﴾﷽﴿
💠 #رمان_آیه_های_جنون
💠 #قسمت_۷۲
صداے قدم گذاشتن ڪسے روے برگ ها توجهم را جلب میڪند.
چشمانم را باز میڪنم و سرم را برمیگردانم.
هادے در چند مترے ام ایستادہ،پیراهن آبے اش را با بلوز بافت سورمہ اے عوض ڪردہ،دستانش را داخل جیب هاے شلوار جینش میبرد و بہ ماہ چشم مے دوزد.
انعڪاس تصویر ماہ در چشمان مشڪے اش خودنمایے میڪند.
انگار در "شبِ چشمانش" تلو تلو میخورد.
نفس عمیقے میڪشد،همراہ نفس ڪشیدنش دود بلندے از دهانش خارج میشود.
حالا چهرہ اش مثل ماہ میشود،ماهِ پشت ابرها!
محڪم لب میزند:ازم دور باش!
چشمانم را ریز میڪنم و چیزے نمیگویم.
ادامہ میدهد:خیالاے خام دخترونہ تو بریز دور،با این ڪارے چیزے تغییر نمیڪنہ،چیزے از من بهت نمیرسہ!
میخواهد عقب گرد ڪند ڪہ میگویم:براے منم اجبارہ! مثل شما!
پوزخند میزند.
توجهے نمیڪنم،لب میزنم:وگرنہ شما تو دستہ ے اون آدمایے هستید ڪہ من ازشون متنفرم!
تاڪید میڪنم بہ فعل هاے جمع!
جدے میگوید:شما بیشتر!
ابروهایم را بالا میدهم.
_تو دستہ آدمایے ڪہ ازشون متنفرم!
سپس صداے قدم هایش روے برگ ها گوش هایم را نوازش میدهد.
خِش خِش...
انگار صداے قدم هایش فرق دارد،گوش نواز تر است شاید هم "دل نواز تر"...
بے خیال پوزخند میزنم،نمیگذارم این "اجبار" بہ سرانجام برسد...
#ادامہ_دارد...
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
﴾﷽﴿
💠 #رمان_آیه_های_جنون
💠 #قسمت_۷۳
بعد از ڪمے قدم زدن در هواے سرد بہ سالن برمیگردم.
جمع برایم ڪسل ڪنندہ ست،برعڪس من بقیہ با خانوادہ عسگرے خوب جور شدند.
حتے هادے مشغول خوش و بش با پدرش و پدرم است،گویا تنها اضافے جمع منم!
ناخودآگاہ حواسم پرت میشود،پرتِ دو چشم سبز!
ڪشف رازش بہ نظر جالب مے رسد...
یڪ ساعت بعد شام در بے حوصلگے من و خندہ هاے بقیہ صرف میشود.
خدا را شڪر ڪم ماندہ بہ خانہ برگردیم...
_ابن سینا یہ رسالہ مستقل درمورد عشق نوشتہ،میگہ عشق علت پیدایش همہ چیزہ...
با دقت توضیحات خانم نوروزے،معلم فلسفہ مان را یادداشت میڪنم.
مطهرہ ڪنارم نشستہ و با قیافہ اے درهم آرام میگوید:نمیدونم چرا میخوان همہ چیزو بہ عشق بچسبونن؟!
همانطور ڪہ مے نویسم میگویم:چون عشق دلیل بوجود اومدن همہ چیزہ،منظورش ڪہ علاقہ ے دوتا جنس مخالف نیس!
مطهرہ ریز میخندد:اتفاقا تنها چیزے ڪہ دیگہ الان عشق نیس همونہ!
شانہ هایم را بالا مے اندازم:بہ نظرم ڪہ همہ چیز بر پایہ ے عشقہ!
_یعنے تو میگے عشق وجود دارہ؟!
خودڪار را میان انگشتانم مے چرخانم و ڪمے فڪر میڪنم.
مطهرہ با شیطنت میگوید:چے شد؟!
_بستگے دارہ منظورت چہ عشقے باشہ! عشق خدا بہ ما،عشق بندہ بہ خدا،عشق مادر بہ فرزند،عشق عاشق بہ معشوق...
با زبان لبم را تر میڪنم و ادامہ میدهم:عشق زمین براے رشد یہ ریشہ،عشق نو شدنش تو بهار و تازہ شدن طبیعت.
همہ چیز بر پایہ ے عشق خدا بہ آفریدہ هاش خلق شدہ.
دستش را زیر چانہ اش میزند و آرام میگوید:یعنے چے؟!
_یعنے همہ چیز رو پایہ ے علاقہ و محبت خاص بوجود اومدہ ڪہ همون عشقہ،عشق وجود دارہ!
میتونیم بگیم عشق یہ مجموعہ س با ڪلے زیر شاخہ ڪہ شبیہ بہ هم نیستن اما میتونن هم درجہ باشن!
مطهرہ با چشمان گرد شدہ نگاهم میڪند و دهانش را تا آخرین حد ممڪن باز:بابا فیلسوف!
حرف نوروزے نصفہ مے ماند:ابن سینا میگہ ڪہ عشق همون اشتیاق ذاتے و شوق فطرتہ ڪہ...
بلند میگوید:نیازے و هدایت!
سرفہ اے میڪنم و هم زمان با مطهرہ میگویم:ببخشید!
میخواهم دوبارہ یادداشت بردارے ڪنم ڪہ دستے از پشت آرام بہ ڪمرم مے زند.
نیم نگاهے بہ پشت سرم مے اندازم،ویشڪا آرام لب میزند:زنگ تفریح ڪارت دارم!
لحنش نرم است!
جوابے نمیدهم و سرم را برمیگردانم.
مطهرہ با آرام ترین تن صدایے ڪہ دارد میگوید:فیلسوف جان در نتیجہ بندے بحث مون یعنے تو میگے عشق براے همہ بوجود میاد؟!
محڪم میگویم:تو عشقو فقط تو علاقہ ے زیاد یہ زن و مرد میدونے!
نہ براے همہ بوجود نمیاد،خیلیا وابستگے و نیازاشونو با عشق اشتباہ میگیرن!
متعجب میگوید:پس چند لحظہ پیش...
سریع میگویم:نگفتم همہ تجربہ ش میڪنن! عشق یعنے بالاترین حد علاقہ بہ ڪسے یا چیزے!
پوزخند میزند:لابد فقط یہ بار بوجود میاد!
لبخند میزنم:آرہ! میشہ خیلیا رو دوست داشت حتے بعد از تجربہ ے یہ عشق ناڪام!
اما نمیشہ دوبار عاشق شد.
گیج میگوید:یعنے چے؟! وقتے میگے میشہ حتے بعد از عشق ڪہ بالاترین درجہ ے علاقہ س ڪسے رو دوست داشت پس چطور نمیشہ دوبارہ عاشق شد؟!
مڪث میڪنم،چیزے درونم احساس میشود،چیزے شبیہ بہ یڪ بغض بزرگ!
بے توجہ بہ حالت بے دلیلم میگویم:فرصت عاشق شدن فقط یہ بارہ،احساسات ناب یہ بار تجربہ میشن!
اگہ از دستش بدے خبرے از بار دوم نیس یا اون حسو با ڪسے دیگہ تجربہ نمیڪنے حتے اگہ خیلے دوستش داشتہ باشے!
دوبارہ نگاهم را بہ خانم نوروزے میدوزم.
بہ حرف هایم ایمان دارم...
تجربہ هم این را ثابت ڪرد...
ڪتاب فلسفہ ام را داخل ڪیفم میگذارم و گردنم را بہ سمت چپ و راست حرڪت میدهم.
خیلے خستہ ام!
پاڪت شیر و ڪیڪم را بیرون میڪشم.
_نمیاے بریم حیاط؟!
همانطور ڪہ نے را داخل پاڪت شیر فرو میڪنم بہ مطهرہ میگویم:نہ! خیلے سردہ!
_اوهوم! چند روز موندہ زمستون بیاد.
بے تفاوت شانہ هایم را بالا مے اندازم،فعلا شوق و حالے براے تغییر فصل ها ندارم!
نے را داخل دهانم میگذارم و با لذت شیرم را مے نوشم.
ڪلا رابطہ ام با خانوادہ ے خوراڪے ها عالیست!
مطهرہ لقمہ اے از داخل ڪیفش درمے آورد و پس از تعارف ڪردن شروع بہ خوردن میڪند.
ڪسے مدام پشت سرم گلویش را صاف میڪند،تشخص دادن این ڪہ ویشڪاست ڪار سختے نیست.
چشمانم را مے بندم،حرف هاے دیشب مادر و پدرم در سرم مے پیچد.
#ادامہ_دارد...
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
﴾﷽﴿
💠 #رمان_آیه_های_جنون
💠 #قسمت_۷۴
تعریف از هادے،اخلاقش،سنگین بودنش،چهرہ و تیپش،برخورد و متانت خانوادہ اش،از مهمان نوازے شان.
در ڪل چشمشان را گرفتہ!
مادرم از الان در حال تدارڪ است تا براے یڪے دو هفتہ دیگر دعوتشان ڪند.
الهے من نباشم و آن روز را نبینم!
_آیہ!
بہ سمت صدا برمیگردم.
ویشڪا همانطور ڪہ آدامس مے جود میگوید:میشہ باهم حرف بزنیم؟!
پاڪت شیرم را روے میز میگذارم:حرف بزنیم!
نگاهے بہ ڪلاس ڪہ تقریبا شلوغ است مے اندازد:اینجا نہ!
سرم را برمیگردانم:من همینجا راحتم!
ویشڪا پوفے میڪند و از جایش بلند میشود.
نگاهے بہ مطهرہ مے اندازد و میگوید:میشہ چند دیقہ اینجا بشینم؟!
مطهرہ بدون حرف با اڪراہ بلند میشود و بہ سمت تختہ ڪلاس مے رود.
ویشڪا بہ جاے مطهرہ مے نشیند و سرفہ اے میڪند.
ڪمے استرس دارد.
_خب....
بے حوصلہ میگویم:اصل مطلب!
سپس دستم را تڪیہ گاہ صورتم میڪنم و بہ چهرہ اش خیرہ میشوم.
_اوووم...بابت اون روز...عذر میخوام!
_چند روز گذشتہ!
_خب! اون موقع خجالت میڪشیدم!
ابروهایم را بالا میدهم:آهان!
در دلم میگویم " اشتباہ گوشامو دراز دیدی"
فهمیدہ شڪایت ڪردم،میخواهد براے پا پس ڪشیدن راضے ام ڪند!
_حامدم دست خودش نبود! اون لحظہ عصبے شد...
میخواهم اطلاعاتے ڪہ پس از شڪایت از حامد فهمیدم بہ زبان بیاورم،وسط حرفش مے پرم:زن دارہ!
با دقت بہ حالت چهرہ اش نگاہ میڪنم تا عڪس العملش را ببینم.
حالت چهرہ اش تغییر نمے ڪند!
بے تفاوت میگوید:میدونم!
جا میخورم،تقریبا فریاد میزنم:میدونے؟!
سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد!
با بهت میگویم:میدونیو با این آدم رابطہ دارے؟!
مشخص است علاقہ اے بہ گفتن چیزے ندارد اما میگوید:دوسش دارم،اونم دوسم دارہ! با زنش مشڪل دارہ!
منم...منم...یہ همدم میخوام!
گیج بہ چشمانش زل میزنم:این دلیل خوبیہ براے توجیح؟!
نمیخواهد بحث را ڪِش بدهد:بحث مون سر رابطہ ے من و حامد نبود!
اضافہ میڪنم:وَ زنش!
سریع بدون اینڪہ حتے ژاڪتم را بردارم میگویم:شڪایتمو پس نمیگیرم! وقت همدیگہ رو تلف نڪنیم!
اخمانش درهم مے رود:یہ اشتباهے ڪرد پشیمونہ! زندگے شو خراب نڪن!
نگاهم را بہ چشمانش میدوزم و انگشت اشارہ ام را بہ سمت خودم میگیرم:من؟
سپس انگشتم را بہ سوے خودش میگیرم:یا تو؟!
بہ سمت در ڪلاس میروم،مطهرہ متعجب نگاهم میڪند و میگوید:آیہ خوبے؟!
جوابش را نمیدهم و حرڪت میڪنم،همین ڪہ نزدیڪ روشویے سرویس بهداشتے مے رسم،عُق میزنم!
عُق میزنم چیزهایے ڪہ چند دقیقہ پیش با گوش هاے خودم شنیدم...
عُق میزنم واقعیت ها را...
قطرہ هاے باران روے سر و صورتم فرود مے آیند،باران پشت چهرہ ے زیباے تو چیست؟!
تو هم بدے...
سرم را بہ شیر آب مے چسبانم،مطهرہ راست میگفت،اینجا از عشق چیزے نماندہ...
همہ هوس هایمان را بہ نامش زدیم...
با حال گرفتہ از جریانات امروز ڪلید را داخل قفل مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،بخاطرہ ڪلاس فوق العادہ ڪمے دیر آمدم.
بہ ساعت مچے ام نگاہ میڪنم،هفت شب را نشان میدهد.
همانطور ڪہ ڪفش هایم را درمے آورم بلند میگویم:سلام!
یاسین با ذوق بہ سمتم مے دود و میگوید:سلام آبجے! خستہ نباشے!
دو دستش را پشت ڪمرش بردہ.
_سلام! مرسے داداشے.
با ذوق میگوید:اگہ گفتے بابا برام چے خریدہ؟!
لبخند ڪم رنگے روے لبانم مے نشانم:چے خریدہ؟
تبلت مشڪے رنگے بہ سمتم میگیرد و میگوید:نِگا!
با خوشحالے تبلت را از دستش میگیرم و میگویم:مبارڪت باشہ فسقلم!
با ذوق منوے برنامہ ها را مے آورد و میگوید:ببین ڪلے بازے دارہ! بہ توام میدم.
دستم را میان موهایش مے لغزانم و بہ هم میریزم:اصلا سعدے یہ مصرع مخصوص تو دارہ یاسین!
متعجب نگاهم میڪند،ابروهایش بہ هم گرہ میخورند:براے من؟! چے گفتہ؟!
_تو چنین خوب چرایے؟!
_یعنے خیلے خوبم؟!
_دقیقا!
چشمان درشت قهوہ اے اش برق میزنند،همانطور ڪہ لبخند بزرگے روے لبانش دارد روے پنجہ ے پا مے ایستد و لبانش را غنچہ میڪند.
خودم را خم میڪنم تا "مردِ ڪوچڪم" ببوستم.
لبانش را آرام روے گونہ هایم میگذارد و سریع جدا میشود،برعڪس او بوسِ جانانہ اے از هر دو گونہ اش میگیرم.
بے اندازہ دوستش دارم.
نگاهے گذرا بہ تبلتش مے اندازم و بہ دستش میدهم.
باهم وارد پذیرایے میشویم،همہ جواب سلامم را میدهند.
ڪنجڪاو بہ نورا و پدرم نگاہ میڪنم.
روے میز پر از بستہ هاے ڪوچڪ و بزرگ است.
صداے مادرم از آشپزخانہ مے آید:آیہ مامان! تا برات شیرڪاڪائو داغ میڪنم برو لباساتو عوض ڪن.
عادت هایم را خوب میداند،اینڪہ با چایے میانہ ے خوبے ندارم اما وقتے از سرما برمیگردم دوست دارم یڪ چیز داغ بنوشم.
_چشم مامانے!
سپس چادرم را از سر برمیدارم و ڪنجڪاو مے پرسم:نورا چے خریدے؟!
نورا لپ تاپے از یڪے از بستہ ها بیرون میڪشد و میگوید:بابا برام خریدہ!
#ادامہ_دارد...
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
افطار امروز طعم دیگری دارد !
حتی کاسه ی شیر گوشه سفره
روضه خوانی میکند...😭😭
باور کنــ
که خدا هم...
بغض دارد امشبــ...😭
#شیعه_حالش_این شبا_طوفانی است
#کاش بیاید منتقم😭
http://eitaa.com/golestanekhaterat
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
یک نیمِ رُخَت :
اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعیدْ
یک نیمِ دگر :
اِنَّ عَذابی لَشَدیدْ
بر گِرْدِ رُخَت نبشته :
یُحْیی وَ یُمیتْ
مَنْ ماتَ مِنَ الْعِشْقْ ،
فَقَدْ ماتَ شَهید...
ابوسعید_ابوالخیر
❣از تمام دوستان در این شب
التماس دعای فراوان داریم...😔
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
سحـــر #نوزدهم
بی پِدرے بَد دَردیست😭
دَمِ زِینب شُده بازم
مـَـکُـن ای صـُـبح طُلوع...😭
السلام علیک یا امیر المومنین ع🏴
#بے_پدرے_نزدیک_است
#امان_از_دل_زینب😭
#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت
http://eitaa.com/golestanekhaterat
#تلنگر
سال بعد ...
این ایام ...
یک عده را با نام
#شهید میشناسند !
همان هایی که میدانستند
چگونه بخواهند و بگیرند ...
#اللهم_الرزقنا_توفیق_الشهادت
#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت
http://eitaa.com/golestanekhaterat
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
🔻حدیث روز🔻
◼دل را ز شرار عشق سوزاند علی (ع)،
یک عمر غریب شهر خود ماند علی
وقتی که شکافت فرق او در محراب،
گفتند مگر نماز میخواند علی...◼
🔸 امیر المومنین امام علی (علیه السلام):
پنج موقع را براى دعا و حاجت خواستن غنیمت شمارید:
موقع تلاوت قرآن،
موقع اذان،
موقع بارش باران،
موقع جنگ و جهاد ـ فى سبیل اللّه ـ
موقع ناراحتى و آه کشیدن مظلوم.
در چنین موقعیت ها مانعى براى استجابت دعا نیست.
📚ـ أمالى صدوق : ص 97، بحارالأنوار: ج 90، ص 343، ح 1.
📆 امروز دوشنبه
14 خرداد 1397
19 رمضان 1439
4 ڑوئن 2018
🌷ذکر امروز 100 مرتبه
(یا قاضی الحاجات)🌷
🌷دعای روز نوزدهم ماه رمضان
«بسم الله الرحمن الرحیم»
اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ
وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ ولا
تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً
الى الحَقّ المُبین.
خدایا زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش وآسان کن راه مرا به سوى خیرهایش ومحروم نکن ما را از پذیرفتن نیکىهایش اى راهنماى به سوى حـق آشکار
التماس دعا...
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
🍃به روایتی از دوست شهید :
🌷سه نفری باهم بودیم. دلمون طاقت نمی آورد توی خونه بمونیم.
سه نفری از حرم حضرت معصومه تا جمکران پیاده رفتیم.
احمد اونروز حال و هوای خاصی داشت.
وقتی رسیدیم جمکران به من گفت: (داداش برام دعا کن دعام کن شهید بشم ).
#شهید_احمد_مکیان
#شهید_مدافع_حرم
#تیپ_فاطمیون
http://sapp.ir/golestanekhaterat
http://eitaa.com/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷
هدایت شده از ستارگان آسمانی ولایت⭐️
AUD-20180604-WA0008.mp3
4.02M
📖جزء خوانی روزانه ماه مهربانی 🌙
🌹جزء نوزدهم۱۹
🎤استاد معتز آقایے
💈حجم فایل : ۳/۸ مگابایت
🌷هدیه به شهیدان #مجیدبقایے و #حسن_باقری
http://eitaa.com/golestanekhaterat
🔷گلستان خاطرات شهـــدا🏴🔷
🕊 #معرفی_شهید🕊 🌷سردار شهید مصطفی ردانی پور🌷 🔹ولادت : ۱۳۳۷ ،اصفهان 🔸شهادت : ۱۳۶۲/۵/۱۵ 🔹عملیات : وا
✳️ #ماه_رمضان_و_شهدا
ماه رمضان را آمده بود خانه...
به علی می گفت: امسال ماه رمضون از خدا احدی
الحسنیین را خواستم ؛یا شهادت یا زیارت
هر شب با موتور علی می رفتند دعای ابوحمزه ، هر سی شب!
وقتی دعا را می خواندند، توی حالِ خودش نبود، ناله
می زد، داد می ڪشید، استغفار می ڪرد. از حال
می رفت.
از دعا ڪه بر می گشتند، گوشه ی حیاط می ایستاد
نماز شب می خواند. زیر انداز هم نمی انداخت. هنوز دستش خوب نشده بود؛ نمی توانست خوب قنوت بگیرد. با همان حال،العفو می گفت. گریه می ڪرد.
می گفت: ماه رمضون ڪه تموم بشه، من هم تموم
می شم.
🌷شهیدجاویدالاثرمصطفی ردانی پور🌷
http://sapp.ir/golestanekhaterat
http://eitaa.com/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷
🔷گلستان خاطرات شهـــدا🏴🔷
#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat
#زندگی_به_سبک_شهدا🌷
✍️همرزمان شهید
با حميدرضا در جزيره مينو بوديم😊. روزي براي انجام دادن كاري سوار بر خودرو شديم و به طرف اهواز حركت كرديم. فصل تابستان بود و گرماي طاقت فرساي خوزستان همه را اذيت مي كرد😥. ناگهان در نزديك هاي اهواز، حميدرضا خودرو را كنار جاده متوقف كرد. دليل توقف را پرسيدم. او گفت: مگر صداي اذان را نشنيدي؟ به او گفتم: تا اهواز راهي نمانده است و در آنجا زير سرپناهي نماز مي خوانيم😉. حميدرضا نگاه معني داري به من كرد و گفت: تو از كجا مي داني تا اهواز ما زنده هستيم؟سپس با مقدار آبي كه در ماشين داشتيم، وضو گرفتيم و همان جا نماز را در اول وقت به جا آورديم🌷.
#شهيد_حميدرضا_نوبخت🌷
#نماز_اول_وقت
#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت
http://eitaa.com/golestanekhaterat
﴾﷽﴿
💠 #رمان_آیه_های_جنون
💠 #قسمت_۷۵
با خوشحالے میگویم:اِ! مبارڪہ.
هم جا میخورم هم خوشحال میشوم،سریع ڪنارش مے نشینم:بہ منم باید بدے ڪار ڪنما!
نچے میگوید و ادامہ میدهد:مالہ خودمہ!
آرام با مشت بہ ڪتفش میڪوبم:اصلا مالہ بابامہ استفادہ میڪنم!
مثل بچہ ها شروع بہ بحث میڪنیم.
_بابا براے من خریدہ!
پدرم چشم غرہ اے بہ هر دویمان مے رود و جدے میگوید:گفتم فردا ڪامپیوتر بیارن نصب ڪنن تو و یاسین استفادہ ڪنید،لب تاپ مالہ نوراس!
یاسین سریع میگوید:بابا! لب تاپ نہ،لپ تاپ.
پدرم دستش را در هوا تڪان میدهد:خب لپ تاپ!
نورا مثل بچہ ها برایم زبان درازے میڪند و میگوید:حالا میذارم بعضے روزا نگاش ڪنے!
سپس میخندد.
زیر لب با خندہ میگویم:ڪوفت!
میخواهم از جایم بلند شوم ڪہ صداے مادرم نزدیڪ میشود،در حالے ڪہ سینے چاے بہ دست بہ سمتمان مے آید میگوید:ڪادوے آیہ را ندادے مصطفے؟!
متعجب نگاهم را میان مادر و پدرم مے چرخانم.
این همہ دست و دلبازے آن هم یڪدفعہ؟!
روے مبل ڪنار پدرم مے نشیند و سینے چاے را روے میز میگذارد،براے همہ چاے آوردہ و براے من شیرڪاڪائو.
نگاهے بہ من مے اندازد و میگوید:اِ! تو ڪہ هنوز لباساتو عوض نڪردے!
ڪولہ و چادرم را برمیدارم:دارم میرم.
همین ڪہ مے ایستم پدرم میگوید:اون جعبہ سفیدہ مال توئہ!
نورا با لبخند نگاهم میڪند و چشمڪ میزند:من ڪہ میدونم چیہ خوش بہ حالت!
ناخودآگاہ لبخند میزنم،با ذوق جعبہ را برمیدارم،هرچند میدانم این ریخت و پاش بے دلیل نیست!
شروع میڪنم بہ باز ڪردن جعبہ،نگاهم بہ تصویرے ڪہ روے جعبہ نقش بستہ میخورد.
موبایل!
شڪم تبدیل بہ یقین میشود!
مادرم با خوشحالے میگوید:دیگہ وقتشہ داشتہ باشے!
موبایل را بیرون میڪشم.
اولین چیزے ڪہ جلب توجہ میڪند نماد سیب گاز خوردہ معروف است!
موبایلے ڪہ پدرم راضے نبود داشتہ باشم و صلاح نمے دانست،آن هم از همچین برندے!
همہ چیز دستگیرم میشود،نفسم را بیرون میدهم.
نورا همانطور ڪہ موبایل را از دستم میڪشد میگوید:میخواے لپ تاپو بدم بهت اینو بدہ من! رنگش چقدر قشنگہ صورتے!
چیزے نمیگویم،فقط سعے دارم آرام باشم!
همہ ے این ریخت و پاش ها باج است!
بہ من!
براے بقیہ هم گرفتہ تا صدایشان درنیاید.
مادرم میگوید:خوشت نیومد؟!
آرام لب میزنم:چرا!
_وا! پس ڪو ذوق و تشڪرت؟!
ناراحت و منظور دار بہ پدرم زل میزنم:مرسے بابا!
سپس روے برمیگردانم و بہ سمت اتاق حرڪت میڪنم،نزدیڪ در اتاق میرسم محڪم میگویم:من امسال ڪنڪور دارم هیچ چیز نمیخوام!
"هیچ چیز" را غلیظ میگویم،ادامہ میدهم:اگرم بخوام خودم انتخاب میڪنم!
و این بار بہ دو ڪلمہ ے "خودم" و "انتخاب" تاڪید دارم.
نگاهے بہ جمع مے اندازم ڪہ متعجب نگاهم میڪنند و در اتاق را مے بندم.
اگر چند روز پیش بود خودم اصرار بہ خریدنش داشتم اما رشوہ براے زندگے ام قبول نمیڪنم!
قدرت انتخاب و استقلالم را بہ یڪ موبایل نمے فروشم.
با حرص ڪولہ و چادرم را روے تخت مے اندازم،بہ آن موبایل و ڪامپیوتر دست نخواهم زد،بچہ نیستم ڪہ با یڪ شڪلات گولم بزنند.
راضے نخواهم شد...
بہ پیوند با هادے...!
یاد حرف هاے خودم و مطهرہ مے افتم،ڪاش بیاید وضعم را ببینید.
خب همین ڪارها را میڪنند ڪہ آدم عشق و عاشقے را تجربہ نمیڪند!
همہ چیز بہ زور!
غافلم ڪہ همہ ے دنیا دست بہ یڪے ڪردہ تا هر طور ڪہ شدہ بچشم این اجبار شیرین را...
#ادامہ_دارد...
نویسنده این متن👆:
#لیلی_سلطانی 👉
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
﴾﷽﴿
💠 #رمان_آیه_های_جنون
💠 #قسمت_۷۶
چند تقہ بہ در میخورد،همانطور ڪہ مقنعہ ام را در مے آورم میگویم:بفرمایید!
نورا با دقت بہ چهرہ ام چشم مے دوزد:این چہ طرز برخورد ڪردنہ؟! مامان و بابا فڪر میڪردن خوشحال میشے!
مقنعہ را هم روے تخت مے اندازم:آرہ! فڪ ڪردن انقدر بچہ ام ڪہ با یہ موبایل و ڪامپیوتر بگم هادے،جانم بہ فدایت بیا!
انگشت اشارہ اش را روے لب ها و بینے اش میگذارد:آروم!
شانہ اے بالا مے اندازم و با حرص روپوش مدرسہ ام را در مے آورم،صداے مادرم مے آید:نورا! آیہ! بیاید چاے و شیرڪاڪائوتون یخ ڪردا!
نورا بہ جاے هر دویمان جواب میدهد:الان میایم مامان.
سپس نگاهے بہ من مے اندازد و لبخند میزند:آخہ چرا حرص میخورے؟! روے تخت مے نشیند و ادامہ میدهد:اول سعے میڪنیم بابا رو راضے ڪنیم اگہ نشد...
سریع آشفتہ میگویم:اگہ نشد چے؟!
مُردد نگاهم میڪند و حرفش را میخورد.
شروع میڪنم بہ خندیدن،افسار زندگے ام را دست تردیدها نمیدهم!
_من ڪوتاہ بیا نیستم!
چادر و مقنعہ ام را از روے تخت برمیدادم:حتے اگہ یڪے دوسال عقب بیوفتم سال بعد نرم دانشگاہ!
در ڪمد را باز میڪنم و مشغول آویزان ڪردن لباس ها میشوم.
نورا سعے دارد قانعم ڪند:منم اول طاها رو نمیخواستم!
_ولے طاها تو رو میخواست!
لبخند زیبایے بے اختیار لبانش را باز میڪند:آرہ!
چند لحظہ غرق خاطرات چندماہ پیش میشود.
دوبارہ میگویم:توام تو رفت و آمدا ازش خوشت اومد اما ما...یعنے من و هادے...
با شیطنت نگاهم میڪند ادامہ نمیدهم،چرا باید با نام ڪوچڪ صدا بزنمش؟!
سعے میڪنم این بار احتیاط ڪنم تا در لفظ "من و او" نشویم "ما"!
جدا میڪنم خودم و او را از هم!
_نہ من نہ آقاے عسگرے راضے بہ این ازدواج نیستیم.
چهرہ ے زیباے دخترڪ چشم آبے جلوے چشمانم نقش میبندد.
_اون دلش یہ جا دیگہ س!
نورا فڪرے میڪند و میگوید:چے بگم؟! شاید اون دخترہ رو دوس دارہ بخاطرہ وضع ظاهریش و این چیزا خانوادش مخالفن.
در ڪمد را میبندم و لب میزنم:شاید!
حضورش را پشت سرم احساس میڪنم،دستانش را دور شڪمم حلقہ میڪند و فڪش را روے شانہ ام میگذارد و میگوید:حالا غصہ نخور،تا نورا رو دارے غم ندارے!
چیزے نمیگویم،بین خشم و غصہ خوردن ماندہ ام!
گونہ ام را میڪشد و ادامہ میدهد:من بمیرم براے حرص خوردنات فسقلے!
لب میزنم:خدانڪنہ!
اما انگار خدا آن لحظہ صدایم را نشنید...
_خب دیگہ لوس بازے بسہ! بیا بریم.
آرام میگویم:تو برو منم لباس عوض میڪنم میام.
نگاهے بہ سر تا پایم مے اندازد:خب صبر میڪنم عوض ڪنے باهم بریم!
سرم را بہ نشانہ تاسف تڪان میدهم و بلند میگویم:برو بیرون!
بدون حرف از جایش تڪان نمیخورد،چند لحظہ صبر میڪنم تا برود اما انگار قصد رفتن ندارد.
دستش را میگیرم و میڪشم،همانطور ڪہ بہ سمت در هلش میدهم میگوید:خب! نخوردمت ڪہ بگو میرم!
_خب برو!
پشت چشمے برایم نازڪ میڪند و در را مے بندد.
بہ در تڪیہ میدهم و نفسم را آزاد میڪنم،چشمانم را مے بندم و در دل پنج صلوات میفرستم تا آرام شوم.
سپس میخوانمش،بدون تشریفات!
او اینجاست،
ڪنارم نہ!
در وجودم...
درست در شاهرگم نبض مے زند.
آرام نجوا میڪنم:سلام خدا!
بے اختیار بغض گلویم را مے فشارد:نمیخوام گلہ ڪنم،نمیخوام بگم ڪاش تو یہ خانوادہ ے دیگہ بودم،نمیخوام بگم ڪاش حداقل بابام یڪے دیگہ بود.
فقط میخوام بگم نذار ڪم بیارم،نذار با همہ ے این مشڪلات صبرم برہ و حتے یہ نگاہ چپ بہ بابام بندازم.
سپس دستِ راستم را روے قلبم میگذارم،تپش هایش آرام شدہ برعڪس چند لحظہ پیش.
تو آرام ڪنندہ ے دل هاے آشوبے پروردگارم.
دستم را از روے قلبم بہ سمت گردنم میڪشم،روے شاهرگم توقف میڪنم و ادامہ میدهم:نذار یادم برہ تو اینجاییو همہ چیزو میبینے!
و باز دو ڪلمہ ے آخر را تڪرار میڪنم براے قرص شدن دلم و تذڪر بہ خودم:همہ چیزو!
انگار موجے از آرامش در روحم سرازیر میشود،خوب است ڪہ میدانے با تمام سختے ها #ڪسے هست.
چشمانم را باز میڪنم و بہ سمت ڪمد میروم،تعویض لباس را ڪمے طول میدهم تا خشمم ڪامل فرو ڪش ڪند.
چند دقیقہ بعد وارد پذیرایے میشوم،بدون توجہ بہ موبایل و لپ تاپ ڪہ روے میز جا خوش ڪردہ اند روے مبل تڪ نفرہ مینشینم،دستم را براے برداشتن لیوان شیرڪاڪائو دراز میڪنم ڪہ مادرم میگوید:انقدر زود اومدے سرد شد! بدہ یڪم گرمش ڪنم.
لیوان را برمیدارم:نہ همینم خوبہ!
جرعہ اے از چایش مینوشد و میگوید:انقدر شیرڪاڪائو میخورے فڪر ڪنم یہ قطرہ خونم تو بدنت نموندہ.
متعجب و خندان از غرغرهاے مادرانہ اش میگویم:حالا بذار بخورم! اصلا خودت برام گرم ڪردے!
#ادامہ_دارد...
نویسنده این متن👆:
#لیلی_سلطانی 👉
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
﴾﷽﴿
💠 #رمان_آیه_های_جنون
💠 #قسمت_۷۷
چپ چپ نگاهم میڪند:چے ڪار ڪنم؟! فقط همین چیزا رو میخورے! هے میگم شیر تنها یا با عسل و شڪر خوبہ،با ڪاڪائو و توت فرنگے و این چیزا فایدہ ندارہ!
میخندم:خب ببخشید! ڪم ڪم میرم تو ڪار تَرڪ!
نورا میگوید:نہ بابا ترڪ چیہ؟! تو فقط تفنُنے میخورے!
سرم را بہ نشانہ مثبت تڪان میدهم،مادرم با چشم و ابرو بہ موبایل اشارہ میڪند:ندیدیشا!
نگاهے بہ موبایل مے اندازم و جواب میدهم:این چچیزا فایدہ ندارہ!
میخندم:خب ببخشید! ڪم ڪم میرم تو ڪار تَرڪ!
نورا میگوید:نہ بابا ترڪ چیہ؟! تو فقط تفنُنے میخورے!
سرم را بہ نشانہ مثبت تڪان میدهم،مادرم با چشم و ابرو بہ موبایل اشارہ میڪند:ندیدیشا!
نگاهے بہ موبایل مے اندازم و جواب میدهم:این چندماهم نداشتہ باشمش بهترہ،بعدِ ڪنڪور!
پدرم جدے میگوید:درست استفادہ ڪنے چہ اشڪالے دارہ؟!
بدون توجہ بہ حرفش بہ شیرڪاڪائو اشارہ میڪنم و میگویم:حالا میشہ این شب آخرے موادو بزنم؟!
مادرم دستش را بہ سمت سرم پایین مے آورد،"یعنے خاڪ تو سرت"
جرعہ اے از شیرڪاڪائو مینوشم و بہ فڪر فرو میروم.
_راستے این خانوادہ ے عسگریو ڪے دعوت ڪنیم؟!
بہ خودم مے آیم،نگاہ سنگین پدر و مادرم را حس میڪنم،سرم را ڪمے خم میڪنم،دستہ اے از موهاے آزادم روے صورتم سُر میخورند و مقابل چشمانم توقف میڪنند.
واڪنشے نشان نمیدهم.
مادرم ادامہ میدهد:میگم زودتر برنامہ ریزے ڪنم خوب مهمونے بدیم،اونا ما رو دوبار دعوت ڪردن باید سنگ تموم بذاریم.
و دوبارہ احساس همان نگاہ هاے سنگین!
_خب نظر بدید بچہ ها!
منظورش منم نہ ڪسے دیگر،غیر مستقیم میگوید.
با انگشتِ اشارہ موهایم را ڪنار میزنم:هروقت صلاح میدونید! فقط لطفا زودتر دعوتشون ڪنید تموم شہ برہ از چند روز دیگہ امتحانا شروع میشہ.
آخرین جرعہ ے شیرڪاڪائو را سر میڪشم،طعمش این بار برایم گَس است!
مثلِ احساسات این روزهایم!
گفتم هرچہ زودتر تمام بشود برود،نمیدانستم تازہ شروع ڪار است... شروع همہ چیز و روزهایِ....
صداے زنگ تلفن توجہ همہ را جلب میڪند،یاسین با عجلہ بہ سمت تلفن مے دود و میگوید:من جواب میدم!
_الو!
_سلام!
_شما؟! متعجب نگاهے بہ ما مے اندازد و گوشے تلفن را از گوشش جدا میڪند،مادرم مے پرسد:ڪیہ؟!
یاسین مُرَدد نگاهش را میانِ من و پدرم مے چرخاند.
لب میزند:یہ پسرہ س!
پدرم میگوید:لابد با من ڪار دارن!
براے بلند شدن قصد میڪند ڪہ یاسین میگوید:با آیہ ڪار دارہ!
چشمانم از حدقہ بیرون میزند،نگاهِ خیرہ ے هر چهار نفرشان روے من ثابت شدہ.
اخمان پدرم در هم مے رود،بہ سمت یاسین میرود.
یاسین دوبارہ گوشے را بہ گوشش مے چسباند.
انگار چیزے از پشت تلفن میگویند ڪہ میگوید:میگہ هادے ام...!
#ادامہ_دارد...
نویسنده این متن👆:
#لیلی_سلطانی 👉
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷
خمینے رفٺ وفرزندش علے هسٺ
خدا را شڪر بر امٺ ولے هسٺ
اگر چہ داغ او بر ما گران اسٺ
ولے سید علے نور عیان اسٺ
مرام ما همان راه امام اسٺ
دفاع از رهبرے جان ڪلام اسٺ
#وفات_امام_خمینے_ره_تسلیت_باد
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
هدایت شده از هیأت میثاق با شهدا
EyEmamShahidanKhomeini.mp3
4.07M
ای امام شهیدان خمینی ای علمدار راه | برادر میثم مطیعی