‍ 🔷🫏  قــــــاطِــــــــر 🫏 حیوان اهلیِ که بیشتر چاربیداران و جاروِداران( چهارپاداران) برای بارکِشی و باربری  و مسافربری  از آن در تبرستانِ منطقه هزارجریب مازندران  استفاده می کنند 🫏 قاطر یا اَستَر ،حیوان اهلی که نسبت به خَر جُثه ای بزرگتر و کشیده تر دارد . چاربیداران  یا چاروِداران   در هزارحریب ( تبرستان ِ) مازندران ، از قاطر برای حمل و انتقال بار در مسیرهای سخت و صعب العبور  استفاده می کنند .‌ در گذشته برای انتقال بار از روستا به شهر و برعکس ، و همچنین بردنِ مسافران به مقصد با مسافت های طولانی از قاطر استفاده می کردند . امروزه برای حمل الوار ( پَلوِر ) و چوب ها و تنه یِ درختان ِ  قطع شده ( با مجوزِ گرفته شده از  جنگلبانی و منابع طبیعی )  در داخل جنگل هایی که مسیر دستیابی ِ مناسب وجود ندارد از  قاطر استفاده می شود . قاطر بارِ چوب و الوار و تنه یِ درختان را به راحتی از داخل جنگل در ارتفاعات به پایین دست و مقصد  انتقال می دهد . بارکشی با قاطر در شرایط هوایی نامساعد ِ برف و بوران و یخبندان نیز مناسب است . قاطر نسبت به خر  ، جثه ای بلندتر و قدرت ِ بدنی یک اسب را دارد . 🫏قاطر حاصِل ِ آمیزش  و لقاح و تولید مثل ِ دو حیوان متفاوت یعنی خرِ نَر  و اسب ماده  می باشد . ولی سیستم تولید مثل ناقص دارد یعنی عقیم هست . 🫏گالش ها در  گالش منزل یا بِنه سَر ، و چوپانان در ییلاق ِ ارتفاعات کوهستانی یعنی مکانی که هنگام کوچ فصلی ، ساکن شدند معمولاً از قاطر برای  جا به جایی ِ بار و ملزومات ِ شخصی  و حمل علوفه و هیزم و  غذای دام استفاده می کنند . 🫏استقامت و توانایی جسمی و مقاومت قاطر  در برابر بیماری‌ها به مراتب از خرها بیشتر است. به همین دلیل روستاییان( گالش ها و‌چوپان ها) ترجیح می‌دهند تا از قاطر برای باربری  استفاده کنند،چون قدرت بارکشی قاطر از خر و اسب بیشتر است. نیست) 💠#فرهنگ_عامه ⬜️#چاربیدار https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4342 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

🔷 چاربیداری(چهارپاداری) ، چارویداری چاربِداری یا چاروِداری، چارواداری= شغلی در منطقه تبرستان هزارجریب مازندران بود که در آن افرادی بوسیله چند حیوان چهارپا مثل اسب و قاطر ، به فعالیت های مسافربری ، بارکشی ، باربری مشغول بودند و‌ در مقابل اجرت و‌ دستمزد یا کرایه دریافت می کردند . شغل چاربیدار یعنی کرایه دادن حیوان چهارپا یا بارکش برای اهدافی مانند حمل بار و‌ محموله و مسافر بود. 🔶 چهارپادار یا چاربیدار را می توان کاروان مسافرتی و باربری در نظر گرفت     💠#فرهنگ_عامه ⬜️#چاربیدار https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4342 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

🔷 چاربیداری(چهارپاداری) ، چارویداری چاربِداری یا چاروِداری، چارواداری     💠#فرهنگ_عامه ⬜️#چاربیدار https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4342 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

🔷 چاربیداری(چهارپاداری) ، چارویداری چاربِداری یا چاروِداری، چارواداری     💠#فرهنگ_عامه ⬜️#چاربیدار https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4342 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

🔷 چاربیداری(چهارپاداری) ، چارویداری چاربِداری یا چاروِداری، چارواداری     💠#فرهنگ_عامه ⬜️#چاربیدار https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4342 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

‍ 🔷 چاربیداری(چهارپاداری) ، چارویداری چاربِداری یا چاروِداری،  چارواداری( قسمت اول)= شغلی در منطقه تبرستان هزارجریب مازندران  بود که در آن افرادی بوسیله چند حیوان چهارپا مثل اسب و قاطر ، به فعالیت های مسافربری ، بارکشی ، باربری مشغول بودند و‌ در مقابل اجرت و‌ دستمزد یا  کرایه دریافت می کردند . شغل چاربیدار یعنی کرایه دادن حیوان چهارپا یا بارکش برای اهدافی مانند حمل بار و‌ محموله و مسافر بود. 🔶 چهارپادار یا چاربیدار را می توان کاروان مسافرتی و باربری در نظر گرفت در زمان گذشته که امکانات راه های استانداردِ  شوسه و‌ آسفالت وجود نداشت با بارش برف و‌ باران طولانی مدت ، اکثر مسیر و‌ جاده ها مسدود می شد مسافران تبرستانی هزارجریب برای مسافرت به شهرستان ، و در شرایط اضطراری برای انتقال بیمار ، مخصوصاً در فصل های پاییز و زمستان،  به کمک افراد چهارپادار یعنی کرایه کردن حیوان بارکش شان  ،خویشتن ،  محموله و اجناس و کالای خویش را ، یا به ایستگاه های مسافرتی (مانند چهار دِه سَر  واقع در منطقه لایی صحرا در منطقه هزارجریب نکا ) می رساندند و انتقال می دادند یا مستقیم به مقصد و توقفگاه نهایی یعنی بخش جلگه ای مازندران یعنی شهرستان  می رساندند . زن ها و‌ کودکان و‌افراد بیمار، بر روی چهارپای اسب سوار می شدند بار و محموله را روی حیوان چهارپای قاطر می بستند و بارگیری می کردند . بارهای بسته بندی شده به طور صحیح روی حیوان چهارپا بارگیری می شد تا دو طرف محموله بار ، توازن داشته باشد چاربیدارِ با تجربه و‌ ماهر ، و  آشنا با خطرات احتمالی در طول مسیر  ، وظیفه داشت  با مراقبت کامل، کاروان را سالم به مقصد برساند . شخص چهارپادار یا چاربیدار ، پیش از شروع حرکتِ سفر کاروانی ، با مسافران به گفتگو می پرداخت  بعد از اینکه براساس تعداد مسافران ، میزان بار و اسباب و‌اثاثیه، مقدار دستمزد چاروِدار و تعیین تعداد چهارپای بارکش مورد نیاز، به توافق می رسیدند عقد و‌ قرارداد می بستند . چاربیدار همچنین ، نحوه حرکت ، تعداد منزلگاه یا توقفگاه های سر راه ، زمان رسیدن به مقصد را برای مسافران بازگو می کرد فرد چابیدار ، خویشتن، به عنوان راهنمای مسیر و ریئس کاروان همچنان باید پیاده مسیر را طی و‌ همراهی می کرد . برای استراحت کوتاه مدت  و‌ خوردن آذوقه ،  در مکان هایی که چشمه وجود داشت توقف  می کردند دوباره به مسیر خود ادامه می دادند .  🔶مردم  منطقه هزارجریب مازندران ، کالاها و اجناس صنایع دستی مانند انواع منسوجات پشمی  گلیم و جاجیم ، چادرشب ، کوله پشتی چوپان ، سفره های نخی و‌ پارچه ای ، و‌ همچنین محصولات کشاورزی و‌ زراعی مانند گندم و‌ جو و ارزن و‌ گُرس ، فرآورده های لبنیاتی کشک و کره حیوانی ، فرآورده های غذایی مانند شیره خرمالوی وحشی( خارمِندی یا خاروِندی دِئشُو ) و‌ انواع رُب میوه های جنگلی ( هَلی تِرشی ، سِ ترشی)  را با اجاره و کرایه کردن کاروان چاربیدار برای فروش به شهر می بردند در مقابل کالاهای تجاری مورد نیاز  ، مصالح ساختمانی ، موادغذایی مانند چای و‌ قند و شکر ، ملزومات مربوط به جهيزيه و مراسم های عروسی( عاروسی خرجی) ، وسایل و‌ ملزومات شب عید ( عَید خرجی )را  تهیه کرده و‌ می خریدند   دوباره  به کمک همان چارویدار به مبدأ و‌ روستا بر می گشتند. گاهی چاربیدار بدون حضور مالک بار،  محموله های  ارسالیِ مردم روستا را که قادر به مسافرت نبودند(توان و‌ فرصت کافی برای رفتن به شهر را نداشتند) به مقصد می رساندند هنگام برگشت اقلام و کالای سفارشیِ مورد نیازشان  را خرید و تهیه می کردند  و  به دست شان می رساندند.  این قبیل معاملات از طریق چاربیدار، در رونق اقتصاد بازرگانی شهر و‌ روستا نقش مهمی ایفا می کرد . در کنار آنها ، افرادی با عنوان کارگرهای روزمزد فصلی ، نیز همراه کاروان چهارپادار ، به شهر مسافرت می کرد یا بعد از اتمامِ دوره یِ فعالیت های شغلی شان، به همین طریق برمی‌گشتند. 🔶در گذشته مردم روستاهای هزارجریب،  از گندمِ دسترنجِ خودشان آرد تهیه و تولید  می کردند از طرفی در تمام روستاها ، آسیاب آبی موجود نبود به همین خاطر برخی از مردم مجبور بودن با کرایه کردن چند حیوان بارکش و  با کمک چاربیدار  ، گندم خود را به روستاهای اطراف که در آن آسیاب احداث شده بود ببرند و به آرد تبدیل کنند. ادامه دارد ..... 💠#فرهنگ_عامه ⬜️#چاربیدار https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4342 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

‍ 🔷 چاربیداری(چهارپاداری) ، چارویداری چاربِداری یا چاروِداری،  چارواداری( قسمت دوم)= شغلی در منطقه تبرستان هزارجریب مازندران  بود که در آن افرادی بوسیله چند حیوان چهارپا مثل اسب و قاطر ، به فعالیت های مسافربری ، بارکشی ، باربری مشغول بودند و‌ در مقابل اجرت و‌ دستمزد یا  کرایه دریافت می کردند . شغل چاربیدار یعنی کرایه دادن حیوان چهارپا یا بارکش برای اهدافی مانند حمل بار و‌ محموله و مسافر بود. 🔶چوپان ها و شبانان، مالداران ، دامداران هزارجریب،  هنگام کوچ فصلیِ دام های اهلی شان از قشلاق( روستا و‌ مبدأ ، منطقه گرمسیر کوهپایه و‌جلگه ها)   به  ییلاق(یِلاق: علفزارهای ارتفاعات ،چراگاه های منطقه سردسیر) ، قبل از حرکت ، ابتدا با استفاده کاروانی از چاربیدار ( چهارپادار) ، اسباب و‌ اثاثیه و ملزومات شخصی و وسایل ضروری مربوط به خودشان و دام هایشان ( گاو و‌ گوسفند)  ، غذای دام و علوفه ، سوخت را به مقصد مورد نظر جهت سکونت ،  می رساندند (حمل می کردند انتقال می دادند) 🔶گالِش ( دامداران و  گاوداران جنگل نشین ) در تبرستان مازندران،  با استفاده از حیوان های بارکشِ چهارپاداران( چاربیداران) ، فرآورده های لبنیاتی و‌ گوشتی ، را از ارتفاعات به شهر انتقال می دادند و می فروختند  در مقابل مایحتاج و وسایل مورد نیاز برای گالش مِنزل ( گاو بِنه ، بِنه سَر ، تِلار) را خریداری می کردند و به محل زندگی شان در جنگل بر می گشتند 🔶مهمترین وظیفه شغل چاربیداری ( چهارپاداری) ، انتقال الوار و تخته ( پلور و‌ پردی) و تنه درختان قطع شده  از داخل جنگل هایی که مسیرهایی ناهموار ، صعب‌العبور دارد  به بیرون از جنگل و پایین دست کوهستان می باشد که هنوز هم در حال حاضر انجام می گیرد . برای این کار ، چاربیدار بعد از دریافت مجوز از جنگلبانی ،  درختان  انتخاب شده از طرف اداره جنگلبانی،  را قطع کرده به کمک چندین قاطرِ بارکش  ، از مسیرهای شیبدار و‌ سنگلاخیِ داخل جنگل با مشکلات و زحمت فراوان خارج می کنند بارکشی با قاطر،از داخل جنگل که مسیرهای دسترسی و دستیابی آسان  ندارد و همچنین برای حمل بار در شرایط هوایی نامساعدِ برف و بوران و یخبندان نیز مناسب است.چه بسا ممکن هست در حین شغلِ چاربیداری ، حیوان بارکش تلف شود.هنگام حمل محموله ، بار و انواع تجهیزات با استفاده از چندین حیوان بارکش، از پایین دست کوهستان به ارتفاعات یا از داخل جنگل ( خِراوه) به پایین کوه، ممکن است ،قاطرهای بارگیری شده به سمت پایین درّه و‌ پرتگاه سقوط کنند ،بیفتند شوربختانه حوادث این چنینی هم رخ می دهد بنابراین باید تمام مراقبت ها و  احتیاط های لازم و نکات ایمنی در مقابل خطرات احتمالی را در نظر گرفت. 🔶چَرچی (پارچه‌روش : پارچه فروش،قِواره روش،  بار روش یا چَچی‌روش ، کامشی یا کشمش فروشان دامغانی : ممیج روش، حَرّاجی: ارزان خرین ، ارزان فروش  ) یا فروشندگان و‌ دستفروشان دوره گرد را نیز می توان جز چهارپادار (چاربیدار یا چاروادر) در نظر گرفت  که با کاروانی از چندین حیوان بارکش بارگیری شده ،  در فصل بهار و تابستان،  با آمدن از مناطق دور دست و طی کردن  مسافت و‌ مسیر های ناهموار و صعب‌العبور  به مناطق ییلاقی و‌ کوهستانی هزارجریب( تبرستان) مازندران ،اجناس و کالای مورد نیاز  ، مایحتاج و نیازهای  اولیه مردم روستاها را ، با بارگیری بر روی چند چهارپا ،تامین می کردند به مقصد یعنی روستاها می آوردند  در مرکز دِه  و‌ میدان روستا  اتراق می کردند یا در منزل یکی از آشنایان می ماندند با مردم معامله کالا با کالا  ، (داد و‌ سِتُد پا یا پای  ، تَهاتُر : سَره به سَره هِکاردِن) انجام می دادند . 💠#فرهنگ_عامه ⬜️#چاربیدار https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4342 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

🔷‍ کِشِن 🔶 کِشِن( زمین دِ رِه اُو دَوِستِن) یعنی آب را به سمت زمین روانه کردن، طوریکه آب، بعد از یکی دو روز، کاملا سطح زمین را می پوشاند و زمین، نمدار و پر آب و باتلاقی می شود. چون برای شخم زدن، زمین باید نم دار و قابل شخم شود ، حتما اول باید پرآب و نمدار بشود. 📌اصطلاح کِشِن بیشتر در مورد کاشت سیب زمینی کاربرد دارد ، البته سیب زمینی را تا زمانی که نم زمین کم و اصطلاحاً گاورُو نشده کشت نمی کنند خاک یا زمینی گاورُو است که میزان رطوبت آن نه چندان زیاد باشد که به صورت گِل به پای گاو ( یا پهنه بیل و لاستیک تراکتور و خیش گاو آهن ) بچسبد و نه چندان کم که سفت و خشک شود و در اثر حرکت دام ( یا ماشین های کشاورزی )، از سطح آن گَرد و خاک بلند شود. بنابراین حالت گاو رُو بودن، حد میانی دو حالت مذکور است ✍ دکتر لالائیان از کلاته رودبار دامغان https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4248 #فرهنگ_عامه #کِشِن #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

‍ ‍ 🔷کـــَـــــــشَن ، کَشَّن  : 🔶ظرف نگهدارنده یا وسیله ای چوبی و استوانه ای شکل که به کمک نخ یا طنابی که در دو طرف سرش متصل است از دیوار آویزان می شود   قاشق چوبی( چویی کَچه) ، پِلاکر، پِلگیر پِلاگیر ،آش کِتِرا ، کَف زَن یا کَفسَن(کفگیر چوبی)، چویی ملاقه ، در داخل آن نگهداری می شود. معادل جاقاشقی امروزی می باشد همان کاربرد را دارد .با این تفاوت که اندازه و ابعادش بزرگتر هست(همچنین شبیه سطل چوبی دارای دسته می باشد) . 🔶گالش ها (دامداران  و گاوداران جنگل نشین) ، در «  گالِش مِنزل، بِئنه سَر، تِلار، گاو بِنه  » از ظرف چوبی کَشَن استفاده می کنند. کَشن معمولا توسط گالش های ماهر و آشنا به هنر چوتِراشی( چوتاشی)  یا استاد هنرمند لاکتِراش (کَچه تاش)  ساخته می شود، این ظرف چوبی نگهدارنده و آویختنی از دیوار ، جزئی از تولیدات صنایع دستی ،بومی و محلّی تبرستان یا مازندران می باشد 📸 جزء آثار هنری و صنایع دستی استاد لاکتراش مراد قلی زاده از بلیران Instagram:@morad.wood https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4248 #فرهنگ_عامه #کِشِن | #کـــَشَن | #کَشَّن #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌✳️ مَرِشکی‌ماز، مَرِشک مَقِز (میازیس، میاز یا زخم‌مگس) ▫️میازیس (myiasis) هجوم انگلی به بدن یک جانور زنده توسط لارو مگس است که در بدن میزبان رشد کرده و از بافت آن تغذیه می‌کند و بر اساس محل آلودگی در بدن حیوانات یا انسان، استقرار پیدا می‌کند و بر چند گونه‌: میاز پوستی (جلدی)، زیر پوستی، دماغی، حلقی، گوارشی، داخلی تقسیم می‌شوند. مگس‌ها اغلب زخم‌های باز را ترجیح می‌دهند اما در برخی موارد به پوست سالم نیز حمله می‌کنند. ◻️ مگس‌های مولد میاز: ۱. لوسیلیا سریکاتا: این مگس اغلب به رنگ سبز متالیک و یا سبزمسی بوده و پراکندگی جهانی دارد. ۲. سارکوفاگا هموروئیدالیس: بدنش به رنگ خاکستری روشن تا تیره است و در پشت شکم شطرنجی شکل دارد به همین دلیل به آنها مگس‌های شطرنجی نیز می‌گویند. ۳. ولفار سیامگنیفیکا: مگس‌های خاکستری رنگ و بزرگتر از مگس خانگی بوده که طرح شطرنجی در پشت این مگس ها واضح و مشخص نیست. ۴. کرایزومیا بزیانا: بدن این مگس ۸ تا ۱۲ میلیمتر بوده و به رنگ سبز و سبزِ مایل به آبی و آبی مایل به بنفش هستند. ۵. استرو اویس: این مگس در بسیاری از حیوانات اهلی و گاهی انسان ایجاد میاز می‌کند. در مناطق مختلف ایران پراکندگی دارد و باعث خسارات اقتصادی فراوانی در دامپروری می‌شود و همچنین یک بیماری و معضل برای انسان در مناطق روستایی گرمسیری می‌باشد. به این مگس، مگس سینوس بینی گوسفند یا مگس سسپو نیز گفته می‌گویند. در مناطق کوهستانی و دشت مازندران به مگس‌هایی که ایجاد لارو می‌کنند مَرِشک مَقِز و مرشکی‌ماز می‌گویند و اغلب در فصول گرم سال به دام و دامدار حمله می‌کنند. حمله توسط جنس ماده و برای تخم‌گذاری انجام می‌گیرد. مگس‌های ماده در زمان مناسب، تعداد زیادی لارو (مجموعا تا ۵٠٠ لارو) را درون بینی گوسفند رها می‌کنند. موارد میاز انسانی بیشتر در چشم و گلو ایجاد می‌شود که در چشم ایجاد التهاب و آماس ملتحمه می‌کند و کوری بر اثر میاز ناشی از این گونه نیز گزارش شده است. موارد میاز گلو باعث التهاب حلق و آسیب به تارهای صوتی و اشکال در تنفس و تکلم می‌گردد. چوپانان مازندرانی برای جلوگیری از حمله مگس به بینی‌شان، تکه چوبی نازک یا ساقه خشک علف را در دهان گذاشته و پنج سانتیمتر از آن را بیرون دهان و جلوی بینی نگه می‌دارند تا مگس نتواند به سوراخ بینی آنها حمله کند و تخم بگذارد. در گذشته برای درمان فردی که مورد حمله لارو مگس قرار می‌گرفت از داروهای گیاهی و سنتی استفاده می‌کردند و معتقد بودند بلع پیاپی دود سیگار و تریاک این انگل را در بدن میزبان از بین خواهد برد. باوری قدیمی در مورد مرشک ماز در بیشتر نقاط مازندران وجود دارد و آن این است که وقتی مرشکی‌ماز در بینی یا گلو انسان تخم‌ریزی می‌کند، خود به قبرستان رفته و تا هـفت روز منتـظر می‌ماند تا جنازه آن شخص را برای دفن بیاورند. این باور، میزان کشنده بودن هجوم این انگل به بدن انسان را بیان می‌کند. ✍ نجما نجار       https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4343 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

گال دوجی ، گُلدوزی 💠هنر و صنایع دستی زنان روستاهای هزارجریب( تبرستان) مازندران 🌻گلدوزی هنری است برای دوختن طرح‌های مختلف با سوزن و انواع نخ و کاموا رنگارنگ،به روی پارچه سفید مَلمَل. هنر گلدوزی یکی از شاخه های هنرهای نساجی است 🌻گلدوزی،هنر زنان قدیم روستاهای هزارجریب بوده است.برای این کار ابتدا پارچه سفید مورد نظر  که به محلی، مَلمَل، گفته می شود  در اندازه  دلخواه را انتخاب می کردند و بعد  طراح یا کسی که هنر نقاشی او خوب بود،نقشه و طرح را روی پارچه سفید کشیده و زنان هزارجریبی هم با حوصله،دقت بسیار و با تخیل ذهنی خود،از،طریق سوزن و نخ و کامواهای رنگارنگ،نقش و‌ نگار،طرح رنگیِ زیبا از گل و بوته و پرندگان را روی پارچه سفید ململ خلق و ایجاد می کردند تا زینت بخش پرده یا دیوار خانه شان  شود. 🌻از پرده های گلدوزی شده برای پوششِ پنجره،طاقچه،و لباس آویز و رختخواب استفاده می شد و همچنین برایگال دوجی ، گُلدوزی روبالشتی(بالش روگیر) و سارُوق و بعنوان پیشبَندِ اصلاح موی سر در مراسم عقد و حنابندان و بخشی از جهیزیه نوعروسان نیز مورد استفاده قرار می گرفت. 💠#فرهنگ_عامه #گال_دوجی | #گُلدوزی https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4323 #روستا #پژوهش #ابوالفضل_وکیلی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

#فرهنگ_عامه ‌‌🔷 جِل گِلیج ، گلیم پارچه ای ، پِلاس https://eitaa.com/edmolavand/20736 🔶بانوان و‌ دختران هنرمند هزارجریبی به موازات سایر فعّالیت های خود ، از اوقات فراغت شان برای بافت گلیم پارچه ای یا جِل گلیج استفاده می کنند. از جِل گلیج یا برای مصرف خودشان ، برای زیرانداز کم بها ( عایقی جهت محافظت در برابر سرما و‌ رطوبت کف زمین ) یا به جای روانداز اسباب و‌ اثاثیه و رختخواب ، پادَری، نم گیر، درست کردن خورجین( خارجین)  استفاده می کنند یا آن را در مراکز داد و ستد محلی  مبادله می کنند به فروش می رسانند از این طریق بخشی از درآمد مورد نیاز خانوار را تأمین می کنند 🔶گلیم پارچه ای یا جِل گِلیج  از نظر ظاهری به گلیم پشمی(می گِلیج) با  بافت درشت شباهت دارد. از نظر طرح و نقش در مقایسه با گلیم پشمی ، بسیار ساده تر است و بافت درشت تری دارد از مواد اولیه نامرغوبی برای تولید آن استفاده می شود. این دستبافته دارای خطوط افقی رنگارنگ در زمینه بافت می باشد. طرح‌های  گلیم پارچه ای، نقش مایه‌های ذهن‌ زنان هنرمند هزارجریب (تبرستانِ) مازندران است 🔶هنگام چلّه کشی برای نخ های عمودی و‌ طولی  تار از رشته نخ های پشمی و‌ پنبه ای پَست و‌ نامرغوب استفاده می کنند با انتقال نخ های تار به دار یا دستگاه بافندگی( چاله کار یا کِرچال)،  و ایجاد زمینه کار برای بافت ، ابتدا با استفاده از نخ های پشمی پود،   چند ردیف یا رج از بافت را می چینند و‌ می بافند سپس  از نوارهای  پارچه ایِ باریک و  رنگارنگ(که از لباس های کهنه و‌ دور ریز و‌ مستعمل و‌ استفاده شده  که بریده شده اند) به عنوان پود استفاده می کنند . گاهی  در لا به لای بافندگی ، از نخ های  پشمی بی کیفیت و‌ نامرغوب نیز  به جای  نخ های افقی و‌ عرضی پود به کار می برند. نوارهای پارچه‌ای باریک و‌ رنگارنگ را به شکل خطوط افقی از تار عبور می دهند و‌ بعد شانه می زنند تا در لا به لای تار محکم شود و درگیری تار و‌ پود و استحکام بافت انجام شود. https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/4578 ─━━━━⊱🖋⊰━━━━─ #روستاگرد #ابوالفضل_وکیلی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─