السلام علی فاطمه الزهرا این زن که به در بسته همه بال و پرش را دیده ست لهیب شرر دور و برش را؟ این یاس که بر روی خزان پنجه کشیده ست آیا نشنیده ست صدای تبرش را؟ این زن که چنین سینه سپر کرده در آشوب انگار ندیده ست شکاف سپرش را این سیب بهشتی که سپرده به سرِ میخ جای نفس و بوسه گرم پدرش را در خانه خاموش علی چیست که این زن اینگونه در آغوش گرفته ست درش را؟ این بانوی آب است کسی نیست به آبی خاموش نماید حرم شعله ورش را؟ این زن شب قدر است، کسی نیست بخواهد تغییر دهد سیر قضا و قدرش را؟ پیداست درآن ردّ قدمهای "محمد" این کوچه که بسته ست مسیر گذرش را سیلی ثمر نخل فدک بود و نشسته ست دستی که به بانو بچشاند ثمرش را مسدودترین کوچه و بن بست ترین دست ای کاش علی نشنود اصلا خبرش را می خواست بگیرد جلوی چشم پسر را اما نتوانست ببیند پسرش را بانو نتوانست سرِ پا....نتوانست دستش نتوانست بگیرد کمرش را آرام تکانید کمی چادر خاکی می خواست که پنهان بکند بیشترش را ردّی که روی صورت او بود ولی گفت با غربت چشمان علی مختصرش را از کوچه که برگشت، علی دید که در راه بسته ست دگر فاطمه بار سفرش را... #فاطمیه #ایام_فاطمیه #حضرت_زهرا #سیده_اعظم_حسینی ........... کانال اشعار دکتر سیده اعظم حسینی @SayyedeAzamHoseini1

مرا صوفی بخوان تا بر سرم عمّامه بگذارم بخوان ابلیس تا امّاره در لوّامه بگذارم مرا خیام خواندی دوش و من امروز مشتاقم به رهن می، به جای خرقه، رخت و جامه بگذارم چی ام جز آنچه می خوانی؟ کی ام جز آنکه می گویی؟ بخوان حافظ که بر خود کنیه ی علّامه بگذارم خوشا هنگام های با تو بودن، آرزو دارم که هنگام عزیزم را در این هنگامه بگذارم اگر خودکامگی خوب است در چشم تو مجبورم رسول روح را پای سر خودکامه بگذارم به بویی دلخوشم، از خود بیفشان عطر مسحوری که پیش مقدمت صد گوش و چشم و شامه بگذارم برایم نامه ای بفرست،دستانم قلم، آنک اگر جوهر نداری خون به جای خامه بگذارم چه می خواهی؟ دلم؟ جانم؟ سرم؟ روحم؟ چه می خواهی؟ بگو تا من همان را در جواب نامه بگذارم من این ابیات الکن را نوشتم بر چلیپایم اگر عیبی ندارد نام آن را چامه بگذارم سجاد حیدری قیری

مژگان به هم بزن که بپاشي جهان من کوبي زمين من به سر آسمان من درمان نخواستم ز تو من درد خواستم يک درد ماندگار! بلايت به جان من مي سوزم از تبي که دماسنج عشق را از هرم خود گداخته زير زبان من تشخيص درد من به دل خود حواله کن آه اي طبيب درد فروش جوان من نبض مرا بگير و ببر نام خويش را تا خون بدل به باده شود در رگان من گفتي : غريب شهر مني اين چه غربت است کاين شهر از تو مي شنود داستان من خاکستري است شهر من آري و من در آن آن مجمري که آتش زرتشت از آن من زين پيش اگر که نصف جهان بود بعد از اين با تو شود تمام جهان #اصفهان من #حسین_منزوی

🎥 | شعر پارسی به ابتذال کشیده میشد؛ اگر این شاعر نبود! #فرزند_ایران