🖊 رهبر انقلاب: در هیئتها تبیینِ مکتب میشود. اینکه عرض میکنیم «میشود»، یعنی باید بشود. طبیعت هیئت این است: هیئت محلّ تبیین است، محلّ بیان است، محلّ بیان مهم‌ترین مفاهیم معارف اسلامی و معارف علوی است، محلّ پاسخ به سؤالها است.

▫️در تبیین هر چیز، آنچه مهم است، توان شنیدن است. گویا تا وقتی مردمان طلب گوش‌فرادادن به سخنی را نداشته باشند، بیان یا تبیین امری بی‌وجه است، مسئله نداشتن مخاطبِ سخن، تبیین و روایت آن را عبث و بیهوده می‌کند؛ چرا که وقتی مردم پرسشی از نحوه‌ی زندگی خود ندارند، تبیین قرار است به چه پرسشی بپردازد؟ ▫️اما شاید بتوان گفت، هیئت مجالی برای نسبت پدیدارشناسانه است. فضایی است که می‌توان در آن به "شرح" و "توصیف وضعیت" پرداخت و قصه را از آغاز تا پایان بار دیگر گفت. ▫️اگر زمان را موجودی زنده بدانیم که ظهور و بروزات متفاوتی دارد پس می‌تواند، امکان‌های ویژه‌ای را هم در برابر ما قرار دهد. هئیت و نسبت آن با حرارت عشق اباعبدالله می‌تواند، صحنه‌ای را بگشاید و رقم بزند که بار دیگر مردم به وجود خود نظر بیندازند و در تمنای امری فراتر از زندگی با مشهورات باشند و اینجاست که تبیین و روشن‌کردنِ چراغ خرد، معنا می‌یابد و کاری متفاوت از تصور متعارف از روشن‌گری و بصیرت‌افزایی‌های کم‌سو و بی‌فرجام رخ‌می‌دهد. تبیین آشکاراندن حقیقتی است که در آن و با آن زندگی‌ شکل می‌گیرد و آن چیزی جز تاریخ نیست؛ امری که احیاء امر دین در گرو آنست. #هیئت #تبیین #احیوا_امرنا #روضه_کلمات @gharare_andishe

گوشه‌ی ویرانه را عرش معلا می‌کنم تا بیایی ای پدر... @gharare_andishe

شاید توبه و بازگشت با آینده نسبت وثیقی دارد. گویی وقتی آینده مقابل انسان روشن می شود، او به خود و به آینده بازمی‌گردد و آیا بازگشت به گذشته است یا به آینده؟ ما همواره بازگشت را در نسبت با گذشته می‌شناسیم و آن را نوعی ارتجاع و یا گاهی بازگشت به اصالت خود می‌شناسیم، ولی شاید بازگشت در نسبت با آینده است که معنا دارد. انسان به گذشته باز نمی‌گردد، گویی بازگشت هنگامی است که آینده را می‌یابد و افقی مقابل خویش نظاره می‌کند. آینده ای که در جایی آن را گم کرده و چیزهایی او را از آن آینده منصرف کرده و آن را مقابل خود نمی‌یابد. اگر چشم به امکان خود بتواند بگشاید، می تواند به آینده خود بازگردد. مقتل عاشورا گویی تجلی کامل توبه است؛ تجلی گاهی فراتر از زمان که علاوه بر اصحاب کربلا، در هر زمانی در توجه به آن راه گشوده می‌گردد. حر و زهیر در آینه زلال کربلا خود را می‌یابند و در این نسبت است که حر به راستی حر می‌شود آنچنان که جان خود را آزاد می‌کند و بال می‌گشاید در رکاب امام و خود را در آینده کربلا می‌یابد. و مگر می‌شود تو را دید و به خود باز نگشت؟ کدام راه نزریکتر از دیدن تو برای بازگشت به خود و توبه به انسانیت؟ و کربلای تو راهی گشوده تا ابدیت است و گویی چنین است که آنان که در جستجوی آینده اند، کربلا را می‌یابند و خود را به کربلا می‌رسانند... #اصحاب_کربلا #شهید_عبدالله_اسکندری @gharare_andishe

حب الحسین يجمعنا... 🏴🏴🏴 @gharare_andishe

🔹دست‌ها گویی آزادی نحوه ای از بودن است که آدمی بی هیچ قدرت سیاسی و نظامی ظاهری خود را میانه میدان می‌آورد و افقی از عمل مقابل او پدیدار می‌شود که خود را میابد. آنجا که از بسیاری از راه هایی که به ظاهر آزادی را مقابل او می‌گذارد، رها شده و می‌تواند خود و وجود خود را در صحنه عمل بیابد. گویی آدمی در مواجهه با حقیقت، خود را در وسعتی میابد که می‌تواند تصورات و مفاهیم پیش ساخته خود را متلاشی کند و از آن بیرون جهد. شوریدگی را تجربه کند اما نه آن شوریدگی که او را به ضد خود تبدیل کند بلکه در میدان دید وسیع او تنها آسمان پرستاره خودش نیست بلکه وسعت آسمان بیکرانه در نظرش پدیدار می شود و تاب می‌آورد بار امانتی بیرون از توان زمین و آسمان را؛ اینجا جایی است که وجود آدمیان به کار می‌آید نه سلاح و اسب و شمشیر آنان؛ و شاید از این روست که دستها بهم می‌رسد و در هم گره می‌خورد چراکه همگی با خودشان آمده اند نه با سلاحشان... اینجا از دست هاست که کار می آید، دست کودکی در سخت ترین لحظات تاریخ، دست سرداری در میانه کارزار و دست بانویی بی سلاح است که به کار دفاع از حقیقت می‌آیند و گویی مولد نیروی حقیقی همین‌جاست و این همان نیروی حقیقی حقیقت است. #آزادی #مسئولیت #به_وقت_پنجم_محرم @gharare_andishe

. ▪️بنیان سیاست بر عشق و دوستی است... سیاست عرصه تصمیم است و تصمیم بیشتر از آنکه با محاسبه سروکار داشته باشد با عزم و همت و رو کردن به آینده نسبت دارد. این عزم و همت است که معنای انسان‌ها را آشکار می‌کند و این عزم و همت هاست که انسان‌ها را جاودانه می‌سازد. کوفه شهری است انقلابی اما با حیله‌های معاویه عزم و همت خود را از دست داده است و لذا عبیدالله با تطمیع و تهدید به سرعت شهر را بدست می‌گیرد. وقتی به کوفه نگاه می‌کنی بیعت کنندگان با امام حسین‌(ع) در یک قدمی پیروزی بوده‌اند، اما این یک قدم برداشته نشد و کوفه کوفه شد. وقتی از سیاست می‌گوییم ذهنمان بیشتر به سمت روش‌ها و فنون پیچیده می‌رود و خیال می‌کنیم باید از دوز و کلک‌های سیاسی بدانیم وکمتر به عزم و همت هایمان نگاه می‌کنیم. کوفه آینه خوبی است که فریب خوردن‌هایمان را ریشه در سست همتی و بدعهدی‌مان پیدا کنیم. آنکس که عزم و همت والا دارد راحتی و آسایش را بلا می‌داند و فریب نمی‌خورد. عزم و همت بیشتر از آنکه خواستن چیزی باشد، نخواستن است و در پی دوست بودن... شاید تفاوت هانی بن‌عروه با دیگر کوفیان درک دوستی است. آنجا که حتی در اکرام و مهمان نوازیِ مسلم بن عقیل بدنبال چیزی نیست که اگر او را تهدید یا تطمیع کنند مسلم را تحویل عبیدالله دهد. و یا آنجا که مسلم تنها در کوچه‌های کوفه راه می‌رود تنها به حسین‌(ع) می‌اندیشد و بس... آری اگر هانی بن عروه کربلایی شد راز آن را باید در این عزم و همت جستجو کرد. عزم و همتی که با دوستی و عشق بنا می‌شود. جهان اسلام دوستی و عشق را فراموش کرد و با این فراموشی بنیان این جهان سست شد و سیاست از میان رفت. بنیان سیاست بر عشق و دوستی است و مگر اجر رسالت که شرط ادامه اسلام بود، چیزی جز مودت است. کربلا بنیاد عشق و محبت است. آنجاست که انسان، آزاد از همه خواستن‌ها می‌شود و قلبش مالامال از عشق به حسین(ع) و صاحب عزم و همتی می شود که حیله‌ها و فریب ها دستگیره‌ای در وجود او پیدا نمی کنند. #روضه_سها @soha_sima

جان اگر جان است قربان حسین بن علی . . . هرکجای خاک من بوی شهادت می‌دهد عشقم ایران است ایران حسین بن علی #احلی_من_العسل @gharare_andishe

. فرزدق به امام حسین(ع) در وصف اهل کوفه می‌گوید قلوبهم معک و سیوفهم علیک... شاید از یک نظر این وصف وصف همه امتها در نسبت با رسولان الهی است. آری انسانها در نسبت با رسولان الهی قلبهایشان در انکار حق نبوده، بلکه دستها در افق قلب‌ها حرکت نداشته است. آیا این نحوه از حضور همان بی تاریخی یا جدایی نظر از عمل نیست؟ گویا انسان نمی‌داند برای آنکه با رسولان الهی زندگی کند باید خود را وارد تاریخ آنان کند. کوفه نشان داد که اگر در قلب خود در تصدیق امام باشی اما نتوانی جای خود را در تاریخ و عهد با او پیدا کنی در مقابل امام دست به شمشیر خواهی شد. بی‌تاریخی دردی ناپیداست که در قصه کربلا برای انسان آشکار خواهد شد و با اشک بر سیدالشهدا گویا انسان خود را در عهد رسولان الهی می یابد و با شعف یگانگی نظر و عمل در جهانی که آسمان و زمین یگانه‌اند خود را می‌یابد. در این عالم انسان در میانه دنیا و آخرت سرگردان نیست که گاهی اهل آخرت باشد و گاهی اهل دنیا... درود خدا بر شیخ مفید و عالمان بزرگی که با روایت قصه کربلا راه حضور در تاریخ را برایمان گشودند. #روضه_سها @soha_sima

گویی هریک از اصحاب کربلا روضة خود را سروده اند و آهنگ رزم نوجوان کربلا احلي من العسل است. نوجوان رو به آینده و پیش به سوی فرداهاست‌‌؛ خود را در کدام افق می‌بیند که آنچنان شیرین است؟ افقی که عمو برای او گشوده و او را که جان عموست، وارد این تاریخ می‌کند تاریخی که متعلق به اوست. این شیرینی اما برای عمو سخت و سنگین و تلخ است... و چنین دلی با چنین توانی است که راه آینده را تا ابدیت می‌گشاید... #احلی_من_العسل @gharare_andishe

🔹درود بر چنین مادرانی.... شاید امروز بیش از آنکه، قصه‌ی شهادت علی اصغر باشد، قصه‌ی مادری است. وجود شدید و بی‌رنگی که همیشه ملجا و پناه است و حتی اگر در دوردست‌ها قرار گیرد بازهم مسکن انسان است و باز هم پرِ چادرش کافی‌ست تا بی‌کرانه‌ی وجود را در پیش چشم بیاورد. مادری که همه را در برِ خود می‌گیرد و حیات می‌بخشد، بدون آنکه برای خود هیچ بخواهد همچون پیامبران که مزدی برای رسالت خود نمی‌خواهند. وقتی در هنگامه‌ی شب نفس به نفس فرزند برای او لالایی می‌خواند، وقتی پا به پای او گویی قد می‌کشد، با هر غم فرزند، رنج می‌کشد و با هر لبخندی نفسی راحت می‌کشد، همان هنگام است که با فرزندش یگانه می‌شود و شاید همان‌وقت تقدیر به گونه‌ای رقم می‌خورد که مادر باز هم باید هیچ نخواهد، شاید فرزند در دامان مادر آمده‌است، تا او را هم نخواهد. چه کسی می‌فهمد آن لحظه را که تکه‌ای از وجود مادر که همه‌ی بودنش را از او گرفته حال باید او را نخواهد و تشخیص دهد که باید نفی خود کند و پاره‌ی تن را فدای بی‌تاریخی فراگیر زمانه کند؛ چه لحظه‌ایست؟ آری! لحظه امتزاج عشق و عقل، در هم‌آمیختن نظر و عمل، شکوه فهمِ تنگنای تاریخ، که فقط امکان ظهور و بروز در وجود حریرگونه‌ی مادر را دارد. درود بر چنین مادرانی.... #مادری #روضه_کلمات @gharare_andishe

"جوان" کربلا لغتنامه ای ست که به هر کلمه و حروفی معنا می دهد... امشب که من مانده ام و جوان ِ حسین... امشب که من مانده ام ندای غریب جوانان بنی هاشم بیایید امشب که من مانده ام و حسرت بزرگ زندگی ام " گذرکردن جوانی "... بعد از روضه ها، بعد از سینه زنی... بعد از شورِ شیرین و آه جانسوز غربت امام... مینشینم به فکر کردن... به این جوانی در حال گذر... به این سرمایه ی رو به اتمام... به این بیست و چند سالی که گذشت... به وقت شب هشتم محرم الحرام ✍#سیاره_رنج @gharare_andishe