#امام_جواد_زمینه یا جوادالائمه دست رد نزن به سینم نگران اربعینم یعنی امسال قسمتم میشه زیارت حسین روضه غروب بین الحرمین نجف و کرببلا و کاظمین یا باب المراد گرفتارم یا باب المراد گنه کارم یا باب المراد دوست دارم یا باب المراد دوست دارم یا جوادالائمه من شبیه تو جوونم به محرم برسونم باید بازم به امام رضا تو رو قسم بدم تا بتونم اربعین منم برم پابرهنه از حرم تا بحرم یا باب المراد گرفتارم یا باب المراد گنه کارم یا باب المراد دوست دارم #امیر_طلاجوران

#امام_جواد_زمینه از اون قدیما رسمه  ،  هرکی گرفتار میشه  ،  میگه یا باب المراد درست میشه کارامون  ،  تا می گیریم یه روضه  ، برا امام جواد هر چی داریم،  هرکی که حاجت رواس خدا می دونه که از  ،  برکت ابن الرضاس خوش به حال،  اون سائلی که چشماش همیشه بارونی از  ،  غربت ابن الرضاس مظلوم آقا  ،  یا جوادالأئمه عالم و آدم اگه،  همه بمیرن برا،  همین یه غصه کمه مظهر جود و سخا،  رو خاک حجره تنها،  صدا میزد تشنمه ای ام الفضل،  ببین به پیچ و تابم،  این جگرم آب شد،  بده یه قطره آبم ای ام الفضل،  حیا کن از مادرم،  جلوی زهرا نده،  با هلهله جوابم مظلوم آقا،  یا جواد الأئمه بعد شهادت میگن،  تنش رو بردن رو بام،  چه محنتی کشیده سرش رو خاک بود ولی،  بازم خدا رو شکر که،  امام رضا ندیده ای وای ای وای،  از دل اون بابایی که از غم جوونش،  گرفته بود نوایی میگفت بابا،  چی به سرت آوردن رو پیکرت نزاشتن،  برای بوسه جایی مظلوم آقا،  یا جواد الأئمه #علی_سلطانی

#امام_جواد_زمینه افتاده روی خاک، تو حجره بی گناه مونده امام من، تنها و بی پناه مادر رو زیر لب، هی میزنه صدا از سوز زهر میپیچه به خودش جوون امام رضا داره یه جوون جون میده/ انگار نه انگار صدای ناله ش پیچیده/ انگار نه انگار تو تموم عمر غم دیده/ انگار نه انکار می سوزه؛ با دلی که شد مضطر می خونه؛ رو خاکا دم آخر روضه ی؛ در و آتیش و مادر *(وای ای وای)۳ اومد به دیدنش، لحظات آخرش سر رو گذاشت روی، پاهای مادرش بی جوُنه رو زمین، میخنده همسرش کف میزنن همه‌ی کنیزا جلو چشمای ترش تموم تنش می لرزید/ انگار نه انگار شبیه بارون می بارید/ انگار نه انگار همسرشم هی می خندید/ انگار نه انگار تو حجره؛ غریبونه تنها شد می دیدن؛ هواییِ بابا شد با زخماش؛ دیگه مثه زهرا شد *(وای ای وای) کم سو شده چشاش، لبهاش شده کبود می‌سوخت و هرنفس، یادِ سه ساله بود تو حجره از عطش، خیلی عذاب کشید اما دیگه تنشو ته گودال هیچ کسی ندید دم آخری زد ناله/ انگار نه انگار به یادِ غمِ گوداله/ انگار نه انگار واسه تنی که پاماله/ انگار نه انگار آه زینب؛ میره تو کوچه بازار می بینه؛ تو کوفه فقط آزار می باره؛ با دلی که شد خون بار *(وای ای وای)۳ #داود_قاضی #روح_الله_نوروزی

#امام_جواد_زمینه توو کنج حجره میسوزه پیکرم ای وای من۲ داره پشت در می خنده همسرم ای وای من ۲ وای از دست این ام فضل لعین ای وای من۲ کاسه ی آب و می‌ریزه روو زمین ای وای من۲ زهر کین آورد جونمو روو لب داره میسوزه این پیکرم توو تب در و بسته روم دلم و خون کرد جگرم میسوزه میکشم هی درد (آه و واویلا آه و واویلا یا جواد الائمه ای غریب آقا) لخته های خون جاریه از لبام ای وای من ۲ داره میلرزه یک گوشه دست و پام ای وای من۲ روو خاک حجره افتادم بی نفس ای وای من ۲ دارم جون میدم توو کنج این قفس ای وای من ۲ حجره تاریک و گوشه ای تنهام دم آخر یاد مادرم زهرام یاد اون کوچه م که شکست بازو بی حیا طوری زد که شکست پهلو (آه و واویلا آه و واویلا یا جواد الائمه ای غریب آقا) با لب های تشنه یاد کربلام ای وای من۲ یاد غم های گودال و قتلگام ای وای من۲ جد مظلومم رو کشتن بی گناه ای وای من ۲ دست و پا میزد توو شیب قتلگاه ای وای من۲ افتادم یاد روضه ی گودال زیر سم مرکب ، شد تنش پامال وای از اون دم که خیمه غارت شد سهم عمه زینب هم اسارت شد (آه و واویلا آه و واویلا یا جواد الائمه ای غریب آقا) #عباس_قلعه

#امام_جواد_شهادت حُجره‌ی سوخته‌اش کاش دری دیگر داشت این جوان کاش به بالایِ سرش خواهر داشت چه شده چند کنیز از پسِ در میخندند یک‌نفر این طرف و چند نفر میخندند خنده کردند بگویند تقلا کافی است ناله‌ی واحسن و وای حُسینا کافی است طَشت  دَف شُد که نفهمند کسی می‌سوزد بِینِ این حجره‌ی بسته نفسی می‌سوزد طَشت را پیشِ لبانش بگذارند ای کاش کاسه آبی به دهانش بگذارند ای کاش ظرف از آب پُر اما به زمین می‌کوبند می‌زند داد ولی پا به زمین می‌کوبند خنده‌ی بد دهنی میرسد از هلهله ها ناسزاهای زنی می‌رسد از هلهله ها خواست بالی بزند غم پَرِ او را سوزاند خواست آهی بکِشد حَنجر او را سوزاند گفت آبی و نشد تا که بگوید جگرم زهر وقتی نفَسِ آخرِ او را سوزاند می‌کشد پا به زمین تا که بفهمند همه جگرِ شعله ورش پیکرِ او را سوزاند خواهری حیف ندارد که به دادش برسد عوَضَش بی کَسی اش مادرِ او را سوزاند  تا بگِریند برایش دو سه همسایه که هست  رویِ این بام تنش مانده ولی سایه که هست روی این بام تنش مانده ولی عریان نه... #حسن_لطفی

#امام_جواد_شهادت شرار زهر جفا تا به پیکرش افتاد دوباره خنده به لبهای همسرش افتاد به ام فضل بگو کف مزن مکن شادی که در شماره نفسهای آخرش افتاد نهاد سر به روی خاک و دست و پا میزد چه آتشی به دل درد پروش افتاد به خاک حجره خودش را کشید با زحمت رسید پشت در و یاد مادرش افتاد به یاد مادر پهلو شکسته ای ،که به در .... ...چنان زدند لگد پیش شوهرش افتاد هنوز نقش زمین بود پشت در زهرا که درب سوخته ناگاه بر سرش افتاد .... به جای واعطشا واحسین بر لب داشت که یاد تشنگی جد اطهرش افتاد به پیش دیده او ظرف آب را تا ریخت به یاد آن عموی آب آورش افتاد به یاد مشک پر آب و هجوم تیر عدو به یاد ضرب عمودی که بر سرش افتاد شباهتش به حسین غریب کامل شد ز بام پیکر پاک و مطهرش افتاد چه خوب شد که خواهر نداشت مثل حسین که روی خاک ببیند برادرش افتاد برادری ته گودال بر زمین افتاد سنان که خورد به پهلوش ، خواهرش افتاد به قتلگه تنش افتاد بر زمین یکبار هزار مرتبه از روی نی سرش افتاد چرا ز نیزه نیفتد سر پدر وقتی که از بلندی آن ناقه دخترش افتاد #عبدالحسین

#امام_جواد_شهادت بايد از روضه گفت سربسته روضه باز است و حجره در بسته به كدامين گناه در قتل اش ام رذل اينچنين كمر بسته سرش افتاده است بر شانه دست و پا ميزند غريبانه سوخت از داغ اين امام غريب جگر آشنا و بيگانه وسط هلهله دل اش غم داشت روضه اش بوئي از محرم داشت ياد جد غريب خود افتاد روضه ي او برادري كم داشت دل آن بي حيا نشد آرام بدنش را كشيد تا سر بام دوسه روزي پس از شهادت هم شد رها روي بام جسم امام قلم اينجا كمي سخن دارد حضرت اش سايه بر بدن دارد تن اش عريان نشد خدا را شكر روضه خوان گفت پيرهن دارد مثله شد اين بدن نشد هرگز شده بي پيرهن نشد هرگز ده سواره تن اش نكوبيدند پس جسارت به تن نشد هرگز جگرش پاره شد ولي سر داشت تا نفس داشت سر به پيكر داشت سارباني نبود اطراف اش دست و انگشت سالم آخر داشت جد او را ولي چه بد كشتند فقط از كينه و حسد كشتند ظالمی با دوازده ضربه عده اي مست بي خرد كشتند #محسن_صرامی