⭕️قدرت کمال است، اما... 🔹یک نکته‌ای که هست که هم برای عزیزان سپاه ما و هم برای سایر قوای مسلحه ما و هم برای همه کس مفید است و وضع دنیا را هم با این نکته می‌شود سنجید، این است که #قدرت اگر چنانچه به دست #اشخاص_غیر_مهذب برسد خطر دارد. قدرت خودش یک #کمال است. خدای تبارک و تعالی قادر است، لکن چنانچه قدرت به دست اشخاص فاسد برسد، همین کمال را به فساد می‌کشانند. 🔹دنیا امروز گرفتار این است که #قدرت در دست اشخاصی است که از انسانیت بهره ندارند. #ابرقدرت‌ها، قدرت‌های بزرگ جز به فکر اضافه کردن قدرت خودشان و پایمال کردن مظلومان هیچ فکری ندارند. آنهایی هم که پیوسته به آنها هستند، آنها هم چون سنخ ذاتشان همان است نظیر آنها عمل می‌کنند. قدرت اگر در دست انسان کامل باشد، کمال برای ملت‌ها ایجاد می‌کند. اگر #قدرت در دست #انبیاء باشد، #اولیاء باشد باعث می‌شود که سلامت در جهان تحقق پیدا کند، کمال در جهان تحقق پیدا بکند. و چنانچه در دست زورمندانی باشد که عاقل نیستند، مهذب نیستند مصیبت بارمی آورد. 📕صحیفه امام، ج ۱۸، ص ۲۰۶ منبع: وبسایت روح الله (ره)

☀️رهبرانقلاب 🦋در مورد اُنس با کلام الله؛🦋 💢خب یکی از نامهای مبارک #قرآن «ذکر» است. در خود قرآن چند جا تعبیر «ذکر» به کار برده شده و مراد، قرآن است؛ مثلاً «وَ هذا ذِکرٌ مُبارَکٌ اَنزلناه»(۴) در سوره‌ی #انبیاء که قرآن به عنوان «ذکر» معرّفی شده، یا «اِنّا نَحنُ نَزَّلنَا الذِّکرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظون»(۵) در سوره‌ی #حجر که اینجا هم همین ‌جور است و چند جای دیگر قرآن ــ شاید مجموعاً چهار پنج جا [یا] پنج شش جا در قرآن هست ــ که قرآن «ذکر» نامیده شده ؛چرا «ذکر»؟ ذکر یعنی «یاد»؛ «قرآن، ذکر است» یعنی چه؟ یعنی «مذّکِر» است، یادآورنده است؛ قرآن، ما را به یاد می‌آورد. این به عنوان مبالغه است. در کلام عرب وقتی میخواهند مبالغه کنند، اسم فاعل را به صورت اسم فاعل به کار نمیبرند، به صورت مصدر به کار میبرند؛ میگویند «زیدٌ عدل»؛ وقتی میخواهند بگویند: زید خیلی عادل است، میگویند: زیدٌ عدل؛ زید عدل است؛ این [مسئله]، این [جور] است. قرآن ذکر است؛ یعنی در نهایت یادآوری و در نهایت مذکِّریّت است. این قرآن است. خب «ذکر» وسیله‌ی ارتباط است؛ ذکر یعنی یاد؛ شما اگر یادتان بود ارتباط برقرار میکنید با هر کسی، با هرچیزی، اگر از او یادتان رفت، قهراً دیگر ارتباط برقرار نمیکنید؛ ذکر طبیعتاً وسیله‌ی ارتباط است؛ اگر میخواهیم با خدا ارتباط داشته باشیم، با بهشت ارتباط داشته باشیم، با باطن عالی‌رتبه‌ی خودمان که خدای متعال برای ما قرار داده و میتوانیم به آن برسیم و به آن فعلیّت بدهیم، ارتباط [برقرار] کنیم، باید به یادش باشیم؛ اگر یاد رفت، غفلت حاصل خواهد شد و این غفلت همان چیزی است که در قرآن مکرّر نسبت به این غفلت پرهیز و زنهار داده شده، بر حذر داشته شده‌ایم از این.

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸این، تو نیستی!🔸 انسان خودش را با جسمش اشتباه می گیرد! وقتی در #آینه نگاه می‌کند و جسم خودش را می‌بیند، این اشتباه را می‌کند. به او می‌گویند چه کسی را در آینه دیدی؟ می‌گوید: «خودم را دیدم». نه! انسان خودش را نمی‌بیند! خیلی کار دارد که انسان به جایی برسد که خودش را ببیند. گاهی یک انسان از دنیا می‌رود قبل از این که حتی یک بار خودش را دیده باشد! انسان به هر چیزی #تعلق پیدا کرد خودش را با او اشتباه می‌گیرد. اولین اشتباهی که انسان می‌کند این است که بدنش را خودش می‌داند؛ چون به این بدن تعلق پیدا کرده است. [در فیلم «گاو» اثر داریوش مهرجویی]، مش حسن از بس به آن گاو علاقه داشت، خودش هم شده بود گاو! هرچه می خواستند به او حالی کنند که تو گاو نیستی، باورش نمی شد. این همان حال و روز ماست! ما [به خاطر تعلقی که به بدنمان داریم]، باور کرده‌ایم که همین هیکل هستیم. وقتی انسان می‌فهمد که خودش چیز مهمی بوده که دیگر فرصت از کف رفته است. انبیا آمدند که به انسان بگویند: ای انسان! تو فقط همین بدن نیستی، تو یک #دریا هستی که این بدن، یک قطره‌اش است. وقتی انسان می‌میرد، نعش خودش را از بیرون می‌بیند. آن وقت می‌فهمد که من این نعش نبودم. کسانی که روی خودشان کار کرده‌اند، گاهی بیرون از جسمشان می‌ایستند و جسم خودشان را تماشا می‌کنند. #انبیاء آمدند به آدم بگویند «تو گاو نیستی»! اما آدم عصبانی می‌شود و میگوید: «اِلّا و لابد من همینم». مش حسن هر وقت برایش جو می‌بُردند، می‌گفت اینها دوست من هستند. اما هرکس برایش نان می‌بُرد، فکر میکرد دشمنش است. مشکل انسان همین است.

⭕️امام علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، درباره نزدیک بودن «مرگ» چه فرموده است؟ 🔹#امام_علی (ع) در بخشی از نامه ۳۱ #نهج_البلاغه - که به امام حسن (ع) نوشته شده - اهل اين جهان را به #مسافرانى تشبيه كرده كه به سوى #سرمنزل_مقصود در حركت‌اند ميفرمايد: «كَأَنْ قَدْ وَرَدَتِ الْأَظْعَانُ؛ گويا اين #مسافران به منزل رسيده اند [و پايان عمر را با چشم خود مى بينند]». «يُوشِكُ مَنْ أَسْرَعَ أَنْ يَلْحَقَ؛ سپس مى افزايد: نزديك است كسى كه سريع حركت ميكند به #منزلگاه [مرگ] برسد». منظور از «مَنْ أَسْرَعَ» همه #انسانها هستند نه گروه خاصى؛ زيرا همه باسرعت به سوى #سرمنزل‌نهايى كه همان #پايان_زندگى است میرسند. 🔹حضرت تشبيه جالبى درباره مردم جهان میكند و میفرمايد: «وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ مَنْ كَانَتْ مَطِيَّتُهُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ، فَإِنَّهُ يُسَارُ بِهِ وَ إِنْ كَانَ وَاقِفاً، وَ يَقْطَعُ الْمَسَافَةَ وَ إِنْ كَانَ مُقِيماً وَادِعاً؛ پسرم بدان آنكس كه مركبش شب و روز است، او را #مى‌برند و در #حركت است، هرچند خود را ساكن پندارد و پيوسته قطع مسافت میكند، گرچه ظاهراً ايستاده است و استراحت ميكند». اشاره به اينكه حركت به سوى #پايان_عمر حركتى اجبارى است نه اختيارى؛ دست #تقدير_پروردگار همه را بر مركب راهوارِ زمان سوار كرده و چه بخواهند يا نخواهند با سرعت آنها را به سوى نقطه پايان مى برد، هرچند #غافلان از آن بى خبرند. 🔹تعبيرهاى ديگرى در ساير كلمات #امام_علی (ع) در اين زمينه ديده میشود از جمله ميفرمايد: «أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَامٌ؛ [۱] #اهل_دنيا همانند سوارانى هستند كه مركبشان را به پيش مى برند و آنها در خوابند». در جاى ديگر ميفرمايد: «نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ؛ [۲] #نفسهای_انسان هربار گامى به سوى سرآمد زندگى است». حضرت در حديث دیگری میفرمايد: «إنّ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ يَعْمَلَانِ فِيكَ فَاعْمَلْ فِيهِما وَ يَأْخُذانِ مِنْكَ فَخُذْ مِنْهُما؛ [۳] شب و روز در تو اثر میگذارند [و از عمر تو میكاهند] تو هم در آنها از خود اثرى بگذار و كارى كن؛ آنها از تو چيزى ميگيرند تو هم چيزى از آنها بگير». 🔹ابن ابى الحديد در اينجا داستان جالبى از يكى از اساتيد خود نقل ميكند میگويد: «ابوالفرج محمد بن عباد (ره) از من خواست كه اين وصيّتنامه را براى او بخوانم، و در آن روز من جوانِ كم سن و سالى بودم آن را از حفظ براى او خواندم؛ هنگامى كه به اين بخش از وصيّتنامه رسيدم استادم فريادى كشيد و به زمين افتاد، در حالى كه كسى بود كه به اين زودى تحت تأثير واقع نميشد». [۴] در تعبيراتِ حضرت در اين فقرات، #انسانها به #مسافرانى تشبيه شده اند كه بر #مركبی_تندرو سوارند و اين مركب آنها را به سوى #منزلگاه_نهايى پيش مى برد. 🔹شكی نيست كه گروهى از اين #مسافران در ايستگاه هاى وسط راه پياده مى شوند و گروه ديگرى به راه خود همچنان تا پايان عمر طبيعى ادامه ميدهند و عجب اينكه هيچ كس نميداند در #كدام_ايستگاه او را پياده مى كنند. دو چيزِ اين سفر مسلّم است: #بدون_اختيار بودن آن و اينكه #پايان_مقررى دارد. گروهى اين #سفر را در حال #خواب مى پيمايند و #عدّه‌ای_بيدارند و بعضى گاه خواب و گاه بيدار؛ آنها كه #بيدارند پس از پياده شدن #نعمتها و بركات فراوانى كه در هر ايستگاه موجود است و به آن نياز دارند تهيه ميكنند و آنها كه در #خوابند و يا موقعيت خود را نمى دانند به مفهوم «اَلنّاسُ نِيامٌ إذا ماتُوا اِنْتَبِهُوا» [۵] #دست_خالى به مقصد میرسند. 🔹#انبياء و #رسولان_الهى مأمورانى هستند كه پيوسته در مسير راه به #مسافران هشدار مى دهند و بر #خواب_آلودگان فرياد میزنند كه برخيزيد و از توقفگاه هاى وسط راه آنچه نياز داريد #برگيريد؛ چراكه وقتى به #مقصد رسيديد در آنجا تهيه وسائل مورد نياز ابداً امكان ندارد و از آن مهم تر اينكه #بازگشت در اين مسير نيز ممكن نيست. گروهى اين سخنان را #باور میكنند و از جان و دل مى پذيرند و گروهى #انكار میكنند يا ناباورانه به آن گوش میدهند و هنگامى كه به #مقصد رسيدند به واقعيّت تمام آن سخنان پى مى برند و فرياد وا حسرتاه سر میدهند و نعره «يا لَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآياتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ» [۶] از آنها شنيده میشود؛ ولى چه سود؟ پی نوشت‌ها؛ [۱]نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، چ۱ ص۴۷۹ (حکمت ۶۴) [۲]همان ص۴۸۰ (حکمت ۷۴) [۳]غررالحكم و دررالكلم‏، تميمى آمدى ص ۲۵۴ [۴]شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، ج۱۶ ص۹۱ [۵]بحارالانوار ج۴ ص۴۳ باب۵ [۶]سوره انعام، آيه۲۷ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ۱، ج۹، ص۶۱۶

⭕️امام علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، درباره نزدیک بودن «مرگ» چه فرموده است؟ 🔹#امام_علی (ع) در بخشی از نامه ۳۱ #نهج_البلاغه - که به امام حسن (ع) نوشته شده - اهل اين جهان را به #مسافرانى تشبيه كرده كه به سوى #سرمنزل_مقصود در حركت‌اند ميفرمايد: «كَأَنْ قَدْ وَرَدَتِ الْأَظْعَانُ؛ گويا اين #مسافران به منزل رسيده اند [و پايان عمر را با چشم خود مى بينند]». «يُوشِكُ مَنْ أَسْرَعَ أَنْ يَلْحَقَ؛ سپس مى افزايد: نزديك است كسى كه سريع حركت ميكند به #منزلگاه [مرگ] برسد». منظور از «مَنْ أَسْرَعَ» همه #انسانها هستند نه گروه خاصى؛ زيرا همه باسرعت به سوى #سرمنزل‌نهايى كه همان #پايان_زندگى است میرسند. 🔹حضرت تشبيه جالبى درباره مردم جهان میكند و میفرمايد: «وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ مَنْ كَانَتْ مَطِيَّتُهُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ، فَإِنَّهُ يُسَارُ بِهِ وَ إِنْ كَانَ وَاقِفاً، وَ يَقْطَعُ الْمَسَافَةَ وَ إِنْ كَانَ مُقِيماً وَادِعاً؛ پسرم بدان آنكس كه مركبش شب و روز است، او را #مى‌برند و در #حركت است، هرچند خود را ساكن پندارد و پيوسته قطع مسافت میكند، گرچه ظاهراً ايستاده است و استراحت ميكند». اشاره به اينكه حركت به سوى #پايان_عمر حركتى اجبارى است نه اختيارى؛ دست #تقدير_پروردگار همه را بر مركب راهوارِ زمان سوار كرده و چه بخواهند يا نخواهند با سرعت آنها را به سوى نقطه پايان مى برد، هرچند #غافلان از آن بى خبرند. 🔹تعبيرهاى ديگرى در ساير كلمات #امام_علی (ع) در اين زمينه ديده میشود از جمله ميفرمايد: «أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَامٌ؛ [۱] #اهل_دنيا همانند سوارانى هستند كه مركبشان را به پيش مى برند و آنها در خوابند». در جاى ديگر ميفرمايد: «نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ؛ [۲] #نفسهای_انسان هربار گامى به سوى سرآمد زندگى است». حضرت در حديث دیگری میفرمايد: «إنّ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ يَعْمَلَانِ فِيكَ فَاعْمَلْ فِيهِما وَ يَأْخُذانِ مِنْكَ فَخُذْ مِنْهُما؛ [۳] شب و روز در تو اثر میگذارند [و از عمر تو میكاهند] تو هم در آنها از خود اثرى بگذار و كارى كن؛ آنها از تو چيزى ميگيرند تو هم چيزى از آنها بگير». 🔹ابن ابى الحديد در اينجا داستان جالبى از يكى از اساتيد خود نقل ميكند میگويد: «ابوالفرج محمد بن عباد (ره) از من خواست كه اين وصيّتنامه را براى او بخوانم، و در آن روز من جوانِ كم سن و سالى بودم آن را از حفظ براى او خواندم؛ هنگامى كه به اين بخش از وصيّتنامه رسيدم استادم فريادى كشيد و به زمين افتاد، در حالى كه كسى بود كه به اين زودى تحت تأثير واقع نميشد». [۴] در تعبيراتِ حضرت در اين فقرات، #انسانها به #مسافرانى تشبيه شده اند كه بر #مركبی_تندرو سوارند و اين مركب آنها را به سوى #منزلگاه_نهايى پيش مى برد. 🔹شكی نيست كه گروهى از اين #مسافران در ايستگاه هاى وسط راه پياده مى شوند و گروه ديگرى به راه خود همچنان تا پايان عمر طبيعى ادامه ميدهند و عجب اينكه هيچ كس نميداند در #كدام_ايستگاه او را پياده مى كنند. دو چيزِ اين سفر مسلّم است: #بدون_اختيار بودن آن و اينكه #پايان_مقررى دارد. گروهى اين #سفر را در حال #خواب مى پيمايند و #عدّه‌ای_بيدارند و بعضى گاه خواب و گاه بيدار؛ آنها كه #بيدارند پس از پياده شدن #نعمتها و بركات فراوانى كه در هر ايستگاه موجود است و به آن نياز دارند تهيه ميكنند و آنها كه در #خوابند و يا موقعيت خود را نمى دانند به مفهوم «اَلنّاسُ نِيامٌ إذا ماتُوا اِنْتَبِهُوا» [۵] #دست_خالى به مقصد میرسند. 🔹#انبياء و #رسولان_الهى مأمورانى هستند كه پيوسته در مسير راه به #مسافران هشدار مى دهند و بر #خواب_آلودگان فرياد میزنند كه برخيزيد و از توقفگاه هاى وسط راه آنچه نياز داريد #برگيريد؛ چراكه وقتى به #مقصد رسيديد در آنجا تهيه وسائل مورد نياز ابداً امكان ندارد و از آن مهم تر اينكه #بازگشت در اين مسير نيز ممكن نيست. گروهى اين سخنان را #باور میكنند و از جان و دل مى پذيرند و گروهى #انكار میكنند يا ناباورانه به آن گوش میدهند و هنگامى كه به #مقصد رسيدند به واقعيّت تمام آن سخنان پى مى برند و فرياد وا حسرتاه سر میدهند و نعره «يا لَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآياتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ» [۶] از آنها شنيده میشود؛ ولى چه سود؟ پی نوشت‌ها؛ [۱]نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، چ۱ ص۴۷۹ (حکمت ۶۴) [۲]همان ص۴۸۰ (حکمت ۷۴) [۳]غررالحكم و دررالكلم‏، تميمى آمدى ص ۲۵۴ [۴]شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، ج۱۶ ص۹۱ [۵]بحارالانوار ج۴ ص۴۳ باب۵ [۶]سوره انعام، آيه۲۷ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ۱، ج۹، ص۶۱۶

⭕️همه باید قد علم کنند و در مقابل شیاطین بایستند 🔹 ... #انبیاء آمده‌اند که آدمی که #شیطان قسم خورده است که او را اغوا کند، اینها از کید این شیطان او را نجات بدهند، و به صراط مستقیم #انسانیت او را دعوت کنند، و خودشان هم عملًا نشان بدهند که راه چی است، چطور باید در مقابل #شیطان‌ها ایستاد، چه شیطان های انسی و چه شیطان های غیر انسی. با #ریاضات در مقابل شیطان های غیر انسی و با #اعمال_صالحه و جدیت در راه پیشبرد مقاصد در مقابل انسانهای شیطانی. 🔹و من گمان نمی‌کنم که دنیا تا کنون به مثل این دوره‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، #شیطان داشته است. بوده است البته شیطان در همه وقت، #شیطانهای‌_انسی در همه طول تاریخ بوده است، اما هر چه دنیا پیشرفت کرده است، #شیطانها هم در کارهای شیطانی شان پیشرفت کرده‌اند. امروز که به اصطلاح عصر تمدن و ترقی و #عصر_پیشرفت است، #عصر_شیطانهاست. 🔹شما در سرتاسر دنیا اگر چنانچه ملاحظه کنید، دنیا در دست #شیاطین است، استثنایش بسیار کم است. اینها با آن حیله‌های شیطانی و با آن ابزار شیطانی که دارند، همه جا را قبضه کرده‌اند و در مقام پیشرفت هم هستند و هر روز یک #توطئه‌ هایی انجام می‌دهند. در مقابل یک همچه توطئه عظیم و یک همچه #شیطان های تعلیم دیده و شیطان های عصر تمدن، باید انسان ها #قیام کنند. 🔹باید انسان ها همانطوری که #انبیای_عظام و #اولیای_خدا قیام کردند و جانفشانی کردند، باید در این عصر هم همه شما، همه ما، همه روحانیون، همه ملت‌ها، همه ستمدیده‌ های تاریخ باید قد علم کنند و جلوی این #شیاطین بایستند. اگر سستی بشود، شیاطین همه عالم را می‌بلعند. آنها با اسم صلح دوستی، #جنگ_افروز اول جهانند؛ آنها با اسم #حقوق_بشر، بالاترین کسانی هستند که حقوق بشر را پایمال می‌کنند؛ آنها در عین ادعای خیرخواهی، آنچه را برای دیگران می‌خواهند جز #شر نیست، برای خودشان هر چه هست می‌خواهند و دیگران را #پایمال می‌کنند. 📚بیانات‌ حضرت‌ امام ۶۴/۰۲/۰۴

⭕️تربیت همه جانبه انسان، هدف اصلی‌ 🔹انسان حیوان نیست، #انسان یک موجودی است که در طرف #سعادت به #بالاترین_مقام می‌رسد، در طرف #کمال به بالاترین مقام موجودات می‌رسد؛ و اگر #انحراف داشته باشد، از پست ترین موجودات #پست‌تر است. 🔹 #انبیاء که دیدند #مردم در هلاکت هستند از حیث #اخلاق، از حیث #عقاید، از حیث #اعمال، #مکتبهایی را خدای تبارک و تعالی به آنها الهام کرد تا #نجات بدهد #انسان را به همه ابعادی که دارد، اگر انسان حیوانی بود مثل سایر حیوانات، لکن حیوانی که تدبیر دارد، حیوانی که اهل صنعت است، اگر این بود، احتیاج به آمدن #انبیاء نداشت؛ برای اینکه این راه راهی است که #مادیین خودشان ادراک می‌کنند. آمدن #انبیاء برای این است که آن #راههایی که #بشر نمی‌داند، آن #حقایقی را که انسان نمی‌داند، به آنها #تعلیم بفرمایند. 🔹 #انبیاء برای راهنمایی یک مقام بالاتر، یک #مقام‌انسانی‌بالاتر، آمده‌اند. #قرآن #کتاب_آدم‌سازی است؛ برای آدم ساختن آمده است. کتاب حیوان‌سازی نیست؛ کتاب تعمیر مادیت نیست؛ #همه_چیز است. #انسان را به #تمام_ابعاد #تربیت می‌کند. #مادیات را قبول دارد در پناه #معنویات؛ و مادیات را تَبَع معنویات قرار می‌دهد. 📚بیانات‌ حضرت‌ امام ۵۸/۰۳/۰۸

⭕️ سعادت انسان در گرو اطاعت از قوانین الهی 🔹#سعادت و کمال #انسان و #جوامع تنها در گرو اطاعت از #قوانین_الهی است که توسط #انبیاء به بشر ابلاغ شده است، و #انحطاط و سقوط #بشر، به علت #سلب_آزادی او و #تسلیم در برابر سایر #انسانهاست، 🔹و بنا بر این، #انسان باید علیه این بندها و #زنجیرهای_اسارت و در برابر دیگران که به اسارت دعوت می‌کنند، #قیام کند و #خود و #جامعه خود را آزاد سازد تا همگی #تسلیم و #بنده_خدا باشند. و از این جهت است که #مبارزات_اجتماعی ما علیه #قدرتهای_استبدادی و استعماری آغاز می‌شود. بیانات‌ حضرت‌ امام در مصاحبه با روزنامه «تایمز» درباره تبیین مواضع اسلام و سیاستهای آینده ایران‌ ۵۷/۱۰/۱۸ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره)