وقتی خداوند انسان را #خلق نمود، فرشتگان به او #اعتراض کردند که انسان در زمین #فساد و #خون_ریزی میکند. ملائکه از قبل از کجا میدانستند؟ ✅نکته اول عده ای معتقدند که #پیش از خلقت #آدم موجوداتی بر روی زمین زندگی میکردند، لذا ملائکه آنها را دیده بودند و چون مطلع بودند #اعتراض کردند. ✅نکته دوم هنگامی که خداوند به #فرشتگان فرمود می خواهم در زمین جانشین قرار دهم. "آنها به عنوان سؤال براى درک حقیقت و نه به عنوان اعتراض" #عرض کردند آیا در زمین کسى را قرار میدهى که #فساد کند و خون ها بریزد؟ ✅نکته سوم عده ای تصور میکنند فرشتگان این مطلب را از سخن خداوند فهمیدند آنجا که گفت: من در روى زمین خلیفهاى قرار خواهم داد. #فرشتگان فهمیدند که حاکمیت در زمین آنهم با امکانات محدودى که دارد مزاحمت هایى در میان نسل آدم به وجود می آورد و این مزاحمت ها به درگیریها و در نهایت به فساد و خونریزى تبدیل میگردد. در واقع به خاطر پیشبینى صحیحى  که از انسان خاکى و مادّى و #تزاحمهاى طبیعى آنها داشتند، خونریزى و فساد انسان را پیشبینى میکردند  به عبارت دیگر ملائکه خودشان این  مطلب را از کلمه" فِی الْأَرْضِ" (در روى زمین) دریافته بودند، زیرا مسدانستند انسان از خاک آفریده مىشود و #ماده به خاطر محدودیتى که دارد طبعا مرکز نزاع و تزاحم است، چه این که #جهان محدود مادى، طبع زیاده طلب انسان ها را نمىتواند اشباع کند، حتى اگر همه دنیا را به یک فرد بدهند باز ممکن است سیر نشود، این وضع #مخصوصا در صورتى که توأم با احساس مسئولیت کافى نباشد سبب فساد و #خونریزى میشود . 🔵علامه طباطیایی در این زمینه می گوید: چون می دانسته اند که موجود زمینى به خاطر این که #مادى است، باید مرکب از قوایى #غضبى و #شهوى باشد، و چون زمین محل تزاحم و محدود الجهات است، و مزاحمات در آن بسیار می شود، مرکباتش در #معرض انحلال، و انتظامهایش و اصلاحاتش در مظنه فساد و بطلان واقع می شود، حتما زندگى در آن جز به صورت زندگى نوعى و #اجتماعى فراهم نمی شود، و بقاء در آن به حد کمال نمىرسد، جز با زندگى دسته جمعى، و معلوم است که این نحوه زندگى بالآخره به #فساد و #خونریزى منجر می شود. 📚تفسیر نمونه، ج 1، ص 173-175 المیزان، ج 1، ص177 @keyfonas

هفت دلیل #اجابت_نشدن دعا در روایات اهل بیت(ع) هفت دلیل برای اجابت نشدن دعا مطرح است: گاهى بنده از من #حاجتى می‌طلبد و من آن‌را اجابت می‌کنم، ولى او گناه می‌كند، من هم به #فرشتگان می‌گویم: این بنده به وسیله گناه، خود را در #معرض خشم من قرار داد، و خود را مستحقّ محرومیت از نعمت من كرد، پس از این به خواسته خود نزد من نایل نخواهد شد، مگر به بندگیم گردن نهد. 📚إرشاد القلوب إلى الصواب، ج 1، ص 149 @keyfonas

وقتی خداوند انسان را #خلق نمود، فرشتگان به او #اعتراض کردند که انسان در زمین #فساد و #خون_ریزی میکند. ملائکه از کجا میدانستند؟ ✅نکته اول عده ای معتقدند که #پیش از خلقت #آدم موجوداتی بر روی زمین زندگی میکردند، لذا ملائکه آنها را دیده بودند و چون مطلع بودند #اعتراض کردند. ✅نکته دوم هنگامی که خداوند به #فرشتگان فرمود می خواهم در زمین جانشین قرار دهم. "آنها به عنوان سؤال براى درک حقیقت و نه به عنوان اعتراض" #عرض کردند آیا در زمین کسى را قرار میدهى که #فساد کند و خون ها بریزد؟ ✅نکته سوم عده ای تصور میکنند فرشتگان این مطلب را از سخن خداوند فهمیدند آنجا که گفت: من در روى زمین خلیفهاى قرار خواهم داد. #فرشتگان فهمیدند که حاکمیت در زمین آنهم با امکانات محدودى که دارد مزاحمت هایى در میان نسل آدم به وجود می آورد و این مزاحمت ها به درگیریها و در نهایت به فساد و خونریزى تبدیل میگردد. در واقع به خاطر پیشبینى صحیحى  که از انسان خاکى و مادّى و #تزاحمهاى طبیعى آنها داشتند، خونریزى و فساد انسان را پیشبینى میکردند  به عبارت دیگر ملائکه خودشان این  مطلب را از کلمه" فِی الْأَرْضِ" (در روى زمین) دریافته بودند، زیرا مسدانستند انسان از خاک آفریده مىشود و #ماده به خاطر محدودیتى که دارد طبعا مرکز نزاع و تزاحم است، چه این که #جهان محدود مادى، طبع زیاده طلب انسان ها را نمىتواند اشباع کند، حتى اگر همه دنیا را به یک فرد بدهند باز ممکن است سیر نشود، این وضع #مخصوصا در صورتى که توأم با احساس مسئولیت کافى نباشد سبب فساد و #خونریزى میشود . 🔵علامه طباطیایی در این زمینه می گوید: چون می دانسته اند که موجود زمینى به خاطر این که #مادى است، باید مرکب از قوایى #غضبى و #شهوى باشد، و چون زمین محل تزاحم و محدود الجهات است، و مزاحمات در آن بسیار می شود، مرکباتش در #معرض انحلال، و انتظامهایش و اصلاحاتش در مظنه فساد و بطلان واقع می شود، حتما زندگى در آن جز به صورت زندگى نوعى و #اجتماعى فراهم نمی شود، و بقاء در آن به حد کمال نمىرسد، جز با زندگى دسته جمعى، و معلوم است که این نحوه زندگى بالآخره به #فساد و #خونریزى منجر می شود. 🔵تفسیر نمونه، ج 1، ص 173-175 المیزان، ج 1، ص 177 @keyfonas

در گزارشی آمده است که امام باقر(ع) در حال #غرق‌_شدن در چاه بود، اما امام سجاد(ع) نمازش را رها نکرده و به #کمک او نشتافتند. این رفتار چه توجیهی دارد و #وظیفه ما در موارد مشابه چیست؟ ✅امام سجاد(ع) #مشغول نماز بودند. فرزندشان محمد که طفل کوچکى بود، کنار چاه #عمیقى در منزل رفته و میان چاه افتاد. مادرش با دیدن این صحنه #فریاد می‌کشید و در اطراف چاه به سر و صورت خود می‌زد و از شوهرش کمک می‌خواست. امام(ع) با آن‌که #صداى کمک همسر و ناله فرزند در عمق چاه را می‌شنید، از نمازش دست برنمی‌‌داشت. این وضعیت مدتی به طول انجامید تا آن‌جا که مادر بچه که در #اضطراب غرق شدن فرزندش بود، به امام گفت: ای خاندان پیامبر! #چقدر سنگ‌دل هستید! امام(ع) باز هم نمازش را نشکست و بعد از آن‌که نماز را با تمام آدابش به جا آورد، به سمت همسرش رفته و کنار چاه نشست و با آن‌که چاه بسیار عمیق بود و برای #نجات نیاز به طناب بود، تنها دست خود را درون چاه فرو برد و بدون این‌که بدن و جامه‌اش خیس شده باشد، #فرزندش محمد(ع) را بیرون آورد و او را ناز می‌داد و می‌خندید. ✅ آیا این ماجرا #حقیقت دارد؟ #اولا: مؤلفان کتب #تاریخی در بیشتر موارد، در بیان این گزارش‌ها خود را ملزم به ذکر #سند گزارش نمی‌دانند؛ از این‌رو نمی‌توان آن‌را از لحاظ #سندی مورد ارزیابی قرار داد، بلکه تنها اعتبار کتاب می‌تواند مبنای #اعتبار گزارش باشد. #ثانیا با فرض #پذیرش این گزارش نیز نمی‌توان این رفتار امام را الگویی عمومی برای #عملکرد تمام مردم قرار دهیم؛ زیرا نمی‌توان انتظار داشت که خداوند، همان #محبت و برخورد ویژه با امامی که در بالاترین درجات ارتباط با او است را در برابر دیگران هم داشته باشد؛ از این‌رو #طبق نظر فقها در چنین شرایطی، شکستن نماز و نجات جان افراد در #معرض خطر واجب است. 📚الهدایة الکبری، ص 215 @keyfonas

#پاسخ_شبهات در گزارشی آمده است که امام باقر(ع) در حال #غرق‌_شدن در چاه بود، اما امام سجاد(ع) نمازش را رها نکرده و به #کمک او نشتافتند. این رفتار چه توجیهی دارد و #وظیفه ما در موارد مشابه چیست؟ ✅امام سجاد(ع) #مشغول نماز بودند. فرزندشان محمد که طفل کوچکى بود، کنار چاه #عمیقى در منزل رفته و میان چاه افتاد. مادرش با دیدن این صحنه #فریاد می‌کشید و در اطراف چاه به سر و صورت خود می‌زد و از شوهرش کمک می‌خواست. امام(ع) با آن‌که #صداى کمک همسر و ناله فرزند در عمق چاه را می‌شنید، از نمازش دست برنمی‌‌داشت. این وضعیت مدتی به طول انجامید تا آن‌جا که مادر بچه که در #اضطراب غرق شدن فرزندش بود، به امام گفت: ای خاندان پیامبر! #چقدر سنگ‌دل هستید! امام(ع) باز هم نمازش را نشکست و بعد از آن‌که نماز را با تمام آدابش به جا آورد، به سمت همسرش رفته و کنار چاه نشست و با آن‌که چاه بسیار عمیق بود و برای #نجات نیاز به طناب بود، تنها دست خود را درون چاه فرو برد و بدون این‌که بدن و جامه‌اش خیس شده باشد، #فرزندش محمد(ع) را بیرون آورد و او را ناز می‌داد و می‌خندید. ✅ آیا این ماجرا #حقیقت دارد؟ #اولا: مؤلفان کتب #تاریخی در بیشتر موارد، در بیان این گزارش‌ها خود را ملزم به ذکر #سند گزارش نمی‌دانند؛ از این‌رو نمی‌توان آن‌را از لحاظ #سندی مورد ارزیابی قرار داد، بلکه تنها اعتبار کتاب می‌تواند مبنای #اعتبار گزارش باشد. #ثانیا با فرض #پذیرش این گزارش نیز نمی‌توان این رفتار امام را الگویی عمومی برای #عملکرد تمام مردم قرار دهیم؛ زیرا نمی‌توان انتظار داشت که خداوند، همان #محبت و برخورد ویژه با امامی که در بالاترین درجات ارتباط با او است را در برابر دیگران هم داشته باشد؛ از این‌رو #طبق نظر فقها در چنین شرایطی، شکستن نماز و نجات جان افراد در #معرض خطر واجب است. 📚الهدایة الکبری، ص 215 @keyfonas