#باشگاه_نویسندگان_حوزوی_رسا ___________________🍃 #شعر_کرامت(8) | دوباره بالاگرفت دو دست خالی‌اش را 🔶با سر و روی خاکی نشست رو قلب قالی گذاشت کنار دستش یه کاسه‌ی سفالی 🔶با یه نگاه خسته، دلی پر از حکایت بی واهمه شروع کرد از گله و شکایت: 🔶«ایی آخرین بارهها دُرُم مُرُم ولایت اگه مَحَلُم ندی نِه مو نِه تو نِه حاجت 🔶چقد بُرُم بیام هی خیره بُرُم به گنبد عمرُم تموم رِف آقا همش تو رفت و آمد ✍فاطمه زاهد مقدم #دهه_کرامت #امام_رضا #مشهد #حاجت #حرم 🌐rasanews.ir/002ZRv 🆔 @rasanews_agency

#خرده_خاطرات_کودکی ✍ س رستمی هر نوبه، خر #دجال مزقانش را کوک می‌کند، نوای «باز آمد بوی ماه مهر» در می‌دهد، زهره‌مان آب می‌شود‌. یادمان می‌آید، ول‌مان دادند جایی، می‌گفتند #دبستان است‌. زندان گوآنتانامو، #هتل اسپیناپس بود در مقابلش. از حیث قدمت، کلنگ احداثش را می‌گفتند احمد #شاه قاجار زده. بعضی می‌گفتند شاه شهید ماقبل عزیمتش به #حرم سیدالکریم آمده این محل، فرمایشات داشته، نسوان این مملکت باید مانند نسوان ممالک مترقیه باشند، اوامر ملوکانه داشته، دبستان دخترانه علم کنند. قدیمی‌ترها می‌گفتند الباقی مجاناً و مفتاً اباطیل فرمایش کرده‌اند. بنا اساساً دبستان نبوده، مسافرخانه بوده. مالکش شخصی کَرَم‌آبی نام، اهل محل مزاحاً و مُطایبتاً می‌گفتندش کِرم‌آبی، توفیری نمی‌کند اسمش چه بوده. خلاصه مسافرخانه را اجاره می‌دهد اداره آموزش و پرورش، بشود محل پرورش نوگلان. هفت هشت اتاقش را البت مجهز می‌کنند به اسباب آموزشی فوق المدرن آن روز. یعنی دیواری را رنگ سبز می‌زنند، فرض کن تخته سیاه، اورژینال‌تر از دیتاهای امروزی. دیوار جوری کج و کوله بود، حسرت به دلمان ماند خط صاف، رویش بکشیم، واقعش، همانجا شیرفهممان کردند باید علی الداوم بر صراط مستقیم باشیم. معاذالله کج و کوله نرویم، داخل والضالین نشویم. #کلاس معطر بود به بوی نم و نا، یادمان نرود از کجا به کجا رسیدیم. فی الحال، بوی نا می‌زند بیخ پک و‌ پوزمان یادمان می‌آید از کجا به کجاها که نرسیدیم. اسباب آموزشی‌اش فوق‌النهایه پرفشنال بود من جمله، میز و نیمکتش. موریانه به آن رغبت نداشت، می‌گفت اجابت مزاجش دوبل می‌شود. القواعد و الاصول آیرودینامیکیه و البالانسیه را به کفایت یادمان دادند، بس میزها لق و لوق بود. توأمان به قاعده ملتفت شدیم همنشینی لق ولوق جماعت، عاقبت ندارد، زمینمان می‌زنند. سبحان الله! نیمکت متعلق به دوران پوشک‌پوشی ناپلئون و این همه حکمت؟! نیمکت زهوار در رفته، شش هیچ جلوتر بود از پکیج آموزشی امروزی. هر نیمکت، چهار دانش‌آموز زورچِپان کرده بودند. لابد حکمتی داشته به جهت طفولیت فهممان نشد، چه بوده. حالیه می‌بینیم در مدارس دو نفر روی نمیکت مجالست کرده‌اند، استغفار می‌کنیم، نرمه میان سبابه و شصت‌مان را دندان می‌گیریم، اسراف است، برکت می‌رود از مشق وسوادجات. سیستم گرمایشی چرخشی‌اش منحصراً متعلق همین دبستان. سرایدر فی مابین ساعت کلاس، دق الباب می‌کرد، چراغ والر می‌گذاشت میانه کلاس. جوری تمشیت می‌شد تا آخر وقت همه کلاسها مساویاً بهره ببرند. سرایدار، نامش آب بود. زمستان‌ها اهل محل بر سبیل مزاح و مطایبه صدایش می‌کردند یخ. یک روز گرم تابستان غفلتاً با اتولی تصادف کرد. بخارشد و به آسمان رفت. مدرسه را چندسال پیش وراث موجر فروختند وشد حسینیه جماعتی که اهل مرکز بودند. @namaakkdon #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

در نوشته‌ها و سخنرانی‌هایم همیشه با تلقی ساده‌انگارانه از #فرهنگ درگیر بوده‌ام و به زبان‌های گوناگون کوشیده‌ام بگویم: فرهنگ، مقوله‌ای تاریخی است که همچون رودی در بستر تاریخ جریان یافته و ذره‌ذره شکل و قطره‌قطره جان گرفته است. نه تندباد تبلیغات و نه فشار تهدیدها و نه هجوم عجولانه دیگر فرهنگ‌ها، مسیر این جویبار را نمی‌توانند به سادگی و با سرعت تغییر دهند. برای مردم ایران هم، خداپرستی و دوستی اولیای الهی، ظلم‌ستیزی و حمایت از مظلوم، آزادگی، حیا و مستوری و ...، هم نه عادات و #رفتارهای_هیجانی و یا نهال‌های نوپای چند دهه‌ی اخیر، بلکه بخشی از #فرهنگ و درختان تنومند ریشه‌داری هستند که در خاک مقدس این تکه از کره‌ی خاکی ریشه دوانده‌اند. وقتی از فرهنگ سخن می‌گوییم، از میراثی سخن می‌رانیم که همچون کاخی رفیع، خشت به خشت در گذر قرون برافراشته شده و اکنون در قامت حکومت مقدس و #حرم امن #جمهوری_اسلامی، به #ثریا رسیده و دست مردمان این خطه را به آسمان معنا گشوده است. جمهوری اسلامی، درخت تناوری که ریشه در خاک ابراهیم خلیل دارد، ثمره‌ی این فرهنگ انباشته شده است که شاخسارانش امروز بر گیتی سایه افکنده از نگاه پژوهشگری که همواره در جستجوی رمز و راز #تربیت از دریچه #هویت و نظام گرایش‌هاست، ان‌شاءالله می‌خواهم به اثر فرهنگ در هویت‌بخشی نیز بپردازم و از این بگویم که چگونه #هویت_بخشی در بستر #فرهنگ اتفاق می‌افتد و چگونه فرهنگ‌ها، ظرفیت‌های هویت‌بخشی متفاوتی دارند. و چگونه فرهنگ اسلامی مردم این حرم، ظرفیت ایجاد شدیدترین هویت‌های ایمانی در مقیاسی به این وسعت را یافته است؟! ✍ سیدحمید طباطبایی @howzavian_qom