‍ ‍ ﷽ #نوحه_سینه_زنی #امام_باقر(ع) خون گریه کن مدینه دنبالِ این مسافر رو دامنِ حسینه سرِ امام باقر 💔مسموم وا اماما 😭مظلوم وا اماما برا ملاقات خدا دلِ کبوتر میزنه از آتیش زهرِ جفا تو حجره پرپر میزنه خسته از این شهر، شده مسافر آشفته احوال ، آزرده خاطر دلِ هوایی ، شد کربلایی غریب و تنها ، امام باقر 😭خون گریه کن مدینه دنبالِ این مسافر رو دامنِ حسینه سرِ امام باقر 💔مسموم وا اماما 😭مظلوم وا اماما تو حالِ جون دادن بازم دلُ به دریا میزنه باروضۀ کرببلا آتیش به دلها میزنه یه بغض سنگین، تویِ گلوشه یاد لبایِ خشک عموشِ این دم آخر به یاد اصغر مگه میتونه ، آبی بنوشه انگار داره می بینه گهواره و ربابُ اشک از چشاش چکیده،هرجا که دیده آبُ 😭خون گریه کن مدینه دنبالِ این مسافر رو دامنِ حسینه سرِ امام باقر 💔مسموم وا اماما 😭مظلوم وا اماما از آسمونا اومده حالا به دنبالش حسین میون این حجره شده شبیهِ گودالِ حسین دیشب که خوابِ حسینُ دیده میدونه دیگه ، وقتش رسیده چشماش پرآبه یاد سرآبِ رقیه بود وسر بریده حسین خودش تمومِ جا مونده هاشُ برده هرکی که مونده مثل رقیه جون سپرده حسین 😭حسین 3 ،وای 3 شهید تشنه لب ، وای وای وای روضۀ روز و شب، وای وای وای حسین حسین حسین ، وای صلی الله علی الحسین حسین

‍ نوحه بسیارزیبا مختص عرفه از شهر مکه نیمه شب یک کاروان دل می رود زهرا به دنبالش روان منزل به منزل می رود در هر قدم بر آسمان شیون ز محمل می رود جان دو عالم سر به کف دنبال قاتل می رود ای ساربان ای ساربان محمل مران محمل مران ای مرغ شب ای مرغ شب خون گریه کن بر کاروان مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین ره دور و صحرا پر خطر غم زاد و محنت راحله پیوسته می گردد اجل دور سر این قافله پشت سر هر ناقه ای قلب هزاران سلسله زینب بود این نیمه شب گرم نماز نافله ای آسمان بردی کجا از خانه صاحب خانه را کردی به صحرا در به در شمع و گل و پروانه را مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین ای دل بنال ای دل بنال امشب شب زاری شده بر دختران فاطمه هنگام غمخواری شده اشک طرماح عدی از دیدگان جاری شده با نغمة گرم هُدی گرم عزاداری شده بر گوش جانم می رسد از کاروان این زمزمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین ای کعبه غرق ماتمی پس شور و احساست چه شد ریحانة ختم رسل شمع دل ناست چه شد گل های باغ فاطمه باغ گل یاست چه شد پاسخ بده پاسخ بده ای کعبه عبّاست چه شد برگو چه کردی ای حرم باغ و بهار و لاله را پیر و جوان و کودک و شش ماهه و سه ساله را مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین ای ساربان ای ساربان آهسته تر آهسته تر محمل مران محمل مران جان دو عالم را مبر نای هدی کمتر بزن اینگونه از سوز جگر تو می روی پشت سرت گردیده زهرا نوحه گر امشب چراغ قافله روی علی اکبر شده دامان محمل نیمه شب گهوارة اصغر شده مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین مظلوم حسین

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_محمود_کریمی یه مدینه ، یه بقیعه ، یه امامی که حرم نداره سینه زن ها کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بذاره ( امون ای دل امون ای دل امون ای دل امون از غریبی ) تکرار دل بی تاب دیگه شد آب که توو آفتاب نه سایه بونی داره نه یه خادم ، نه یه زائر نه کنارش یه روضه خونی داره

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_محمود_کریمی برا ملاقات خدا دلِ کبوتر میزنه از آتیش زهر جفا توو حجره پرپر میزنه خسته از این شهر شده مسافر آشفته احوال ، آزرده خاطر دل هوایی ، شد کربلایی غریب و تنها ، امام باقر (خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر رو دامن حسینِ سرِ امام باقر ... ) تکرار توو حال جون دادن بازم دل و به دریا میزنه با روضه ی کرب و بلا آتیش به دل ها میزنه یه بغض سنگین توی گلوشه یاد لبای ، خشک عموشه این دم آخر ، به یاد اصغر مگه میتونه ، آبی بنوشه انگار داره میبینه گهواره و رباب و اشک از چشاش چکیده هر جا که دیده آب و (خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر رو دامن حسینِ سرِ امام باقر ... ) تکرار از آسمونا اومده حالا به دنبالش حسین میونِ این حجره شده شبیهِ گودالش حسین دیشب که خوابِ حسین و دیده میدونه دیگه ، وقتش رسیده ... چشماش پُر آبه ، یاد سرابه رقیه بود و ، سر بریده حسین خودش تمومِ جا مونده هاش و برده هر کی که مونده مثلِ رقیه جون سپرده ... حسین حسین حسین وای وای وای ... شهید تشنه لب وای وای وای ... روضه ی روز و شب وای وای وای ... حسین حسین حسین

#امام_باقر_ع_شهادت روضه می‌خوانم از زبان کسی که خودش داغ کربلا دیده در حوالیِ قتلگاه حسین خولی و شمر بی حیا دیده باقرالعلم اینچنین فرمود جدّ ما را به پنج حربه زدند لشگری با تمام بی رحمی به غریبی هزار ضربه زدند یک نفر با هجوم شمشیرش عده‌ای با هزار سر نیزه بر تنش زخم بی شماره نشست تیر بر تیر، نیزه در نیزه یوسف افتاد بین صدها گرگ پنجه‌هایی پلید چنگش زد آنکه بی تیر بود و بی نیزه از همان راه دور سنگش زد یوسف افتاد بی رمق در خاک پیش چشم اله و محبوبش بی حیایی رسید و با کینه زد به زخم حسین با چوبش دادِ زینب بلند شد اینجا: پسر مادر مرا نزنید تن صد چاک و بی دفاعش را دیگر اینگونه با عصا نزنید ✍ #مجتبی_شکریان

#امام_باقر_ع_شهادت مگر می‌شود گریه بسیار کرد... مگر می‌شود دیده خونبار کرد... مگر می‌شود صحبت از خار کرد... مگر می‌شود نقل بازار کرد... ولی از غم و غصه‌اش دق نکرد! مگر می‌شود خیمه سوزان شود... درآن شعله‌ها عمه حیران شود... کشیده نصیب یتیمان شود... رد دست‌هاشان نمایان شود... ولی از غم و غصه‌اش دق نکرد مگر‌ می‌شود لشگر نیزه‌دار بیفتد به دنبال یک طفل زار ببینی سر شاه را نی سوار ز داغ رقیه شده بی قرار ولی از غم و غصه‌اش دق نکرد حرم شد گرفتار رنج و عذاب چه‌ها کرد با دست‌هامان طناب مگر می‌توان روضه خواند آب آب مگر می‌شود حرف زد از رباب ولی از غم و غصه‌اش دق نکرد شبی که حرم سمت غم‌خانه رفت به مهمانی قصر شاهانه رفت ز شوق پدر طفل دردانه رفت مگر می‌توان گفت ویرانه رفت ولی از غم و غصه‌اش دق نکرد کنون این من و این دل گریه‌خیز نشستم به بستر مریضِ مریض چه باید کنم با غمش یا عزیز مگر می‌شود گفت حرف از کنیز ولی از غم و غصه‌اش دق نکرد ✍ #سیدپوریا_هاشمی

#امام_باقر_ع_شهادت خواهم کنم روایت، با صوتِ آشکارا یک گوشه از تمامِ، غوغای کربلا را وقتی که مرکب آمد بی راکبش ز گودال حالِ حرم بهم ریخت، عصمت شد آشکارا از پرده‌های خیمه بیرون شدند زن‌ها لطمه‌زنان به صورت، خَستند قلب ما را من بودم و امامم، یعنی امام سجاد مَحرم نمانده بود از اَقوام، خیمه‌ها را دیدم که بانوان تا، گودال می‌دویدند سعیِ صفا و مروه اینجاست نینوا را بر سر زنان تمامِ اهل حرم به گودال کردند جمله بر پا اهلِ سما عزا را کعبه حسین بود و اهلِ حرم به گِردش با چشمِ خویش دیدیم خونبارشِ مِنا را من همرهِ رقیه ملحق شدم به عمه غلطان به‌خاک دیدم فرزند مصطفا را با گوشه چشمِ جدم، عمه به خیمه برگشت نگذشت دیری اما، دیدم چنین قضا را "وَالشمرُ جالِسٌ" وای، با چکمه روی سینه دیدیم ساعتی بعد، آقای سر جدا را بی سر عزیز زهرا افتاده بود بر خاک این است عشق‌بازی با بندگان خدا را تنگِ غروب بود و حکمِ امیرِ لشکر: عریان کنید اینَک ابدانِ کشته‌ها را! تن‌ها همه به صحرا، سرها همه به نیزه! نه با کسی مروت، نه با کسی مدارا دیدم تمامِ سرها بر نیزه‌ها چو خورشید کردند سوی سرها، پرتاب سنگِ خارا در بینِ آتش و دود شد صحبت از اسارت از عمه‌اَم بجویید دنبال ماجرا را... ✍ #محمود_ژولیده