خیلی #متخصص بود و مهارت علمی‌اش را افرادی در سطح خودش درک می‌کردند. مدتی که در مطبش بودم، از آن‌همه جمله که به همکارش گفت، فقط معنی دو سه کلمه را فهمیدم. کار من زود تمام شد و به اتاق انتظار برگشتم. مادری فرزند به بغل، با چشمان اشکی از مطبش بیرون آمد و با نگاهی خسته به پدر همسرش گفت: «قبول نکرد». پدرشوهر هم عصبانی شد و هرچه اعتراض داشت، سر عروسش خالی کرد که: حرف تو باعث شد دکتر قبول نکند. ولی مادر آن‌قدر نجیب و سربه‌زیر بود که فقط سکوت کرد. چند نفر پادرمیانی کردند تا نظر #دکتر را تغییر دهند؛ اما بی‌فایده بود و بالأخره خانوادۀ #بیمار کوتاه آمدند و رفتند. آن کودک، نقص عضو داشت و جرّاحی خاصی لازم داشت که ظاهراً فقط در توان آن #پزشک بود. پروندۀ او مدت‌ها بررسی شده و قرار بود چند روز دیگر عمل شود. اما مادرش حرفی زد که به پزشک بَرخورد و گفت: «فرزندت را عمل نمی‌کنم!» درد خودم را فراموش کردم. به خود گفتم فرق پزشک و بیمار چیست؟ چه چیزی بین آن‌ها این همه فاصله انداخته که یک تصمیم، در نظر یکی ساده و بی‌اهمیت است و در نظر دیگری مسئلۀ مرگ و زندگی؟ مگر هردو #انسان نیستند؟! پزشک، مهندس، استاد، #مدیر، #معلم، پدر، #مادر و... بعد از #مرگ با کدام‌یک از این عناوین و امتیازاتی که به واسطۀ آن‌ها در دنیا داشتیم، محشور می‌شویم؟ وقتی با نیت‌ها و عمل‌هایمان روبه‌رو می‌شویم، این سِمَت‌ها کجای پرونده‌مان را پُر می‌کنند؟ آن روز #خدا ما را انسان می‌خواند یا با پُست‌های دنیایی‌مان صدا می‌زند؟ در متن این روزمرّگی‌های به ظاهر تکراری حواسمان کجاست؟ آیا هر روز که به عمرمان اضافه می‌شود، انسان‌تر می‌شویم یا مثلاً پزشک‌تر و مدیرتر و مادرتر؟ ساز دلمان #همنواز کیست؟ @Lotfiiazar

#بهار که می‌آید، خواه‌ناخواه دلم هوایی می‌شود. درختان را نگاه می‌کنم. دارند دوباره جان می‌گیرند و شکوفه می‌زنند. انگار اصلاً خزان و خشک شدنی در کار نبوده است. زخم‌هایشان یک‌جا درمان می‌شود و دیگر اثری از یخ‌زدگی در آن‌ها نیست. عجب اتصالی به #ریشه دارند. چقدر از #یقین، سرشارند حتی در فصل خشکی و چه آسوده‌اند و آرام. گول پاییز و زمستانشان را نمی‌خورند و خوب می‌دانند که این یقین و اتصال، چگونه سبزشان می‌کند. امسال باز دلم شور بهار را دارد. اما تقارن آن با میلاد امیر قلب‌ها، تلاطمم را بیشتر کرده است. خدایا عجب امیری دارم؛ چه مهربان‌پدری. چقدر دلم به بودنش گرم است و مطمئن؛ و چقدر خیالم راحت است که پیچ و ‌خم‌هایم را بلد است و می‌داند نیازم را و می‌بیند قلبم را و می‌برد و می‌رساند. و من خوشبخت‌ترینم که محبّ اویم و برای شبیه شدن به او می‌کوشم. خدایا، این آغاز بی‌نظیر را بر جانم مبارک و گوارا کن؛ که خوش بهاری است این بهار و من هرکه و هرچه هستم، دلم می‌خواهد امسال را به فال نیک بگیرم. ساز دلمان #همنواز کیست؟ @Lotfiiazar

هر روز در صحنه‌های واقعی زندگی قرار می‌گیرم. اتفاقات گوناگونی برایم می‌افتد و با افراد زیادی مرتبط می‌شوم. تضادها فراوان است و من با هرکدام یک جور درگیر می‌شوم. اما به عمق دلم که رجوع می‌کنم، می‌یابم در همهٔ آن‌ها یک #آگاهی واحد دارم. من می‌دانم که درونم پُر است از اسم‌های خداوند مثل «رحمان»، «رحیم»، «حلیم»، «ستّار»، «عفوّ»؛ و جالب‌تر آنکه دوست دارم دیگران مطابق این اسم‌ها با من رفتار کنند. دوست دارم اشتباهم را ببخشند. دوست دارم عیبم را بپوشانند. دوست دارم عصبانیتم را پاسخ ندهند. دوست دارم در برابر خطاهایم صبور باشند‌ و... . این «دوست دارم»ها نشانه‌اند؛ نشانهٔ اینکه خودم هم این نیروها را دارم و می‌توانم این‌گونه باشم. و اگر همهٔ ما در داشتن این اسم‌ها مشترکیم، چرا همگی این دارایی را به کار نگیریم و این سرمایه را خرج نکنیم؟ ساز دلمان #همنواز کیست؟ @Lotfiiazar

ما می‌گوییم #حجاب و #نماز و روزه و خمس و مال حلال؛ شما می‌گویید دل پاک و اخلاق خوب و #قلب صاف؟ تفاوتمان در چیست؟ ما حواسمان به دلمان نیست یا شما کارهای ظاهری و چارچوب‌دار برایتان سخت است؟ ما بداخلاقی را دوست داریم یا شما بی‌نمازی را؟ مگر هردو انسان نیستیم؟ مگر هردو دنبال زیبایی‌ها نیستیم؟ چرا این روزها هردو در خیمه‌های حسین(علیه‌السلام) حاضر می‌شویم؟ چرا بی‌اختیار اشک می‌ریزیم؟ راستی چرا حسین(علیه‌السلام) را دوست داریم؟ اصلاً بیایید یک‌بار اشتراکاتمان را مرور کنیم: یک #خدا یک پیامبر یک #دین یک راه یک قلب و این روزها یک حسین... سؤال اولم را عوض کنم؟ ما می‌گوییم دلمان زیبایی‌ها را می‌خواهد و حسین(علیه‌السلام) را دوست داریم؛ شما هم می‌گویید دلتان زیبایی‌ها را می‌خواهد و حسین(علیه‌السلام) را دوست دارید؟ من کمی از راه و روش حسین(علیه‌السلام) را بلدم. به گمانم راه او هردوی ما را به هدفمان می‌رساند. هم ما را فقط سرگرم ظاهر دین نمی‌کند و افکار و اوصاف زیبا را نیز نشانمان می‌دهد، هم مِهر #شریعت را به دل شما می‌اندازد. و همین #محبت، ما را می‌برد و می‌رساند به همان آرامشی که هردو دنبالش هستیم؛ آن‌هم از نوع حقیقی و پایدارش‌، از جنس خودش، ناب و خالص. ساز دلمان #همنواز کیست؟ @Lotfiiazar

همه آرام هستیم. همدیگر را دوست داریم.💕 اگر هم ناخواسته اشتباه کنیم، حواسمان به دل‌های عزیزانمان هست و دوباره روابطمان را سروسامان می‌دهیم. خبری از دروغ و ریا و کلک و زیرآب‌زدن نیست.🚫 اما محبت و صداقت و صفا و وفا فراوان است. هم‌رنگیم هم‌روحیه‌ایم هم‌دلیم 👩‍❤️‍👩 و هم‌هدف قوانین #دنیا را می‌شناسیم و رعایت می‌کنیم؛ اما دلمان به قوانین معنا گرم است.☀️ می‌خوریم و می‌خوابیم و می‌پوشیم و می‌رویم...؛ اما برای همه‌شان مبنا داریم. می‌دانیم هستی‌مان اینجایی نیست که دچار کم و کاست و بالا و پایین شود. برای همین، جوروارجورِ دنیا را آسان می‌گیریم و آسان می‌گذرانیم و نمی‌گذاریم دلمان بلرزد.💔 شوخی که نیست! #دل است، عرش خدا؛ مراقبش هستیم، نباید دربند خرابی‌های دنیا شود... ساعت گوشی را تنظیم کرده بودم. صدای زنگش بیدارم کرد.🔔 یعنی همهٔ این‌ها را در خواب دیدم؟😴 پس آن‌همه زیبایی...؟ چرا اینجا اینقدر شلوغ و به‌هم‌ریخته است؟ یادم آمد؛ #کرونا...😒 ساز دلمان #همنواز کیست؟ @Lotfiiazar

🍃 سلام بر #بهار سلام بر خدای بهار 🍃 همان خدایی که یخ‌زدگی را پایان می‌دهد و بساط رویش و #نشاط برپا می‌کند؛ 🍃 همان خدایی که می‌باراند و زمین مرده را #حیات می‌بخشد؛ 🍃 همان خدایی که طراوت #طبیعت را نمایان می‌سازد؛ 🍃 خدایی حاکم و هادی که شکوفایی را به همهٔ هستی هدیه کرده و اگر طبیعت را چنین اداره می‌کند، #انسان را نیز که برایش برترین است، رها نکرده.‌‌ 🍃❤️ 🍃 خدای بهار می‌دانم که هستی و هدایتم کرده‌ای، می‌دانم تنها و بی‌سامان نیستم و می‌دانم برای من هرلحظه می‌باری و من باید هرلحظه شکوفه دهم. 🍃 یاری‌ام کن این خدا‌دانی به خدا‌خواهی تبدیل شود؛ که اگر بخواهمت، آشکاری آن‌وقت من هم بهاری می‌شوم و نه یک روز و یک ماه و یک فصل، که در همهٔ صحنه‌های زندگی، باران عشقت را می‌یابم و با هر قطره‌اش گل می‌دهم؛ گل‌هایی به رنگ #وسعت و شور و نشاط، به رنگ #صبر و صداقت و طراوت؛ گل‌هایی به رنگ تو. ساز دلمان #همنواز کیست؟ @Lotfiiazar

🍃🍃 خوش به حال #طبیعت که خودش #بهار می‌شود. دغدغۀ تازه شدن ندارد. منتظر نیست تا کسی یا چیزی یا اتفاقی آبادش کند. خودش پاییز و زمستانش را کنار می‌زند و سر و سامان می‌گیرد؛ درختانش شکوفه می‌زنند و نسیم‌هایش جان‌فزا می‌شوند و می‌رود تا تابستانِ ثمر دادنش را جشن بگیرد. بهار برای طبیعت، طبیعی‌ترین رویش است. اصلاً طبیعت همان بهار است؛ بی نگرانی بی توقع بی نشدن. خودش است، خودِ خودش. 🍃🍃 ساز دلمان #همنواز کیست 🌐 Saehat.ir 📱 @Lotfiiazar