📕 #مقاله جایگاه علم عرفی در اعتقادات دینی ✍استاد #ربانی_گلپایگانی 💧چکیده ‏علم در انسان، صفتی نفسانی است که ویژگی کاشفیت و حکایت‎گری از متعلق خود را دارد. ظن، نیز صفتی نفسانی است که ویژگی مزبور را دارد. علم، از حیث ویژگی قطع و جزم، دو مصداق دارد: اول، آن‏چه احتمال خلاف در آن صفر و از نظر عقل محال است، مانند این‏که حاصل جمع دو با دو، چهار است، و دوم، آن‎چه احتمال خلاف در آن عقلا محال نیست، ولی مورد توجه و اعتنای عقلای بشر قرار نمی‏گیرد. علم حاصل از خبر فردی که مورد وثوق است و قرائنی بر خلاف آن وجود ندارد، و نیز علم حاصل از ظواهر سخن متکلم حکیم که در مقام بیان مقصود خود می‏باشد و قرینه‎ای بر خلاف آن در دست نیست، از این قبیل است. مشهور عالمان اسلامی، مصداق دوم علم را ظن قوی، یا ظن اطمینانی، یا ظن خاص و معتبر نامیده و حجیت آن را به احکام فرعی و فقهی اختصاص داده‎اند، ولی عده‎ای از محققان، آن را «علم عرفی و عادی» نامیده، و حجیت آن در اعتقادات دینی را نیز پذیرفته‎اند. دیدگاه اخیر همان است که در نوشتار حاضر برگزیده و بر آن استدلال شده است. عصاره استدلال این است که آیات و روایاتی که تحصیل علم در باب عقاید دینی را واجب یا مطلوب دانسته و از گزینش عقیده‎ای که عالمانه نیست یا ظنی است، نهی کرده، به ظن قوی (علم عرفی و عادی) نظر ندارد. بنابراین، علم عرفی و عادی، همانند علم و یقین منطقی، مورد تأیید شارع و حجت شرعی است، و در این‎باره میان عقاید و احکام فرعی دین، تفاوتی وجود ندارد. #روش_شناسی_علم_کلام #خبر_واحد_در_اعتقادات 🌸کشکول ناب حوزوی🔻 🌼 @kashkolenab