🌱#تعارف_کلمه_ها؛ تناکح واژه ها و تولد ایده ها🌱 🌿#همشناسی_کلمه_ها؛ آمیزش واژه ها و زایش ایده ها🌿 💠خداوندِ علیم بدیع حقّ است و انسانِ ظلوم جهول محقّق. او احقاق می کند و انسان تحقیق. فعل او بدیع، دفعی و بی کران است و عمل انسان تقلیدی، تدریجی و کرانمند. او با کلمات اعلی، حق را احقاق می¬کند و انسان- که خود کلمه حق است- با کلمات ادنی، حق را جستجوی می کند. پس همانگونه که هستی شناسی «کلمه» برای حق شناسی و تخلق به حق سبحانه و تعالی ضروری است برای پویایی شناسی حقیقت جویی و تحقیق حق نیز ضرورت دارد 💠 برخی معتقدند بیش از آنکه ایده ها واژه ها را بسازند، این واژه ها هستند که ایده ها را می آفرینند و آنها را حمل می کنند. البته واژه ها صرفا در کار انتقال ایده ها و معانی نیستند، آن ها درست مانند «جادوگران و شعبده بازان»، خود در گشت و چرخش اند، به یکدیگر تبدیل و در همدیگر دگرگون می شوند. به همین خاطر است که می توان آنها را «گذر دهنده» یا« #مَرکبِ_ایده_ها» به شمار آورد. 💠از نظر بودریار واژه ها برای ما اهمیت بسیاری دارند. آن ها زندگی خودشان را دارند و از همین رو میرندگی و میرایی شان برای هر کسی که مدعی تملک شکل مشخصی از اندیشه نیست و سودای مرشدی ندارد بدیهی است. در ناپایداری واژه ها بازی شاعرانه ای از مرگ و زندگی وجود دارد در تعابیر و استعاره پردازی های مداوم و پیاپی یک ایده، به چیزی بیش تر(به چیزی غیر) از خود بدل می شود به شکل از اندیشه. زبان می اندیشد، به ما می اندیشد و دست کم تا جایی که به واسطه ی آن می اندیشیم برای ما می اندیشد؛ و در اینجا رابطه ای شکل می گیرد، رابطه ای که نمادین است، رابطه میان واژه ها و ایده ها. ما تصور می کنیم که راه پیشرفت از دیار ایده ها می گذرد- این توهم هر نظریه پردازی است- غافل از این که در حقیقت واژه هایی که در مقام اشاره گر عمل می کنند، ایده ها را می آورنند و بازمی آورند. 💠از نظر ما نیز کلمات بسیار مهم اند اگر مبتنی بر حکمت متعالیه «کلمه لفظیّة الحدوث و معنائیّة البقا» است و «المعنا داخل فی الفظ لا بالممازجه و خارج عنها لا بالمباینه»- نه اینکه«المعنا داخل فی الفظ بالممازجه» آنگونه که سوسور و ساختارگرایان معتقدند و نه «خارج عنها بالمباینه» آنگونه که بودریار و پساساختارگرایان معتقدند- آنگاه خواهیم دانست واژه ها صرفا در کار جابجایی ایده ها و معانی نیستند، آن ها درست مانند «بادها و ابرها»، با قدرت فراوان و بار سنگین، به آسانی خود در گشت و جریان اند، به یکدیگر تبدیل و با همدیگر ترکیب می شوند بیش از آنکه ایده ها خالق واژه ها باشند، این واژه ها هستند که ایده ها را حمل کرده و آن ها را می زایند. به همین خاطر است که می توان آنها را نه «#محل_ایده_ها» و نه «#مرکب_ایده_ها» آنگونه که #بودریار می گوید؛ بلکه به تعبیر دقیق تر 🔸«#حامل_ایده_ها»🔸 به شمار آورد. کلمه والد و والده کلمه است نه خالق و موجده آن. کلمه حدوث و پیدایش واژگانی دارد و بقا و حیات معنایی. و اسفار اربعه محقّق در مسیر تحقیق وحقیقت جویی با آن آغاز و در جهان معانی به آن انجام می یابد. «سفر از لفظ به معنا»، «سفر در معنا»، «سفر از معنا به لفظ» و «سفر در الفاظ با معنا». کلمات سفر می کنند و در لحظه ای که به یکدیگر بر می خورند با پرهیز از #تناکر و #همستیزی(با همه اشکال آن از تضاد و دیالکتیک هگلی- مارکسی تا تنازع داروینی- میدی) یا #تبادل و #همگزینی( از تفارق و تمایزسوسوری- دورکیمی تا تمایز و تفاوق بوردیویی-دریدایی) یا #تحاور و #همگویی (از تجاذب و قرابت گزینشی شیلری- وبری تا تفاهم و و هم افق شدگی هابرماسی- گادامری)، #همشناسی و #تعارف می کنند؛ در سطح واژه ها به هم می آمیزند. از تناکح و آمیزش واژگان است که #ایده های نو متولد می شوند، نوآوری رخ می دهد و دانش و معرفت نو و کلمه نو و طیب ابداع می شود. 🌿#تعارف و #نوآوری ✍#علی_اصغر_اسلامی_تنها https://eitaa.com/hamshenasi