﷽ #تورجی_زاده اندام گسستۀ تو «یا زهرا» گفت حتی لب بستۀ تو «یا زهرا» گفت وقتی در آسمان به رویت وا شد پهلوی شکستۀ تو «یا زهرا» گفت #میلاد_عرفان‌پور✍ #شهدا | #شهید_تورجی‌زاده .

. آیا قیام امام حسین(علیه السلام) خواسته خداوند و پیامبر(صلی الله علیه وآله) بود؟ سیّد بن طاووس با سند خویش از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند: «محمّد حنفیّه (برادر امام حسین(علیه السلام)) در شبى که فردایش امام(علیه السلام) از مکّه رهسپار عراق بود، به محضر امام(علیه السلام) شرفیاب شد و عرض کرد: اى برادر! تو بى وفایى کوفیان را نسبت به پدر و برادرت، شناخته اى، من نگرانم که با تو نیز چنین کنند. اگر در مکّه بمانى، تو عزیزترین و محترم ترین شخص خواهى بود. امام فرمود: «یا اَخِی قَدْ خِفْتُ اَنْ یَغْتالَنی یَزیدُ بْنُ مُعاوِیَةَ فِی الْحَرَمِ، فَاَکُونَ الَّذی یُسْتَباحُ بِهِ حُرْمَةُ هذَا الْبَیْتِ»؛ (برادر! من بیم از آن دارم که یزید، خونم را در حرم (امن خدا) بریزد و بدین سبب حرمت این خانه شکسته شود). محمّد بن حنفیّه عرض کرد: «اگر از این جهت نگرانى، به سمت یمن یا به سرزمین هاى ناشناخته دیگر کوچ کن که تو در آنجا محفوظ ترى و کسى به تو دست نخواهد یافت». امام(علیه السلام) پاسخ داد: «أَنْظُرُ فیما قُلْتَ»؛ (در این باره مى اندیشم). ولى دیدند که امام(علیه السلام) سحرگاهان آماده کوچ کردن (به سوى عراق) است؛ چون خبر به محمّد بن حنفیّه رسید، نزدیک آمد و مهار ناقه امام(علیه السلام) را به دست گرفت و عرض کرد: اى برادر! آیا نفرمودى که در این باره مى اندیشم؟ امام(علیه السلام) فرمود: آرى. عرض کرد: پس چه شده است با این شتاب رهسپارى؟ فرمود: «أَتانی رَسُولُ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) بَعْدَ ما فارَقْتُکَ، فَقالَ: یا حُسَیْنُ(علیه السلام) اُخْرُجْ فَإِنَّ اللّهَ قَدْ شاءَ اَنْ یَراکَ قَتیلا»؛ (هنگامى که از تو جدا شدم، پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) را در خواب دیدم، به من فرمود: اى حسین! رهسپار (عراق) شو، خداوند مى خواهد تو را کشته ببیند!). محمّد بن حنفیّه گفت: «إِنَّا لله وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ»؛ (ما از آن خداییم و به سوى خدا بر مى گردیم). با این حال چرا این زنان را با خود مى برى؟! امام(علیه السلام) فرمود: «قَدْ قالَ لِی: إِنَّ اللّهَ قَدْ شاءَ أَنْ یَریهُنَّ سَبایا»؛ (رسول خدا به من فرمود: خداوند مى خواهد که آنان را اسیر ببیند!!). امام(علیه السلام) پس از این گفتگو با برادرش خداحافظى کرد و رفت #امام_حسین .

📻 #سخنرانی 🎤 #شیخ_محمود_ریاضت 🕌 مجمع یاس کبود 🗓 یکشنبه ۱۴۰۳/۰۲/۰۲ #آداب_نوکری

#شب_جمعه #شور #امام_حسین « همه میدونن مخصوصا دلای شیدا » 🎤 #حسین_طاهری 🖋 #حمید_رمی ✍ همه می‌دونن مخصوصاً دلای شیدا حقیقت، پنهون بوده و شده هویدا بگو به عالم از عمق دل، از سُوِیدا شبیه اباعبدالله نمیشه پیدا یکتا اباعبدالله؛ یااباعبدالله اولین عشق دنیا اباعبدالله سلطان اباعبدالله؛ خان اباعبدالله تو صِدام کن میگم: جان اباعبدالله حسین‌جان؛ می‌میرم برات بقرآن ........ همون بار اولی که می‌ری زیارت دلت کربلایی میشه؛ زهی سعادت عنایت داره به نوکراش بدون منت حسین بن علی یعنی ته رفاقت محشر اباعبدالله، سر اباعبدالله از پدر مادر بهتر اباعبدالله همدرد اباعبدالله، مرد اباعبدالله دنیامو زیر و رو کرد اباعبدالله حسین‌جان؛ می‌میرم برات بقرآن

🔻#شروع_مجلس #دعای_کمیل 🎤حجت الاسلام استادمیرزامحمدی 🔊 #مناجات_ابتدایی 📆 جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ 🕌 مسجد مقدس جمــکران    

🎧 جلسات هفتگی هیئت #عبدالله_بن_حسن علیه السلام 📆 #جلسه_دوم ، ۵ فروردین 📜 با موضوع : بستر اجتماعی رخداد فاجعه کربلا #طباخیان🎤

🔻#گزارش_صوتی #جلسه_هفتگی 🎤حجت الاسلام استادمیرزامحمدی 🔊  #سخنرانی 📆 یکشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🕌 صـفاییه | حسیــنیه شهــداء  #میرزامحمدی 🎤

🔻#گزارش_صوتی #جلسه_هفتگی 🎤حجت الاسلام استادمیرزامحمدی 🔊  روضه 📆 یکشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🕌 صـفاییه | حسیــنیه شهــداء  #میرزامحمدی 🎤

. 💠داستان شیخ بهائى مى گويد : از مردى مورد اطمينان شنيدم ، گنهكارى از دنيا رفت ; همسرش براى انجام مراسم تغسيل و تكفين و تدفين از مردم درخواست كمك كرد ، ولى شدت نفرت مردم نسبت به آن گنهكار به اندازه اى بود كه كسى براى انجام مراسم حاضر نشد ، به ناچار كسى را اجير كرد كه جنازه را به مصلاى شهر ببرد ، شايد اهل ايمان به انجام مراسم اقدام كنند ، ولى يك نفر براى حضور در مراسم حاضر نشد ! پس جنازه را به وسيله اجير به صحرا برد تا آن را بى غسل و كفن و نماز دفن كند .نزديك آن صحرا كوهى بود كه در آن كوه زاهدى مى زيست كه همه عمر به عبادت گذرانده بود و ميان مردمى كه در آن نزديكى مى زيستند مشهور به زهد و تقوا بود . همين كه جنازه را ديد از صومعه خود به سوى جنازه رفت تا در مراسم او شركت كند ، اهل آن اطراف وقتى اين مطلب را شنيدند به سرعت خود را به آنجا رساندند تا همراه عابد در مراسم مربوط به ميت حاضر شوند .مردم سبب شركت كردن عابد را در مراسم آن گنهكار از شخص عابد پرسيدند ، گفت : در عالم رؤيا به من گفتند فردا از محل عبادت خود به فلان موضع از صحرا برو ، در آنجا جنازه اى است كه جز يك زن كسى همراه او نيست ، پس بر او نماز گذار كه او مورد آمرزش و عفو قرار گرفته است .مردم از اين واقعه تعجب كردند و در دريايى از حيرت فرو رفتند . عابد همسر ميّت را خواست و از احوالات ميت پرسيد ، همسر ميت گفت : بيشتر روزها دچار يكى از گناهان بود . عابد گفت : آيا عمل خيرى از او سراغ دارى ؟ گفت : آرى سه عمل خير از او مى ديدم : ۱ ـ هر روز پس از ارتكاب گناه ، جامه هايش را عوض مى كرد و وضو مى گرفت و خاشعانه به نماز مى ايستاد . ۲ ـ هيچ گاه خانه اش از يتيم خالى نبود و بيش از مقدارى كه به فرزندان خود احسان مى كرد به يتيم احسان مى نمود . ۳ ـ هر ساعت از شب بيدار مى شد مى گريست و مى گفت : پروردگارا ! كدام زاويه از زواياى دوزخ را با اين گنهكار پُر خواهى كرد ؟! ــــــــــــــــــــــــــــ .

. #شهادت_امام_صادق امام صادق (علیه‌السّلام) به فرزند بزرگوارش فرمود: «اوقف لی من مالی کذا و کذا لنوادب تند بنی عشر سنین بمنی ایام منی»؛   مدت ده سال در ایام حج در سرزمین منا با وقف اموال و داراییم، مجالس و سوگواری برگزار کن تا گریه کنندگان گریه نمایند.» الشیعه ج ۱۲ ص ۸۸

. #اشک_بر_امام_حسین عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُکَیْرٍ قَالَ: «حَجَجْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ فَقُلْتُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَوْ نُبِشَ قَبْرُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ -علیهما السلام- هَلْ کَانَ یُصَابُ فِی قَبْرِهِ شَیْ‌ءٌ؟ فَقَالَ: یَا ابْنَ بُکَیْرٍ مَا أَعْظَمَ مَسَائِلَکَ إِنَّ الْحُسَیْنَ -علیه‌السلام- مَعَ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِیهِ فِی مَنْزِلِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ مَعَهُ یُرْزَقُونَ وَ یُحْبَرُونَ وَ إِنَّهُ لَعَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ مُتَعَلِّقٌ بِهِ یَقُولُ: یَا رَبِّ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ إِنَّهُ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ مَا فِی رِحَالِهِمْ مِنْ أَحَدِهِمْ بِوُلْدِهِ وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى مَنْ یَبْکِیهِ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ أَبَاهُ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یَقُولُ أَیُّهَا الْبَاکِی لَوْ عَلِمْتَ مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَکَ لَفَرِحْتَ أَکْثَرَ مِمَّا حَزِنْتَ وَ إِنَّهُ لَیَسْتَغْفِرُ لَهُ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِیئَهٍ».[۱] عبد اللَّه‌بن‌بکیر با امام صادق (ع) گفتگو می‌کرد. در ضمن گزارش این گفتگوی طولانی آمده است که راوى مى‌گوید: محضر امام (ع) عرض کردم: اى پسر رسول خدا (ص) اگر قبر حضرت حسین‌بن‌على (ع) را نبش کنند، در قبر به چیزى برخورد مى‌کنند؟ حضرت در جواب فرمودند: «چه سؤال بزرگى کردى، حضرت حسین (ع) با پدر و مادر و برادر بزرگوارشان در منزل رسول خدا (ص) بوده و جملگى با آن حضرت از روزى خدا بهره‌مند مى‌شوند و در خصوص آن جناب باید بگویم که حضرتش بر سمت راست عرش چنگ زده و به درگاه الهى عرض مى‌کند: «یا ربّ أنجز لی ما وعدتنى (آنچه را به من وعده دادى روانما)» و آن حضرت به زوار خود نگریسته و به آن‌ها و به اسماء ایشان و اسماء پدرانشان و آنچه در خورجین و بارشان است، آگاه‌تر از خودشان به فرزندانشان است و نیز آن جناب به گریه‌کننده‌گانش نظر فرموده و براى آن‌ها طلب آمرزش نموده و از پدر بزرگوارشان درخواست استغفار براى ایشان مى‌کنند و خطاب به کسانى که برایشان گریه مى‌کنند، مى‌فرمایند: اى کسى که گریه مى‌کنى اگر بدانى خداوند چه [پاداشی] برایت آماده نموده، مسلما سرور و شادى تو بیشتر از حزن و اندوهت مى‌گردد و قطعا خدای تعالی تمام گناهان و لغزش‌های تو را به‌واسطه این اشکى که ریخته‌‌اى مى‌‌آمرزد.» توضیحات: در این روایت پس از آنکه به جایگاه امام حسین (ع) در حال حاضر در کنار پدر، مادر و جد بزرگوارشان اشاره شده است ، در ادامه بیان می‌شود که حضرت (ع) آگاهی و توجّه کامل به حال زوّار خود دارند. و در مورد گریه کنندگان بر ایشان آمده است که هم امام حسین (ع) برای این گریه کنندگان طلب استغفار و آمرزش می‌کنند و هم از پدر بزرگوارشان امیرالمؤمنین امام علی (ع) در خواست چنین کاری را می‌کنند و خوشا به حال کسی که این امامان بزرگوار، برایش در درگاه الهی طلب آمرزش و استغفار کنند. و در ادامه به این گریه کنندگان مژده می‌دهند که خداوند تمامی گناهان و لغزش‌های آن‌ها را به خاطر این اشک، می‌آمرزد. .

.  قال الرضا (ع): «إن المحرم‌ شهر کان أهل الجاهلیه یحرمون فیه القتال فاستحلت فیه دماؤنا و هتک فیه حرمتنا و سبی فیه ذرارینا و نساؤنا و أضرمت النیران فی مضاربنا و انتهب ما فیها من ثقلنا و لم ترع لرسول الله حرمه فی أمرنا. إن یوم الحسین أقرح جفوننا و أسبل دموعنا و أذل عزیزنا بأرض کرب و بلاء و أورثتنا [یا أرض کرب و بلاء أورثتنا] الکرب [و] البلاء إلى یوم الانقضاء فعلى مثل الحسین فلیبک الباکون فإن البکاء یحط الذنوب العظام. ثم قال (ع): کان أبی -علیه‌السلام- إذا دخل شهر المحرم لا یرى ضاحکا و کانت الکئابه تغلب علیه حتى یمضی منه عشره أیام فإذا کان یوم‌ العاشر کان ذلک الیوم یوم مصیبته و حزنه و بکائه و یقول هو الیوم الذی قتل فیه الحسین (ع)»[۲] امام علی‌بن‌موسی الرضا (ع) فرمودند: «محرم ماهى بود که اهل جاهلیت نبرد را در آن حرام مى‌دانستند، اما خون‌های ما در این ماه حلال شد، احترام ما از بین رفت، فرزندان و زنان ما اسیر شدند، خیمه‌‌هاى ما طعمه آتش قرار گرفتند و آن‌چه در آن بود چپاول شد، احترامی که ما برای پیامبر خدا داشتیم، مراعات نشد. حقا روز شهادت امام حسین (ع) پلک چشمان ما را زخمی و مجروح کرد و اشک ما را روان ساخت و عزیز ما را در زمین کربلا خوار کرد و گرفتارى و بلا به ما دچار ساخت، گریه‌کنندگان باید تا روز قیامت بر مانند حسین بگریند، این گریه گناهان بزرگ را بریزد.» سپس فرمودند: «شیوه پدرم چنین بود که هنگامی که محرم می‌شد، خندان دیده نمی‌شدند و تا روز عاشورا اندوه بر ایشان غالب بود و روز عاشورا روز مصیبت و حزن و گریه‌ ایشان بود و می‌فرمودند: در این روز حسین کشته شد». توضیحات: در این روایت، امام علی‌بن‌موسی الرضا (ع) پس از آنکه ما را به گریه بر مصایب سیدالشهدا حضرت اباعبدالله الحسین (ع) تا قیامت امر می‌کنند، در ادامه پاداش بزرگ این گریه را بیان کرده و می‌فرمایند که این گریه موجب از بین رفتن گناهان بزرگی می‌شود که این شخص انجام داده است. اشک انسان از دل و قلب او منشأ می‌گیرد و کسی که محبت اهل‌بیت (ع) در قلبش باشد، در عزای ایشان محزون و گریان است. بنابراین چنین پاداش عظیمی برای انسان محب امام حسین (ع) که به دلیل مصائب ایشان، اشک از چشمانش جاری شده، تعجّبی ندارد. حزن و گریه در عزای مصیبت امام حسین (ع) و واقعه کربلا جزء سیره و روش ائمه ما (ع) بوده است و ما نیز که از پیروان ایشان هستیم باید این سیره و روش را در زندگی خود پیاده کنیم و ان شاء الله از پاداش‌های وعده داده شده در مقابل این عزاداری‌ها و گریه‌ها بهره‌مند خواهیم شد. #اشک_بر_امام_حسین #طلیعه_محرم .

شاهکار مداح روشندل امین عسکری دربرنامه حسینیه معلی #زمزمه ... گریه میکنم وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى مَنْ یَبْکِیهِ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ

. مرثیه آتش زدن خانۀ امام صادق(علیه السلام) منصور به حاكم خود در مكه و مدينه به نام «حسن بن زيد» پيام داد كه خانه امام صادق(عليه السلام) را بسوزان» حاكم، اين دستور را اجرا كرد، و به خانه امام صادق(عليه السلام) آتش افكند به طورى كه شعله هاى آن به در خانه و راهرو آن رسيد. امام صادق(عليه السلام) بيرون آمد و به درون آتش رفت و در حالى كه در ميان آتش قدم مى زد، مى فرمود: انا بن اعراق الثرى انا بن ابراهيم خليل الله: «من پسر ريشه هاى زمين هستم، من پسر ابراهيم خليل(عليه السلام) مى باشم.»(1) يعنى همان گونه كه ابراهيم خليل الله(عليه السلام) جدم(2) در آتش نمرودى نسوخت، من هم به اذن خدا نمى سوزم و همان گونه كه لقب جدم اسماعيل (اعراق الثرى) است يعنى فرزندان او مانند رگ و ريشه درخت در اطراف زمين پراكنده اند، ونابود نمى شوند، ما هم نابود نمى شويم. يكى از شيعيان مى گويد: يك روز بعد از آتش زدن خانه امام صادق(عليه السلام) در مدينه به محضرش رفتم، ديدم بسيار غمگين است، و اشك از ديدگانش بر صورتش مى ريخت، عرض كردم: «چرا ناراحت و گريان هستى؟» فرمود: «وقتى كه روز قبل آتش در دالان خانه ام زبانه كشيد، با اينكه من در خانه بودم، ديدم بانوان خانه ، شيون زنان براى حفظ جان خود از آتش، از اين سو به آن سو مى دوند، به ياد ترس و هراس اهل بيت جدم امام حسين (عليه السلام) افتادم كه در روز عاشورا، دشمن به خيمه هاى آنها هجوم كرد، در حالى كه منادى دشمن فرياد مى زد، خانه ظالمان را بسوزانيد.»(1) يعنى ياد اين خاطره جانسوز مرا غمگين و ناراحت نموده است، نگران خودم نيست، نگران آن همه ستمهاى هستم كه يزيديان به اهل بيت مظلوم حسين(عليه السلام) وارد ساختند. -------------------------------------------------------------------------- 1-اصول كافى، ج 1، ص 473. 2-ابراهيم(عليه السلام) جد سى ام پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) بوده است. #شهادت_امام_صادق منبع:سایت آیت الله شاهرودی کتاب چهارده اختر تابناک(کتابخانه الکترونیکی) .

. ‍#روضه_متنی و تحلیل #حاج_سید_مجید_بنی_فاطمه #روضه_امام_صادق علیه السلام #متن_روضه 👇 گوشه ای از حرای حجره ی خویش نیمه شبها خدا خدا میکرد طبق رسمی که ارث مادر بود مردم شهر را دعا میکرد هر ملک در دل آرزویش بود بشنود سوز ربنایش را آرزو داشت لحظه ای بوسد مهر و تسبیح کربلایش را هر زمان دل شکسته تر میشد فاطمه اشفعی لنا میخواند زیر لب با صدای بغض آلود روضه ی تلخ کوچه را میخواند عاقبت در یکی از آن شبها دل او را به درد آوردند بی نمازان شهر پیغمبر سر سجاده دوره اش کردند پیرمرد قبیله ی ما را در دل شب کشان کشان بردند با طنابی که دور دستش بود پشت مرکب کشان کشان بردند ناجوانمردهای بی انصاف سن و سالی گذشته از آقا میشود لااقل نگهدارید حرمت گیسوی سپیدش را ریختن خونه ی امام صادق. نگم دستاشُ بستن. حرمت ریش سفیدش رو نگه نداشتن. ابن ربیع ملعون سوار بر اسب هی میتازید این پیرمرد زمین میخورد. هزارتا جوون زمین بخورن، اما یه پیرمرد زمین نخوره. هزار تا پیر و جوون زمین بخوره اما یه زن زمین نخوره. هزار زن و مرد زمین بخورن، اما یه زن جلو شوهر کتک نخوره. هزار زن زمین بخوره اما یه دختر نصفه شب از رو ناقه زمین نیفته.پابرهنه و بی عمامه آوردنش بیرون. گفتن بذارید عبا به تن کنه گفتن نه نمیشه. در خونشُ آتش زدن. آقاجان پا برهنه آوردنت بیرون در خونتم آتش زدن، اما کسی به ناموست نگاه نکرد. من بمیرم برا اون آقایی که از صبح تشنه بوده، بدن زخمیه، علمدارشُ کشتن، علی اکبرشُ اربا اربا کردن. حسین جان تو گودال بودی همه از ترست گفتن تا سرشُ بالا نیزه نزدید سمت خیمه ها نرید. آخه حسین غیرتییه. اگه زنده باشه بلند شه دمار از روزگارتون در میاره. چهار هزار تا شاگرد اومدن تشیع جنازه امام صادق. کفن آوردن. بهترین تشیع جنازه شد. گفتن آقامونه، اماممونه. همه اومدن اما قربونت برم یه وقت نگی آقای ما کفن نداره، کفنم بود نمیشد حسینُ کفن کرد؛ انقدر بدن پاره پاره بود. زین العابدین فرمود بوریا بیارید... ✅دو بیتی های به هم پیوسته #چهارپاره شعری که در این جلسه خوانده شده است، قالب چهارپاره یا دو بیتی های به هم پیوسته است و خوب است ذاکرین اهل بیت (ع) قالب های شعری را بشناسند. این قالب قالبی است که مقارن با شعر نو به وجود امد و آن مرکب از بندهای دو بیتی است که با هم قافیه متفاوت و معنای به هم پیوسته دارند . به عبارت ساده تر آن که این شعر شامل چند دوبیتی است با قافیه های متفاوت ولی کل شعر از نظر معنا با هم در ارتباط است و به هم مربوط است . معمولا مصرع های زوج (سمت چپ) هم قافیه اند . ✅ذکر مبارک حسین(ع) در بین روضه معصومین (ع) گاهی بین روضه معصومین (ع) غیر از امام حسین(ع)، مستمع ذکر مبارک «حسین (ع) » را دم می دهد، در این جلسه آقای بنی فاطمه یک «حُسن تعلیلِ» زیبایی را به عنوان فلسفه این کار بیان می کنند و به مکاشفه حضرت سکینه (س) در گودی قتلگاه اشاره می کنند: که امام حسین (ع) به آن حضرت فرمودند: به شیعیان من بگو: «شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی ـ اَوْ سَمِعْتُم بِغَریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی» (شیعیان من! هنگامی که آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید ویاهنگامی که از غریبی یا شهیدی خبری شنیدید، برمن ندبه کنید) به نوعی گفتن ذکر مبارک «حسین(ع)» در روضه را به عنوان سفارش آن حضرت بیان می کنند. ☑️نکات ناب در روضه اگر ذاکرین اهل بیت (ع) در روضه های آل الله با تدبر، به نکات ناب دسترسی پیدا کنند و برای مخاطب بیان کنند، اثر گذاری بیشتری خواهند داشت. به عنوان نمونه در این جلسه یکی از نکات ناب عبارت است از:« هزارتا جوون زمین بخورن، اما یه پیرمرد زمین نخوره. هزار تا پیر و جوون زمین بخوره اما یه زن زمین نخوره. هزار زن و مرد زمین بخورن، اما یه زن جلو شوهر کتک نخوره. هزار زن زمین بخوره اما یه دختر نصفه شب از رو ناقه زمین نیفته» نکته ناب دیگر در گریز: «یه وقت نگی آقای ما کفن نداره، کفنم بود نمیشد حسینُ کفن کرد؛ انقدر بدن پاره پاره بود. زین العابدین فرمود بوریا بیارید...» 🔆 ✅ #اصل_پیام مداحی مطلوب، آن است که پیامی را نیز به مخاطب منتقل کند، در این جلسه آقای بنی فاطمه، به عاطفه، محبت و حق مادر اشاره می کنند و می گویند : «مادری که با دست پینه بسته اش، لباسام و می شوره، می گه بچه م بپوشه، مؤدب تو روضه بره، مادری که همیشه نگران منه» بعد از این مقدمات، با این جمله اثر گذار به روضه بر می گردند که : «الهی مادرم فدات آقا» #دکتر_محمد_فراهانی #کانون_مداحان_یاس_کبود .

🔊  #سخنرانی 🎤حجت الاسلام استادمیرزامحمدی 📆 یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🕌 صــفاییه | حسیــنیه شهـداء  #میرزامحمدی 🎤

🔻 #جلسه_هفتگی 🎤حجت الاسلام استادمیرزامحمدی 🔊  روضه 📆 یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🕌 صــفاییه | حسیــنیه شهـداء  #میرزامحمدی 🎤

🔻 #جلسه_هفتگی 🎤حجت الاسلام استادمیرزامحمدی 🔊  روضه پایانی 📆 یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🕌 صــفاییه | حسیــنیه شهـداء  #میرزامحمدی 🎤

#فیش_روضه #شهادت_امام_صادق علیه السلام pdf👇

🔈 #روضه_امام_صادق علیه السلام فیش روضه پی دی اف شده بالا👆 #استاد_حاج_اسماعیلی 🎤 #دستگاه_ماهور 🎼

. #شهادت_امام_صادق ⚫️ توطئه قتل امام صادق(ع) توسط منصور دوانقی سید بن طاووس از محمد بن عبدالله اسکندری در مورد طریقه شهادت امام صادق(ع) و نقشه‌هایی که خلیفه عباسی برای شهادت ایشان می‌کشید روایت کرده‌ است که: من از جمله ندیمان ابوجعفر دوانیقی و محرم اسرار او بودم، روزی به نزد او رفتم او را بسیار غمگین دیدم که آه می‌کشید و اندوهناک بود. گفتم ای امیر! چرا در تفکر و اندوه به سر می‌بری؟ گفت: صد نفر از فرزندان فاطمه را هلاک کردم ولی سید و بزرگ ایشان باقی مانده است که درباره او چاره‌ای نمی‌توانم بکنم. گفتم: کیست؟ گفت: جعفر بن محمد صادق علیه‌السلام. گفتم: ای امیر! او مردی است که عبادت بسیار او را ضعیف کرده و نزدیکی و محبت به خدا او را مشغول گردانیده و او را از فکر تصاحب حکومت و خلافت هم بازداشته. گفت: می‌دانم که تو به امامت او اعتقاد داری و او را به بزرگی می‌شناسی ولی حکومت و قدرت عقیم است و من سوگند یاد کرده‌ام که پیش از آن که امروز شب شود خود را از اندوهی که به خاطر وجود او بر من ایجاد شده‌ است رها کنم. راوی گفت: چون این سخن را از او شنیدم زمین بر من تنگ شد و بسیار غمگین شدم. پس جلادی را طلبید و گفت: چون من ابوعبدالله صادق علیه‌السلام را خواستم و با او مشغول سخن‌گفتن شدم و کلاه خود را از سر برداشتم و بر زمین گذاردم گردن او را بزن. این نشانه و علامتی میان من و تو باشد. و در همان ساعت کسی را فرستاد و حضرت را طلبید. چون حضرت داخل قصر شد دیدم که قصر به حرکت درآمد مانند کشتی که در میان دریای موّاج مضطرب باشد و دیدم که منصور از جا برجست و با سر و پای برهنه به استقبال آن حضرت دوید و در حالی‌که بندبند بدنش می‌لرزید و دندان‌هایش برهم می‌خورد و رنگ رویش سرخ و زرد می‌شد، آن حضرت را با عزّت و احترام بسیار آورد و بر روی تخت خود نشاند و دو زانو در خدمت او نشست مانند بنده‌ای که در خدمت آقای خود بنشیند و گفت: یا بن رسول الله صلی الله علیه و آله برای چه در این وقت تشریف آوردی؟ حضرت فرمود: «برای اطاعت خدا و رسول و فرمان‌برداری تو آمدم.» گفت: من شما را نطلبیدم، فرستاده من اشتباه کرده است و اکنون که تشریف آورده‌ای هر حاجت که داری بطلب. حضرت فرمود: «حاجت من آن‌است که مرا بی ضرورتی طلب ننمائی.» گفت چنین خواهم کرد. حضرت برخاست و بیرون آمد و من خدا را بسیار ستایش کردم که آسیبی از منصور به آن حضرت نرسید. بعد از آن‌که آن حضرت بیرون رفت، منصور لحاف طلبید و خوابید و تا نصف شد بیدار نشد. چون بیدار شد دید من بر بالین او نشسته‌ام. گفت بیرون مرو تا من نمازهای خود را قضا کنم و قصه‌ای برای تو نقل نمایم. چون نمازش تمام شد گفت: چون جعفر بن محمد علیه‌السلام را به قصد کشتن احضار نمودم و او داخل قصر من شد، دیدم که اژدهای عظیمی پیدا شد و دهان خود را گشود و فک بالای خود را بر بالای قصر من گذاشت و فک پایین خود را در زیر قصر گذاشت و دُم خود را بر روی قصر و خانه من قرار داد و به زبان عربی فصیح به من گفت: «اگر قصد و اراده بدی نسبت به او داشته باشی تو را و خانه و قصرت را فرو می‌برم و به این سبب عقل من پریشان شد و بدن من به لرزه آمد به حدی که دندان‌های من بر هم می‌خورد.» راوی می‌گوید من گفتم: این‌ها از او عجیب نیست زیرا که نزد او اسم‌ها و دعاهایی است که اگر بر شب بخواند آن را روز و اگر بر روز بخواند آن را شب و اگر بر موج دریاها بخواند آن‌ها را ساکن می‌گرداند. 📚منبع منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ص ۷۴۷ #امام_صادق #مصائب_امام_جعفر_صادق #مداحی_عالمانه .

. #شهادت_امام_صادق ◼️ وصیت امام صادق(ع) در لحظه‌های آخر حیات شيخ طوسی از سالمه، کنيز حضرت صادق عليه‌السلام روايت کرده که گفت: من در وقت احتضار نزد حضرت صادق عليه‌السلام بودم که بی‌هوش شد و چون به هوش آمد فرمود: «به حسن بن علی بن علی بن الحسين بن علی بن ابی طالب عليه‌السلام معروف به افطس، هفتاد سکه طلا بدهيد به فلان و فلان، فلان مقدار بدهید.» من گفتم: به مردی که بر تو با کارد حمله کرد و می‌خواست تو را بکشد، عطا می‌کنی و می‌بخشی؟ فرمود: می‌خواهی من از آن کسانی که خدا ايشان را به صله رحم کردن ستایش نموده نباشم که در وصف ايشان فرموده: «وَ الَّذِین َ يَصِلُونَ ما اَمَرَاللهُ بِهِ اَن يُوصَلَ وَ يَخشَونَ رَبَهُّم وَ يَخافُونَ سُوءَ الحِسَابِ؛ و آنان که پیوندهایی را که خداوند به آن امر کرده برقرار می‌نمایند (صله رحم می‌کنند) و از خدایشان می‌ترسند و از محاسبه بدفرجام بیمناکند.» پس فرمود: «ای سالمه به درستی‌که حق تعالی بهشت را خلق کرد و آن را خوش‌بو گردانيد و بوی مطبوع آن از فاصله‌ای به مسافت دو هزار سال به مشام می‌رسد و بوی آن را کسی که عاق والدين شده و کسی که ارتباط خود را با خویشاوندان و رحم خود قطع نموده نمی‌شنود و در نمی‌یابد.» 📚منبع سیره معصومان، سیدجعفر شهیدی، ص ۱۱۰ #امام_صادق #مصائب_امام_جعفر_صادق #مداحی_عالمانه .

. #شهادت_امام_صادق ♠️ سوزاندن خانه امام صادق(ع) مفضل بن عمر می‌گويد: منصور دوانيقی برای فرماندار مکه و مدينه حسن بن زيد پيام داد که خانه‏‌ی جعفر بن محمد(امام صادق عليه‏‌السلام) را بسوزان. او اين دستور را اجرا کرد و خانه‏‌ی امام صادق(ع) را سوزانيد که آتش آن تا به راه‏رو خانه سرايت کرد. امام صادق(ع) بيرون آمد و ميان آتش گام برمی‌داشت و می‌فرمود: «انا بن اعراق الثری، انا بن ابراهيم خليل الله؛ منم فرزند اسماعيل که فرزندانش مانند رگ و ريشه در اطراف زمين پراکنده‌‏اند. منم فرزند ابراهيم خليل خدا (که آتش نمرود بر او سرد و سلامت شد).» 📚منبع اصول کافی، شیخ کلینی، جلد ۱، ص ۴۷۳ #امام_صادق #مصائب_امام_جعفر_صادق #مداحی_عالمانه .