✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_نود_شش
کمتر از اتاقش خارج می‌شد مبادا چشمانم را ببیند و حتی پس از بهبودی و رفتن به مغازه، دیگر برایم پارچه‌ای نیاورد تا تمام روزنه‌های #احساسش را به روی دلم ببندد.
💠 اگر گاهی با هم روبرو می‌شدیم، از حرارت دیدارم صورتش مثل گل سرخ می‌شد، به سختی سلام می‌کرد و آشکارا از معرکه #عشقش می‌گریخت.
ابوالفضل هرازگاهی به داریا سر می‌زد و هر بار با وعده اتمام مأموریت و برگشتم به تهران، تار و پود دلم را می‌لرزاند و چشمان مصطفی را در هم می‌شکست و هیچکدام خبر نداشتیم این قائله به این زود‌ی‌ها تمام نمی‌شود که گره #فتنه سوریه هر روز کورتر می‌شد.
💠 کشتار مردم #حمص و قتل عام خانوادگی روستاهای اطراف، عادت روزانه #ارتش_آزاد شده بود تا ۶ ماه بعد که شبکه #سعودی العربیه اعلام کرد عملیات آتشفشان دمشق با هدف فتح پایتخت توسط ارتش آزاد به‌زودی آغاز خواهد شد.
در فاصله ۱۰ کیلومتری دمشق، در گرمای اواخر تیرماه تنم از ترس حمله #تروریست‌های ارتش آزاد می‌لرزید، چند روزی می‌شد از ابوالفضل بی‌خبر بودم که شب تا صبح پَرپَر زدم و همین بی‌قراری‌ام یخ رفتار مصطفی را آب کرده بود که دور اتاق می‌چرخید و با هر کسی تماس می‌گرفت بلکه خبری از #دمشق بگیرد تا ساعتی بعد که خبر انفجار ساختمان امنیت ملی #سوریه کار دلم را تمام کرد.
💠 وزیر دفاع و تعدادی از مقامات سوریه کشته شدند و هنوز شوک این خبر تمام نشده، رفقای مصطفی خبر دادند نیروهای ارتش آزاد به #زینبیه رسیده و می‌دانستم برادرم از #مدافعان_حرم است که دیگر پیراهن صبوری‌ام پاره شد و مقابل چشمان مصطفی و مادرش مظلومانه به گریه افتادم...
#ادامه_دارد...
.
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_سه
💠 ابوالفضل از خستگی نفس کم آورده و دلش از غصه غربت #سوریه می‌سوخت که همچنان می‌گفت
:«از هر چهار تا مرز اردن و لبنان و عراق و ترکیه،
#تروریست‌ها وارد سوریه میشن و ارتش درگیره!
همین مدت خیلی‌ها رو که دستگیر کردن اصلاً سوری نبودن!»
سپس مستقیم به چشمان مصطفی نگاه کرد و با خنده تلخی خبر داد
:«تو درگیری‌های حلب وقتی جنازه تروریست‌ها رو شناسایی می‌کردن،
چندتا افسر #ترکیه‌ای و #سعودی هم قاطی‌شون بودن.
حتی یکی‌شون پیش‌نماز مسجد ریاض بود، اومده بوده سوریه بجنگه!»
💠 از نگاه نگران مصطفی پیدا بود از این لشگرکشی جهانی ضد کشورش ترسیده که نگاهش به زمین فرو رفت و آهسته گفت
:«پادشاه #عربستان داره پول جمع می‌کنه که این حرومزاده‌ها رو بیشتر تجهیز کنه!»
و دیگر کاسه صبر مادرش هم سر رفته بود که مظلومانه از ابوالفضل پرسید
:«میگن آمریکا و #اسرائیل می‌خوان به سوریه حمله کنن، راسته؟»
و احتمال همین حمله دل ابوالفضل را لرزانده بود که لحظه‌ای ماتش برد و به تنهایی مرد هر دردی بود که دلبرانه خندید و خاطرش را تخت کرد
:«نه مادر! اینا از این حرفا زیاد می‌زنن!»
💠 سپس چشمانش درخشید و از لب‌هایش عصاره #عشقش چکید
:«اگه همه دنیا بخوان سوریه رو از پا دربیارن، #
حاج_قاسم و ما سربازای #سید_علی مثل کوه پشت‌تون وایسادیم!
اینجا فرماندهی با #حضرت_زینب (علیهاالسلام)!
آمریکا و اسرائیل و عربستان کی هستن که بخوان غلط زیادی کنن!»
#ادامه_دارد...
.
✍ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_هجده
💠 هنوز می‌ترسیدم که با نگاهم دورم گشتم و دیدم مصطفی کنارم #نماز می‌خواند.
نماز خواندنش را زیاد دیده و ندیده بودم بعد از نماز گریه کند که انگار تنگنای این محاصره و سنگینی این امانت طاقتش را تمام کرده بود.
خواست به سمتم بچرخد و نمی‌خواستم خلوتش را خراب کنم
که دوباره چشمانم را بستم تا خیال کند خوابم و
او بی‌خبر از بیداری‌ام با پلک‌هایم نجوا کرد
:«هیچوقت نشد بگم چه حسی بهت دارم،
اما دیگه نمی‌تونم تحمل کنم...»
💠 پشت همین پلک‌های بسته،
زیر سرانگشت #عشقش تمام تارهای دلم به لرزه افتاده و می‌ترسیدم نغمه احساسم را بشنود که صدایش را بلندتر کرد
:«خواهرم!»
نمی‌توانستم چشمانم را به رویش بگشایم که گرمای عشقش ندیده دلم را آتش می‌زد و او دوباره با #مهربانی صدایم زد
:«خواهرم، نمازه!»
💠 مژگانم را از روی هم بلند کردم و در قاب گنبد و گلدسته،
صورتش را دیدم و چشمانی که دل نداشتند نگاهم را ببینند و خجالتی به زیر افتادند.
از همان چشمان به زیر افتاده،
بارش عشقش را می‌دیدم و این خلوت حالش را به‌هم ریخته بود که #آشفته از کنارم بلند شد و مادرش را برای نماز صدا زد.
💠 تا وضوخانه دنبال‌مان آمد،
با چشمانش دورم می‌گشت مبدا غریبه‌ای تعقیبم کند و تحمل این چشم‌ها دیگر برایم سخت شده بود که نگاهم را از هر طرف می‌کشیدم مبادا عطر عشقش مستم کند.
آفتاب بالا آمد و خبری از رسیدن نیروهای ارتش نبود
مگر رگبار گلوله‌ای که تن و بدن مردم را می‌لرزاند.
💠 مصطفی لحظه‌ای نمی‌نشست،
هر لحظه تا درِ #حرم می‌رفت و دوباره برمی‌گشت تا همه جا زیر نظرش باشد
و ابوالفضل دلی برایش نمانده بود که در تماس آخر،
ردّ پای اشک را روی صدایش دیدم
:«زینب جان! نمی‌ترسی که؟»
#ادامه_دارد..
.
✍🏻 رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_بیست_و_پنج
💠 شب عید #قربان مادرش با آرد و روغن و شکر،
شیرینی ساده‌ای پخته بود تا در تب شب‌های ملتهب زینبیه،
خنکای عید حال‌مان را خوش کند.
در این خانه ساده و قدیمی همه دور اتاق کوچکش نشسته
و خبر نداشتم برایم چه خوابی دیده که
چشمان پُر چین و چروکش می‌خندید
و بی‌مقدمه رو به ابوالفضل کرد
:«پسرم تو نمی‌خوای خواهرت رو #شوهر بدی؟»
💠 جذبه نگاه مصطفی نگاهم را تا چشمانش کشید
و دیدم دریای احساسش طوفانی شده و می‌خواهد دلم را غرق #عشقش کند
که سراسیمه پا پس کشیدم.
ابوالفضل نگاهی به من کرد و همیشه شیطنتی پشت پاسخش پنهان بود
که سر به سر پیرزن گذاشت
:«اگه خودش کسی رو دوست داشته باشه، من نوکرشم هستم!»
💠 و اینبار انگار شوخی نکرد و حس کردم می‌خواهد راه گلویم را باز کند
که با #محبتی عجیب محو صورتم شده بود و پلکی هم نمی‌زد.
گونه‌های مصطفی گل انداخته و در خنکای شب آبان‌ماه،
از کنار گوشش عرق می‌رفت که مادرش زیر پای من را کشید
:«داداشت میگه اگه کسی رو دوست داشته باشی، راضیه!»
💠 موج #احساس مصطفی از همان نگاه سر به زیرش به ساحل قلبم می‌کوبید
و نفسم بند آمده بود که ابوالفضل پادرمیانی کرد :
«مادر! شما چرا خودت پسرت رو زن نمیدی؟»
#ادامه_دارد..
.
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_بیست_و_هفت
💠 از اینهمه دستپاچگی، مادرش خندید
و ابوالفضل دیگر دلیلی برای پنهان‌کاری نداشت که با نمک لحنش پاسخ داد
:«داداش من دارم میرم تو راحت حرفاتو بزنی،
تو کجا می‌خوای بیای؟»
از صراحت شوخ ابوالفضل اینبار من هم به خنده افتادم و خنده بی‌صدایم مقاومت مصطفی را شکست که
بی‌هیچ حرفی سر جایش نشست و می‌دیدم زیر پرده‌ای از خنده،
نگاهش می‌درخشد و به‌نرمی می‌لرزد.
💠 مادرش به بهانه بدرقه ابوالفضل به‌زحمت از جا بلند شد،
با هم از اتاق بیرون رفتند و دیگر برنگشت.
باران #احساسش به حدی شدید بود که با چتر پلکم چشمانم را پوشاندم و او ساده شروع کرد
:«شاید فکر کنید الان تو این وضعیت نباید این خواسته رو مطرح می‌کردم.»
💠 و من از همان سحر #حرم منتظر بودم حرفی بزند و
امشب قسمت شده بود شرح #عشقش را بشنوم که لحنش هم مثل دلش برایم لرزید :
«چند روز قبل با برادرتون صحبت کردم،
گفتن همه چی به خودتون بستگی داره.»
نگاهش تشنه پاسخی به سمت چشمه چشمانم آمد و من در برابر اینهمه احساسش کلمه کم آورده بودم که
با آهنگ آرمشبخش صدایش جانم را نوازش داد:
«همونجوری که این مدت بهم اعتماد کردید، می‌تونید تا آخر عمر بهم #اعتماد کنید؟»
#ادامه_دارد..
✍🏻 رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_بیست_و_هشت
💠 طعم #عشقش به کام دلم به‌قدری شیرین بود که در برابرش تنها پلکی زدم
و او از همین اشاره چشمم،
پاسخش را گرفت که لبخندی شیرین لب‌هایش را ربود و ساکت سر به زیر انداخت.
در این شهر هیچکدام آشنایی نداشتیم که
چند روز بعد تنها با حضور ابوالفضل و مادرش در دفتر #رهبری در زینبیه عقد کردیم.
💠 کنارم که نشست گرمای شانه‌هایش را حس کردم
و از صبح برای چندمین بار صدای تیراندازی در #زینبیه بلند شده بود که
دستم را میان انگشتانش محکم گرفت و زیر گوشم اولین #عاشقانه‌اش را خرج کرد :
«باورم نمیشه دستت رو گرفتم!»
از حرارت لمس احساسش،
گرمای #عشقش در تمام رگ‌هایم دوید و نگاهم را با ناز به سمت چشمانش کشیدم که
....
ضربه‌ای شیشه‌های اتاق را در هم شکست.
💠 مصطفی با هر دو دستش سر و صورتم را پوشاند و
شانه‌هایم را طوری کشید که هر دو با هم روی زمین افتادیم.
بدن‌مان بین پایه‌های صندلی و میز شیشه‌ای سفره #عقد مانده بود،
تمام تنم میان دستانش از ترس می‌لرزید و همچنان رگبار #گلوله به در و دیوار اتاق و چهارچوب پنجره می‌خورد.
💠 ابوالفضل خودش را از اتاق کناری رسانده و فریاد #وحشتزده‌اش را می‌شنیدم
:«از بیرون ساختمون رو به گلوله بستن!»
مصطفی دستانش را روی سر و کمرم سپر کرده بود تا بلند نشوم و مضطرب صدایم می‌کرد
:«زینب حالت خوبه؟»
زبانم به سقف دهانم چسبیده و او می‌خواست بدنم را روی زمین بکشد که
دستان ابوالفضل به کمک آمد.
خمیده وارد اتاق شده بود و شانه‌هایم را گرفت و با یک تکان از بین صندلی تا در اتاق کشید.
💠 مصطفی به سرعت خودش را از اتاق بیرون کشید و رگبار گلوله از پنجره‌های بدون شیشه همچنان دیوار مقابل را می‌کوبید که
جیغم در گلو خفه شد.
مادر مصطفی کنار دیگر کارکنان دفتر #رهبری گوشه یکی از اتا‌ق‌ها پناه گرفته بود
، ابوالفضل در پناه بازوانش مرا تا آنجا برد و او مادرانه در آغوشم کشید.
#ادامه_دارد..
.