#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ الزِّنَا 🔹 جلسه 1261 🗓 یکشنبه 15 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: بررسی فقهی روایات: «بَابُ أَنَّهُ إِذَا شُهِدَ عَلَى الْمَرْأَةِ بِالزِّنَا فَشَهِدَ لَهَا النِّسَاءُ بِالْبَكَارَةِ قُبِلَتْ شَهَادَتُهُنَّ وَ سَقَطَ الْحَدُّ» @nasirigilani_ir

📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) 🔹 جلسه: 206 🗓 یکشنبه 15 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: ادامه تفسیر آیات شریفه: «وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیاطِینُ عَلَی مُلْک سُلَیمَانَ وَمَا کفَرَ سُلَیمَانُ وَلَکنَّ الشَّیاطِینَ کفَرُوا یعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکینِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا یعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّی یقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکفُرْ فَیتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یفَرِّقُونَ بِهِ بَینَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیتَعَلَّمُونَ مَا یضُرُّهُمْ وَلَا ینفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنْ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ خَیرٌ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ» (بقره، 102 – 103) @nasirigilani_ir

اولین نشست علمی پژوهشی امامت - سطح چهار با موضوع: ساختارشناسی و روش شناسی ادله قرآنی امامت اهل بیت علیهم السلام با حضور: استاد معظم آیة الله علی نصیری زمان: یکشنبه ۱۴۰۳/۰۷/۲۹ ساعت ۱۶ مکان: بنیاد فرهنگی امامت

#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ الزِّنَا 🔹 جلسه 1262 🗓 دوشنبه 16 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: 1. ادامه بررسی فقهی روایات: «بَابُ أَنَّهُ إِذَا شُهِدَ عَلَى الْمَرْأَةِ بِالزِّنَا فَشَهِدَ لَهَا النِّسَاءُ بِالْبَكَارَةِ قُبِلَتْ شَهَادَتُهُنَّ وَ سَقَطَ الْحَدُّ» 2. بررسی فقهی روایات: « بَابُ أَنَّ مَنْ زَنَى ثُمَّ جُنَّ وَجَبَ عَلَيْهِ الْحَدُّ» @nasirigilani_ir

📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) 🔹 جلسه: 207 🗓 دو شنبه 16 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: ادامه تفسیر آیات شریفه: «وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیاطِینُ عَلَی مُلْک سُلَیمَانَ وَمَا کفَرَ سُلَیمَانُ وَلَکنَّ الشَّیاطِینَ کفَرُوا یعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکینِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا یعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّی یقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکفُرْ فَیتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یفَرِّقُونَ بِهِ بَینَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیتَعَلَّمُونَ مَا یضُرُّهُمْ وَلَا ینفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنْ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ خَیرٌ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ» (بقره، 102 – 103) @nasirigilani_ir

📹 نقص مهم... 🔻 استاد شب زنده‌دار: 💠 بعضی طلبه‌ها اصلاً وسائل‌الشیعه رو هم نمی‌شناسند! 💠 برخی طلبه‌ها حتی نمی‌دانند که "محمد بن حسن" کیست؟! 💠 به نظر من اصلاً باید وسائل‌الشیعه تدریس شود.

به لطف الهی چهارده سال درس خارج فقه بر اساس کتاب شریف وسائل الشیعه تدریس می شود و در کتاب «اجتهاد روایت محور و روایت مدار» از این روش، اهمیت و جایگاه آن دفاع شده است. خدا را شاکریم که ما را به چنین طریق قویم و نورانی رهنمون فرمود؛ هر چند تا اقبال همگانی به این روش زمان زیادی می طلبد. بارها در این سال ها تذکر داده شد که فقه ما به صورت لازم بر مدار روایات اهل بیت (ع) نمی گذرد. حالا چقدر به این سوز و گدازها التفات و توجه شده است، بماند! همان گونه که مکرر تاکید شد، امید است روزی این روش فقهی روش حاکم و سائد در حوزه های علمیه شود؛ زیرا کار با روایات اهل بیت (ع) افزون بر جلوگیری از سوگیری های فقهی، انسان را به فقه اکبر می رساند. @nasirigilani_ir

✳️ ضرورت اهتمام به روش اجتهادی «روایت محور و فقاهت مدار» و فوائد کاربست آن این متن مربوط به سال 1401 است که در کانال بازتاب داده شد و از باب اهمیت مجددا ارایه می گردد. 🔹 در آخرین جلسه درس خارج فقه در سال 1401 که در تاریخ بیست و یکم برگزار شد به مناسبت بررسی روایات باب بیست و یکم و باب بیست و دوم کتاب الشهادت از کتاب شریف وسائل الشیعه با عناوین: «بَابُ أَنَّ الصَّبِيَّ إِذَا تَحَمَّلَ الشَّهَادَةَ قَبْلَ الْبُلُوغِ وَ شَهِدَ بِهَا بَعْدَهُ قُبِلَتْ» و «بَابُ مَا تُقْبَلُ فِيهِ شَهَادَةُ الصِّبْيَانِ قَبْلَ الْبُلُوغِ‏»، مساله شهادت اطفال از دو منظر متون روایی و متون فقهی فقیهان شیعه از شیخ مفید تا عموم فقیهان دوران معاصر مورد بررسی قرار گرفت. با بررسی تطبیقی دو منظر متون روایی و متون فقهی نتایج ذیل بدست آمد: 🔹 اول: موارد اشتراک متون فقهی با متون روایی یک؛ شهادت اطفال غیر ممیز چه در حال تحمل و چه در حال ادا مردود است. 🔸 دو؛ شهادت اطفال ممیز در حالت تحمل تنها در صورتی که به هنگام ادا بالغ شده باشند، معتبر است. البته مشروط به دو شرط: 1. مورد شهادت را در خاطر داشته باشند. 2. عدالت داشته باشند. 🔸 سه؛ در مواردی خاص شهادت اطفال افزون بر حالت تحمل، در حالت ادا نیز نافذ است؛ یعنی اطفال با شهود رخدادها در همان حال نابالغ بودن می توانند شهادت دهند؛ مشروط به آن که پراکنده نشده باشند یا آرای آنان متناقض نباشد. 🔹 دوم: موارد اختلاف متون فقهی با متون روایی 🔸 یک؛ در نصوص روایی سخنی از تفکیک میان دختران و پسران نیست، ولی در متون فقهی تنها شهادت پسران معتبر دانسته شده است. 🔸 دو؛ در نصوص روایی سخنی از جراح و شجاج نیست، بلکه سخن از قتل است. به عبارت دیگر در همه روایات سخن از نفوذ شهادت نابالغ ها در باره قتل است که علی القاعده به خاطر دفاع از خون مظلومان پیش بینی شده است، اما تقریبا در همه متون فقهی تاکید می شود که شهادت نابالغ ها در کمتر از قتل نافذ است و عموم فقیهان گذشته و حال موافقت با شهادت اطفال نابالغ در باره قتل را خطر آفرین تلقی کرده اند. به عنوان نمونه صاحب شرایع در این باره چنین آورده است: « والتهجّم على الدماء بخبر الواحد خطر ، فالأولى الاقتصار على القبول في الجراح بالشروط الثلاثة : بلوغ العشر وبقاع الاجتماع على مباح تمسّكاً بموضع الوفاق» 🔸 سه؛ در متون روایی سخن از رسیدن سن اطفال به ده سال نیست. تنها روایت در این زمینه از اسماعیل فرزند امام صادق (ع) نقل شده که بدون تردید غیر قابل اعتنا است. آن چه در روایات آمده تحقق قدرت درک و تشخیص مورد شهادت توسط اطفال نابالغ است. با این حال تقریبا در همه متون فقهی از شیخ مفید گرفته تا متون فقهی دوران معاصر شهادت اطفال به ده سال سن مقید شده است. 🔸 چهار؛ در متون روایی سخنی از اجتماع اطفال نابالغ بر کار حلال نیست، اما در عموم متون فقهی این قید آمده که آن اطفال بر کار حلال و مشروعی همچون تیراندازی اجتماع کنند. تنها فقیهی که بر دو مورد از اختلاف متون فقهی با متون روایی اشاره کرده و آن را مردود دانسته، فیض کاشانی است که در مفتاح 1178 از کتاب مفاتیح الشرایع بعد از نقل آراء فقهی چنین آورده است: « وأقول : ان الواجب أما العمل بالنص من غير تأويل ولا شرط ، أو اطراحه والرجوع إلى الأصول من عدم قبول شهادة الصبي مطلقا ، كما اختاره فخر المحققين ... وأما القول بقبول شهادة ذي العشر مطلقا ، فشاذ ومستنده مقطوع ضعيف متهافت» 👇👇👇

حال چند پرسش اساسی قابل طرح است: 🔹 یک؛ چرا متون فقهی ما گاه از متون روایی فاصله گرفته است که یک نمونه آن در باب شهادت اطفال نابالغ به چهار مورد از تفاوت ها اشاره کردیم؟! وقتی در هیچ روایت معتبری سخنی از تفاوت دختر و پسر نابالغ در شهادت به میان نیامده و به طور روشن تر در هیچ روایتی برای شهادت نابالغ ها سن خاصی تعیین نشده و از سویی دیگر به صراحت از نفوذ شهادت در باره قتل گفتگو شده است، چرا عموم فقیهان ما راهی دیگر پیموده و نظراتی دیگر ارایه کرده اند؟! 🔹 دو؛ چرا عموم فقیهان معاصر گاه بدون مراجعه به روایات اهل بیت (ع) و تحت تاثیر آراء فقهی فقیهان از دوران شیخ مفید تا سده های اخیر، بر اساس دیدگاه آنان تمشی کرده و فتوا دادند؟! 🔹 سه؛ آیا اگر فقیهان شیعه از آغاز تا کنون به جای روش «فقاهت محوری» از روش «روایت محوری» بهره جسته و بدون تاثر پذیری از آراء فقهی پیشینیان و اساتید خود، به طور مستقیم روایات اهل بیت (ع) را مورد مداقه قرار می دادند، گاه دچار چنین فاصله از متون روایی و دیدگاه اهل بیت (ع) می شدند؟! 🔹 واکاوی این نمونه که در آخرین جلسه درس خارج فقه در سال جاری و پس از دوازده سال تاکید و تمشی بر روش «اجتهاد روایت محور و فقاهت مدار» رخ نمود، به خوبی آشکار می سازد که به رغم احترام شامخ به خدمات همه فقهیان گذشته و حال و ارج گذاری تام و تمام به زحمات طاقت فرسای آنان، روش رایج اجتهادی در حوزه های علمیه که مبتنی بر روش «اجتهاد فقاهت محور و روایت مدار» است، حداقل در بخشی از مسایل و گزاره های فقهی دچار آسیب ها و کاستی ها است. 🔹 از نظر این ناچیز همان گونه که در مواردی از جمله در باره حد سفر، زمان غروب شرعی و وجوب نماز جمعه دیدگاه های برگرفته از واکاوی جامع متون روایی ارایه شد و دلایل برتری روش اجتهادی «روایت محور و فقاهت مدار» در کتابی با همین عنوان مورد بررسی قرار گرفت، اگر فقیه در مرحله آغازین و پیش از استغراق در آراء فقهی و شکل گیری ذهن از نقطه نظرات فقیهان گذشته، روایات اهل بیت (ع) در هر باب را به صورت جامع و کامل مورد مداقه و واکاوی دقیق قرار دهد و پس از آن، آراء فقیهان را بررسی کند، از جهت گیری های فقهی که عموما مبتنی بر نظر مشهور شکل می گیرد، در امان می ماند و از سویی دیگر نظرگاهی که به حقیقت و صواب نزدیک تر است، را مورد تایید و تاکید قرار می دهد و از جهت سوم می تواند به مبانی و اصول کلی حاکم بر سراسر فقه اهل بیت (ع) بسیار فراتر از آن چه تاکنون به کف آمده، دسترسی پیدا کند. بر همه اینها این نکته را بیافزایید که امعان توجه به روایات اهل بیت (ع) بستر ساز تحقق فقه اکبر است؛ همان گستره ای از فقه و دین شناسی که از آغاز مورد تاکید ادله ای همچون آیه نفر است. و لله الحمد و له المنة علی نصیری قم/ موسسه معارف وحی و خرد بیست و یک اسفند ماه 1401 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ جلوه ای از رحمت بیکران الهی در محو کامل گناهان از ذهن و ذاکره همه هستی الكافي عن معاويةَ بنِ وهب : سمعتُ أبا عبدِ اللّه عليه السلام يقول : إذا تابَ العَبدُ تَوبَةً نَصوحا أحَبَّهُ اللّه ُ فسَتَرَ عَلَيهِ فِي الدّنيا و الآخِرَةِ ، فقُلتُ : و كَيفَ يَستُرُ عَلَيهِ ؟ قالَ : يُنسي مَلَكَيهِ ما كَتَبا عَلَيهِ مِنَ الذُّنوبِ ، وَ يوحي إلى جَوارِحِه : اُكتُمي عَلَيهِ ذُنوبَهُ ، وَ يوحي إلى بِقاعِ الأرضِ : اُكتُمي ما كانَ يَعمَلُ عَلَيكِ مِنَ الذُّنوبِ ، فيَلقَى اللّه َ حينَ يَلقاهُ و لَيسَ شَيءٌ يَشهَدُ عَلَيهِ بِشَيءٍ مِنَ الذُّنوبِ الكافى ـ به نقل از معاوية بن وهب ـ : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمايد : هر گاه بنده توبه خالص كند، خداوند او را دوست بدارد و در دنيا و آخرت برايش پرده پوشى كند. عرض كردم: چگونه برايش پرده پوشى مى كند؟ ـ فرمود : گناهانى كه دو فرشته او برايش نوشته اند، از ياد آنها مى برد و به اعضا و جوارح او وحى مى كند : گناهان او را بپوشانيد و به جاهاى مختلف زمين وحى مى فرمايد : گناهانى را كه در جاى جاى شما انجام مى داد، بپوشانيد. بنا بر اين، آن گاه كه خدا را ديدار كند، چيزى نيست كه به گناهان او گواهى دهد. @nasirigilani_ir

#خارج_فقه (سال چهاردهم) 🔸 #وسائل الشیعه #کتاب_الحدود_و_التعزیرات: أَبْوَابُ حَدِّ الزِّنَا 🔹 جلسه 1263 🗓 شنبه 21 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: بررسی فقهی روایات: «بَابُ أَنَّ مَنْ زَنَى ثُمَّ جُنَّ وَجَبَ عَلَيْهِ الْحَدُّ» @nasirigilani_ir

📚 #خارج_تفسیر (سال پنجم) 🔹 جلسه: 208 🗓 شنبه 21 مهر 1403 🔻مـبـاحـث ایـن جـلسـه: ادامه تفسیر آیات شریفه: «وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیاطِینُ عَلَی مُلْک سُلَیمَانَ وَمَا کفَرَ سُلَیمَانُ وَلَکنَّ الشَّیاطِینَ کفَرُوا یعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکینِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا یعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّی یقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکفُرْ فَیتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یفَرِّقُونَ بِهِ بَینَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیتَعَلَّمُونَ مَا یضُرُّهُمْ وَلَا ینفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنْ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ خَیرٌ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ» (بقره، 102 – 103) @nasirigilani_ir