#استاد_قرائتی 🔰پدر و مادر خوب اینست كه به فكرِ فكر بچه‌اش باشد. بعضی پدر و مادر[ها] متاسفانه فقط به فكر ژست بچه هستند؛ بچه‌ام عقده‌ای می‌شود، كفشش كهنه است. نه خیر! اینقدر دخترهایی با كفش كهنه می‌روند و با كمال هستند و اینقدر دخترهایی هستند كه كفش‌های چند هزار تومانی پا می‌كنند و بی شخصیت هستند. ✅ شخصیت دختر در عزت اوست. عزت كفش و كلاه و خانه و ماشین نیست. عزت یعنی چیزی در دختر اثر نكند. عزیز یعنی #نفوذ_ناپذیر. دختر عزیز دختری است كه هر چه به او می‌گویند كه دینش را سوراخ كنند، فكرش را، اخلاقش را، می‌گوید نه، این كار غلط است من انجام نمی‌دهم؛ فیلم بد است من نمی‌بینم ... 📌مومن عزیز است یعنی به او پول بدهی، پول را پس می‌زند، ممكن است مومن خانه‌اش اجاره‌ای باشد، فرشش هم قسطی باشد، اما عزیز است یعنی هر كاری كنند كه گناه بكند، گناه نمی‌كند. ممكن است پولدار باشد اما با یك جمله، نمازش را ترك می‌كند؛ این آبكی است این شل است. #تربیت_فرزند کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#ارسالی_مخاطبین 👌«فرزند بیشتر، زندگی شادتر» #برکت_خانه کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

✅ "در همه امور زندگیتان سادگی را رعایت کنید. اولش هم از همین مراسم #ازدواج شروع می‌شود. اگر ساده برگزار کردید، قدم بعدی‌اش هم می شود ساده والّا شما که رفتید آن مجلس کذایی مثل اعیان و اشرافهای زمان طاغوت را درست کردید، بعد دیگر نمی‌توانید بروید تو خانه کوچکی مثلاً‌ با وسایل مختصری زندگی کنید. این جور نمی‌شود. دیگر چون خراب شده و از دست رفته است. از اول، زندگی را پایه‌اش را براساس #سادگی و #ساده_‌زیستی بگذارید تا زندگی بر خودتان، بر کسانتان و بر مردم جامعه ان‌شاءالله آسان شود. "رهبر انقلاب؛ ۷۴/۶/۱۳" #سبک_زندگی کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#پیام_مخاطبین واقعا از کانال خیلی خوبتون متشکرم. خدا انشاالله خیرتون بده. تا قبل از این شاید فکر میکردم که خیلی هنر کردم که با چهارتا بچه دکتری میخونم. ولی از وقتی پیامهای مخاطبین کانال شما رو میخونم، تازه فهمیدم خیلی‌ها در این جهاد از من جلوتر هستند. هر دفعه با خوندن پیامهاشون کلی انرژی میگیرم برا تحمل شرایط سخت و یادآوری اینکه باید از همین شرایط و کوچکی بچه ها لذت ببرم تا دیر نشده و بچه ها بزرگ نشدند. هر چند بزرگی بچه ها هم اگر صالح باشند انشاالله، لذت خاص خودش رو داره... کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#تجربه_من ۱۷۳ #فرزندآوری ۱۸ ساله بودم که تربیت معلم قبول شدم و استخدام رسمی شدم توی آموزش و پرورش. پنج سال تدریس کردم توی مقطع ابتدایی و خیلی کارمو دوست داشتم و دارم. پنج سالی که کار کردم، با یه شخص کاسب ازدواج کردم که واقعا خدا را شکر میکنم با ایشون ازدواج کردم چون خیلی ها ملاکشون کارمند بودنه و با اون پز میدن و من هم که خودم معلم بودم، یجورایی بقیه میگفتند کسرشونه که با مغازه دار ازدواج کنی و خوشبختانه با ایشون ازدواج کردم. ایشون از همون اول میگفت همه جا امام زمان را در نظر بگیر و برای خدا زندگی کن. من اون اوایلِ ازدواج خیلی توی این عقیده ها زیاد نبودم ولی کم کم شروع به حفظ قرآن کردم و بخاطر وجود همسر عزیزم، توی مسیر اهل بیت و عشق به اونا قرار گرفتم. گرچه تا دو جز بیشتر حفظ نکردم ولی برکاتش توی زندگیم اومد. دو سال بود از ازدواج گذشته بود که من اصلا به فکر بچه نبودم که با گفته های رهبر، توجهم جلب شد که ۲۶ سالمه و باید زودتر بچه دار بشم. ما بچه دار شدیم و من یک ماهه بودم که سقط کردم و حال روحیم خیلی بد شد، بعد از اون تو یک دهه فاطمیه از مادرمون حضرت زهرا بچه خواستم و خدا بهم یه پسر داد. پسرم نه ماهه بود که رفتم دوباره سرکار. و خوشبختانه یک ماه بیشتر نرفتم سرکار که فهمیدم بازم باردارم و اینبار یک دختر. توی این دوران که پسرم کوچیک بود و خودمم باردار، کتابهای تربیتی که مذهبی هم بودن نه روانشناسی غربی زیاد خوندم و مخصوصا کتابهای آقای عباسی ولدی. که در اون میگفت بچه ها را با تلویزیون بزرگ نکنید و با بازی ها مفید هفت سال اول بزرگ بشن. من که نزدیکترین اقواممون هم گرفتار استفاده بی رویه از تلویزیون هستند و هیچ کس را دلسوز واقعی به بچه ها بجز پدر مادر بچه نمیدیدم. دست از کار کشیدم. لازم به ذکره که من از بارداریه اولم که توی بارداری خونه دار شدیم، تلویزیون به خونمون نیاوردیم و تا الان که پسرم دو سال و نیمه و دخترم یک سالشه، تلویزیون نداریم و وقتامون را با بازی قصه خوانی و کتابخوانی بهتر از قبل میگذرونیم ... کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

✨ ربِّ هَبْ لي مِنَ الصَّالِحينَ پروردگارا مرا فرزندی که از صالحان باشد، عطا کن. 🔹اگر جنسیت فرزندتان علی رغم میل شما بود، بدانید بهترین انتخاب، انتخابی است که خداوند برای شما برگزیده، پس با تمام وجود شکرگزار هدیه ی الهی باشید. کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#تک_فرزندی یکی رو میشناختم یه تک پسر داشت، تو 13 سالگی پسرش از دنیا رفت. بعدش هرکاری کردن، بچه‌دار نشدن که نشدن. خیلی حسرت می‌خوردن که کاشکی یکی دیگه هم داشتیم. کاشکی اصلا 3 تا داشتیم. آقا واقعا این یه نکته‌ایه. ما آدما که تو همه کارامون محافظه‌کاریم. اگه بخوایم بریم مسافرت، چند برابر پول برمی‌داریم. وقتی مهمون میاد، غذا بیشتر درست می‌کنیم، کم نیاد. وسیله‌ای می‌خوایم بخریم یکی دوتا بیشتر میخریم، اگه خراب شد یا شکست، سرویسمون ناقص نشه. چه‌جوری به یدونه بچه بسنده می‌کنیم؟! آقا چشمم کر، گوشم لال یا برعکس. بالاخره اتفاقه دیگه یدفعه بچه‌مون میفته میمیره. تعارف نداریم که... کسایی که به یدونه بچه بسنده می‌کنن، خیلی باید توکلشون به خدا بالا باشه، وگرنه دائما باید استرس داشته باشن که برا بچه‌شون اتفاقی نیفته. اتفاقا روانشناسا این نکته رو یکی از آسیب‌های تک ‌فرزندی می‌دونن. خلاصه اگه والدین تک فرزند خیلی توکلشون به خدا بالاس،که محافظ بچه‌هاشونه، پس به خدا توکل کنن و دوسه تا بچه دیگه بیارن و نگران مسائل اقتصادیش نباشن. اون خدایی که بچه‌تونو قراره سالم نگه داره، روزیشم میتونه بده. ✍حسین دارابی کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#پیام_مخاطبین ✅ روزه داری با وجود فرزندان کوچک کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#تجربه_من ۱۷۴ #ادامه_تحصیل_همزمان_با_فرزندآوری من هر روز صبح که کلاس داشتم ساعت 6 میرفتم خونه مادرم و بچه را میذاشتم اونجا، بعد از دانشگاه برش میداشتم میومدم خونه... این واسه ارشد بود... البته همسرم کمی کمک میکرد، چون بیشتر بلد نبود و وقت نداشت... شب ها هم درس میخوندم یا وقتی دانشگاه بودم دو ساعت بیشتر میموندم و تو کتابخانه درسم رو میخوندم... گاهی هم که موقعیتش بود، مادرم میومدن خونه ما... خب کارشناسی ارشد دوسال بیشتر نیست و زود تموم میشه... دو یا سه روز هم بیشتر کلاس نداشتم... البته واسه مادرم هم مشکل بود ولی وقتی تلاش من رو میدین و نمرات خوبم رو بیشتر انگیزه پیدا میکردند تا کمکم کنند... در مرحله بعد خب این خانواده بودند که باید تصمیم می گرفتند که میتوانند از من حمایت کنند یا نه... و چون اکثرا تمایل من را میدیدند و تلاش خودم رو، در نهایت رضایت دادند که کمک کنند و نحوه کمک را البته من مشخص میکردم... بخاطر همین در روند اجرایی شدن تحصیلات کسی نظر مخالف یا عدم همراهی را نداشت... این رو هم بگم که نیت و استعانت از خدا حرف اول رو میزنه... مثال بزنم: پدر شوهر من بسیار سر سخت هستند و وابسته به مادر شوهرم، طوریکه هیچ ‌وقت اجازه نمیدادند ایشون تنها جایی برند و چند روز بمانند اما خدا خواست و دل ایشون نرم شد و چون از خودشون صلاح و مصلحت کردم، خودشون گفتند منم کاری از دستم بربیاد انجام میدم... و در کمال ناباوری اجازه دادند تقریبا هر ماه ده روز مادرشوهرم میومدند منزل ما و بچه ها و زندگی رو میچرخوندند. اون موقع بچه هام 10 ساله، 7 ساله و 5 ماهه بودند.... حتی برای انجام پایان نامه ارشدم که حامله بودم و نزدیک زایمانم یک ماه مادرشوهرم منزل ما ماندند.... 😳😳😳 خب کار خدا بود... من هم از فرصت ها به بهترین نحو استفاده می کردم. در مورد کارهای خونه هم خیلی به خودم فشار نمیاوردم و چون قبلا با همسرم شرایط رو بررسی کرده بودیم ایشون هم خیلی گیر نمیداد که غذا همیشه خوب باشه و خونه همیشه مرتب... غذا رو دو وعده ای درست میکردم... گاهی هم همسرم درست میکردند. (البته از اول اینجوری نبودند، کلی روی همسرم کار کردم و با محبت و صحبت ایشون رو با خودم همراه کردم) بچه هام رو هم مسئولیت پذیر و اهل کار بار آوردم به طوری که یکی مسئول ظرف ها بود یکی تمیز کردن اتاق و... و در نهایت با یک حرکت جهادی 4 نفری در عرض نیم ساعت خونه رو تمیز میکنیم.... الحمدلله درسشان را هم خودشان میخونن و اینطور براشون جا انداختم که خودشان مسئول وظایف خودشان هستند... و چون پسر اولم، شاگرد زرنگ و حرف گوش کن بود، دومی هم به او نگاه کرد و از این لحاظ من مشکلی نداشتم. خدا هم کمک میکند. معلمان خیلی خوبی نصیب بچه ها میشد که خیلی تکلیف نمیدادند و البته کار خدا بود... مثلا واسه کار عید هم خیلی خودمو اذیت نکردم و امسال در عرض 4 روز کار جهادی خانوادگی کارها رو کردیم... هیچ ‌وقت خانواده، همسر، بچه ها خودبخود همراه نیستند بلکه با تلاش، محبت، و برنامه ریزی باید آنها رو با خود همراه کرد... برای کلاس های دکتری، بچه ها هم که بزرگتر شدند ( الان 13 ساله 9 ساله و 2/5ساله) ... کلاس ها بعد از ظهر هستند و برای دو سه ساعت میشد بچه ها رو باهم تنها گذاشت و البته تمام تمهیدات امنیتی غذایی و... سنجیده میشد، مثلا بچه کوچیکه رو زود از خواب بیدار میکردم تا بعد از ظهر بخوابومنش و برم کلاس و تغذیه و غذا میذاشتم که اگر بیدار شد، بچه ها بهش بدن و اسباب بازی و توپ میذاشتم تا بازی کنند... خب در این جور مواقع درس بچه ها میموند و من قول میدادم که کمکشون کنم تا زودتر درسشان را بنویسند... و این کار را انجام می دادم. چند هفته یک بار هم از همسرم میخواستم تا زودتر بیاید و بچه ها را مراقبت کند... گاهی هم مادرم میامدند، گاهی هم مادرشوهرم که می آمد با ترفندی نگهش میداشتم تا روزی که کلاس دارم منزل ما باشد... خدا هم کمک کرد تا اساتیدی نصیب ما شدند که اصلا سخت گیر نبودند... و من اصلا اذیت نشدم... البته تا الان... 👈 تجربه ۱۷۱ نیز، متعلق به ایشان می باشد. کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#پیام_مخاطبین 📌تلنگری برای زنان خانه دار... کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#استاد_تراشیون ⚠️آسیب های جسمی، فکری و روانی به فرزندان در اثر استفاده زیاد از رسانه ها... #تبلت #تلویزیون #فضای_مجازی 👌بسیار مهم و قابل تامل کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1

#آیت_الله_حائری_شیرازی ✅ پدر، مجری و واسطۀ امر الهی در خانواده است و از جانب خدای متعال به کودکش نان می‌دهد. او از باب اینکه واسطه بین خدا و فرزندش است، باید مواظب باشد که کودک به رازق کنونی‌اش یعنی پدر جسور نشود؛ زیرا در صورت جسارت، این خطر در آینده به‌وجود می‌آید که به رازق اصلی‌اش یعنی خدا جسور شود. در طفولیت، پدر باید چنان با کودک رفتار کند که دوست دارد فرزندش در آینده با خدا چنین کند. روایتی نقل شده است که این مطلب را با ظرافت بیان می‌کند: «وقتی به بچه وعده‌ای دادید، به آن وفا کنید.» کافی، ج ۶، ص ۵۰ چون طفل در زمان طفولیت در حد فکر و درک خودش، به‌جای خدا پدر را رازق می‌داند. پدر اگر بتواند اعتماد فرزند را جلب کند، فرزندش را برای اعتماد به خدا آماده کرده است. کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1