📌 #اللهم_الا_ان 🔹 یکی از اسلوب های شایع برای استثناء در کلام عرب، اسلوب «اللّهُمَّ إلّا» است. 🔸این اسلوب به منظور بیان ندرت استثناء و ضعف مطلب و مدعا به کار می رود، بنابر این دیگر مراد از «اللّهم» نداء نیست و نباید به «خدایا، پروردگارا» و امثال اینها #ترجمه شود. 🔸 به عبارت دیگر: عرب این اسلوب را زمانی به کار می برد که مدعایش در نهایت ضعف باشد به طوری که گویا برای بیان دلیل و مدعای خود از خداوند طلب یاری می کند. 🔹 مثال: «و لهذا صارَت لازمَةً بعدَ أن کانت جائزةً، اللّهمَّ إلّا أن یدلَّ دلیل علی قصد الاثباتِ» (مغنی). یعنی: به همین دلیل دخول لام بعد از اینکه جایز بود، واجب می شود، مگر اینکه دلیلی بر قصد اثبات دلالت کند. 🔸 «امیل بدیع یعقوب» دربارۀ این اسلوب می نویسد: «[هذا الاسلوب] لِلدلالة على ندرة الاستثناء، كأنهم لندوره استظهروا باللّه لإثبات وجوده‏». 📚 ر.ک: موسوعة النحو و الصرف و الاعراب، ص145. #نحو #اللهم #استثناء https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

💥 تفاوت «کیفَ أنتَ و زیدٌ» با «کیفَ أنتَ و زیداً» در جمله‌ی اوّل درباره‌ی دو نفر سؤال شده است یعنی «کیفَ أنتَ؟» و «کیفَ زیدٌ؟» (تو چطوری؟ زید چطور است؟) به همین دلیل هم «زید» به «أنت» عطف شده است، امّا در جمله‌ی دوّم، سؤال از نحوه‌ی ارتباط مخاطب با «زید» است، یعنی «رابطه‌ات با زید چگونه است؟!» در «کیف انت و زید»، «زید» عطف به «انت» است و در «کیف انت و زیدا» زید مفعول مع است. لذا هر دو جمله صحیح است و با توجه به اراده ای که متکلم برای رساندن معنی دارد، معنای «واو» تغییر می کند. 👨‍🎓👩‍🎓دوره های تدریس از مقدماتی تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296

. 📌 تفاوت «إختصمَ الزیدونَ فالخالدونَ» با «إختصمَ الزیدون و الخالدونَ» «إختصمَ الزیدون فالخالدونَ» یا «ثمَّ الخالدون» بر این دلالت دارد که ابتدا چند زید با هم دعوا کرده‌اند و سپس «خالدها» با هم دعوا کرده‌اند، لذا بر این دلالت ندارد که زیدها و خالدها با هم دعوا کرده‌اند. بر خلاف جمله‌ی دوم که بر این دلالت دارد که زیدها با خالدها دعوا کرده‌اند. پس خصوصیت «واو» این است که در مواردی به کار می‌رود که معطوف علیه به تنهایی به کار نمی‌رود و به معطوف نیاز دارد. مثلاً نمی‌توان گفت: «إختصمَ زیدٌ» و «تشارکَ بکرٌ» در چنین مواردی از «فاء» و «ثمَّ» نمی‌توان استفاده کرد. @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

خبر افعال مقاربه........است. الف) جمله ب) فعل مضارع ج) مفرد د) مفرد یا جمله 🥸با تامل جواب دهید جواباتون با دلیل بفرستید👇 @ostad_shoo 👨‍🎓👩‍🎓دوره های مقدمات تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296 @nahvekarbordi عضو شید 👈

گزینه «دال» خبر افعال مقاربه جمله یا مفرد است چنانچه خبر فعل مضارع مقترن به «أن» باشد، خود مضارع به تنهایی خبر نیست، بلکه خبر، مصدر مؤول از مضارع و «أن» است، در این صورت خبر، مصدر مؤول محسوب می‌شود که تصریح به آن جائز نیست، چرا که شرط خبر افعال مقاربه این است که لفظاً اسم صریح نباشد. امّا اگر فعل مضارع مقترن به «أن» نباشد، خبر فعل مقاربه، جمله‌ محسوب شده و محلاً منصوب است. 👨‍🎓👩‍🎓دوره های مقدمات تا عالی👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296 @nahvekarbordi عضو شید 👈

📌 تفاوت «إمّا» و «أو» در معنای مشترک تفاوت «إمّا» و «أو» در این است که در «إمّا» کلام از ابتدا بر شک و تخییر...بنا می‌شود، بر خلاف «أو» که کلام از ابتدا یقینی است ولی با آمدن «أو» شکّ و تخییر و سایر معانی بر آن عارض می‌شود. در «جاءنی زیدٌ أو بکرٌ» تا پیش از آمدن «أو»، خبری که از «زید» داده می‌شود، یقینی است ولی با آمدن «أو» شک بین زید و بکر، پیش می‌آید، ولی در «جاءنی إمّا زیدٌ و إمّا بکرٌ» چنین نیست و از ابتدا خبر توأم با شکّ است. 🥸از تخفیف سی درصدی جا نمونید @nahvekarbordi عضو شید 👈

«هلّا زید ضَرَبتَهُ» اعراب زید را مشخص کرده، جمله را معنی کرده و بگویید جمله اسمیه است یا فعلیه @nahvekarbordi عضو شید 👈

نقش «نحو» در عباراتی چون المفعول منصوب نحو: «زیدا» فی «ضربت زیدا» یکی از این سه مورد است: 1. خبر مبتدای محذوف: «هو نحو» 2. مفعول اعنی محذوف: «اعنی نحو» 3. مفعول مطلق امثل محذوف: «امثل نحو» چون «نحو» به معنای «مثل» است. منصوب به نزع خافض هم گفته اند: فی نحو @nahvekarbordi عضو شید 👈

«کان زید راکبا» جمله اسمیه است یا فعلیه؟ @nahvekarbordi عضو شید 👈

📌اسمیه یا فعلیه؟ جمله «کان زیدٌ راکباً» به اعتبار ظاهرش كه با فعل شروع شده، فعليه است ولى اگر دقیق نگاه کنید چون «کانَ» ناقصه صرفا بر زمان دلالت مى كند نه حدث، و جنبه ى رابطى دارد (رابطِ خبر به اسم) از این رو رکن محسوب نمی شود در حالیکه همانطور که میدانید ملاک اسمیه یا فعلیه بودن جمله، اولین رکنِ آن است. پس در اینجا جمله اسمیه است زیرا اولین رکنش که زید باشد اسم است (مسند الیه) و دومين ركنش هم "راکبا" است (مسند) و کان رابط بین این دو رکن است. 🥸🥺آخرین لحظات تخفیف سی درصد @nahvekarbordi عضو شید 👈

سلام عیدتون مبارک🌹 جواب شما در خصوص اسمیه بودن جمله کان ناقصه و اسم و خبرش، صحیح نیست علاوه بر تصریحاتی که نحویون در خصوص فعلیه بودن جمل ناقصه دارند، تعریفاتی که ارائه کردند این است که اگر در صدر جمله یا اول آن فعل باشد، فعلیه است و اگر اسم باشد، اسمیه است و این را نگفته اند که باید رکن باشد. و اینکه فرمودید کان ناقصه صرفا زمان را به نسبت اضافه می‌کند و دلالتی بر حدث ندارد، این هم صحیح نیست دلایل متعددی بر وجود حدث در افعال ناقصه هست. (مثلا ابن مالک در شرح التسهیل ۱۰ دلیل می‌آورد). منشأ این اختلاف در وجه تسمیه افعال ناقصه مطرح می‌شود که عده ای گفتند علت ناقصه خواندن این افعال، تجرد آنها از حدث است. که این وجه رد می‌شود به این علت که وجود حدث در افعال ناقصه غیر کان واضح و غیر قابل انکار است (مثلا در صار زید قائما معنای صیرورت از حدث موجود در صار فهمیده می‌شود) و اگر این افعال حدث نداشتند که دیگر معنای کان و صار و أصبح و... تفاوتی نداشت چون طبق این مبنا فقط معنای زمان ماضی از هیئت افعال ماضی برداشت می‌شود و حدثی ندارند که بخواهد این افعال را از یکدیگر متمایز کند! پس وقتی در افعال ناقصه حدث هست در همه شان هست و نمی‌توان کان را از بین این افعال جدا کرد و حکم اختصاصی داد. احتمالا منشأ اشتباه این افراد این بوده که آمده اند و ام الباب افعال ناقصه یعنی کان را بررسی کردند و در کان واقعا ظاهرش این است که حدثی ندارد (طبق این تقریر مشخص می‌شود که کان هم حدث دارد و حدثش کَوْن است یعنی همان صرف الوجود و مفاد کان تامه) و آمده اند حکم کلی داده اند و گفته اند که افعال ناقصه حدث ندارند. پس در کان زید قائما، یک نسبت اصلی داریم که اسناد قائم به زید است و یک نسبت فرعی داریم که قائم متصف به صفت کَوْن می‌شود. البته آنچه گفته شد نگاه نحوی بود که جمله فعلیه می‌شود ولی از نگاه بلاغی (ثبوت و حدوث) می‌تواند متفاوت باشد و بحث اسمیه یا فعلیه بودن از منظر بلاغت باید جدا بحث شود. نظر یکی از اساتید بدوت تایید و رد درباره اسمیه یا فعلیه بودن جملات ناقصه جواب یکی از اساتید #تخصصی #مخصوص_اساتید @nahvekarbordi عضو شید 👈

يَوَدُّ الطِّفْلُ فِي الْمَهْدِ لَوِ اسْتَطَاعَ إِلَيْكَ نُهُوضاً روزی که بیایی حتی کودکان در گهواره دوست دارند از جا برخیزند و سوی تو بیایند. «لو» چه اداتیست و نقش مصدر مؤول چیست؟ @nahvekarbordi عضو شید 👈

📌 نوع «لو» «لو» مصدریه تنها به جمله‌ی ماضی یا مضارع ـ نه امر ـ داخل می‌شود و لازم است فعلی که بر آن داخل می‌شود متصرف کامل باشد. از اداتی است که اغلب پس از افعال «حَبَّ» و «وَدَّ» که بر تمنی و آرزو دلالت دارند، قرار می‌گیرد، در مثال بالا «لو استطاع» مصدر موول و مفعول به «یود» است. @nahvekarbordi عضو شید 👈

«أشرتُ إلیه أنْ لا تَفعَل» وجوه مختلف ترکیب این عبارت را بیان کنید بفرست برای رفیقت #سخت 🥸🥺آخرین لحظات تخفیف سی درصد @nahvekarbordi عضو شید 👈

☺️😊راهنمایی «لا» میتواند نافیه یا ناهیه باشد

👌مشتبه شدن «ما»ی کافه با موصوله در «انما» توجه داشته باشید بین «ما»ی کافه و موصوله و مصدریه تفاوت است. مای کافه اغلب به حرف مشبهه متصل میشود بر خلاف مای موصوله ادامه را در متن مشاهده کنید. #حروف_مشبه به کانال نحو کاربردی بپیوندید.👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

👌🏻حال ثابته همانطور که میدانید حال بر دو قسم است: منتقله و ثابته اصل در حال این است که مننتقله باشد، یعنی پایدار نباشد و پس از مدتی از بین برود، مانند: «جاءَ زیدٌ ضاحکاً» (زید خندان آمد) خندان بودن امر عارضی است که همیشگی نیست. با این اوقات برخی از حالها ثابتند، یعنی همیشگی هستند که در ادامه بررسی میکنیم. @nahvekarbordi عضو شید 👈

📌تفاوت جمله‌ی معترضه و حالیه برخی راه‌کارهای تشخیص جملات حالیه از معترضه را بیان می‌کنیم: 1. جمله‌‌ی حالیه هیئت ذوالحال را هنگام وقوع حدث بیان می‌کند، لذا وجود جمله‌ی حالیه مقصود متکلّم است. امّا جمله‌ی معترضه برای بیان چیزی است که مقصود متکلم از انشاء جمله نیست. به عبارت دیگر جمله‌ی معترضه صرفاً جهت تأکید و یا برای بیان معنایی ـ تعظیم، تفسیر...ـ می‌آید که مقصود اصلی متکلّم نیست. 2. اصل در جمله‌ی حالیه این است که پس از عامل و ذوالحال بیاید بر خلاف جمله‌ی معترضه که بین اجزاء جمله می‌آید، لذا دیده می‌شود که جمله‌ معترضه بین مبتدا و خبر، موصول و صله، فعل و فاعل بیاید. 3. به جای جمله‌ی حالیه می‌توان حال مفرد قرار داد ولی در جمله‌ی معترضه جائز نیست. 4. جمله‌ی معترضه می‌تواند با «فاء»، «لن»، «سین» و «سوف» مقترن شود، امّا در جمله‌ی حالیه تنها اقتران به «واو» جائز است 5. جمله‌ی معترضه گاهی طلبی است، امّا جمله‌ی حالیه همواره خبری است. #مخصوص_اساتید نمی از یمی گوشه ای از مطالب کتب نحو کاربردی عالی @nahvekarbordi عضو شید 👈

📌الفرق بين (عندي) و (لديَّ) تفاوت عندی و لدی 🔸️عندي: إذا كان الشيء في مُلكك سواءٌ كان حاضراً أو غائباً عندی هنگامی به کار برده میشود که چیزی در ملکیت شما باشد تفاوتی ندارد الان پیشت باشد یا نباشد 🔸️لديَّ : إذا كان الشيء في ملكك ، و لا يكون إلا حاضراً لدی هنگامی به کار میرود که چیزی در ملک شما باشد و هم اکنون در کنارت باشد. المال لدیّ. المال عندی #هل_تعرف #أسرار_اللغة_العربية 🌹جهت سفارش به @ostad_shoo پیام دهید. در کتابهای نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را بچشید. https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

📌کدام گزینه با ناسخ خواسته شده اشتباه به کار رفته است؟ الف) انتُنَّ مسلماتٌ (لَیس): لستنَّ مسلماتٍ ب) انا طالبٌ مُجِدٌّ (اِنَّ): إنّی طالبٌ ج) انتَ ذومال (ما): ما أنتَ ذا مالٍ د) فی الدّار رجلٌ (لای نفی جنس): لا فی الدارِ رجلَ 👨‍🎓تدریس تضمینی آف لاین مبادی العربیة و نحو کاربردی به صورت محدود.👇 دوره های تدریس مقدماتی تا عالی #تست_آسان 💥منتظر جواباتون هستم @ostad_shoo 👨‍🎓👩‍🎓اینجا استادشو 👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296 🌸لذت خواندن نحو را در دوره ها و کتب نحو کاربردی تجربه کنید. @nahvekarbordi عضو شید 👈

گزینه دال یکی از شرائط عمل لای نفی جنس، حفظ ترتیب اسم و خبر است که در صورت عدم رعایت باعث میشود لای نفی جنس عمل نکند. لذا «لا رجلَ فی الدارِ» یا «لا فی الدار رجلٌ» صحیح است.

📌اقسام مضاف الیه مضاف الیه دو قسم است: ۱. اسم که خود بر دو قسم است: اسم صریح، مانند: «رأیتُ غلامَ زیدٍ» اسم مؤول به صریح، مانند: «رأیتُهُ قبلَ أن یخرجَ من بیتهِ» که تقدیرش چنین است: «رأیتُهُ قبلَ خروجِهِ من بیتهِ» (قبل از خارج شدن از خانه‌اش دیدمش) در این عبارت «أن یخرجَ» مضاف الیه «قبل» و به صورت مصدر مؤول است، یعنی «أن» وارد بر «یخرج» باعث می‌شود فعل در تقدیر تبدیل به اسم شود. ۲. جمله، مانند: «إذا جاء نصرُ اللهِ و الفتحُ». جاء نصر الله مضاف الیه اذا و محلا مجرور است. 📌دوره های استادشو👇 https://eitaa.com/joinchat/1284112542Cf4657e7296

🌺اسمهای دائم الاضافه به جمله اسمهای دائم الاضافه به جمله عبارتند از: حیث، اذ، لما، اذا مثال: جلست حیث الینابیع متفجرة که (الینابیع متفجره)مضاف الیه از حَیثُ است. 🌸در کتابهای نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را بچشید. 👈 دوره های استادشو https://ketabresan.net/search?tag=4751 🙂 لذت یادگیری نحو را در کتب نحو کاربردی تجربه کنید. https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9

📌«إیْ» و «أیْ» ۱. یک «إی» داریم که حرف جوابست و برای تأیید جمله‌ی پیش از خود به کار می‌رود، همیشه پس از «إی» قَسمی به کار می‌رود که فعلش محذوف است. «إی واللهِ» یعنی «اُقسِمُ باللهِ کذا» (بله به خدا این‌گونه است) ۲. یک «أیْ» تفسیریه داریم: هذا عسجُدٌ أی ذَهَبٌ (این مسجد یعنی طلاست) ۳. یک «أیْ» داریم که حرف نداست: «أی إبراهیمُ». لذت خواندن نحو را در دوره ها و کتب نحو کاربردی تجربه کنید. @nahvekarbordi عضو شید 👈

📌 تعدد حال در دو جا تعدّد حال لازم است: الف) پس از «إمّا»ی تفصیلیه <إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً> (ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد يا ناسپاس) استقَبَلَ زیدٌ بکراً إمّا مُبتسماً و إمّا صامتاً (زید به طرف بکر رفت یا خندان یا ساکت) ب) پس از «لا»ی نافیه جِئتُکَ لا راغباً و لا راهباً (پیش تو آمدم نه مشتاق و نه ترسان) أقبَلَ محمودٌ لا ماشياً و لا راكباً (محمود آمد نه پیاده و نه سواره) @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

#معرفی_کتاب از کتابهای نحوی به عربی بسیار عالی

نحو_العربية_عبد_اللطيف_الخطيب_وسعد. ج (4) @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

نحو_العربية_عبد_اللطيف_الخطيب_وسعد ج (2) @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

نحو_العربية_عبد_اللطيف_الخطيب_وسعد ج (1) @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی

نحو_العربية_عبد_اللطيف_الخطيب_وسعد ج (3) @nahvekarbordi 👈کانال نحو کاربردی