در گزارشی آمده است که امام باقر(ع) در حال #غرق_شدن در چاه بود، اما امام سجاد(ع) نمازش را رها نکرده و به #کمک او نشتافتند. این رفتار چه توجیهی دارد و #وظیفه ما در موارد مشابه چیست؟
✅امام سجاد(ع) #مشغول نماز بودند. فرزندشان محمد که طفل کوچکى بود، کنار چاه #عمیقى در منزل رفته و میان چاه افتاد. مادرش با دیدن این صحنه #فریاد می‌کشید و در اطراف چاه به سر و صورت خود می‌زد و از شوهرش کمک می‌خواست. امام(ع) با آن‌که #صداى کمک همسر و ناله فرزند در عمق چاه را می‌شنید، از نمازش دست برنمی‌‌داشت.
این وضعیت مدتی به طول انجامید تا آن‌جا که مادر بچه که در #اضطراب غرق شدن فرزندش بود، به امام گفت: ای خاندان پیامبر! #چقدر سنگ‌دل هستید! امام(ع) باز هم نمازش را نشکست و بعد از آن‌که نماز را با تمام آدابش به جا آورد، به سمت همسرش رفته و کنار چاه نشست و با آن‌که چاه بسیار عمیق بود و برای #نجات نیاز به طناب بود، تنها دست خود را درون چاه فرو برد و بدون اینکه بدن و جامه‌اش خیس شده باشد، #فرزندش محمد(ع) را بیرون آورد و او را ناز می‌داد و می‌خندید.
✅ آیا این ماجرا #حقیقت دارد؟
#اولا:
مؤلفان کتب #تاریخی در بیشتر موارد، در بیان این گزارش‌ها خود را ملزم به ذکر #سند گزارش نمی‌دانند؛ از این‌رو نمی‌توان آن‌را از لحاظ #سندی مورد ارزیابی قرار داد، بلکه تنها اعتبار کتاب می‌تواند مبنای #اعتبار گزارش باشد.
#ثانیا
با فرض #پذیرش این گزارش نیز نمی‌توان این رفتار امام را الگویی عمومی برای #عملکرد تمام مردم قرار دهیم؛ زیرا نمی‌توان انتظار داشت که خداوند، همان #محبت و برخورد ویژه با امامی که در بالاترین درجات ارتباط با او است را در برابر دیگران هم داشته باشد؛ از این‌رو #طبق نظر فقها در چنین شرایطی، شکستن نماز و نجات جان افراد در #معرض خطر واجب است.
📚الهدایة الکبری، ص 215
@keyfonas
#برای_بانو_و_آقا
⚠️اگر به من بگویند زیباترین واژه ای که یاد گرفتی چیست؟
میگویم #پذیرش..!
⚜پذیرش یعنی:
پذیرفتن شرایط با تمام سختی هایش.
پذیرفتن آدم ها با تمام نقص هایشان.
پذیرفتن اینکه مشکلات هست و باید به مسیر ادامه داد.
پذیرفتن اینکه گاهی من هم #اشتباه می کنم.
پذیرفتن اینکه من #کامل نیستم.
پذیرفتن اینکه هیچ کس #مسئول زندگی من نیست.
پذیرفتن #انتظارنداشتن از دیگران.
داشتن پذیرش در زندگی یعنی پایان دادن به تمامی #دعواها و #اختلاف ها..
@keyfonas 💘💘💘💘
#پاسخ_شبهات
در گزارشی آمده است که امام باقر(ع) در حال #غرق_شدن در چاه بود، اما امام سجاد(ع) نمازش را رها نکرده و به #کمک او نشتافتند. این رفتار چه توجیهی دارد و #وظیفه ما در موارد مشابه چیست؟
✅امام سجاد(ع) #مشغول نماز بودند. فرزندشان محمد که طفل کوچکى بود، کنار چاه #عمیقى در منزل رفته و میان چاه افتاد. مادرش با دیدن این صحنه #فریاد می‌کشید و در اطراف چاه به سر و صورت خود می‌زد و از شوهرش کمک می‌خواست. امام(ع) با آن‌که #صداى کمک همسر و ناله فرزند در عمق چاه را می‌شنید، از نمازش دست برنمی‌‌داشت.
این وضعیت مدتی به طول انجامید تا آن‌جا که مادر بچه که در #اضطراب غرق شدن فرزندش بود، به امام گفت: ای خاندان پیامبر! #چقدر سنگ‌دل هستید! امام(ع) باز هم نمازش را نشکست و بعد از آن‌که نماز را با تمام آدابش به جا آورد، به سمت همسرش رفته و کنار چاه نشست و با آن‌که چاه بسیار عمیق بود و برای #نجات نیاز به طناب بود، تنها دست خود را درون چاه فرو برد و بدون اینکه بدن و جامه‌اش خیس شده باشد، #فرزندش محمد(ع) را بیرون آورد و او را ناز می‌داد و می‌خندید.
✅ آیا این ماجرا #حقیقت دارد؟
#اولا:
مؤلفان کتب #تاریخی در بیشتر موارد، در بیان این گزارش‌ها خود را ملزم به ذکر #سند گزارش نمی‌دانند؛ از این‌رو نمی‌توان آن‌را از لحاظ #سندی مورد ارزیابی قرار داد، بلکه تنها اعتبار کتاب می‌تواند مبنای #اعتبار گزارش باشد.
#ثانیا
با فرض #پذیرش این گزارش نیز نمی‌توان این رفتار امام را الگویی عمومی برای #عملکرد تمام مردم قرار دهیم؛ زیرا نمی‌توان انتظار داشت که خداوند، همان #محبت و برخورد ویژه با امامی که در بالاترین درجات ارتباط با او است را در برابر دیگران هم داشته باشد؛ از این‌رو #طبق نظر فقها در چنین شرایطی، شکستن نماز و نجات جان افراد در #معرض خطر واجب است.
📚الهدایة الکبری، ص 215
@keyfonas