اینک زمین در سفر آسمانی خویش به عصر تاسوعا رسیده است و خورشید از امام اذن گرفته که غروب کند. دیگر تا آن نبأ عظیم ، اندک فاصله ای بیش نمانده است و زمین و آسمان در انتظارند . فرات تشنه است و بیابان از فرات تشنه تر و امام از هر دو تشنه تر. فرات تشنه مشک‌های اهل حرم است و بیابان تشنه خون امام و امام از هر دو تشته تر است؛ اما نه آن تشنگی که با آب سیراب شود. او سرچشمه تشنگی است ، و می دانی، رازها را همه در خزانه مکتومی نهاده اند که جز با مفتاح تشنگی گشوده نمی شود. امام سرچشمه راز است و بیابان طف، عرصه ای که مکنونات حجاب تکوین را بی پرده می‌نماید. مگر نه اینکه اینجا را عالم شهادت می نامند؟ و مگر از این فاش تر هم می توان گفت؟ غروب تاسوعا نزدیک است‌و امام بر مدخل سراپرده راز تکیه بر شمشیر زده و در ملکوت می نگرد. عمرسعد فرمان داده است : یاخیل الله بر مرکب‌ها سوار شوید؛ بشارت باد شما را به بهشت !...» و آن گمگشتگان برهوت و هم سپاه شیطان ، بر اسب‌ها نشسته اند تا به اردوی آل الله حمله برند و هیاهوی آنان بادیه را سراسر از هول آکنده است. زینب کبری خود را به خیمه امام رساند و او را دید بر در خیمه تکیه بر شمشیر زده ، چشم بر هم نهاده است رسول الله آمده بود تا او را بشارت دیدار دهد. امام سربرداشت و به گنجینه دار عالم رنج نگریست. رسول الله (ص) را به خواب دیدم که می گفت : زود است که به ما الحاق خواهی یافت .» ... و طور قلب زینب از این تجلی در خود فرو ریخت. #فتح_خون #گزیده_کتاب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂