به مقام اخلاص محض برسیم. باید همه زوایای وجود انسان مطهر بشود تا مانع لقاء الله نباشد سیر الی الله آخر ندارد. و این آن چیزی است که باید سعی کنیم در این ایام به دست آوریم اما در این مسیر دو نکته را باید مواظبت کرد اول اینکه فضایلی که در این ایام بدست آورده ایم شیطان از ما نگیرد «لَوْ تَدُومُونَ عَلَى الْحَالَةِ الَّتِي وَصَفْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِهَا لَصَافَحَتْكُمُ‏ الْمَلَائِكَةُ وَ مَشَيْتُمْ عَلَى الْمَاء» دوم اینکه سعی کنیم که بر مراقبه و کسب فضایل مداومت داشته باشیم. و درجات بالاتر را بدست آوریم. مراقبه برای سال آینده را از الان شروع کنیم. سعی کنیم که اهل دوام و اهل نگهبانی ثمراتی باشیم که قرار است ان شاء الله در این ایام به دست آوریم و بدانیم آنچه به ما خواهند داد بسیار قیمتی است روایت داریم که ثمن «لااله الا الله» توحید است. بعضی تعبیر کرده اند که اگر یک لااله الاالله درست داشته باشیم مزدش بهشت می شود. دستگاه خداوند متعال اینگونه است. مزدهایی که داده اند خیلی فراوان است. انشالله این مزدها و آثار را بتوانیم بدست آوریم و حفظ کنیم پس اگر رسیدیم که ان شاءالله برسیم باید تنافس در درجات داشته باشیم. اگر هم نرسیدیم از الان خودمان را آماده کنیم. با استغفار و دعا و تلاوت و نماز قضا و ادای قرض و دِین و… . و از هر چیزی که احساس می کنیم مانع ماست فارغ شویم، از الان تسویه حساب کنیم تا ان شاءالله به شب قدر برسیم آن شب قدری که گذشت و هزار ماه ما را جلو نبرد، حتما مانعی وجود داشته. انسان اگر خودش را محاسبه کند، خودش را می شناسد. انسانی که می خواهد خودش را مداوا کند، هم باید قواعد طب را بداند و هم باید دائم خودش را کنترل بکند. دائما نسخه خودش را خودش بپیچد... Eitaa.com/darharameyar