eitaa logo
دلدادگان کوی یار غائب 🌸مهدی (عج)🌸
512 دنبال‌کننده
917 عکس
360 ویدیو
5 فایل
السلام علیک یا بقیة الله فی ارضه گم گشته ام به اشک که پیدا کنم تو را دل شسته ام ز جان که تمنا کنم تو را
مشاهده در ایتا
دانلود
سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی (۱۲۷۶-۱۳۶۹/ ۱۳۱۵-۱۴۱۱ق) از پس از آیت‌الله است. او در ۲۷ سالگی به رسید. مرعشی، از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری و آقا ضیاء عراقی بود و از محضر سیدعلی قاضی، سید احمد کربلایی و میرزا جواد ملکی تبریزی بهره برد. گرایش سیاسی او موافق با آیت‌الله امام خمینی(ره) بود و این روحیه در بارزترین شاگردانش نیز دیده می‌شود. مرعشی نجفی، کتابخانه‌ای را تأسیس کرد که امروزه از لحاظ تعداد و کیفیت نسخه‌های خطی کهن اسلامی، نخستین کتابخانه ایران و سومین کتابخانه جهان اسلام به شمار می‌رود. او هیچ‌گاه برای سفر حج، مستطیع نشد. مدرسه‌های مرعشیه، شهابیه، مهدیه و مؤمنیه را او تأسیس کرد. تألیفاتش، تعلیقات احقاق الحق، مشجرات آل الرسول، طبقات النسابین و حاشیه بر عمدة الطالب هستند. او برای نوشتن برخی کتاب‌های خود به کشورهای مختلفی سفر کرد و با دانشمندان ادیان مختلف به گفتگو نشست. آیت‌الله مرعشی را بنا به وصیت خودش، در -واقع در خیابان ارم قم- دفن کردند. برای مطالعه بیشتر رجوع شود به 👇 https://fa.wikifeqh.ir/%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%A8%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86_%D9%85%D8%B1%D8%B9%D8%B4%DB%8C_%D9%86%D8%AC%D9%81%DB%8C لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
ثابت بن دینار ثُمالی مشهور به ، از یاران نزدیک امام سجاد (ع) بود. سال تولد او دقیقاً مشخص نیست اما با توجه به اینکه از زاذان کِنْدی (متوفی 82) روایت نقل کرده است، باید قبل از 82 قمری به دنیا آمده باشد. ابوحمزه اهل کوفه بود. ابوحمزه ثمالی برای اولین بار امام سجاد (ع) را هنگامی که ایشان از مدینه به کوفه سفر کردند ملاقات کردند و شیفته و علاقه مند ایشان شدند. پس از نماز خواندن وی در مسجد کوفه، از او پرسیدم برای چه اینجا آمدی؟ حضرت فرمودند: برای نماز خواندن؛ اگر مردم می دانستند نماز خواندن در مسجد کوفه چه فضیلتی دارد، مثل کودکان چهار دست و پا به سوی آن می شتافتند. سپس با هم به زیارت قبر امیرالمومنان علی (ع) رفتند. در راه از خرمن معارف امام سجاد بهره برد. با اینکه اهل سنت کمتر از راویان شیعی نقل روایت می‌کنند، به ویژه آنگاه که مورد توجه خاص این مذهب باشد، ابوحمزه از کسانی است که روایاتش به فراوانی مورد توجه آنان قرار دارد، چنانکه ابن عساکر در جاهای مختلف و ابن کثیر در موارد بسیار به اخبار و روایاتش استناد جسته اند و ابوالفرج اصفهانی نیز در الأغانی روایات فراوانی از او دارد. در میان رجالیون شیعه نیز ابوحمزه مورد ستایش و تعدیل واقع شده است و نجاشی او را از افراد ثقه می داند. ابوحمزه ثمالى در اثر زحمات طاقت فرسا و فعاليت هاى شبانه روزى در كسب علم و حكمت، به مرحله‌اى رسيد كه به عنوان استاد علم حديث و فقه و تفسير، بر كرسى تدريس تكيه زد و معارف اهل بيت عليهم السلام را به شيعيان آموخت. ابوحمزه ثمالی بيشتر وقت خود را به عبادت و تدريس علوم اسلامی ‌‌می گذراند. او از كسب فيوضات معنوى و تربيتى از محضر ائمه عليهم السلام به ويژه امام زین العابدین (ع) غافل نبود. از سند دعاى معروف به «ابوحمزه ثمالى» معلوم می شود كه ابوحمزه در آن شب هاى نورانى همدم، همراز و نوکر محضر پيشواى چهارم امام سجاد علیه السلام بود. وی در اين رابطه می گويد: امام سجاد (ع) شب هاى ماه مبارک رمضان تا سحر مشغول به نماز بود. و زمانی که وقت سحر می شد دعای ابوحمزه را می خواندند: «إِلٰهِى لَاتُؤَدِّبْنِى بِعُقُوبَتِكَ، وَلَا تَمْكُرْ بِى فِى حِيلَتِكَ، مِنْ أَيْنَ لِىَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَلَا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ ...». دعاى ابوحمزه طولانى و برابر با دو جزء قرآن كريم است. فرازهاى آخر دعا با اين مضامين عرفانى به پايان می‌‌رسد: «...اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ إِيماناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبِى، وَيَقِيناً صادِقاً حَتَّىٰ أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ يُصِيبَنِى إِلّا مَا كَتَبْتَ لِى، وَرَضِّنِى مِنَ الْعَيْشِ بِمَا قَسَمْتَ لِى، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ». آثار ابوحمزه ثمالی: – کتاب تفسیر القرآن الکریم (یک تفسیر از قرآن ). – کتاب النوادر (کتابی درباره موارد نادر). – کتاب الزهد (کتاب زهد). – رسالة الحقوق عن علی بن الحسین خصوصیات تفسیر ابوحمزه : در بعضی کتب از کتاب تفسیر ابوحمزه و در بعضی کتب از تفسیر القرآن الکریم، در تفسیر ابوحمزه، بر خلاف تفاسیر مأثور دیگر، احادیث مرسل کم‌تری دیده می‌شود. ابوحمزه به اسباب نزول توجه داشته و ضمن توجه به فضائل اهل بیت (ع)، از شیوه تفسیر قرآن به قرآن استفاده کرده و به اجتهاد، قرائت، لغت، نحو و نقل آرای مختلف در معنای آیات اهتمام ویژه داشته است. دعای ابوحمزه ثمالی : ابوحمزه ثمالی نقل کرده است که در ماه رمضان ، علی زین العابدین بیشتر شب را در نماز می گذراند و وقتی زمان شروع روزه بود ، دعایی را خواند که بعداً معلوم شد. به عنوان دعا ابی حمزه ثمالی (دعای ابی حمزه ثمالی). این دعا در کتاب مصباح المتهجید شیخ طوسی ثبت شده است. چند روایت درباره‌ی عظمت مقام ابوحمزه : • روزی حضرت صادق (ع) به او فرمود: «من هر گاه تو را می ببینم، احساس آرامش می کنم.» • امام صادق (ع) فرمود: «ابو حمزه در زمان خودش مانند سلمان در زمان خودش بود.» • امام رضا (ع) فرموده اند: «ابو حمزه ثمالی در زمان خودش مانند لقمان در زمان خودش بوده است.» لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
محمد بن حسن حرّ عاملی (۱۰۳۳-۱۱۰۴ه.ق)، معروف به شیخ حر عاملی، ، و نامور امامی قرن یازدهم و از عالمان مهاجر جبل‌ عامل به ایران می‌باشد. وی به «صاحب وسائل» نیز مشهور است. شیخ حر عاملی از شاگردان پدرش علامه شیخ حسن بن علی حر عاملی، عمویش علامه شیخ محمد بن علی حر عاملی، علامه شیخ عبدالسلام، شیخ زین‌الدین‌ بن محمد نوه شهید ثانی، علامه مجلسی، فیض کاشانی، علامه سید هاشم بحرانی و دیگر بزرگان عصر خود به شمار می‌رود. وی تا سن چهل سالگی در جبل عامل زندگی نمود و در طول این مدت دو بار به سفر حج مشرف شد. سال ۱۰۷۳ از جبل‌ عامل به عراق رفت و سپس برای زیارت امام (علیه‌السلام) راهی ایران شد و تا آخر عمر در آنجا ماند و به تدریس و تألیف پرداخت. ایشان شاگردان بسیاری تربیت کرده و تالیفات ارزنده‌ای نگاشته که مهم‌ترین و آنها کتاب وسایل الشیعه که از مهم‌ترین کتاب‌های حدیثی متأخر شیعه و پر مراجعه‌ترین منبع حدیثی فقهی نزد عالمان امامیه است. حر عاملی از برجسته‌ترین علمای شیعه در قرن یازدهم هجری به شمار می‌آید. او دارای تالیفاتی ارزنده و شخصیتی مورد احترام نزد علمای شیعه است. او یکی از چهره‌های بزرگی است که مذهب شیعه را با روایات اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بیش از پیش غنی ساخت و آثاری را بعد از خود بر جای نهاد که سزاوار ستایش و تقدیر است. وی یکی از حلقه‌های محکم و ارزشمند شیعه برای به روایات امامان معصوم و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است شیخ حُرّ عاملی، این فرزانه روزگار، سرانجام در بیست و یکم ماه رمضان ۱۱۰۴ هجری در هفتاد و یک سالگی چشم از جهان فروبست و در زیر حضرت رضا علیه السلام، برادرش شیخ احمد (صاحب الدر المسلوک) با هزاران نفر دیگر بر جسم مطهرش نماز گذارد و جسم مطهرش در حجره‌ای از حجره‌های صحن شریف امام رضا علیه السلام جنب مدرسه‌ میرزا جعفر به خاک سپرده شد. برای مطالعه بیشتر رجوع شود به 👇 شیخ حر عاملی - دانشنامه‌ی اسلامی https://wiki.ahlolbait.com/%D8%B4%DB%8C%D8%AE_%D8%AD%D8%B1_%D8%B9%D8%A7%D9%85%D9%84%DB%8C لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
ابوعلى ریان بن صلت از محدثان و فقیهان برجسته  در سده دوم و سوم هجرى است. او دوران امامت امام  و امام  و امام  و امام  علیهم‌السلام را درک کرد. ریان همچنین در دستگاه خلافت مأمون حضور داشت. از جمله آثارى که به ریان نسبت داده اند، کتابى است که نجاشى از آن نام برده و در آن سخنان امام رضا علیه‌السلام درباره فرق بین آل و امت را جمع کرده است. ریان بن صلت در مسائل اعتقادى، فقهى، سیاسى به سه امام عصر خویش یعنی امام کاظم، امام رضا و امام جواد علیهم‌السلام مراجعه و از آنان استفاده کرده است. او خود نیز شاگردان ارزشمندى داشت که اسامى برخى از آنان چنین است: ۱. على بن ریان بن صلت اشعرى قمى ۲. عبدالله بن جعفر حمیرى ۳. ابراهیم بن هاشم قمى مجموعه اى احادیث از امامان معصوم علیهم‌السلام نقل کرده است. عمده این روایت‌ها درباره ولایت‌عهدى امام رضا علیه‌السلام، حرکت امام براى برگزارى مراسم نماز عید فطر، زمان تولد امام رضا علیه‌السلام، آداب جنگ و مسایل گوناگون فقهى همچون نماز، روزه، زکات، اجارات و... مى باشد، و این روایات در طول تاریخ مورد استفاده فقهای شیعه قرار گرفته‌اند. ریان گذشته از منزلت روایى که نزد عالمان شیعى داشت، از سوى امامان معصوم علیهم‌السلام نیز مورد قرار گرفته است. ریان خود مى گوید: «بیرون منزل امام علیه‌السلام در خراسان ایستاده بودم که معمر؛ با یکى از اصحاب و اطرافیان آن حضرت خواست وارد منزل آن حضرت شود. گفتم: حال که نزد امام علیه‌السلام مى روى از مولایم بخواه تا یکى از لباس‌هایش و چند درهم از سکه هایى را که نام مبارک ایشان بر آن ضرب شده است، به من اعطا فرماید. معمر گفت: وقتى وارد منزل امام علیه‌السلام شدم، پیش از آن که من سخنى بگویم، امام علیه‌السلام فرمود: اى معمر آیا ریان نمى خواهد تا ما او را از لباس خود پوشانده، از پول‌هایمان مقدارى به او ببخشیم؟ گفتم: سبحان اللّه! این همان خواسته ریان است که بیرون از منزل شما به من گفت. امام علیه‌السلام تبسمى کرد و فرمود: همانا مؤمن به مقصود مى رسد، از او بخواه تا وارد شود. ریان خود ماجرا را ادامه مى دهد و مى گوید: وقتى وارد شدم، سلام گفتم، امام علیه‌السلام سلامم را پاسخ داد و یکى از لباس‌هایش را به من داد و به هنگام رفتن نیز سى درهم در دستم گذاشت». ریان در روایت دیگرى مى گوید: «هنگامى که قصد سفر به عراق را داشتم، براى نزد امام رضا علیه‌السلام رفتم. در راه با خود گفتم: از امام تقاضا مى کنم تا یکى از لباس‌هایش را به من ببخشد تا از آن براى خود کفنى تهیه کنم. مقدارى پول نیز از ایشان مى گیرم تا براى دخترانم انگشتر بسازم. اما زمانى که با امام علیه‌السلام وداع کردم از غم فراق گریستم و خواسته ام را بازگو نکردم. ولى امام علیه‌السلام با صداى رسا مرا مخاطب ساخت و فرمود: اى ریان! آیا دوست ندارى چند درهم به تو بدهم تا براى دخترانت انگشترى بسازى. گفتم: اى مولاى من، مى خواستم اما غم فراق مانع از اظهار شد. آن گاه حضرت یک لباس و چند درهم به من داد». از نشانه هاى دیگر راسخ و تفکر و خالصانه او به امامان معصوم علیهم‌السلام و درک درست از امامت و ولایت، است که مسعودى در کتاب «اثبات الوصیة» آورده است. بر اساس این خبر آن هنگام که امام رضا علیه‌السلام به دست مأمون در سال ۲۰۲ هجرى به شهادت رسید، امام جواد علیه‌السلام هفت سال بیشتر نداشت، شیعیان بغداد و شهرهاى دیگر در سوگ آن حضرت مى گریستند. آن روز ریان بن صلت، صفوان بن یحیى، محمد بن حکیم عبدالرحمن بن حجاج و یونس بن عبدالرحمن و عده اى دیگر از بزرگان شیعه در خانه عبدالرحمن بن حجاج گرد آمده، به عزادارى پرداختند. علاوه بر فقدان امام، این که چه کسى امامت و زعامت شیعه را بدست خواهد گرفت، شیعیان را در اندوه فروبرده بود. ناگاه یونس بن عبدالرحمان گفت: گریه را رها کنید تا بفهمیم عهده دار ولایت از این پس کیست؟ و تا زمانى که این کودک (امام جواد علیه‌السلام) بزرگ شود، براى حل مسائل و مشکلات به چه کسى باید رجوع کنیم. در این هنگام ریان بن صلت که از این گفته به شدت ناراحت شده بود، از جاى برخاست و با یونس گلاویز شد و گفت تو تظاهر به ایمان مى کنى و در دل نسبت به دین شک دارى، اگر این کودک حجت خدا در زمین باشد، حتى اگر روز از عمر او گذشته باشد، گویا سال دارد، سخن او سخن کامل و بالغ است و اگر این چنین نباشد؛ حتى اگر سال سن داشته باشد، همانند یکى از مردمان عادى است، سپس گفت: این گونه مى بایست درباره امامان معصوم علیهم‌السلام اعتقاد داشت. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
عبدالحسین امینی () یکى از مجاهدان نستوه و عالمان عامل و مفاخر شیعه است که در کارنامه درخشان خود جهاد علمى مستمرى دارد. وى در تمام عمر بابرکت خویش از تلاش و کوشش بازنایستاد؛ چهل سال از عمر شریف خود را صرف کرد و ده هزار کتاب را دید تا توانست موسوعه عظیم« » را به رشته تحریر درآورد و انصافا خدمت شایانى به ساحت مقدس (ع) و مکتب بنماید.  در بدو امر به نظر مى‌رسد این کتاب فقط واقعه« غدیر خم» را بررسى کرده است، اما در واقع این موسوعه بابرکت، واقعه« غدیر خم» را به‌عنوان نقطه امامت و ولایت مطرح نموده و سپس به دفع این واقعه پرداخته است و در نهایت، همه مباحث کلیدى تاریخ صدر اسلام را که در مسئله امامت و ولایت نقش داشته است، مورد بررسى قرار داده است؛ حتى امام حسن و امام حسین(ع) نیز در این کتاب بررسى شده است، تا چه رسد به حوادث زمان خلفاى سه‌گانه و زمان خود (ع). شیخ عبدالحسین، فرزند شیخ احمد، فرزند شیخ نجف‌قلى(امین‌الشرع)، فرزند شیخ عبدالله(سرمست)، در سال 1320 ق، در به دنیا آمد.  جد ایشان، شیخ نجف‌قلى، ملقب به« امین‌الشرع»، در سال 1257 ق، در روستاى« سردها» از توابع شهرستان« سراب» زاده شد، سپس به تبریز مهاجرت نمود و از علماى بنام آنجا گردید. وى در سال 1340 ق، به رحمت ایزدى پیوست و جنازه‌اش به وادى‌السلام منتقل شد.  پدر ایشان، مرحوم شیخ احمد امینى، در سال 1287 ق، به دنیا آمد و در سال 1304 ق، تحصیلات حوزوى را نزد علماى بنام تبریز آغاز نمود و عالمى مقبول و مشهور گردید و امامت جماعت یکى از مساجد آن دیار را عهده‌دار شد. وى در سال 1360 ق، براى زیارت، به نجف اشرف مشرف گردید و مورد استقبال علماى آنجا قرار گرفت. سرانجام در سال 1370 ق، در همان خاک پاک، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. علامه مجاهد، تحصیلات ابتدایى را نزد والد عالمش آغاز نمود، سپس راهى مدرسه شد و نزد اساتید فن به تحصیل علم پرداخت و دروس سطح را در آنجا فراگرفت، آن‌گاه راهى اشرف شد و در درس خارج علماى نجف حاضر گردید.  ایشان پس از تکمیل مبانى، به تبریز بازگشت و ضمن تبلیغ و تحقیق، به تألیف کتاب« تفسیر فاتحة الکتاب» پرداخت، اما شوق به نجف، مانع بقاى ایشان در تبریز شد؛ سرانجام شهر مقدس نجف اشرف را جهت دائمى انتخاب نمود و در آنجا مشغول خدمت علمى به آستان (ع) گردید. پس از سال 1364 ق، که مجلدات اولیه کتاب شریف« » منتشر گردید، شخصیت علامه امینى کاملا شد؛ حتى شیخ دحدوح امام جمعه حلب هم بر این کتاب تقریظ زد و مستبصر شد و از اطراف و اکناف ایشان را جهت سخنرانى دعوت نمودند.  لذا مسافرت‌هاى علمى ایشان که اجابت این دعوت‌ها بود، در مرحله اول براى یافتن بیشتر جهت« الغدیر» بود و در مرحله دوم به‌نوعى و معرفى آن محسوب مى‌شد؛ اما تفصیل این مسافرت‌ها:  1. مسافرت از نجف به کرمانشاه و خراسان، در سال 1365 ق؛  2. سفر به حج در سال 1375 ق، براى دومین بار(ایشان در سال 1355 ق، براى اولین بار به سفر حج مشرف شده بودند)؛  3. سفر یک‌ماهه به اصفهان و سپس نجف‌آباد، در سال 1376 ق(این سفر با استقبال مردم و منبرهاى عالى ایشان همراه بود)؛  4. سفر چهارماهه به هند، در سال 1380 ق(جلد اول« ثمرات الأسفار إلى الأقطار» محصول این مسافرت است)؛  5. سفر چهارماهه به سوریه، در سال 1384 ق(جلد دوم« ثمرات الأسفار إلى الأقطار» محصول این مسافرت است)؛  6. سفر بیست و پنج روزه به ترکیه، در سال 1388 ق. علامه مجاهد در عصر روز 28 ربیع‌الثانى 1390، برابر با 12 تیرماه 1349 در تهران، به ملاقات معبود خویش شتافت و پس از تشییع باشکوه در تهران، با هواپیما به بغداد برده شد و در شهرهاى مقدس کاظمین و کربلا تشییع گردید و سرانجام به اشرف منتقل شد و پس از تجدید عهد با مولایش، در شخصى کنار کتابخانه به خاک سپرده شد. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
چه ارتباطی میان امیرالمومنین (ع)، علامه امینی و جرج جرداق است؟👇 https://www.aparat.com/v/eci572n 🌐دلدادگان کوی یار غائب 🌷 ┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄🌷 🆔 @deldadegan_yar_ghayeb
جورج سَجعان جُرْداق معروف به  (۱۹۳۱_۲۰۱۴م)، نویسنده و شاعر اهل  و نویسنده  الامام علی صوت العدالة الانسانیه بود. او از ۱۳ سالگی با نهج البلاغه آشنا شد و بخش‌هایی از آن را حفظ بود و تحت تأثیر افکار امام (ع) قرار داشت. جورج جرداق در سال ۱۹۳۱م در روستای الجدیدة در جنوب لبنان در خانواده‌ای مسیحی به دنیا آمد. خانواده‌ او دوستدار تشیع بودند و بر سر در خانۀ خود عبارت « لا فتیٰ الّا علی ، لا سیف الّا ذوالفقار،» حک کرده بودند. جورج در نوجوانی به‌واسطه برادرش فؤاد جرداق با آشنا شد و در ۱۳ سالگی بخش‌هایی از آن را حفظ بود. جرداق پس از تحصیل در دانشکده پاتریاکیه بیروت، به تدریس ادبیات عرب و فلسفه در مراکز آموزشی مختلف پرداخت و همزمان در حوزه‌های ترجمه و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت می‌کرد. جورج جرداق تحت تأثیر اندیشه‌های امام علی(ع) قرار داشت و کتاب الامام علی صوت العدالة الانسانیه را با نگاهی اجتماعی، حماسی و حقوق بشری نوشت که به گفته علی‌اکبر رشاد، هیچ مسلمانی مشابه آن را تألیف نکرده است. جرداق با وجود درخواست‌ها برای نوشتن درباره شخصیت‌های اسلامی، تنها امام علی(ع) را شایسته قلم خود می‌دانست. او خود را شیفته مرام علی(ع) و از مکتب او می‌دانست برخی معتقدند اگرچه عوامل محیطی در علاقه او مؤثر بوده، اما جذابیت ادبی و محتوای سخنان امام علی(ع) دلیل اصلی این شیفتگی بوده است. جورج جرداق آثاری به زبان عربی تألیف کرده و برخی از آنها به زبان‌های دیگر ترجمه شده است، برخی از آثار او عبارتند از: الامام علی صوت العدالة الانسانیة (امام علی صدای عدالت انسانی): این کتاب به زبان‌های فارسی، انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و اردو ترجمه شده‌ است. علی وحقوق الانسان (علی و حقوق بشر) علی والثورة الفرنسیة (علی و انقلاب فرانسه) علی و سقراط علی وعصره (علی و روزگارش) علی والقومیة العربیة (علی و اعراب) روائع نهج البلاغه. درباره زیبایی‌های ادبی نهج‌البلاغه. قصور و اکواخ (کاخ‌ها و کوخ‌ها) صلاح الدین و ریکاردوس قلب الاسد (صلاح‌الدین و ریچارد شیردل [رمان تاریخی ۱۰۰۰ صفحه‌ای]) عبقریة العربیه (نبوغ عرب) صبایا و مرایا (دختران و آینه‌ها) أنا شرقیة (مجموعه شعر) المشردون (ترجمه کتاب ماکسیم گورکی) فاغنر والمرأة (واگنر و زن) همچنین مقالاتی از جورج جرداق در نشریات الجمهوری الجدید، الحریه، الصیاد، الشبکه، نساء، الکفاح العربی و الامن، همچنین برخی روزنامه‌های عربی پاریس و روزنامه‌های الوطن و الرای العام کویت منتشر می‌شد. جورج جرداق در سال ۱۹۹۷م به ایران سفر کرد و با آیت الله سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران و دیگر شخصیت‌های علمی و فرهنگی دیدار داشت. او پس از این ملاقات، آیت‌الله خامنه‌ای را فردی فرهیخته و پیرو امام علی(ع) توصیف کرد و خود را از شاگردان او خواند. وی در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۰م نیز برای شرکت در کنگره سعدی به ایران سفر کرد. او در ۶ نوامبر ۲۰۱۴م (۱۵ آبان ۱۳۹۳ش) درگذشت و در منطقه مرجعیون در جنوب به خاک سپرده شد. 🌐دلدادگان کوی یار غائب 🌷 ┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄🌷 🆔 @deldadegan_yar_ghayeb