محرم سال ۱۲۴۲ هجری شمسی، مردم تا آنجا که در توان شان بود، در و دیوار را سیاه پوش کرده بودند و سیاهی ها تا آخر ماه صفر باقی می ماند. علاوه بر مساجد و #حسینیه ها، #روضه های خانگی هم برپا بود. شیخ را مجاب کردند که به علت جمعیت زیادی که به خانه او می رفتند، مراسم روضه خانگی را در مسجد برگزار کند. شیخ پس از نماز ظهر و عصر خودش منبر می رفت و خودش روضه می خواند. مسجد مملو از جمعیتی بود که برای شنیدن مواعظ شیخ از ساعتی قبل می آمدند و می نشستند. گفتار شیخ هنگام منبر و موعظه چنان بود که گویی طلبه تازه کاری سخن می گوید؛ ساده، بی تکلف و همه فهم، وقتی می گریست، دستش را روی پا یا به پیشانی می زد و مردم از دیدن حال و روز او به گریه می افتادند. شب هایی که خود شیخ منبر می رفت، شاگردان شیخ هم می آمدند و کنج و کنار مجلس می نشستند. میرزای شیرازی، میرزا حبیب الله رشتی، ملّا حسینقلی همدانی، سید حسین کوه کمری و البته سید علی شوشتری که پیش از همه جمعیت جلوی منبر می نشست و هنگام روضه گاهی آرام جمله ای به شیخ می گفت و آنگاه ناله جانسوز هر دو بلند می شد... ▪️▪️▪️▪️ @ketabe_khoub

محرم سال ۱۲۴۲ هجری شمسی، مردم تا آنجا که در توان شان بود، در و دیوار را سیاه پوش کرده بودند و سیاهی ها تا آخر ماه صفر باقی می ماند. علاوه بر مساجد و #حسینیه ها، #روضه های خانگی هم برپا بود. شیخ را مجاب کردند که به علت جمعیت زیادی که به خانه او می رفتند، مراسم روضه خانگی را در مسجد برگزار کند. شیخ پس از نماز ظهر و عصر خودش منبر می رفت و خودش روضه می خواند. مسجد مملو از جمعیتی بود که برای شنیدن مواعظ شیخ از ساعتی قبل می آمدند و می نشستند. گفتار شیخ هنگام منبر و موعظه چنان بود که گویی طلبه تازه کاری سخن می گوید؛ ساده، بی تکلف و همه فهم، وقتی می گریست، دستش را روی پا یا به پیشانی می زد و مردم از دیدن حال و روز او به گریه می افتادند. شب هایی که خود شیخ منبر می رفت، شاگردان شیخ هم می آمدند و کنج و کنار مجلس می نشستند. میرزای شیرازی، میرزا حبیب الله رشتی، ملّا حسینقلی همدانی، سید حسین کوه کمری و البته سید علی شوشتری که پیش از همه جمعیت جلوی منبر می نشست و هنگام روضه گاهی آرام جمله ای به شیخ می گفت و آنگاه ناله جانسوز هر دو بلند می شد... ▪️▪️▪️▪️ #وحید_یامین_پور #نخل_و_نارنج #محرم @ketabe_khoub