شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد فریبنده زاد و فریبا بمیرد شب مرگ تنها نشیند به موجی رود گوشه ای دور و تنها بمیرد در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب که خود در میان غزل ها بمیرد گروهی بر آنند کاین مرغ شیدا کجا عاشقی کرد ، آنجا بمیرد شب مرگ از بیم آنجا شتابد که از مرگ غافل شود تا بمیرد من این نکته گیرم که باور نکردم ندیدم که قویی به صحرا بمیرد چو روزی ز آغوش دریا برآمد شبی هم در آغوش دریا بمیرد تو دریای من بودی آغوش وا کن که می‌خواهد این قوی زیبا بمیرد #شعر_و_صدای #دکتر_مهدی_حمیدی_شیرازی @hafez_adabiyat

حسن خویش از روی خوبان آشکارا کرده‌ای پس به چشم عاشقان آن را تماشا کرده‌ای ز آب و گل عکس جمال خویشتن بنموده‌ای شمع گل رخسار و ماه سرو بالا کرده‌ای جرعه‌ای از جام عشق خود به خاک افشانده‌ای ذوفنون عقل را مجنون و شیدا کرده‌ای گرچه معشوقی لباس عاشقی پوشیده‌ای آنگه از خود جلوه‌ای بر خود تمنا کرده‌ای بر رخ از زلف سیه مشکین سلاسل بسته‌ای عالمی را بسته زنجیر سودا کرده‌ای موکب حسنت نگنجد در زمین و آسمان در حریم سینه حیرانم که چون جا کرده‌ای می‌کنی جامی گم اندر عشق اسم و رسم خویش آفرین بادا بر این رسمی که پیدا کرده‌ای #شعر #جامی #آواز #کریم_صالح_عظیمی #دستگاه_ماهور @hafez_adabiyat

سلامی چو بوی خوش آشنایی بدان مردم دیده روشنایی درودی چو نور دل پارسایان بدان شمع خلوتگه پارسایی نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای دلم خون شد از غصه ساقی کجایی ز کوی مغان رخ مگردان که آنجا فروشند مفتاح مشکل‌گشایی عروس جهان گرچه در حد حسن است ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی دل خستهٔ من گرش همتی هست نخواهد ز سنگین‌دلان مومیایی می صوفی‌افکن کجا می‌فروشند که در تابم از دست زهد ریایی رفیقان چنان عهد صحبت شکستند که گویی نبوده‌ست خود آشنایی مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع بسی پادشاهی کنم در گدایی بیاموزمت کیمیای سعادت ز همصحبت بد جدایی جدایی مکن حافظ از جور دوران شکایت چه دانی تو ای بنده، کارِ خدایی #شرح_انگیزشی #غزلیات_حافظ #وحید_ضیایی @hafez_adabiyat

بر خاک درگهت به ارادت نشسته ایم در انتظار چشم عنایت نشسته ایم شاهان عالمیم و گدایان کوی تو رندانه بر سریر قناعت نشسته ایم چشم طمع به غیر تو از غیر بسته ایم تا در قصور عز و مناعت نشسته ایم ما را به بارگاه سلیمان نیاز نیست ما دیو نفس کشته و راحت نشسته ایم ما تشنگان چشمه ی فیض ولایتیم با اشتیاق جام ولایت نشسته ایم در آستان مهر و ولای تو یا علی عمریست مستحق کرامت نشسته ایم در دادگاه عدل ز اعمال زشت خویش شرمنده ایم و بهر شفاعت نشسته ایم ما سر سپرده ایم به جانان ز جان و دل در پاش تا قیام قیامت نشسته ایم #شاعر_فتاح #دستگاه_نوا #خواننده #عبدالوهاب_شهیدی @hafez_adabiyat

به‌نام او که دل را چاره‌ساز است به تسبیحش زمین، مُهر نماز است چراغی مرده‌ام، دل کن دلم را به بسم‌الله، بسمل کن دلم را بده حالی که حالی تازه باشد که هر فصلش وصالی تازه باشد الهی سینه‌ای داریم پُر سوز تبسم کن در این آیینه یک روز تبسم کن، تبسم کن، الهی! مرا در عطر خود گم کن، الهی! الهی سربه‌زیران تو هستیم اسیرانیم، اسیران تو هستیم الهی اَلاَمان از نَفْس بد کیش اسیر تو گریزان است از خویش نه گفتارم به کار آمد، نه رفتار گرفتارم، گرفتارم، گرفتار #شعر #علیرضا_قزوه #آواز_افشاری #خواننده #محمد_عبدالحسینی @hafez_adabiyat

#شرح_غزل_۳۰۱ #حافظ_خوانی #استاد_آهی @hafez_adabiyat

غزل شمارهٔ ۳۰۱     ای دل ریش مرا بر لب تو حق نمک حق نگه دار که من می‌روم الله معک تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک در خلوص منت ار هست شکی تجربه کن کس عیار زر خالص نشناسد چو محک گفته بودی که شوم مست و دو بوست بدهم وعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یک بگشا پسته خندان و شکرریزی کن خلق را از دهن خویش مینداز به شک چرخ برهم زنم ار غیر مرادم گردد من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک چون بر حافظ خویشش نگذاری باری ای رقیب از بر او یک دو قدم دورترک #استاد_آهی #استاد_موسوی_گرمارودی #حافظ_خوانی_و_ادبیات @hafez_adabiyat

شرح غزل ۳۰۱❇️

من کجا باران کجا

«صدای عبور تو را کوچه باور ندارد زمین در عطش مرده و سایه‌گستر ندارد شکوه تو در آینه می‌تراود، ولی آه! دل من شکسته‌ست و تصویر بهتر ندارد ترک می‌خورد طرح بغض زمین در شب شک عطش می‌شود سیل اشکم و آخر ندارد و پرسیدم از آسمان، «ناگهان او چرا رفت؟» - چرا رفت؟ گفتم که، اینجا کبوتر ندارد اقاقی شکوفا شده سایبان نگاهش ولی کوچه دیگر درخت تناور ندارد» #شعرخوانی #سید_وحید_سمنانی @hafez_adabiyat