﷽ ------- بوی نون خونگیِ ماحصلِ قرنطینه اینستا رو پرکرده بود که رمضان شد و حالا شیرینیِ زولبیای #خودم_پز، صفحه ها رو مزه دار کرده😊 یه زمانی بود.... خیلی بیشتر اهل آشپزی فانتزی و کیک و دسر و... بودم الان یکی دوسالی تو اون حال نیستم. اما مسئله مهم ترم اینه که... ناراحتم نیستم! حس اینکه "چرا اون روحیه رو ندارم" "نکنه افسرده شدم" "نکنه بخاطر بچه‌داری از فازش بیرون رفتم" "چرا همه با این حس و حال دارن روزگار میگذرونن اما من مث اونا نیستم" "نکنه من از زنانگی افتادم" "نکنه من مادر توانمندی نیستم" و... رو ندارم به نظرم آدم ها بالا و پایین دارن، فاز دارن، حال و هواشون عوض میشه. لزومی نداره همه خانم ها همیشه‌ی عمر عاشق کدبانوگری و درحال آشپزی و تزئین غذا و دسر و... باشن. میشه یه مدتی جدا از این ها بود بخاطر حس و حال بخاطر وضعیت جسمی بخاطر دغدغه ها بخاطر مشغله ها بخاطر اولویت‌هایی که خیلی ذهن رو مشغول کرده و شاید اجازه نمیده اینها بیاد تو ذهن -و البته که میشه حسابی دغدغه مند و مشغله دار بود و این هنرمندی هارو هم داشت😊 - ولی دوس دارم اینو بگم که اگر بعضی از ما گاهی اصلاً حال این کارها رو نداریم و تو فازش نیستیم، غصه نخوریم! ما هم زن هستیم؛ *یک زن خوب یک زن واقعی* فقط زنی که *" فعلاً "* حوصله یا حس یا وقت شیرینی خانگی پختن و بافتنی و خیاطی و گل سر درست کردن برای دخترهاش رو نداره... چه بسا همین روزها برم تو فازش و کارش اما *"از حال الان خودم ناراحت نیستم"* دوس ندارم در زمانه ای که خیلیها دارن به من - به #زن - فشار میارن، خودم هم با" حس #حال_خرابی" فشار مضاعف به خودم وارد کنم! باید وقتی همه "کوه توقع" هستن از من، خودم خودم رو درک کنم و یه مدت استراحت در عرصه‌ی "چندبعدیِ کامل بودن" رو بر خودم روا بدونم! حرفم این نیست که #کدبانوگری، #کلیشه_جنسیتی نادرستی برای زن ه ها من قبولش دارم؛ عاشق این مظاهر زنانگی ام؛ این تراوش هنر از سرانگشتان و آمیختن عشق و خلاقیت و هنرمندی و برنامه ریزی و... اما میگم گاهی خارج از این فاز بودن، به معنای خروج از زنانگی و افت لطافت نیست! حداقل *خودمون، خودمون رو قضاوت نکنیم* همین! #زن #زنانگی #مادرم_باافتخار #زن_معمولی #آشپزی #هنر #کدبانو #زن_واقعی پی‌نوشت: ۱- عکس یک اوج هنر این روزای من😁😒 عکس یک، ژله تزریقی، مال وقتی که تو فازش بودم. اون موقعم حالا تحفه ای نبودم😅 من آشپز و بلاگر مِلاگر نیستم که. یه زن معمولی ام + سر سوزن ذوقی! ۲- حالا بحث سوئیت هوم ها و نمایش های اینستایی بماند. که هرگز فالو نکردم گ نخواهم کرد!

توضیح: دختر خانمی که اختیاری از خود ندارد و تحت تاثیر رسانه ها و فضای مجازی قرار گرفته است (هیپنوتیزم توسط رسانه ها) شبیه به غاز های مک دونالد که امروزه با ما مثل آنها رفتار می شود (نگه داشتن غاز ها در جایی تنگ تا جگرشان چرب شود) #هنر #پروژه_بیدارباش #جگر_چرب_غاز #هیپنوتیزم_توسط_رسانه_ها @hejrat_kon

از من بپرسی، #ترور [موفق] با #اقدام به ترور خیلی فرقی نمیکند نتیجه هرچه باشد هر دو یعنی: دشمنی که هار و جَری شده، و به دنبال بزرگترین ضربه‌ها و یکسره کردن کار است... خب این هم خوب است هم بد. خوب است چون موجودات زنده آنگاه که به #ته_خط می‌رسند، و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، رفتارشان اینگونه می‌شود و هر کار بشود میکنند (رژیم غاصب هم به مثابه یک موجود). مثل رفتار هیولاهای فیلم‌های تخیلی، آن وحشی گری‌های دم مرگ... بد است چون... گفتن ندارد... اما نه... بگذار نظر خودم را بگویم. من نه قوای نظامی و شجاعت و سرسپردگی فرماندهان میدان کشورم را زیرسوال میبرم نه می‌گویم پس ایران کجاست. اصلاً خنده دار است که پست بگذارند و اطلاع دهند که یکی از شهدای دیشب حمله به لبنان، سردار نیلفروشانِ ایرانی بوده، بعد پشت‌بندش بگویند ایران کجاست، چرا ایران وارد نمی‌شود! ایران و فرماندهان بزرگ و کاربلدش درست وسط میدان اند و از قضا - با وجود ترور شخصیتی از طرف نیروهای داخلی- برگزیده و شهید هم می‌شوند! شهید، شهادت داده به حضور... اما نگرانی من فقط این است که نکند در مطالبه عمومی #انتقام، در آگاه سازی جامعه، در همراه کردن جامعه، در یک صدا کردن مردم برای درخواست برخورد قاطع و آشکار، در #جهاد_تبیین، در روایت صحیح داستان، در روشن کردن صفحه نمایش، #کم_کاری کرده باشم! در اینکه مردم کشورم بفهمند اسرائیل هرررگز در غزه و لبنان متوقف نمیشود! هدف بعدی به راحتی میتواند ایران باشد! دشمن برای دشمنی، تست عقیدتی سیاسی که نمیگیرد! استوری های اینستا و ژست های روشنفکری ایرانیان عاریایی را که چک نمی‌کند! رژیم صهیونیستی یهودی، از بچگی به کودکان خود آموزش میدهد که هرکسی جز یهود مثل حیوان است و زندگی اش ارزش و حرمتی ندارد! که کرده‌ام که کرده‌ایم 😭 آری غصه و درد من این روزها این است... وگرنه که «کرامتنا الشهادة»! شهادت که #هنر مردان خداست! جریان حق را هم خود خدا جلو میبرد. به مو بند میشود اما پاره نه. یک روزی هم بالاخره «ان الارض یرثها عبادی الصالحون»! غصه و نگرانی ما این است که نکند «ما» قاعدین بوده‌ایم، غافلین، اهمال کاران، خوش خیال ها، مدعی های بدون عمل، مجازی کارهای بی خاصیت، اسکرول کننده های بی کنش، زمان و وظیفه ناشناس ها، همان حال‌بدکُن های تاریخ که همیشه بعد شنیدن داستان هایشان، نچ نچ کنان به حالشان افسوس میخورده‌ایم که «راه و وظیفه که مشخص بوده، چطور نفهمیدند و درست و به موقع عمل نکردند؟!» ترس من «عبرت تاریخ» شدن است جا ماندن از قافله سعادتمندها کفران کنندگان نعمت و ترس بزرگتر، نتیجه همه اینها؛ آن دردِ مگوی خیلییی بزرگتر: تغییر عاقبت و تأخیر ظهور رنجی که امام، ولی خدا، از امت خود می‌کشد... @hejrat_kon «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَیْکُمْ وَ یَسْتَخْلِفُ رَبِّی قَوْماً غَیْرَکُمْ وَ لاَ تَضُرُّونَهُ شَیْئاً» و «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا مَن يَرتَدَّ مِنكُم عَن دينِهِ فَسَوفَ يَأتِي اللَّهُ بِقَومٍ يُحِبُّهُم وَيُحِبّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى المُؤمِنينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الكافِرينَ يُجاهِدونَ في سَبيلِ اللَّهِ وَلا يَخافونَ لَومَةَ لائِمٍ»

تو جشنواره فیلم فجر، رفتیم برای تماشای ببعی قهرمان يعنی زمستان سال گذشته، خیلی زودتر از این تبلیغ ها و سروصداها… سخت بود ولی چهارتا بچه‌ها رو برداشتم، نوزاد به بغل، رفتیم که پویانمایی ایرانی خوب ببینیم رفتیم که هزینه کنیم برای حمایت از کار خوب تولید ایران اما… ━━━ ⟡ ━━━ من نه کارشناس رسانه ام نه تحلیل‌گر پویانمایی. ولی خرده سواد رسانه ای دارم و چندی توقعات مادرانه و تربیتی. و خب طبق همین ها باید بگویم این فیلم سینمایی نه ستودنی بود نه حتی توصیه و تبلیغ کردنی. ━━━ ⟡ ━━━ مخاطب عام (اغلبِ ماها) از خیلی از نکات، می‌گذره، اصلاً دقت نمیکنه. ولی در دنیای رسانه تک تک عناصر، همه المان ها، چه در محتوا چه در فرم، مهم هستن. انتقال مفاهیم، نهادینه سازی و نهایتاً - با نگاه منفی- تهاجم فرهنگی همینجوری اتفاق میفته. یهود و دنیای غرب چطور پول خرج میکنه برا ایدئولوژی و ترویج فرهنگ مدنظرش! هزاران هزار تولید رسانه ای داره برای جا انداختن عقایدش یا اِفساد جوامع! و ما… که سالی دو تا دونه پویانمایی تولید میکنیم با میلیارد هزینه، نباید به این مسائل توجه کنیم؟ رسالتی، تعهدی نداریم؟! تو این فیلم خبری، رنگی از فرهنگ #اسلامی که هیچ، فرهنگ #ایرانی و سنت های ما هم نیست! انقدر سعی کرده به ذائقه جهانی خوش بیاد که به راحتی میشه فکر کرد هرجایی غیر ایران ساخته‌ش. از شدت موزیکال بودن و مدت زمان زیاد آهنگ اونم از نوع تند و رپ و حتی الفاظ نامناسب تا ندیدن حتی یک مؤلفه مربوط به فرهنگ ما، حتی چیزی مانند «خط» اون سرزمین. و تا اونجا پیش میره که جشن بزرگ داستان، جشن کدو هست که همه رو به یاد جشن هالوین میندازه! آخه جشن هالوین؟! باشه با نوروز و یلدا و همه اعیاد ملی مذهبی اصلاً مشکل دارید، واقعا نمیتونستید خلاقیت به خرج بدید یک جشن دیگه طراحی کنید؟ یا نه هدف همین بود که فیلم به ذائقه مخاطب غربی خوش بیاد؟! اما شخصیت ها بله میشه خیلییی خنثی و ساده و خوش‌خیال نگاه کرد. ولی وقتی به جریانات دنیا توجه کنی تو مسائل جنسی و جنسیتی، دیگه نمیتونی بگی «ایشالا گربه است»!! #بوقلمون ، زن بود یا مرد؟ یا نامشخص و ترکیبی؟ 😏 از ترنس (ترنس جندر یا تراجنسی) چیزی شنیدید؟ جریانات ترنس و همجنس گرایی و… در دنیا و کشور خودمون چطور داره پیش میره؟ پس اصلاً نمیشه به شخصیت بوقلمون با اون ظاهر، اون صدا، بی توجه بود و گذر کرد! و بعد، پلیس و بچه‌هاش… #گاو بودند! باشه باشه، گاو! اما چرا انققد شبیه #خوک طراحی شدن که هر لحظه آدم بخواد با خودش بگه خوک؟ نه نه گاوه ببین شاخ داره! چرا واقعاً؟ خوک نه تنها مال فرهنگ ما نیست بلکه نماد یک حیوان جنسی ست. حیوان کم داشتید یا طراح نمیتونست گاو معصوم 😄 رو جور دیگری بکشه؟ از نظر من این پویانمایی، خیلی روی لبه راه رفته. جوری که نکاتی داره اما خب میشه هم توجیه کرد! 😏🤫 البته من به دیگر نکات منتقدین (مثلا رنگ موی ببعی) اشاره نکردم چون اشراف و اطمینان ندارم. اگر فقط یک مورد و نکته بود میگفتیم مهم نیست، چون خودم از گیرهای زیادی و ایراد گرفتن های بی حد و جزئی از هر کار فرهنگی و تبلیغی، بیزارم. اما اینجا… از مکالمه ها و شخصیتِ کاراکترها و محتوای شعرها میگذرم چون خیلی گذشته از تماشای فیلم و به خاطر ندارم. ولی یادمه که چیز دندون گیری نداشت! هیچ خوشحالی و تحسینی در منِ مادر برانگیخته نکرد. محتوای شعرها هم منو به حالتِ 😐 درآورده بود. خود داستان هم جذابیت خاصی نداشت. درحدی که اواسط فیلم، دختر ده ساله‌م با حوصله‌ای سررفته گفت مامان چرا انقد داستان ها تکراری و قابل پیش بینی ان؟ و سایر بچه‌هام، ۸ و ۵ و نیم و ۳ ساله هم چندان جذب نشده بودند. البته که برای برخی کودکان سرگرم کننده بوده. به طور کلی بخوام بگم، با یک نگاه حداقلی و تغافلی میشه پذیرفت و تماشا کرد. اونم اگر تحمل اون میزااان از موزیک و آهنگ نه چندان مناسبِ به جا و بیجا رو دارید. داستان به امید و تلاش بها داده؛ که مسائل مهمی هستند اما معمولی و تکراری و عریان (از جهت پرداخت). اما نکته‌ای پایانی باقی میمونه: این حجم از تبلیغات این پویانمایی! به شکل های مختلف و زمان طولانی! چرا؟ چه خبره؟🧐 مادرانی شاکی بودن از فشاری که فرزندانشون بهشون آورده بودن برا شرکت در جشن اکران فیلم و رفتن به سینما! و خب این روش و حد از تبلیغات رو اخلاقی نمیدونستن. نظر مشترکی هم داشتند: این #فیلم سینمایی شباهت و تناسبی با اون #سریال خوب و متین و آموزنده ببعی و ببعو نداشت! ببعی و خانواده اگر میتونستن شاید از این سوءاستفاده شکایت می‌کردن! ━━━ ⟡ ━━━ ما برای حمایت از تولیدات رسانه‌ای داخلی و هنرمندان ایرانی، به تماشا رفتیم ولی اصلا چیزی نبود که ما به عنوان یک محصول خوب و تراز #رسانه و #هنر ایرانی اسلامی انتظارش رو داشتیم. درحالی که از محصولاتی مثل لوپتو، بچه زرنگ، شاهزاده روم، فیلشاه و…لذت بردیم. @hejrat_kon