✳️ نگاهی به شعر سیاسی در پساکودتای ۲۸ مرداد؛ شعری با طعم غلیظ نمادگرایی #مقاله #چکیده آثار و پیامدهای کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ در تاریخ معاصر ایران را نمی‌توان صرفا به بعد نظامی و سیاسی آن محدود کرد، بلکه دامنه اثرگذاری آن را شاید بیشتر و بهتر از هر کجا بتوان در ادبیات و شعر ایران در دوران پساکودتا جست؛ شعری که متأثر از کودتا لحن و زبانی گزنده‌تر و البته تلخ‌تر پیدا کرد و شاید به تعبیر امروزین بتوان از آن با عنوان «شعر سیاه» نیز یاد کرد. شعر و ادبیات آینه‌ای تمام‌نما از اوضاع جامعه و فرزند زمانه خود هستند؛ شعرای پس از دوران کودتای ۲۸ مرداد 13۳۲ نیز از این قاعده مستثنی نبودند و از فضای سیاسی و اجتماعی این برهه و به‌ویژه سرخوردگی و یأس پمپاژشده به جامعه به‌شدت تأثیر می‌گرفتند. تیغ #سانسور سانسورچی‌های پهلوی نیز تیزتر شده بود و هر اثری اجازه چاپ پیدا نمی‌کرد و حتی آثار زیرزمینی به‌شدت و بلافاصله از کتاب‌فروشی‌ها جمع‌آوری می‌شدند و جمیع این شرایط سبب شده بود تا شاعران این برهه علاوه بر انزوای اجتماعی، دارای زبانی تلخ و گزنده در شعر خود البته به زبانی تمثیلی و استعاری باشند. در مجموع اشعار دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد به دلیل غلظت بالای نمادگرایی و سمبولیسم موجود در آن از تیررس عامه مردم به دور بودند و بیشتر فضایی نخبگانی را به ذهن متبادر می‌کردند و همین مهم سبب می‌شد تا حدودی از مفهوم شعر متعهد نیز فاصله بگیرند. #شرح_عکس #نیما_یوشیج در میان جمعی از علاقه‌مندان به شعر و ادب متن کامل را در این لینک بخوانید! @iichs_ir