#امام_صادق_زمینه دست نگه دار، عبا برنداشته پیرمرده؛  عصا برنداشته یک قدم تاحالا بی عمامه توی این کوچه ها برنداشته بی عبا بردن پیرمردُ وسط کوچه ها بردن دست بسته شبیه مرتضی بردن... ناسزا گفتن من نمیتونم بگم که چیا گفتن بی حیاها جلوی بچه ها گفتن.... وای غریب آقام... راهشو تو دل شب نبندین دستش پشت مرکب نبندین دستای روضه خون حسین و مثل دستای زینب نبندین کوچه باریکه شبای مدینه دل گیر و تاریکه صدا پای دشمنا خیلی نزدیکه... هی میره از حال اومده جلو چشش روضه ی غارت گریه میکنه برا غارت خلخال وای غریب آقام.... تا که اتیش به در زد زبونه تازه پیچید صدا ، تازیونه دخترای قد و نیم قد تو پا برهنه دویدن تو خونه روضه دلگیره دلش از مدینه تا کربلا میره بدن حسین پر از زخم شمشیره.... روضه سنگینه یه نفر داره روی سینه میشینه تازه خواهش داره اونو میبینه... وای غریب آقام.... #محمدصادق_باقی_زاده

#امام_صادق_زمینه سخته هر نفس این روزا بین سینه خاطرات تلخ تو مدینه ، از یادم نرفته دارم عمریه داغ این کوچه ها رو طعنه و دشنام و آدمارو ، جونم رو گرفته کسی نداره حرمته ،  موی سفید سرم و نه حرمت سیادتم ، نه حرمت مادرم و هیزم آوردن ، سر صدا کردن مردم این شهر بازم آتیش به پا کردن «ای امون ای دل» ...... وقتی خنده میکردن به اشک چشمام تو نماز شب از زیر پاهام ، سجاده کشیدن بردن حرف من رو توی کوچه بازار مردمی که من رو اولین بار ، بی عمامه دیدن من و با دست بسته به ، یه بی حیا سپردنم شبیه عمه جانمون ، پای پیاده بردنم بین این کوچه دستمو بستن از تبار دشمنای مرتضی هستن «ای امون ای دل» ...... حالا این دمای آخر بی قرارم تو دلم کوهی از غصه دارم ، این دنیای من بود هیهات اف بر این دنیایی که دو روزه  که دل خونم از این می سوزه ، جدم بی کفن بود تنش به زیر دست و پا ،رو خاک داغ کربلا امان از آه مادرش ،  سرش به روی نیزه ها عمه ی سادات ، به اسارت رفت خیمه ی سقا ، توی آتیش ، به غارت رفت «ای غریب آقام» #سیدمحمدرضا_حسینی

#امام_صادق_زمینه سخته هر نفس این روزا بین سینه خاطرات تلخ تو مدینه ، از یادم نرفته دارم عمریه داغ این کوچه ها رو طعنه و دشنام و آدمارو ، جونم رو گرفته کسی نداره حرمته ،  موی سفید سرم و نه حرمت سیادتم ، نه حرمت مادرم و هیزم آوردن ، سر صدا کردن مردم این شهر بازم آتیش به پا کردن «ای امون ای دل» ...... وقتی خنده میکردن به اشک چشمام تو نماز شب از زیر پاهام ، سجاده کشیدن بردن حرف من رو توی کوچه بازار مردمی که من رو اولین بار ، بی عمامه دیدن من و با دست بسته به ، یه بی حیا سپردنم شبیه عمه جانمون ، پای پیاده بردنم بین این کوچه دستمو بستن از تبار دشمنای مرتضی هستن «ای امون ای دل» ...... حالا این دمای آخر بی قرارم تو دلم کوهی از غصه دارم ، این دنیای من بود هیهات اف بر این دنیایی که دو روزه  که دل خونم از این می سوزه ، جدم بی کفن بود تنش به زیر دست و پا ،رو خاک داغ کربلا امان از آه مادرش ،  سرش به روی نیزه ها عمه ی سادات ، به اسارت رفت خیمه ی سقا ، توی آتیش ، به غارت رفت «ای غریب آقام» #سیدمحمدرضا_حسینی

#امام_صادق_زمینه دست نگه دار، عبا برنداشته پیرمرده؛  عصا برنداشته یک قدم تاحالا بی عمامه توی این کوچه ها برنداشته بی عبا بردن پیرمردُ وسط کوچه ها بردن دست بسته شبیه مرتضی بردن... ناسزا گفتن من نمیتونم بگم که چیا گفتن بی حیاها جلوی بچه ها گفتن.... وای غریب آقام... راهشو تو دل شب نبندین دستش پشت مرکب نبندین دستای روضه خون حسین و مثل دستای زینب نبندین کوچه باریکه شبای مدینه دل گیر و تاریکه صدا پای دشمنا خیلی نزدیکه... هی میره از حال اومده جلو چشش روضه ی غارت گریه میکنه برا غارت خلخال وای غریب آقام.... تا که اتیش به در زد زبونه تازه پیچید صدا ، تازیونه دخترای قد و نیم قد تو پا برهنه دویدن تو خونه روضه دلگیره دلش از مدینه تا کربلا میره بدن حسین پر از زخم شمشیره.... روضه سنگینه یه نفر داره روی سینه میشینه تازه خواهرش داره اونو میبینه... وای غریب آقام.... #محمدصادق_باقی_زاده

#امام_صادق_زمینه آتش گرفته جگر امام صادق می سوزد از پا تا سرِ امام صادق فریادِ وااماما ؛ می آید از مدینه برای نورِ عینش ؛ زهرا زند به سینه آه و واویلا ...... دوباره در مدینه با هیزم رسیدند خانه آقای مرا آتش کشیدند آن یادگار زهرا ؛ میان آتش و دود به یاد میخ داغ و ؛ سینه مادرش بود آه و واویلا ...... آقای ما رو بی عبا از خانه بردند پای برهنه بی عصا از خانه بردند این بوده احترامِ ؛ بزرگ خانواده ابن ربیع سواره ؛ آقای ما پیاده آه و واویلا #عبدالحسین

#امام_صادق_زمینه فاطمه شد بی پسر ، وای امام صادق مدینه شد نوحه گر ، وای امام صادق غریب امام صادق ..... چنان زِ زهر جفا ، سوخت زپا تا سرش که مثل شمع سحر ، آب شده پیکرش دور و برِ بسترش ؛ زگریه غوغا شده این دم آخر چقدر ؛ شبیه زهرا شده غریب امام صادق ...... فدای مظلومی و ، اشک غریبانه اش چو خانه مادرش ، سوخت درِ خانه اش در وسطِ شعله ها ، داشت به لب زمزمه فاطمه یا فاطمه ، فاطمه یا فاطمه غریب امام صادق ........ نیمه شب از خانه اش ؛ چه بی امان بی برند به کوچه ها بی عصا ؛ کشان کشان می برند مثل علی حرمتش ؛ گرچه رعایت نشد ولی به ناموس او ؛ دگر جسارت نشد غریب امام صادق ........ شیخ الائمه اگر ؛ شد جگرش چاک چاک دگر تن اطهرش ؛ نمانده بر روی خاک همینکه تشییع شد ؛ پیکر او خوب شد پیکر جدش حسین ؛ ولی لگد کوب شد

#امام_صادق_زمینه کاشکی توی بقیع سقاخونم باشه یک گنبدطلا یک ایوونم باشه یعنی می شه حرم باشه سینه زن باشه دم باشه دور قبرت علمت باشه -اقاجون کاشکی بقیع مثل کرببلا بشه باب الحسن مثل باب الرضا بشه غریب اقام غریب اقام«۴» …. با درد پا خیلی سختی کشید اقا از بسکه دنبال مرکب دوید اقا از خجالت اقامون مُرد موقعی که زمین می خورد اسم مادررو هی می برد-بمیرم بازم خداروشکر-سینش که خسته نیست کم طاقته ولی پهلوش شکسته نیست غریب اقام غریب اقام«۴» ….. از این سفر یک روز اقا می یاد اخر روضه می خونه از  افتادن مادر در خونه با پا افتاد مادرم بی هوا افتاد جلوی بچه ها افتاد-بمیرم تو کربلام به روز-شاه از بالای زین با تیر حرمله -افتاد روی زمین ای بی کفن حسین«۴» #علی_زمانیان

#امام_صادق_زمینه شعله میکشه در خونه ی اونی که آسمونا تو دستشه شعله میکشه مدینه الانه که شبیه به کربلا بشه غریبونه دارن آقامونو میارن از خونه چی میگذره بهش کسی نمیدونه شبیه پای زخمی قلبشم خونه عبا عمامشم . جامونده چقدر روی زمین . میافته تا خورده روی خاک . زیر لب یافاطمه فقط . میگفته اشفع لنا عندالله دومین اباعبدالله قامتش خمه تموم نوکرا هم بمیرن از ماتمش کمه قامتش خمه خونه دیگه مثه شام غریبان محرمه پر از درده حرومی توی خونه داره میگرده جلو چشاشه روضه های بی پرده زنی که سرپناهشو گمش کرده غروب کربلا یادش بود آتیش و چادر اطفالو سر بریده رو میدیدند همه حوالی گودالو اشفع لنا عندالله دومین اباعبدالله #محمدرضا_طالبی

#امام_صادق_زمینه فاطمه شد بی پسر ، وای امام صادق مدینه شد نوحه گر ، وای امام صادق غریب امام صادق ..... چنان زِ زهر جفا ، سوخت زپا تا سرش که مثل شمع سحر ، آب شده پیکرش دور و برِ بسترش ؛ زگریه غوغا شده این دم آخر چقدر ؛ شبیه زهرا شده غریب امام صادق ...... فدای مظلومی و ، اشک غریبانه اش چو خانه مادرش ، سوخت درِ خانه اش در وسطِ شعله ها ، داشت به لب زمزمه فاطمه یا فاطمه ، فاطمه یا فاطمه غریب امام صادق ........ نیمه شب از خانه اش ؛ چه بی امان بی برند به کوچه ها بی عصا ؛ کشان کشان می برند مثل علی حرمتش ؛ گرچه رعایت نشد ولی به ناموس او ؛ دگر جسارت نشد غریب امام صادق ........ شیخ الائمه اگر ؛ شد جگرش چاک چاک دگر تن اطهرش ؛ نمانده بر روی خاک همینکه تشییع شد ؛ پیکر او خوب شد پیکر جدش حسین ؛ ولی لگد کوب شد

#امام_صادق_زمینه آتش گرفته جگر امام صادق می سوزد از پا تا سرِ امام صادق فریادِ وااماما ؛ می آید از مدینه برای نورِ عینش ؛ زهرا زند به سینه آه و واویلا ...... دوباره در مدینه با هیزم رسیدند خانه آقای مرا آتش کشیدند آن یادگار زهرا ؛ میان آتش و دود به یاد میخ داغ و ؛ سینه مادرش بود آه و واویلا ...... آقای ما رو بی عبا از خانه بردند پای برهنه بی عصا از خانه بردند این بوده احترامِ ؛ بزرگ خانواده ابن ربیع سواره ؛ آقای ما پیاده آه و واویلا

#امام_صادق_زمینه دست نگه دار، عبا برنداشته پیرمرده؛  عصا برنداشته یک قدم تاحالا بی عمامه توی این کوچه ها برنداشته بی عبا بردن پیرمردُ وسط کوچه ها بردن دست بسته شبیه مرتضی بردن... ناسزا گفتن من نمیتونم بگم که چیا گفتن بی حیاها جلوی بچه ها گفتن.... وای غریب آقام... راهشو تو دل شب نبندین دستش پشت مرکب نبندین دستای روضه خون حسین و مثل دستای زینب نبندین کوچه باریکه شبای مدینه دل گیر و تاریکه صدا پای دشمنا خیلی نزدیکه... هی میره از حال اومده جلو چشش روضه ی غارت گریه میکنه برا غارت خلخال وای غریب آقام.... تا که اتیش به در زد زبونه تازه پیچید صدا ، تازیونه دخترای قد و نیم قد تو پا برهنه دویدن تو خونه روضه دلگیره دلش از مدینه تا کربلا میره بدن حسین پر از زخم شمشیره.... روضه سنگینه یه نفر داره روی سینه میشینه تازه خواهرش داره اونو میبینه... وای غریب آقام.... #محمدصادق_باقی_زاده

#امام_صادق_شور #امام_صادق_زمینه شهر مدینه باز عزاداره یه داغه بازم  بلا پشت بلا داره می باره هیزم به دستا اومدن رحمی نکردن شد زنده یاد روضه ی مادر دوباره ریختن توو کوچه باز بی بهونه داره میونه شعله میسوزه یه خونه آقای ما رو دستاشو بستن می بُردن از خونه با ضرب تازیونه (آه و واویلا۲ مظلوم آقام ۲ آه و واویلا ) پای برهنه پشت مرکب داره میره با حال مضطر از غم مادر می خونه شکر خدا اینجا زنی با سر نیوفتاد داره غم مادر دلش رو می سوزونه اون مادری که بی بال و پر شد طوری لگد خورد پشت در که بی پسر شد با ضربه ی پا پهلوش شکست و کردن جسارت دَنده و بازوش شکست و (آه و واویلا۲ مظلوم آقام ۲ آه و واویلا ) گاهی به یاد مادر و گاهی به یاد غم‌های گودال و مصیبت های شامه با اینکه خیلی بی قراره حال و روزش اما به یاد قتلگاه و ازدهامه شکر خدا که اینجا زنی نیست اینجا خبر از غارت پیراهنی نیست اینجا خبر از سنگای بام نیست اینجا زن و بچه میونه ازدهام نیست (آه و واویلا۲ مظلوم آقام ۲ آه و واویلا ) #عباس_قلعه