eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
326 دنبال‌کننده
332 عکس
76 ویدیو
218 فایل
این کانال به منظور بارگذاری صوت تدریس، و مطالب مهم علم "فقه" و "اصول" است.
مشاهده در ایتا
دانلود
در (ج۴/ص۳۲۷) در توضیح دقیق سه مصطلح و و می‌فرماید: مستصحَب دو نوع است؛ موضوع خارجی و حکم شرعی. 🔷️🔸️ ۱- موضوع خارجی: 🔸️ : مقدار استعداد و عُمرِ آن موضوعِ خارجی، معلوم است، سپس در این شکّ می‌کنیم که آیا چیزی در خارج به وجود آمده است که عُمرِ آن موضوع خارجی را در میانه‌ی عُمرش تمام کند یا نه؟! مثلاً شکّ در این که آیا مرض یا قتلی رخ داده است یا نه. 🔸️ : آن‌ چه مشکوک است خودِ عُمر و استعدادِ آن موضوعِ خارجی است؛ یعنی نمی‌دانیم مثلاً عُمرِ پشه چه اندازه است؟ سه روز است یا چهار روز؟ ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee
در (ج۴/ص۳۲۷) در توضیح دقیق سه مصطلح و و می‌فرماید: مستصحَب دو نوع است؛ موضوع خارجی و حکم شرعی. 🔶️🔹️ ۲- حکم شرعی: حکم شرعی دو فرض دارد: 🔹️ ۱ - ۲. دارد: اینجا نیز سه حالت دارد: ۱- حالت اول: شکّ در حکم (شبهه‌ی حکمیه): شکّ داریم که از لحاظ شرعی غایتِ وقت صلات مغرب، ذهابِ حُمره‌ی مغربیّه است یا نیمه‌شبِ شرعی؟! 📌 اینجا است. ۲- حالت دوم: شکّ در مفهوم (شبهه‌ی مفهومیه): شکّ داریم که معنای غروب، استتار قُرص است یا ذهابِ حمره‌ی مشرقیّه؟! 📌 اینجا است. ۳- حالت سوم: شکّ در مصداق غایت (شبهه‌ی موضوعیه): شکّ در این که آیا خورشید طلوع کرده است یا نه؟! 📌 اینجا واقعاً نیست، اما حکمش، حکمِ است؛ زیرا یعنی شکّ در به‌وجودآمدنِ چیزی که عُمرِ حکم را پایان دهد، و چون شکّ در اینجا در حقیقت در به‌وجودآمدنِ غایتِ زمانیِ حکم است -نه رافعِ حکم- واقعاً و مصداقاً نمی‌تواند باشد، اما از طرفی چون شکِّ در تحقّقِ طلوع است مانندِ شکِّ در به‌وجودآمدنِ رافعِ حکم است. ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee
در (ج۴/ص۳۲۸) در توضیح دقیق سه مصطلح و و می‌فرماید: مستصحَب دو نوع است؛ موضوع خارجی و حکم شرعی. 🔶️🔹️ ۲- حکم شرعی: حکم شرعی دو فرض دارد: 🔹️ ۱ - ۲. ندارد: دو حالت دارد: حالت اول: حکم شرعی، رها و دارای طبیعت استمراری است. 📌 اینجا است؛ زیرا روشن است که شکّ در استمرار حکمی که دارای طبیعت امتدادی است به این خاطر است که آیا چیزی آمده است تا طبیعت امتدادیِ آن حکم را پایان دهد یا نه. حالت دوم: حکم شرعی، احتمال دارد استمراری باشد و احتمال دارد نباشد. 📌 اینجا است؛ زیرا احتمال دارد همین زمانِ شکّ، پایانِ زمانِ حکم و غایتِ آن باشد؛ پس، در حقیقت شکّ کرده است که استعداد و عمرِ حکم (بازه‌ی زمانی حکم) چه اندازه است؟! ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee
در (ج۴/ص۳۲۹) در توضیح فرق بین و می‌فرماید: 🔶️🔹️ چیزی است که موجبِ پایان‌یافتنِ موضوع خارجی یا حکم شرعی است بدون آن که عدمِ آن (عدمِ رافع) قیدِ آن موضوع یا آن حکم باشد. مانند حدَث که رافعِ طهارت است، زیرا "عدم حدَث" قیدِ طهارت نیست، بلکه وجودش رافعِ طهارت است. 🔷️🔸️ زمانِ پایان است. مانند شب که غایت و زمانِ پایانِ صوم است؛ پایانِ زمانِ استعداد و استمرارِ موضوع یا حکم است. ✴️@fegh_osoul_rafiee