جلسات سنوات گذشته (سیدعلی سیدعربی) امام‌ رضا ع فرمود یابن شبیب «إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلَايَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» اگر دوست دارید که در درجات عالی بهشت با ما باشید و از ما جدا نشوید با غصه ما غصه دار و با شادی ما شاد شوید و محبت و #ولایت ما را داشته باشید؛ اگر شادی و نشاط انسان، غصه های انسان و محبت و دل انسان به امامش گره خورد، در درجات عالی بهشت با ائمه ع قرین است «وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقا»(نساء/69)، انسان دیگر از این بهتر نمی تواند در بهشت جایی پیدا کند. همراه شدن با اهل بيت(ع) مستلزم بلاها و سختی ها است نه دنيا طلبي ، شخصی به حضرت عرض کرد: شما را دوست دارم؛ حضرت فرمودند: راست مي گویی، پس آماده بلا باش؛ چون محبت بلا مي آورد. البلاء للولاء امکان ندارد که انسان با معصوم(ع) باشد، ولی همراه غصه هاي معصوم(ع) و سختي هاي راه او نباشد؛ اگر انسان مي خواهد سفره خود را در شادي ها و خوشي ها و امنيت و خوف خودش از خدا و اولياءی خدا و دين خدا جدا کند، نمی تواند با خدا و اولياءی خدا همراهي کند؛ نمیشود سفره من جدای سفره امام باشد وبعد همراه امام هم باشم نمیشود من وابسته به همسر و فرزند وشغل و پول و اعتبار بین دیگران و غیره باشم ، اسیر تعلقات باشم بعد با امام حسین (ع)همراه باشم تصویری که شما از کربلا دارید چه را نشان میدهد ؟ اسارت در تعلقات یا قطع تعلقات؟ وقتي کسی همراه امام نبود چطور وارد وادي توحيد بشود ؟ آنها که همراه امام شدند آیا از همه چیز و همه کس خود را منقطع نکردند ؟ آیا آنها که دنبال دنیای خود حتی دنیای حلال خود بودند توانستند به امام برسند و همراه او باشند یا جا ماندند؟ اینکه مرتب مدعی هستیم (یا لیتنا کنا معک ) چه معنا می‌دهد ؟ آیا توخالی است ؟ اگر کسی همراه امام نباشد چطور از شفاعت بهره مند بشود ؟ مگر راهی غیر از این هست ؟ خب همراهی با امام چگونه است ؟ مگر تمام ملائکه جز شیطان برای رسیدن به عبودیت راهی غیر از سجده و خضوع و پذیرش این ولایت و عمل به آن داشتند ؟ ما چرا خضوع نداریم ؟ مگر ما از زمره عالین یا والهینی هستیم که امر به سجده نشدند؟ اگر انسان دوستی و #ولایت مولای خود را پذیرفت بايد به لوازمش هم پایبند شود. و یقینا در این مسیر سختي هایي هست؛ ما آمدیم که تحمل کنیم سختي ها را ، برسیدم به بصيرت ها، تغيير بدهیم آرزوها و تمايلات و تعلقات را ، جهت بزرگ تر شدن از دنيا، نگاه جامع به دنيا، نگاه واسع به دنيا در زیارت اربعین میخوانیم «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ‏ مِنَ الضَّلَالَةِ یعنی باید در راه امام حسین بذل مهجه کرد معنای زیارتی که می‌خوانید را می‌دانید ؟ یعنی هركس حاضر است در راه ما خون دل بخورد، با ما همراه شود! مهجه در عربي یعنی خون دل؛ و بذل مهجه يعني خون دل خوردن، يعني خار در چشم و استخوان در گلو بودن یعنی اگر میخواهید همراه امام معصوم باشید خون دل خوردن ها دارد مصائب دارد تحملها می بایدت مهجه در عرب گاهی نیز به معنای خون مانده در گلوی حیوانی است که ذبح شده خونی که بعد از ذبح از لحاظ فقهی پاک است یعنی برای حسینی بودن یا همراه امام معصوم بودن باید تمام هست و بودت را بدهی و از هر چه غیر اوست پاک شوی و با عشق تمام و با رغبت تمام مهجه کنی به قول معروف باید برای خرج کردن در این راه ریخت و پاش کنی!! نه اینکه پول فقط خرج کنی امام که پول من و شما را نمیخواهند خودت را باید خرج کنی اگر در این همراهی با امام صداقت داری باید دست از خواسته ها و تمایلات و تعلقاتت که زمین گیرت کرده برداری از غم وغصه ها و افسردگیهایی که مانع حرکتت بسوی خدا شده دست برداری نباشی از آنهایی که مرتب میگویند امروز این مشکل درست بشود بعد شروع میکنم این یکی مسئله هم حل بشود اعصابم آرام بشود بعد شروع میکنم !!! و علی هذا ...... #فاطمیه #در_حرم_یار #سیدعربی Eitaa.com/darharameyar

#وعده_صادق #ولایت نباید دوست و دشمن را با مرزبندی جغرافیایی شناخت و بر اساس نام کشور، در درجات متفاوت قرار داد. دوست و دشمن را بر اساس "ملیت" نیز نمی‌توان شناخت و تفکیک نمود؛ ملّت‌ها، داعیه‌ای برای دشمنی با یکدیگر ندارند، مگر آن که "نژاد پرست و قوم‌گرا" باشند فرهنگ‌ها نیز تا جایی که متعرض به یک دیگر نگردند، سر جنگ و دشمنی با هم ندارند؛ ادیان نیز همین‌گونه هستند؛ اگر ادیان و مذاهب الهی باشند، هیچ تعارضی با یک دیگر ندارند و اگر مکاتب و ایسم‌های بشری باشند نیز همین‌طور بنابراین ریشه‌ی دشمنی فرهنگ‌ها، ادیان و مذاهب در میان ملل، همه به خاطر فتنه‌ی اجنبی در تعرض به حریم یکدیگر می‌باشد ریشه‌ی تمامی دشمنی‌هایی که چه بین افراد، چه بین دولت‌ها و گاه ملت‌ها، در جهان به وجود آمده، که وجود دارد و خواهد داشت، همان «تضاد در منافع» می‌باشد. تعریف "منفعت" نیز ریشه در جهان‌بینی، ایدئولوژی، باورها و اعتقادها دارد. از این رو ممکن است جنبه‌ی "معنوی" داشته باشد و ممکن است جنبه‌ی "مادی" داشته باشد. با توجه به آن چه بیان گردید کاملاً مشهود است که دعوا بر سر "ولایت خدا" یا "ولایت طاغوت" بر انسان می‌باشد! از همان ابتدا همین بوده و تا انتها نیز همین خواهد بود. پس محک شناخت دوست و دشمن نیز همان "ولایت" است. بدیهی است که منافع دنیوی و اخروی کسانی که خواهان و تابع "ولایت الله = ولایت حق" هستند، با آنان که خواهان و تابع "ولایت طاغوت" می‌باشند، در تعارض جدی قرار می‌گیرد، لذا دشمنی‌ها با همین منشأ آغاز می‌گردد. بنابراین، روشن می‌شود که خطرناک‌ترین دشمن اسلام، مسلمانان و از جمله ایرانی‌ها، طاغوت‌ترین آنهاست، که ادعای مالکیت، ربوبیت (تدبیر و اداره امور عالم) را دارد و همچون فرعون فریاد « أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى من ربّ برتر شما هستم»، من ابر قدرت هستم، من صاحب جهان هستم، همه باید امور خود را تحت فرمان من تدبیر کنند ...، بر می‌آورد از سویی هر جبهه‌ای که نزدیک‌تر باشد، خطرناک‌تر است بنابر این، پیاده نظام دشمن در دورن ملت ایران، یا به تعبیر دیگری "ستون پنجم"، و به تعریف جامع‌تر "منافق" خطرناک‌ترین جبهه‌ و سنگر دشمن قلمداد می‌گردد، چرا که "نفوذ" کرده تا از داخل ضربه بزند... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar