#حضرت_اباالفضل_علیه_السلام زانو زده دوعالم، در محضر اباالفضل درس ادب گرفته، از منبر اباالفضل روز الست دست، ساقی حوض کوثر از باده وفا ریخت، در ساغر اباالفضل یاد حسین بوده، آرام خاطر او نام حسین نقش، انگشتر اباالفضل یک‌عمر بوده این مرد، یاری کننده‌ی خلق در کربلا نشد کس، یاری‌گر اباالفضل با دست خالی آمد، در قتلگاه دشمن مژگان تیر خورده، شد لشکر اباالفضل از بس که تیر و نیزه، روی تنش نشسته چیزی نمانده دیگر، از پیکر اباالفضل مثل علی است اما، با اندکی تفاوت جای عمود مانده، روی سر اباالفضل... #مجتبی_خرسندی

#حضرت_اباالفضل_شهادت می رَفت و جُز شَریعه به جایی نَظَر نداشت از بیقراریِ دلِ او کَس خَبَر نداشت تنها به فکرِ تشنگیِ اَهلِ خیمه بود با مَشک، احتیاج به تیغ و سِپَر نداشت چَشمِ تَرَش به خُشکیِ لب خنده میزد و یک جُرعه بَهرِ رَفعِ عَطش آب بَر نداشت پُر کرد مشکِ آب و روان سوی خیمه شد طفلِ حَرَم نیاز، جُز این مُختَصَر نداشت دستانِ او، به آب چو تَر شد، به گِریه گفت: باید برای رَفتنِ تا خِیمه پَر نداشت دَستی که بود نیروی خِیمه، بُریده شد اَمَّن یُجیبِ خواهَرِ او هم اَثَر نداشت وقتی که مَشکِ آب به دَندانِ خود گرفت در یاد، غِیرِ دُخترِ خونین جِگَر نداشت میخواست تَر کُند لَبِ طِفلِ رُباب را امّا مَگر که حَرمَله تیرِ سه پَر نداشت! یک تیر، آب و آبِرویش را به خاک ریخت تیری که غِیرِ خوب دَریدَن، هُنَر نداشت تیری نَمانده بود به میدانِ جَنگ که گُلبوسه ای زِ پیکَرِ عَبّاس بَر نداشت آن نِیزه ای که دَر کَفِ اِبنِ طُفِیل بود غِیر اَز شِکافِ اَبروی او زیرِ سَر نداشت شَقُّ القَمَر شُدن به تو اِرث اَز علی رِسید این آسمان شَبیهِ تو هَرگز قَمَر نداشت ماهِ مُنیرِ کرب و بلا در خُسوف رفت اُفتاد روی خاک و فُروغی دِگَر نداشت زَهرا کِنارِ پیکرَش آنقَدر گِریه کرد اِنگار روی خاک بِجُز او پِسَر نداشت #رضا_رسول_زاده

#حضرت_علی_اکبر_شهادت پدر به نعش پسر این چنین نظر نکند به اختیار کسی شعله در جگر نکند اگر که قاصدی آرد خبر زمرگ جوان حیا کند پدرش را از آن خبر نکند نمود نسل مرا قطع ابن سعد لعین امیدم آنکه نهالِ دلش ثمر نکند چسان خبر برسانم به مادرت لیلا که خاک ماریه را زاشکِ خویش تر نکند تُرا چگونه گذارم به روی ریگ روان فتاده باشی و کس بر تنت نظر نکند¹ زجای خیز که تا سوی خیمه ات ببرم که بی تو خواهرت اندر حرم گذر نکند زداغ مرگ تو آخر خمیده شد کمرم کمان قَدِ پدری چون غم پسر نکند به نوجوانی تو جان انس وجِنّ سوزد ولی به منقذ بی دین فغان اثر نکند اگر که باد برد این خبر برِ صُغرا یقین بدان که دگر خواهش سفر نکند ستاده ام من و تو خفته ای برابر من پسر چنین حرکت در برِ پدر نکند بس است صالح مدّاح ذکر این ماتم نمود نظم تو کاری که نیشتر نکند #ملانصرالله_دزفولی

#امام_حسین_علیه_السلام در شام، چون یزید ز طغیان حیا نمود شد خسته از شقاوت و ترکِ جفا نمود تا رفت توسنِ ستم و جور و ظلم راند چون لنگ شد ز قهر، در لطف وا نمود یعنی ز رنج‌ و محنتِ بی منتهای شام میلِ رهائی حرمِ مصطفی نمود باور مکن که کرد ترحّم به حالشان یا این عمل برای رضای خدا نمود اسباب پرده پوشی خذلان خویش جست در این خیال ناوک ظلمش خطا نمود از بحرِ دفع سرزنشِ کافر و مجوس احسان به اهلِ بیتِ شهِ لافتی' نمود سُخریّه را به اسمِ محبّت به خرج داد از روی بغض خنده ی دندان نما نمود ظالم، کبوترانِ حریمِ جلال را بگرفت و بال بست و شکست و رها نمود یک دودمان ز آلِ علی را یتیم کرد یک جا اسیر پنجه ی آلِ زنا نمود جرّاره وار مار صفت نیشِ خویش زد آنگه بنای چاره و فکر دوا نمود از تیشه کند ریشه ی گلزار دین و بعد با شاخه اش حکایت نشو و نما نمود یعنی ز بعدِ قتلِ جوانانِ فاطمه بنیادِ عذر خواهی زین العبا نمود بگشود دستِ دخترِ شیرِ خدا ز بند وانگه به چشمِ خلق به ایشان عطا نمود زنجیر را ز گردنِ زین العبا گشود بیمار را خلاص زِ قیدِ بلا نمود هر حاجتی که قبله ی حاجاتِ خلق داشت آن ناروای کافرِ بی دین روا نمود هر غارتی که از حرمِ شاه برده بود تسلیمِ شاهزاده ی بی اقربا نمود داغِ درون زینب و کلثوم تازه کرد مشت زری به خونِ حسین خونبها نمود دنیا پرست داشت محبّت به سیم و زر از خود قیاس رتبه ی آلِ عبا نمود پنداشت آنکه کشت حسین را و شد تمام یا می توان که خونِ خدا زیر پا نمود از شام خیمه سوختگان حجازِ را قلبِ شکسته عازمِ کرب و بلا نمود آه از دمی که عترتِ غم پرورِ نبی در روی تربتِ شهِ لب تشنه جا نمود زینب چو مرغِ تازه برون رفته از قفس از ناله پر ز خون، دلِ ارض و سما نمود نزدِ برادر از سفر شام و کوفه اش شرحِ غمِ اسیری خود را ادا نمود زین العبا ز یادِ لب تشنه ی پدر در آبِ چشم خویش به حسرت شنا نمود لیلا ز همرهان و عزیزان در آن دیار یک یک سراغِ اکبرِ یوسف لقا نمود کلثوم در مصیبتِ عباس و نو عروس شیون برای قاسمِ نو کدخدا نمود آن یک به قتلگاه به شیون که شمرِ شُوم اینجا سر حسینِ من از تن جدا نمود آن یک دوید در برِ زینب که بابِ من در این مکان به لجّه ی خون دست و پا نمود هر کودکی به ناله که در این زمین، فلک ما را به دردِ بی پدری مبتلا نمود هر نورسی به گریه که با حلقِ تشنه شمر اینجا جدا سرِ پدرم از قفا نمود آن در فغان که داغِ علمدارِ کربلا اینجا قد رسای حسین را دو تا نمود آن در امان که شمر ز نعش پدر مرا در این زمین به ضربت سیلی جدا نمود بعد از نوای نالهٔ حریمِ شهِ امم سوی مدینه رو زِ صفِ کربلا نمود صامت همیشه بوَد عزادار و اشکبار تا از جهان مقام به دارِ بقا نمود #صامت_بروجردی

#حضرت_علی_اکبر_شهادت رسم است هر که داغ جوان دید، دوستان رأفت برند حالت آن داغ دیده را یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را آن دیگری برو بفشاند گلاب و شهد تا تقویت کند دل محنت کشیده را یک جمع دعوتش به گل و بوستان کند تا برکنندش از دل، خارِ خلیده را جمع دگر برای تسلای او دهند شرح سیاهکاری چرخِ خمیده را القصّه! هر کسی به طریقی ز روی مهر تسکین دهد مصیبتِ بر وی رسیده را آیا که داد تسلیت خاطرِ حسین چون دید نعش اکبر در خون تپیده را؟ آیا که غمگساری و اندُه بری نمود لیلای داغ دیدۀ زحمت کشیده را؟ بعد از پسر، دل پدر آماج تیر شد آتش زدند لانۀ مرغ پریده را #ایرج_میرزا

#حضرت_رقیه_شهادت دیگر شکستن ندارد ،بال وپر کوچک من میترسم از هم بپاشد،این پیکر کوچک من آه ای سر روی زانو،ای ماه آشفته گیسو دیشب خودت روضه خواندی ،بر منبر کوچک من این درد درمان ندارد،میدانم امکان ندارد زخم سرت را ببندی،با معجر کوچک من غارت گران دل نکندند،از گوش واز گوشواره انگشت وانگشتر تو،انگشتر کوچک من آتش به جان جهان زد،دستی که با خیزران زد یا بر لب خونی تو یا بر سر کوچک من بابا برایم دعا کن،شام مرا کربلا کن یکبار دیگر صدا کن:ای دختر کوچک من! #احمد_علوی

#حضرت_علی_اکبر_شهادت آرام کمي راه براي پدرش رفت يکباره شکسته شد از اينکه پسرش رفت انداخت نظر بر قد وبالاي جوانش مي سوخت از اين غصه که آن همسفرش رفت تا گفت علي ابن حسين ابن علي ام هي نيزه پس از نيزه به سمت کمرش رفت يک ضربه ي شمشير به فرق سر او خورد آن ضربه چنان بود که تا عمق سرش رفت گم کرد عقاب از غم او راه حرم را آنجا که نبايد ببرد همسفرش رفت هي ضربه پس از ضربه به روي بدنش خورد فرياد کشيد و سوي خيمه خبرش رفت افتاد به سمت علي اکبر پدرش راه افتاد زمين سو ز دوتا چشم ترش رفت با کنده ي زانو پدر پير وشکسته آرام کنار پسر محتضرش رفت #محسن_صرامی

#حضرت_عبدالله_بن_الحسن خورده ترک لب ها ولی آب آورش نیست نائی برای گریه در چشم ترش نیست شیب الخضیب افتاده روی خاک گودال ای کاش میمردم برایش مادرش نیست تکیه زده بی کس به شمشیری شکسته حتی عصای پیری او اکبرش نیست پس آخرین سربازش عبدالله آمد دیگر نباید گفت شاهم لشگرش نیست هی زخم ها را می شمرد و گریه میکرد اینقدر زخم و یک بدن در باورش نیست دست از سرش بردار دیگر جای سالم حتی به قدر یک نگین در پیکرش نیست پس دست شست از هر دو دست اش پای عشق اش نائی برای ناله ای در حنجرش نیست سر داد تا گردد نصیب اش سربلندی قبل از عمو دید عمه عبدالله سرش نیست #محسن_صرامی

#حضرت_اباالفضل_علیه_السلام گشت قنداقه‌ات به دور سرش    این چنین بود که شدی قمرش مادرت خویش را کنیزش خواند پدرت بود اگرچه که پدرش پدرت گفته بود خواهی شد روزگاری فدایی پسرش بوسه‌های پدر اثر دارد این چنین دستهات شد سپرش آه از چشم‌های خونینت آه از داغ چشم‌های ترش تیری از پیکرت نشد بکشد چقدر تیر می‌کشد جگرش چه بگویدبه کودکان حرم می‌کشد اهل خیمه را خبرش بعد تو خیمه بر زمین افتاد بعد داغت شکسته شد کمرش دور دیدند چشم‌هایت را سر نیزه اگر که رفت سرش می رسد تا اسارت این روضه زینب و بی تو بودن و سفرش #س_کرمانی

#حضرت_رقیه_شهادت #رباعی بر نیزه مدام گریه کردی بابا تا کوفه و شام گریه کردی بابا وقتی که به گریه کردنم خندیدند آهسته برام گریه کردی بابا #مهدی_محمدتقی

#امام_حسین_علیه_السلام آنکه جانان طلبد بهر چه خواهد جان را؟ ترک جان گوی اگر می‌طلبی جانان را قرب جانان هوس هر دل وجانی‌ست ولی دل کسی داد به جانان که نخواهد جان را کیست آن بنده زیبنده به جز نفس #حسین که به لطفی اثر از قهر برَد سبحان را؟ بحر موّاج کرم اوست که با تشنه لبی نخورد آب و دهد آب، لب عطشان را خالق عزوجل کرد ز ایجاد حسین ختم بر امّت خاتم، کرم و احسان را دید پیش از گِل ما، بار گنه بر دل ما کآفرید از پی این درد، خدا، درمان را مظهر اسم "عفُوّ" ست چو این منبع جود مغفرت جوی و بدین اسم بجو غفران را رحمت واسعه نامش برِ خاصان خداست که رحیمیّت از این اسم بود رحمان را یادِ ابروش به چشم دل من شمشیری‌است که بدین تیغ، موحد بکشد شیطان را #فؤاد_کرمانی

#امام_حسین_زیارت #رباعی فطرس برسان سلام ما را به حسین با او بگو ای به مصطفی نور دو عین مشتاق زیارت  تو و عباسیم ما را برسان شبی به بین الحرمین #سیدجواد_محمدی