✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_سیزده
💠 عقب ماشین من و مادرش در آغوش هم از حال رفته .
و او تا #حرم بی‌صدا گریه می‌کرد.
مقابل حرم که رسیدیم دیدم زنان و کودکان آواره #داریا در صحن حرم پناه گرفته
و حداقل اینجا خبری از #تروریست‌ها نبود که نفسم برگشت.
دو زن کمی جلوتر ایستاده و به ماشین نگاه می‌کردند،
نمی‌دانستم مادر و خواهر سیدحسن به انتظار آمدنش ایستاده‌اند،
ولی مصطفی می‌دانست و خبری جز پیکر بی‌سر پسرشان نداشت که ...
سرش را روی فرمان تکیه داد و صدایش به هق‌هق گریه بلند شد.
💠 شانه‌هایش می‌لرزید و می‌دانستم رفیقش #فدای من شده که از شدت شرم دوباره به گریه افتادم.
مادرش به سر و صورتم دست می‌کشید و عارفانه دلداری‌ام می‌داد :
«اون حاضر شد فدا شه تا #ناموسش دست دشمن نیفته، آروم باش دخترم!»
از شدت گریه نفس مصطفی به شماره افتاده بود و کار ناتمامی داشت که ...
با همین نفس‌های خیس نجوا کرد :
«شما پیاده شید برید تو #صحن، من میام!»
#ادامه_دارد...
.
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_هفده
💠 مصطفی چندقدم دورتر ایستاده و زیرچشمی تمام حواسش به تماس من و ابوالفضل بود
و همان اضطرابی که از لرزش صدای ابوالفضل می‌شنیدم
در چشمان #نگران او می‌دیدم.
هنوز نمی‌دانستم چه عکسی در موبایل آن #تکفیری بوده
و آن‌ها به‌خوبی می‌دانستند
که ابوالفضل التماسم می‌کرد
:«زینب! توروخدا دیگه نذار کسی تو رو ببینه تا بیاید زینبیه پیش خودم!
من نذاشتم بری #تهران،
مجبور شدم ۶ ماه تو داریا قایمت کنم،
ولی دیگه الان کاری از دستم برنمیاد!
امشب رو تحمل کن،
ارتش داره میاد سمت #داریا.»
💠 و همین یک شب داشت جان ابوالفضل و مصطفی را می‌گرفت
که ابوالفضل مرتب تماس می‌گرفت و مصطفی تا صبح نخوابید
و فقط دورم می‌چرخید.
مادرش همین گوشه #صحن،
روی زمین دراز کشیده و از درد و ترس خوابش نمی‌برد.
رگبار گلوله همچنان شنیده می‌شد و فقط دعا می‌کردیم این صدا از این نزدیک‌تر نشود..
که اگر می‌شد صحن این #حرم قتلگاه خانواده‌هایی می‌شد که وحشتزده خود را از خانه تا حرم کشانده
و پناهنده #حضرت_سکینه (علیهاالسلام) شده بودند.
💠 آب و غذای زیادی در کار نبود و از نیمه‌های شب،
زمزمه کم آبی در #حرم بلند شد.
نزدیک سحر صدای تیراندازی کمتر شده بود
، تکیه به دیوار حرم،
تمام بدنم درد می‌کرد و دلم می‌خواست خوابم ببرد بلکه وحشت این شب طولانی تمام شود.
چشمم به پرچم سبز حرم در روشنای لامپ مهتابی روی گنبد مانده
و انگار حضرت برایم لالایی می‌خواند که خواب سبکی چشمان خسته‌ام را در آغوش کشید
تا لحظه‌ای که از آوای #اذان حرم پلکم گشوده شد.
#ادامه_دارد..
.