#امام_زمان_عج_مناجات جهان اگرچه که در ظاهر امن‌وآرام است ولی بدون تو در هاله‌ای از ابهام است تمام آن‌چه که درباره‌ی تو می‌دانیم اگر درست تأمُّل کنیم، اوهام است قسم به‌دوستی گرگ‌ومیش صبح‌وغروب که غیر بام تو هر بام دیگری دام است در این زمانه‌ی‌شهرت، خوشا‌به‌حالِ دلی، که آشنای تو و بین خلق گمنام است تفاوتی نکند پیر یا جوان بودن کسی که از غم هجران نمرده ناکام است در این تلاطم امواج تند سردرگُم خیال هر اقیانوس با تو آرام است برای سوختن آماده‌اند عُشّاقت چرا که پخته‌شدن آرزوی هر خام است سپیده‌وار سر از شب برآر ای خورشید که آفتاب جهان بی‌تو بر لب بام است ✍ #مجتبی_خرسندی @navaye_asheghaan

#امام_زمان_عج_مناجات #تلنگر #اخلاقی_و_اندرز عادتاً دم ز عشقِ یار نزن بی عمل حرفِ انتظار نزن سَر تو گرم بازیِ دنیاست لافِ مجنونِ بی قرار نزن زار زد از گناهِ تو آقا توبه کن از‌ گناه، زار نزن از غریبی درش بیار! انقدر... از غریبی او هوار نزن تا ز هر دامنی نشُستی دست دست بر دامن‌ِ نگار نزن قول دادی! بمان سَرِ قولت زیرِ این قول و این قرار نزن هرچه را از دلت کنار زدی عشق او را ز دل کنار نزن پدر ماست گرچه بد شده‌ایم به دلِ خسته‌اش شرار نزن... کربلا منتهای خوشبختی‌ست پَر سوی غیر این دیار نزن تا نرفتی میانِ صحنِ حسین حرفی از خیر روزگار نزن... ✍ #سیدپوریا_هاشمی @navaye_asheghaan

#امام_زمان_عج_مناجات از دستِ دوتا پایِ فلج خسته شديم از راهِ دراز و بارِ کج خسته شديم در عشق، هزار دسته‌گي افتاده‌‌ست عَجِّل لِوَلیَّکَ الفَرَج! خسته شديم! ✍ #محمدحسین_ملکیان @navaye_asheghaan

. #امام_حسین قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست با قضا گفت مشیّت، که قیامت برخاست راستی شور قیامت ز قیامت خبریست بنگرد زاهد کج بین اگر از دیدهء راست خلق در ظلّ خودی محو و تو در ظلّ خدا ماسوا در چه مقیمند و مقام تو کجاست؟! هر طرف می نگرم روی دلم جانب توست عارفم بیت خدا را که دلم قبله نماست زنده در قبرِ دلِ ما بدنِ کشته ی توست جان مائی و تو را قبرِ حقیقت دلِ ماست دشمنت کُشت ولی نور تو خاموش نگشت آری آن جلوه که فانی نشود نورِ خداست بیرقِ سلطنت افتاد کیان را ز کیان سلطنت، سلطنت توست که پاینده لواست نه بقا کرد ستمگر ، نه بجا ماند ستم ظالم از دست شد و پایهٔ مظلوم بجاست زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست بلکه زنده ست شهیدی که حیاتش ز قفاست دولت آن یافت که در پای تو سَر داد، ولی این قبا راست نه بر قامتِ هر بی سر و پاست ما فقیریم و گدا بر سرِ کوی تو، ولی پادشاه است فقیری که درین کوچه گداست تو در اوّل سر و جان باختی اندر رهِ عشق تا بدانند خلایق که فنا شرطِ بقاست از خودی خواست خدا نقشِ تو را محو کند زآنکه آن روی تو را آینه بر طلعت خواست تا ندا کرد ولای تو در اقلیمِ الست بهرِ لبیکِ ندایت دو جهان پر ز نداست کشته شد عالمِ دهری چو تو در عالم دهر دهر تا روز قیامت شبِ اندوه عزاست در غمت اَعیُن و اشیا همه از منطقِ کُوْن هر یکی مویه کنان بر دگری نوحه سراست رفت بر عرشهٔ نی تا سرت ای عرشِ خدا کرسی و لوح و قلم بهرِ عزای تو بپاست منکسِف گشت چو خورشیدِ حقیقت به جمال گر بگریند ز غم، دیدهء ذرّات رواست پایمالی ز عبودیت و من در عجبم که بدین حال هنوزت سرِ تسلیم و رضاست گریه بر زخمِ تنت چون نکند چشمِ #فواد ای شهِ کشته که بر زخمِ تنت‌ ، گریه دواست #فوآد_کرمانی✍ ......................................................

شور امام حسین تو روضه  میاد اشکام یه تصویر جلو چشام یه تصویر از دوتا گنبد زیر بارون منم اونجام سلام اقا سلام اقا دارم حس میکنم الان تو باورنم سلام اقا سلام اقا دارم حس میکنم الان تو ایوونم حسین جانم حسین جانم میخوام که منت رو سرم باشه حسین جانم حسین جانم میخوام که رو همرشب تو حرم باشه علیرضاشوندی

به حال خودم رهام نکن یه مِی به من خراب بده . بدم ولی بعد هر نماز سلام منم جواب بده . پناه منی امام حسین تو روزای بی کسی و غم . اگه به تو رو زدم می خوام بیام حرمت قدم قدم . چی میشه که فاصله م باهات یه قدم باشه چی میشه که تو این خوبا یه دونه بدم باشه یه نوکر بیچاره که نابلدم باشه . علیرضاشوندی

#نوحه_امام_صادق ( علیه السلام ) #حاج_مهدی_رسولی یه داغی روی قلبم هست دلی خون ، سینه ای چاکه کسی که خاک زیر پاش شرفِ عرش افلاکه بشر فهمش ، زمین گیره چون او مافوق ادراکه مزارش توو یه جا هست که تا چشم کار میکنه خاکه غریبه ، غریبه نه به این دلیلی که « حرم نداره ... » کی میگه ، غربت قبرِ بی سنگ و مزاره غربت ، یعنی دوره امام صادق بینِ ۴ هزار نفر، بدون یاره پیامبرِ خدا خیلی یاسر و عمار داشت علیِ مرتضی کلی میثمِ تمار داشت ابی عبدالله که نگو میر و علمدار داشت غریب ، امام صادقِ اصلا مگه یار داشت ؟ (غریب امام صادقه) تکرار سرِ سودایِ عاشورا توو این دوران یک دستیم به قالَ الصادقیِ صادق تمام عمر ، دل بستیم کلاسِ درس تو ، درسِ قشنگش روضه و اشکه با این تفسیر ، ما ها هم همه شاگردِ تو هستیم غریبی غریبی واسه اون بلا ها که سرت آوردن غریبی شمارو کِشون کِشون از خونه بردن (غریب امام صادقه) تکرار گویم ز امام صادق این طُرفه حدیث تا شیعه ی او به لوح دل بنگارد فرمود که بر شفاعت ما نرسد هر کس که نماز را سبک بشمارد قالَ صادق ، شیعه حسین بعد هر نماز گریه بر حسین ... اباعبدالله اباعبدالله

#نوحه_امام_صادق ( علیه السلام ) #حاج_سید_مهدی_میرداماد بینِ کوچه هایِ مدینه ، تنها و غریب افتادی خاکی شد محاسِنَت آقا ، چون شَیبُ الخضیب افتادی پیرمرده با عذاب ، نکِشیدِش پشتِ مرکب با طناب ، نکِشیدِش جون نداره با شتاب ، نکشیدِش دیده هاش شد پُرِ آب ، نکِشیدِش ذکرِ لبش لحظه ی آخر (حسین ای غریبِ مادر) 3 یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای .. تو خونه پُر از آتیشِ قلبِش اما جایِ دیگه ست جایی که دِلش رو سوزوند کربلا میونِ خیمه ست با شتابِ تمام ، نبَریدِش بینِ آتیشِ خیام ، نبَریدِش تو کوچه هایِ شام ، نبَریدِش یا تو مجلِسِ حرام ، نبَریدِش .... گرچه زِغم بالُ پرش سوخت به یادِ زینب جِگرش سوخت ... یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای .. بینِ هجره بویِ دودِ ، باحالِ بدم افتادم تا دیوار و در رو دیدم ، یادِ مادرم افتادم از تو کوچه میگذری ، وای مادر ... غُصه داره حیدری وای مادر .... بینِ دیوارُ و دری ، وای مادر ... داغِ تو بی پِسری .... وای مادر ... دیگه شبِ آخرم اومد بالا سرم مادر اومد ... یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای ..

#نوحه_امام_صادق ( علیه السلام ) #حاج_سید_مهدی_میرداماد میون اَذکار، دعا می‌کردیم با دل غم بار، دعا می‌کردیم وقتی که فصلِ زیارت می‌شد برای زَوار، دعا می‌کردی بوده ذکر لب‌های تو این ذکر جلیل اِغْفِرْ زُوَّارِ قَبْرِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ آبروی من همین نوکری‌ام افتخارمِ که من جعفری‌ام با چشم خون‌بار، دعا می‌کردی روزی هزار بار، دعا می‌کردی عزای جدت که بر پا می‌شد برا عزادار، دعا می‌کردی دعای روز و شب‌های تو ، یا ربنا وَارْحَمْ تِلْکَ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا آبروی من همین نوکری‌ام افتخارمِ که من جعفری‌ام زمان افطار، دعا می‌کردی با حالتی زار، دعا می‌کردی برای هر کس حسینی می‌شد همیشه بسیار دعا می‌کردی دعای روز و شب‌های تو ، یا ربنا وَ ارحَمْ تِلكَ القُلوبَ الّتي جَزِعَت لَنا آبروی من همین نوکری‌ام افتخارمِ که من جعفری‌ام ...

‍ ‍#استاد_حاج_علی_انسانی #آواز_ تو در پی خود، قافله در قافله داری در سلسلهٔ زلف، دو صد سلسله داری با آن‌که خود از منتظرانت گله داری سوگند به آن اشک که در نافله داری با یک نگه خود مس ما را تو طلا کن آن چشم که روی تو ببیند تو عطا کن ای گمشدهٔ مردم عالم به کجایی؟ کی از مه رخسارهٔ خود پرده گشایی؟ ما ریزه‌خوریم و تو ولی‌نعمت مایی هر جمعه همه چشم به راهیم بیایی یک پرتو از آن چاردهم جمعه نیامد بیش از ده و یک قرن شد، آن جمعه نیامد بشکسته ببین سنگ گنه بال و پر از ما کس نیست در این قافله، وامانده‌تر از ما ما بی‌خبریم از تو و تو باخبر از ما ما منتظِر و خونْ دلت ای منتظَر از ما ما شب‌زده‌ایم و تو همان صبح سپیدی تنها تو پناهی، تو نویدی، تو امیدی عشق ابدی و ازلی با تو بیاید شادی ز جهان رفته، ولی با تو بیاید آرامش بین‌المللی با تو بیاید ای عِدلِ علی! عَدلِ علی با تو بیاید عمری‌ست که در بوتهٔ عشقت به‌گدازیم هر کس به کسی نازد و ما هم به تو نازیم هرچند که ما بهره‌ور از فیض حضوریم داریم حضور تو و مشتاق ظهوریم نزدیک تو بر مایی و ماییم که دوریم با دیدهٔ آلوده چه بینیم؟ که کوریم در کوه و بیابان ز چه رو دربدری تو؟ هم منتظِر مایی و هم منتظَری تو... #شاعر_حاج_علی_انسانی