eitaa logo
کانال اشعار(مجمع الذاکرین)
1.6هزار دنبال‌کننده
11 عکس
1 ویدیو
2 فایل
این کانال اشعارمذهبی توسط محب الذاکرین خاک پای همه یازهراگویان عالم مهدی مظفری ازشهراصفهان ایجادشد
مشاهده در ایتا
دانلود
یا امام کاظم ای گل پیغمبر پسر فاطمه ای یادگار حیدر تو امید همه و باب حوائج هستی بند بند دل ما را به حریمت بستی یا امام کاظم (۴) یا امام کاظم به فدای کرمت شد سیه پوشِ غمت حَرم مُحترمت شور محشر ز غم و داغ تو گشته بر پا کاظمینت به عزای تو شده کرب و بلا یا امام کاظم رَبَنا خَلِصنی شده ذکر لب تو من بمیرم ز غم و رنج و تاب و تب تو کنج زندان بلا گو که چه آمد سرتان ؟ گفته ای بار خدا مرگ مرا هم برسان یا امام کاظم شیعیان گر زِ غمت خون دلها خوردند بدن اطهر تو با صفا می بُرددند کربلا تا که همه نام حسین می بُردند کعب نِی بود که با ذکر حسین میخوردند یا ابا عبدالله یا حسین ثارلله(۴) @mortaza110shahmandi. ایتا
آی عاشقا گریه کنید شاخه ز گل جدا شده غریب شهر کاظمین از تو قفس  رها  شده ببین دل شکسته ام  اسیر  بُغض  و  نالته صاحب  عزای  تو  آقا مادر  هجده  سالته امام کاظم ،شد دیگه آزاد آقام غریبه ، ای داد بیداد آه و واویلا (۴) امشب  اگه  خدا  بخواد کبوتر  حرم  می شم سرمیزنم به کاظمین مهمون ذوالکرم می شم کاشکی منم برا اَبد زندونیِ تو می شدم پای ضریح باصفات قربونیِ تو می شدم این  دل زارم  ،  داره  بهونه از غربت تو ، داره می خونه آه و واویلا دشمن بی حیای تو  شد  باعث  آزار  تو سیلی و تازیانه ها بوده همش افطار تو آروم آروم بارونِ خون می چکه ازستاره ها آروم آروم داره می ره تنی رو تخته پاره ها چه غریبونه ، جون می دی آقا می رسه از  دور ،  ناله ی زهرا آه و واویلا @mortaza110shahmandi     ایتا
ای خضر حیات جان، محمّد! با نام خدا بخوان، محمّد! ای گمشدۀ تمام خلقت خورشید بلند بام خلقت روز همه شام تار تا کی؟ خورشید، درون غار تا کی؟ از رخ بفکن حجاب، امشب بر قلب بشر بتاب، امشب پایان شب سیه رسیده خورشید نبوّتت دمیده ای خاتم انبیا محمّد از غار برون بیا، محمّد ای نور خدا ز تو نمایان بر خیز و بجنگ با خدایان تا چند بشر ز معرفت دور؟ تا چند حکومت زر و زور؟ هنگام قیام توست، برخیز! بتخانۀ دهر را فرو ریز تا حشر به جز تو رهبری نیست بعد از تو دگر پیمبری نیست آیین تو تا ابد جهانی است دین تو هماره جاودانی است ای مکّه! ببال، احمد آمد از غار حرا محمّد آمد بت ها ز چه رو خموش خفتید!؟ ای لات و هبل! به سجده افتید ای هجر، حَجَر، مقام، زمزم ای آدم، ای تمام عالم اعلام کنید، شرک و مستی تبدیل شده به حق پرستی تا چند صنم!؟ صمد پرستید آحاد جهان! احد پرستید کوه و در و دشت، محو هویند مشغول به ذکر حمد اویند ما آدمیان چرا خموشیم!؟ با آنکه زبان و چشم و گوشیم برخیز که بت گری سر آمد از سوی خدا پیمبر آمد رخشنده تر از هزار خورشید خورشید محمّدی درخشید این ساقی گلبن حیات است این سیّد کلّ کاینات است این جلوهء کبریاست آری این خاتم انبیاست آری فتح درِ رحمت آمد امشب پیغمبر رحمت آمد امشب... ای روی تو شمع آفرینش ای سیّد جمع آفرینش ای کلّ پیمبران بشیرت روح ملکوتیان اسیرت دارد به تو افتخار کعبه پروانۀ تو هزار کعبه پوشیده ز حسن خُلق جوشن لبخند زده به سنگ دشمن گفتار تو سر به سر کرامت قرآن تو نور تا قیامت از جملهء انبیا سری تو تا هست خدا پیمبری تو بازآ و به خلق سروری کن پیغامبرا پیمبری کن بازآ که به طول یک هزاره اسلام شده هزار پاره ای صاحب راستین اسلام عیسای مسیح دین اسلام اسلام به تو نیاز دارد این رشته سر دراز دارد کن زنده دوباره نهضتت را دریاب کتاب و عترتت را تا کی به کتاب تو اهانت!؟ تا چند به عترتت خیانت!؟ خون شهدا دهد گواهی از غربت مکتب الهی این پنجۀ دشمنان دین است کآلوده به خون مسلمین است ما پیرو خطّ اهلبیتیم سلمان و ابوذر و کمیتیم داریم سه پرتو هدایت توحید و نبوّت و ولایت با مهر علی خداپرستیم عهدی است که در غدیر بستیم ما زادۀ بعثت و غدیریم کی خطّ سقیفه می پذیریم!؟ تا چشم به این جهان گشودیم آهنگ علی علی سرودیم ناشسته دهان ز شیر مادر دادند به ما شراب کوثر ما و علی و محبّت او سرمست ولایتیم یا هو ما شیعۀ چارده کتابیم خاک قدم ابوترابیم خطّ نبویست مکتب ما اسلام علی است مذهب ما اسلام علی کمال دین است مجد و شرف و جلال دین است اسلام علی است عدل گستر اسلام علی است شیعه پرور شیعه گل باغ اهلبیت است نوری ز چراغ اهلبیت است شیعه به کمان عدل تیر است شیعه به کُنام عشق شیر است شیعه است که چهره کرده نیلی گفته است علی و خورده سیلی شیعه است که داشته به عالم مقداد و رُشید و حُجر و میثم شیعه است که غافل از خدا نیست شیعه است که از علی جدا نیست شیعه است شهید تیغ در مشت بوده زرهش همیشه بی پشت شیعه چو علی امیر دارد هم بعثت و هم غدیر دارد «میثم» بنویس هست تا حق حق با علی و علی است با حق استاد سازگار عید مبعث مدح
ای زنده دلان وقت سرور آمده امشب از جانبِ حق جامِ طَهور آمده امشب تا جمله شویم عاشق و دلداده ی دلبر از غارِ حراء تحفه ی نور آمده امشب پیمانه به پیمانه زنَم جامِ الهی زیرا به جهان موسمِ شور آمده است عید است و جهان محوِ تماشایِ پیمبر بر جانِ جهان فیضِ حضور آمده امشب معشوقه نگیرد دل من غیرِ محمد چون علتِ زیباییِ حور آمده امشب ای عاشقِ دلداده ی احمد تو ز جا خیز با بعثت او نفخه ی صور آمده امشب تا بوسه بگیرد زِ دو دستانِ کریمش موسای کلیم از دلِ طور آمده امشب تا چشم بدوزد به جمالش به جلالش جبرئیلِ امین از رهِ دور آمده امشب یا رب مددی کن بسرایم شبی از عشق ای اهلِ جهان شامِ ظهور آمده امشب شاعر : سیروس بداغی عید مبعث مدح
گیسوی تو برای پریشان شدن بس است چشم ات برای سر به بیابان شدن بس است دلدار اگر تویی به خدا که برای ما بیدل‌ترین قبیله ی دوران شدن بس است هر روز پای "یار" قَبا چاک می زنیم کِی گفته ایم پاره گریبان شدن بس است از خیل معجزات تو،یک مهربانی ات کُفّار را برای مسلمان شدن بس است قدری ز دستپُخت خدیجه به ما بده نانش برای بوذر و سلمان شدن بس است مبعوث می شوی که بگویی به ابتران دختر برای کوثرِ قرآن شدن بس است تدریس نکته های ولایت شناسی ات ما را برای طفل دبستان شدن بس است تو آمدی نشان بدهی راه و چاه چیست آئینه دار پرتو خورشید و ماه کیست قرآن بخوان که سینه به سینه صدا شویم از گورهای جهل ابوجهل،پا شویم قرآن بخوان که با نفحات بهشتی ات قدری عوض شویم،کمی با خدا شویم این دست ها به شوق قنوتت بلند شد تا تکّه ای ز پازِل این "ربّنا" شویم بالی برای پر زدن ما درست کن تا جبرئیل های مقیم حرا شویم همراه چار قبله ی توحید آمدی تا بندگان کعبه ی آل عبا شویم بر روی شانه ات بنشینیم لحظه ای لبخند شاد کودکی کوچه‌‌ها شویم پُشت در حریم تو از اولیا پُر است ای کاش بین آن همه ما نیز جا شویم فردای حَشر منصبمان پادشاهی است امروز اگر قرار بر این شد گدا شویم فانوسِ راه را به یدالله داده ای می خواستی که با علی ات آشنا شویم یک هشتم عدس به علی عشق داشتن... گفتی که کافی است ز آتش رها شویم ما را علی علیِ تو اینجا کشانده است پائین پای غار حرایت نشانده است بال ملک کجا و بلندای بام تو از کهکشان بُرون زده حدِّ مقام تو ای کعبه ی نگاه تو صدها بِلال ساز "قبله"، نماز خوانده به بیتُ الحرام تو ذکر مدام اهل وِلا یا محمد است جان تمام شیعه به قربان نام تو اما تو آمدی که بگویی علی که بود این داستان نهفته شده در قیام تو "هرکس علی شناخت،خدا را شناخته" این بود جانِ مطلب و اصلِ پیام تو معراج هم اگر بروی..،دردِدل کنی جز مرتضی کسی نشود هم کلام تو "یا اهل بیت پاکِ خداوند لایزال" هر ثانیه شنیده شد این اَلسَّلام تو یک نیمه ی تو "فاطمه" شد،آن یکی "علی" حالا بگو که سجده کنم بر کدام تو!؟ طبق حدیث قدسی لولاک..،گفته اند: زهراست مقتدای "علی" و امام "تو" از نور این دو ،پرتوِ قرآن  درست شد با "مرتضی" و "فاطمه" ایمان درست شد سرمایه ی محبت زهراست دینمان یعنی که فاطمه است دلیل یقینمان او بانی تفاخُر حق بر ملائکه است: "او فاطمه است،بنده ی خلوت گُزینمان" در حشر او سواره و باقی پیاده اند آن بی مثال‌بانوی بالا نشینمان در دست فاطمه است کلید دَر جَنان از باغ های اوست بهشتِ بَرینمان حوریّه ای که با دمِ اُمّید بخش خویش هجده نفس رسیده به داد زمینمان آن مادری که صبح قیامت یکی یکی با مِهر مادرانه کُنَد دست چینمان باید کسی شبیه علی همسرش شود آئینه دار جلوه ی پیغمبرش شود امّا پس از تو حرمت حیدر شکسته شد آیه به آیه سوره ی کوثر شکسته شد دیگر کسی به عترتتان اعتنا نکرد این نخل ریشه دار تناور شکسته شد در کوچه راه فاطمه ات سَد شد ای پدر در کوچه گوشواره ی دختر شکسته شد سیلی چنان به صورت زهرای تو گرفت آورده‌اند گونه ی مادر شکسته شد آتش به جان لانه ی آل نبی زدند بال و پر کبودِ کبوتر شکسته شد او را چنان زدند که "مسمار" سرخ شد او را چنان زدند که "در" سرشکسته شد ما در عزای دختر تو گریه می کنیم عُمری برای دختر تو گریه می کنیم
اقرأ.. مُلک و مَلک مُرید و مسلمانِ احمد است در ذيلِ لطفِ بی حد و احسانِ احمد است احمد محمّد است و محمّد رسولِ حق جمع صفات نیز، به عنوانِ احمد است هر گل که بشکُفت به گلستان معرفت مدیونِ قطره قطره ی بارانِ احمد است `اقرأ..”بخواند و غار حرا پر زِ نور شد مبعث، شروعِ تابش قرآنِ احمد است معراج رفت و هم سخنِ کردگار بود این نقطه، اوجِ عزت و ایمانِ احمد است زهراست دخترش، ثمرش، مادرش، بَلی.. زهرا شکوهِ مِدحَت دیوانِ احمد است سرمایه اش خدیجه و شمشیر او علیست این دو، دو بالِ فتح به میدانِ احمد است این شعر را بخوان، که جهان را خبر کنی جانِ جهان علی و، علی جانِ احمد است  مجتبی دسترنج ملتمس
لبیک یا رسول الله لبیک یا امین الله نورباران شد حراء از مقدم افلاکیان شد تلاوت آیه های نور در کلّ جهان بر خلایق آمده دین همیشه جاودان شد محمّد جانشین کردگار مهربان با ندای( اِقرأ) ِ جبریل،احمد شد رسول تا که باشد برخلایق سوی رب،راه ِ وصول ناله ی ابلیس پیچیده میان آسمان رود اشک از دیده ی کفّار گردیده روان بتکده ها شد خراب و نور ایزد شد عیان (اشهدُ اَنّ محمد...)شد مصفّای اذان شیعیان مژده ،غروب موسم ماتم شده صد مبارک مبعث پیغمبر خاتم شده شد میان عرش اعلا نغمه خوان، روح الا‌مین عرضه شد دین خدا بر رحمةٌ لِلعالمین عایدش شد از لیاقت ،کرسی عرش برین تا شود تنها نشان راه حق روی زمین حق، زِمام خلق را در دست پیغمبر نهاد عید مبعث بر تمام شیعیان تبریک باد از حراء آمد برون احمد امیرالانبیا تا رساند بر تمام خلق پیغام از خدا عید مبعث شد بهانه تا به دست مصطفی بر همه عالم شود حیدر امام و مقتدا عید مبعث خود مبلّغ بر غدیر خم شده بعد احمد حضرت حیدر شه مردم شده احمد و حیدر دو خورشید مجزّا نیستند هردو دُرّی واحدند و از دو دریا نیستند دشمنان آن دو غیر از نار عقبا نیستند لعنت حق بر کسی که گفت:مولا نیستند احمد و حیدر به حق یک روح در دو پیکرند پس مسلمان حقیقی، شیعیان حیدرند شد مسلمان حقیقی آن که بعد از مصطفی کرده بیعت با پسرعمّش علی، نورالهدی' کوری آل سقیفه، طبق دستور خدا شد وزیر مصطفی، حیدر امام الاتقیا شد شعار روز مبعث: یامحمد، یاعلی دین ِبرحق شد ازآن ِشیعه ی مولا علی علی مهدوی نسب(عبدالمحسن)
هُوَ الجوادُ الواسعُ السلام علیک یا ابا الحسن یا موسی بن جعفر🏴 اتقرب الیک باللعن ِعلی هارون‌الرشید علیه اللعنة ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ موسی بن جعفر شد شهید *لعنت به هارون الرّشید* روز عزای او رسید *لعنت به هارون الرّشید* این یوسفِ مصرِ وُجود از بس میان چاه بود شد مو چو دندانش سپید *لعنت به هارون الرّشید* می‌سوخت از شرّ ِجفا ای وای ،آن روحِ وفا خیری از این دنیا ندید *لعنت به هارون الرّشید* می‌گفت آن نورُالهُدی دیگر رهایم کن خدا از حبس هارونِ پلید *لعنت به هارون الرّشید* این روزهای آخری با ناله‌هایش مادری هی ناله از دل می‌کشید *لعنت به هارون الرّشید* دستِ سقیفه آمد و بر روی او سیلی زد و رنگ از رخ زهرا پرید *لعنت به هارون الرّشید* با اینکه خورده بر تنَش شلّاقِ ظلم ِدشمنش زخمِ زبان هم می‌شنید *لعنت به هارون الرّشید* می‌دید تا فخر رُسُل بر پای ِ او زنجیر و غُل دائم گریبان می‌درید *لعنت به هارون الرّشید* واوِیلَتا واوِیلَتا لرزیده ساقِ عرش، تا از ساقِ پایش خون چکید *لعنت به هارون الرّشید* شَمسُ الضُّحی ماتم گرفت خورشیدِ هفتم هم گرفت داغی گِران آمد پدید *لعنت به هارون الرّشید* هم چشم ِنجمه همسرش هم چشم‌های دخترش آخر به خونِ دل تپید *لعنت به هارون الرّشید* .... با اینکه غم دید از عَدو اما تنِ مجروحِ او سُمّ ِسُتوران را ندید *لعنت به هارون الرّشید* کوه ِبَلا بر شانه بُرد امّا به لب‌هایش نخورد در تشتِ زَر چوب ِیزید *لعنت به هارون الرّشید* با اینکه دل،بشکسته بود با اینکه دستش بسته بود از غُصّهء زینب خمید *لعنت به هارون الرّشید* تقدیم به *حضرت نجمه خاتون* همسر گرامیِ موسی بن جعفر؛ مادر امام رضا و حضرت معصومه ۲۵رجب۱۴۴۵ فروتن
گرچه از فرزند‌بردی‌نورخلقت‌را به‌ارث باز پیشش می گذاری چند خلعت را به ارث در جهان اغلب پسرها می‌برند ارث از پدر از پسر بردی تو اما درد غربت را به ارث آه ایمان مجسم در دل شب های جهل می گذارد سجده ات صبح سعادت را به ارث همت‌ات در سختی شعب ابیطالب گذاشت در میان دوستانت استقامت را به ارث از دل خونت که پرپر زد میان شعب، برد جعفر طیار تو شوق شهادت را به ارث دیده ام دست نبی دست یدلله تو را دست پیغمبر سپردی این امانت را به ارث سیزده آئینه بعد از تو گواهی میدهند میگذاری با علی تاج ولایت را به ارث نسل در نسلت یکی ساقی یکی سقا شده می گذاری نسلی از نسلی سقایت را به ارث از شکوه قامت عباس تان پیداست که برده اید از اول خلقت قیامت را به ارث دست سقای ادب قنداق اصغر شاهدند خاندانت برده اسباب شفاعت را به ارث بوسه باران میکنم دست پدر را که گذاشت نزد فرزندش در این خانه خدمت را به ارث عشق من این است فرزندم بگوید یا حسین از پدر بردیم ما هم شور هیات را به ارث :ابوالفضل عصمت پرست
امیر زهد و عبادت چهارده سال است اسیر گوشه ی مطموره ی سیه چال است ز گوشه ی لب او خون چرا شده جاری؟ طبیب عالمیان از چه ناخوش احوال است؟ گشوده هم بشود گر قفس رها نشود کبوتری که بلا دیده بی پر و بال است شهی که بار امامت کشد به دوش ، تنش به وقت صبح روی دوش چار حمال است به خاک خفته و پا می کشد به روی زمین سیاه چاله اش امشب شبیه گودال است
نه اینکه سوره ابوطالب است و آیه علی ست چنانکه قبل علی بوده مبتدای علی ست همین که لب به سخن باز می کند انگار هِجا هِجای نبی و صدا صدای علی ست به استناد حدیث٬ او‌ پدربزرگ همه است فقط به خاطر این که پدر برای علی ست به استناد به اصلاب شامخه،انگار دلیل پاکی او نیز در ازای علی ست پدر که جای خودش٬جنتش شده تضمین به روز حشر هر آنکس که آشنای علی ست بریده باد زبانش کسی که مُشرک گفت به آنکه حد پرستیدنش خدای علی ست رضایت پسرش در رضایت پدر است رضای حضرت حق هم که در رضای علی ست چنانکه بردن نامش گره گشای همه ست دعا به حق پدر هم گره گشای علی ست شب مَبیت به بستر، غدیر بر منبر علی به جای نبی و نبی به جای علی ست نگو بهشت که عرش است زیر نعلینش به روی دوش نبی چون که رد پای علی ست
عروج، بال و پرش میشود ابوطالب کمال، برگ و برش میشود ابوطالب کسی که هست امیرِ تمامیِ عالم بدون شک پدرش میشود ابوطالب نگاه کردم و دیدم که از لحاظ نسب علی، بزرگترش میشود ابوطالب علیست صاحب بیت خدا و ازاین رو کلید دارِ درش میشود ابوطالب درخت دین نبی است و علی یقین دارم که علت ثمرش میشود ابوطالب قریش راه به جایی نمیبرد وقتی رسول حق سپرش میشود ابوطالب زمان گذشت و تمام معاندان دیدند که شیعه تاج سرش میشود ابوطالب