eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
728 دنبال‌کننده
25 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
چه زهری، چه دردی ،به جانش فتاده که چهره به خاک غریبی نهاده امان از غریبی ، امان از غریبی صدای غریبی او تا فلک رفت توان از تمامی جن وملک رفت امان از غریبی ، امان از غریبی دلش پاره پاره بسان عمو شد زنی کینه جو قاتل جان او شد امان از غریبی ، امان از غریبی گهی در سرش یادی از مادر افتاد گهی یاد تنهایی حیدر افتاد امان از غریبی ، امان از غریبی تو گویی که زهرا شده داغدارش که پهلو شکسته نشسته کنارش امان از غریبی ، امان از غریبی شرر زد اگر تشنگی بر نهادش لب تشنه ی اصغر آمد به یادش امان از غریبی ، امان از غریبی چو جدش رخ او به خاک از جفا بود نگاهش به گودال کرب وبلا بود امان از غریبی ، امان از غریبی تنش مانده روی زمین ظالمانه زیارت گه او شده بام خانه امان از غریبی ، امان از غریبی
جگر جگر گوشه رضا شد پاره پاره کسی نداره تابراش یه قطره آب بیاره دل آقا پر از محنه مثه جدش امام حسنه تک و تنها میون خونش داره دست و پامیزنه ابن الرضا شد از کینه مسموم داره میخونه فاطمه بُنَیَّ یا مظلوم «بُنَیَّ یا مظلوم» بند دوم قاتلش اومد بالاسرش داره میخنده درو به روی ابن الرضا داره میبنده بمیرم که دم آخرش کسی نیست دیگه بالاسرش کنیزا همه کف میزنن داره میسوزه جیگرش از گریه کن هم گردیده محروم داره میخونه فاطمه بُنَیَّ یا مظلوم «بُنَیَّ یا مظلوم» بند سوم غریب و تک تنها دیگه کارش تمومه سه روزه که جسم اطهرش رو‌پشت بومه ولی لحظه آخرشو نبریده کسی سرشو نشنیده کسی بخدا ناله های مادرشو جد غریبش شد پاره حلقوم داره میخونه فاطمه بُنَیَّ یا مظلوم «بُنَیَّ یا مظلوم» بند چهارم من ازت آقا خواهشی دارم با اشک نم نم مارو برسون امسال دوباره به محرم توکه باب مرادی آقا تو جوادی و ماها گدا همه آرزومه عرفه برسم به کرببلا گوشه ی گودال بشنوم آروم داره میخونه فاطمه بُنَیَّ یا مظلوم «بُنَیَّ یا مظلوم»
عده ای بی سر و پا دور و برش خندیدند پاسخ ناله و سوز و جگرش خندیدند مادری بود و جوان مرگ شد و آخر کار همچنان فاطمه بر چشم ترش خندیدند همچو بسمل شده ای دور خودش می پیچید به پریشان شدن بال و پرش خندیدند درد پیچیده به پهلویش و از هر دو طرف دست میبرد به سوی کمرش،خندیدند آمده بر سرش اینجا کمی از داغ حسین همگی جمع شدند دور سرش خندیدند یک نفر نیست که از خاک سرش بردارد بر نفسهای بدون اثرش خندیدند زهر اثر کرده و رویش به کبودی زده است بدنظرها به خسوف قمرش خندیدند دست پا می زند و نیست کنارش پدری تا ببیند به عزای پسرش خندیدند کربلا جسم علی پخش به صحرا شده بود لشگری دور تن مختصرش خندیدند هر چه می گفت حسین یاولدی یاولدی... عده ای بی سر و پا دور و برش خندیدند
یاجواد الائمه(علیه السلام) مهر شما در دل عاشق فتاد خیر دو دنیا به من این فیض داد باب کرم هستی و باب المراد اسئَلُکَ بحودک یا جواد تا که توسل به تو آغاز شد هر گرهی داشت گدا باز شد ای نمک سفرۀ سلطان طوس محضر تو خیل ملک خاک بوس آینۀ صورت شمس الشموس دلخوشیِ عمر انیس النفوس ای علی اکبر ملیح رضا حلقۀ موی تو ضریح رضا جود تو شد مظهر کُلِّ صفات نام تو فتاح همه مشکلات نازترین تک پسر کائنات حق بده بابات بمیرد برات بوسه زلبهای تو کار رضا ای همۀ دار و ندارِ رضا گوشۀ حجره شده جایت چرا ؟ مرگ شده ذکر و دعایت چرا ؟ بسته شده راه صدایت چرا ؟ آب نیاورده برایت چرا ؟ شعله به جان و دل زهرا مکش جان رضا روی زمین پا مکش ضربه به حیثیت افلاک خورد رنگ کبودی به رخی پاک خورد موی به هم ریخته ات خاک خورد داد زدی دورِ لبت چاک خورد با جگر سوخته پرپر زدی بر دَرِ حجره چقدر سر زدی خون ز لب خشک تو پاشید وای لحظۀ پرپر زدنت دید وای چشم به چشمان تو خندید وای تشت زنان دورِ تو رقصید وای شعله به جان تو چنین ریخته آب به پیش تو زمین ریخته آب نخوردی ... بدنت پا نخورد یک نخی از پیر و هنت پا نخورد در ته گودال تنت پا نخورد مثل حسین بر دهنت پا نخورد یاد حسین دیدۀ تر داشتی هر چه سرت آمده ، سر داشتی چنگ به موی سرش انداختند روی تن بی سر او تاختند خیل زنان رنگ ز رخ باختند پیکر غارت شده نشناختند عمۀ سادات زمین گیر شد بر سر بوسیدن رگ پیر شد طول کشید از نَفَس افتادنش حنجر پاشیده روی دامنش عده ای اعراب دَمِ رفتنش با کتک از کرب و بلا بُردنش عمه از آن لحظه گرفتار شد ناقه نشین راهی بازار شد
نوحه امام جواد سبک نسیمی جانفزا می آید گل ياس رضا پرپر شد در جوانى چونان مادر شد واويلا واويلا واويلا ميان حجره از پا افتاد بى کس و يارو تنها افتاد انقدر کف زدن نامردان تا که اقا ز اوا افتاد واويلا واويلا واويلا کو پدر بوسد اين لبها را بشنود ناله اى زهرا را دست و پا ميزنم لب تشنه بسته دشمن بر او درها را واويلا واويلا واويلا خون لبهاى او ميديدند براى ناله اش خنديدند تا برند پيکرش را تا بام ريسمان دور پا پيچيدند واويلا واويلا واويلا کبوترها که پر وا کردند سايه بانى مهيا کردند بعد از ان گريه بر جسمى که مانده بر خاک صحرا کردند واويلا واويلا واويلا نيزه از هر طرف بالا رفت بر سر نيزه ها سرها رفت بعد از ان ايه هاى قران اى خدا زير دست و پا رفت واويلا واويلا واويلا
نوحه به سبک من واشکی مثل بارون تمام هستِ رضایم*شهیدِ زهرِ جفایم به کامِ عطشان بیادِ*ذبیحِ کرببلایم جوادم-قرارِ قلبِ بابا دهم جان – ولی تنهایِ تنها شدم در-جوانی مثلِ زهرا گرفته آتش سر تا به پایم غریب وبی یار وآشنایم میانِ خنده ها گم شده دیگر صدایم واویلا جوادابن الرضا عطش افتاده به جانم*ترک خورده این لبانم ولی چون جدِ غریبم*نخورده ضربه دهانم امان از –شهی که بین گودال تمام تنِ –اوگشته پامال رود با-شتابِ ضربه ازحال به پیش چشمان ِ خواهر او بریده میشد از تن سرِ او اسیرِ گرگ کوفه شده بود پیکراو واویلا جواد ابن الرضا
نوحه جوادالائمه به سبک منم آواره بین کوفه توآرامِ جانِ رضایی*عزیزِ آل مرتضایی جوادی و مشگل گشائی *واویلا بهاری همرنگ خزانی*زپا افتادی درجوانی شبیهِ مادر قدکمانی*واویلا واویلا-تو درخانه هم بی کس وبی یاری به خاک غریبی سرت بگذاری- چرا بی قراری زکنج حجره *آید صدایِ تو فتاده لرزه *بردست و پایِ تو گوشة خانه*شدکربلایِ تو واغریبا*آه و واویلتا در حجره بسته به رویت*گرفته خون راه گلویت شده خیلی آشفته مویت*عزیزم مگر جان دادن خنده دارد*زدیده اشکِ خون ببارد یکی رفته آبی بیارد*عزیزم واویلا- زسوزِ عطش خسته و بی حالی فقط یادِ تشنه لبِ گودالی-توآشفته بالی جدا نگشته *باضربه هاسرت نرفته غارت*یک عضو پیکرت نخورده سیلی*درکوچه دخترت واغریبا*آه و واویلتا
نوحه شهادت جواد الائمه علیه السلام گوشة حجره ،جان سپاری یک نفر یاور،هم نداری تو علیِ اکبر رضایی می زنی ناله باباکجایی یادِ مظلومِ کرببلایی آه و واویلا همچنان مادر ،درجوانی پیکرِخودرا،میکشانی میکش خودرا باناله هرسو همچنان مادرآشفته گیسو هردوست تو مانده به پهلو آه و واویلا بال وپرهاشد،سایه بانت کس نداده با،پا تکانت کربلا درپیشِ چشمِ زینب پیکرِ جدت شد نامرتب زیرو ورو میشد با سُمِ مرکب آه و واویلا