نی باد صبا بودی نی مرغ هوا بودی از نور خدا بودی در نور خدا رفتی ای خواجه این خانه چون شمع در این خانه وز ننگ چنین خانه بر سقف سما رفتی #مولانای_جان

آن دوست که من دارم وان یار که من دانم شیرین دهنی دارد دور از لب و دندانم بخت این نکند با من کان شاخ صنوبر را بنشینم و بنشانم گل بر سرش افشانم ای روی دلارایت مجموعه زیبایی مجموع چه غم دارد از من که پریشانم #حضرت_سعدی

هزاران جان یعقوبی همی‌سوزد از این خوبی چرا ای یوسف خوبان در این چاهی نمی‌دانم #مولانای_جان

ماهی دریای توام ور صحرائی آهوی صحرای توام در من می‌دم بندهٔ دمهای توام سرنای تو سرنای تو سرنای توام #مولانای_جان

گر صبر کنی پردهٔ صبرت بدریم ور خواب روی خواب ز چشمت ببریم گر کوه شوی در آتشت بگدازیم ور بحر شوی تمام آبت بخوریم #مولانای_جان

گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام مشتاب بکشتنم که در دست توام گفتی که زمین حق فراخست فراخ ای جان به کجا روم که در دست توام #مولانای_جان

تا گشاید دخمه کان بر نیستیست تا بیاید آن نسیم عیش و زیست #مولانای_جان

گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست ور تو پنداری مرا بی‌تو قراری هست نیست #حضرت_مولانا

فانی شدم و برید اجزای تنم می‌چرخ که بر چرخ بد اول وطنم مستند و خوشند و می‌پرستند همه در عیب از این وحشت و زندان که منم #مولانای_جان

چشم از پی آن دارم تا روی تو می‌بینم دل را همه میل جان با سوی تو می‌بینم تا جان بودم در تن رو از تو نگردانم زیرا که حیات جان باروی تو می‌بینم #عطار

در فسون نفس کم شو غره‌ای که آفتاب حق نپوشد ذره‌ای هست این ذرات جسمی ای مفید پیش این خورشید جسمانی پدید #مولانای_جان

برون شو ای غم از سینه، که لطف یار می‌آید تو هم ای دل ز من گم شو، که آن دلدار می‌آید #مولانای_جان

عشقبازی کار بازی نیست ای دل سر بباز ... #حضرت_حافظ

ز هجرت می کشم بار جهان که گویی من جهانی را ستونم #حضرت_مولانا

هزار مرتبه بدتر زِ دشمن است آن دوست که ترکِ دوست به هنگام بی‌نوایی کرد ,,, [[جناب صائب تبریزی]]

پری زاده مرا دیوانه کرده‌ست مسلمانان که می داند فسونم پری را چهره‌ای چون ارغوان است بنالم کارغوان را ارغنونم مگر من خانه ماهم چو گردون که چون گردون ز عشقش بی‌سکونم #مولانا

گفتم صنمی شدی که جان را وطنی گفتا که حدیث جان مکن گر ز منی گفتم که به تیغ حجتم چند زنی گفتا که هنوز عاشق خویشتنی #حضرت_مولانا

میروم و نمی‌رود از سر من هوایِ تو داده فلک سزایِ من تا چه بود سزای تو...

آن کس که تو را دارد از عیش چه کم دارد #حضرت_مولانا

بشنیده ام که عزم سفر میکنی، مکن! مهر حریف و یار دگر میکنی، مکن! #حضرت_مولانا

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مُدام دل تو را می‌طلبد، دیده تو را می‌جوید #صائب_تبریزی

ساقيا سايه ابر است و بهار و لب جوي من نگويم چه کن ار اهل دلي خود تو بگوي بوي يک رنگي از اين نقش نمي آيد خيز دلق آلوده صوفي به مي ناب بشوي سفله طبع است جهان بر کرمش تکيه مکن اي جهان ديده ثبات قدم از سفله مجوي دو نصيحت کنمت بشنو و صد گنج ببر از در عيش درآ و به ره عيب مپوي شکر آن را که دگربار رسيدي به بهار بيخ نيکي بنشان و ره تحقيق بجوي روي جانان طلبي آينه را قابل ساز ور نه هرگز گل و نسرين ندمد ز آهن و روي گوش بگشاي که بلبل به فغان مي گويد خواجه تقصير مفرما گل توفيق ببوي گفتي از حافظ ما بوي ريا مي آيد آفرين بر نفست باد که خوش بردي #حضرت حافظ

حیف باشد بر چنان تن پیرهن ظلم باشد بر چنان صورت نقاب #سعدی

"دلم گرفته برایت" زبان ساده‌ی عشق است سلیس و ساده بگویم: دلم گرفته برایت... #حسین_منزوی

مستیِ هر نگاه تو بِه زِ شراب و جامِ مِی کی ز سَرم بُرون شود یک نفس آرزوی تو ■□حضرت مولانای بلخی□■