#هو_العشق🌹 #قسمت_پایانی💕 #پلاڪ_پنهان #فاطمه_امیری_زاده سر از مهر برداشتن ،وقتی نگاهشان به حرم امام حسین افتاد،لبخندی بر لبان هر دو نشست،نور گنبد ،چشمان سمانه را تر کرد،با احساس گرمای دستی که قطره اشکش را پاک کرد،سرش را چرخاند،که نگاهش در چشمان کمیل گره خورد. کربلا،بین الحرمین و این زیارت عاشورای دو نفره بعد از آن همه مشکلاتی که در این چند سال کشیدند،لازم بود. سمانه به کمیل خیره شد،این موهای سفید که میان موهایش خودنمایی میکردند،نشانه ی صبر و بزرگی این مرد را می رساند،در این ۳سال که زیر یک سقف رفته بودند،مشکلات زیادی برایش اتفاق افتاد و کمیل چه مردانه پای همه ی دردهایش و مشکلاتش ایستاد. مریضی اش که او را از پا انداخته بود و دکترها امیدی به خوب شدنش نداشته اند،و درخواست طلاقی که خودش برای او اقدام کرده بود،حالش را روز به زود بدتر کرده بود،اما کمیل مردانه پای همسرش ایستاد،زندگی اش را به خدا و بعد امام حسین سپرد،و به هیچ کدام از حرف های پزشکان اعتنایی نکرد،وقتی درخواست طلاق را دید ،سمانه را به آشپزخانه کشاند و جلوی چشمانش آن را آتش زد،و در گوشش غرید که "هیچوقت به جدایی از من حتی برای یه لحظه فکر نکن"،با درد سمانه درد میکشید،شبایی که سمانه از درد در خود مچاله می شد و گریه می کرد او را در آغوش می گرفت و پا به پای او اشک می ریخت ،اما هیچوقت نا امید نمی شد. در برابر فریادهای سمانه،و بی محلی هایش که سعی در نا امید کردن کمیل از او بود،صبر کرد،آنقدر در کنار این زن مردانگی خرج کرد که خود سمانه دیگر دست از مبارزه کشید. خوب شدن سمانه و به دنیا آمدن حسین،زندگی را دوباره به آن ها بخشید. ــ چیه مرد به جذابیه من ندیدی اینجوری خیره شدی به من! سمانه خندیدو پرویی گفت! حسین که مشغول شیطونی بود را در آغوش گرفت و او را تکان داد و غر زد: ــ یکم آروم بگیر خب،مردم میان بین الحرمین آرامش بگیرن من باید با تو اینجا کشتی بگیرم کمیل حسین را از او گرفت و به شانه اش اشاره کرد: ــ شما چشماتونو ببندید به آرامشتون برسید،من با پسر بابا کنار میام سمانه لبخندی زد و سرش را روی شانه ی کمیل گذاشت و چشمانش را بست،آرامش خاصی داشت این مکان. کم کم خواب بر او غلبه کرد و تنها چیزی که می شنید صدای بازی کمیل و حسین بود.... #از_لاک_جیغ_تا_خدا @banomahtab به مابپیوندین👆(درایتا) ♻️ #حامی_ایتا

#رمان #هادی_دلها #قسمت_اول https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/18673 #قسمت_پنجم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/18782 #قسمت_دهم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/18893 #قسمت_پانزدهم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/18978 #قسمت_بیستم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19101 #قسمت_بیست_پنجم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19243 #قسمت_سیم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19310 #قسمت_سی_پنجم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19392 #قسمت_چهلم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19487 #قسمت_چهل_پنجم https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19612 #قسمت_پنجاه https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19743 #قسمت_پایانی https://eitaa.com/ebrahim_navid_shahadat/19811 #کانال_با_ابراهیم_و‌‌_نوید_دلها_تا_شهادت❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ══♡♡♡══╗ @ebrahim_navid_shahadat ╚═♡♡♡═══ ✾ ✾ ✾ ╝

✨🍃✨🍃✨🍃✨🍃✨🍃✨🍃 #رمان #بالاتر_از_عشق #قسمت_پایانی با بغض به تابوتی که رنگهای سبز وسفید وقرمز زینتش داده اند خیره میشوم یادم هست که میگفتی جانت به این سه رنگ بسته است که اگر نباشند توهم نبودن را ترجیح میدهی حالا کجایی که ببینی این سه رنگ هستند و تو نیستی که به بودنشان افتخار کنی انگار از تمام این در و دیوار ها شعر میبارد موقعیتم را درک میڪنم آری اینجا مسجد است همان مسجدی که روی سجاده اش برای رسیدن به تو دعا کردم و همان مسجدی در و دیوارش شاهد است برای شهادت هم دعا کردم نگاهی گرم به همه جا میاندازم چقدر اینجا دوست دارم... با صدای رضا از خیاالاتم بیررن میایم –آبجی کجایی؟ مگه نمیخای بیای پیش محسن با صدایی آرام که خودم هم به زور میشنوم میگویم –چرا.... رضا با ترحم به من نگاه میکند و لبخندی گرم مهمان لبهایش میکند من هم در جواب لبخندش لبخندی غلیظ تر تحویل میدهم اما این لبخند نه نشانه شادیست نه نشانه خوشحالیست فقط سدی بزرگ است در برابر سیل اشکهایم وارد مسجد میشوم محسنم دقیا در فاصله چند قدمی من است حالـــا که محسن هست جرعت نیست جرعتی که من را به سمت او هدایت کند تمام توانم را در پاهای هشک شدم میریزم به سمت تابوت میروم مینشینم اما نشستنم بیشتر به افتادن شبیه است تمام سختی های عالم را که یکباره دروجود دستان لرزانم رخنه زده کنار میزنم دستم را به سمت پرچم میبرم و آن را کنار میزنم حالا تنها پارچه ی سفیدی مانده که ماهرخت را پوشانده نفس عمیقی میکشم باید از پس این مرحله سخت هم بربیایم چشمانم را میبندم و پارچه را با تمام قدرت کنار میزنم به تو خیره میشوم آه چه شیرین است دیدنت پس از صد سال بی تو بودن –از آمدنت گیجم و شــ💓ــاد و متحیّر تو فرض بڪن بـ❄️ـرف ببارد عسلویہ شعری را که از خودت یاد گرفتم برایت میخوانم به چهره ی زیبا و بی و روحت خیره میشوم همه چیز عالیست تنها چیزی که توی ذوق میزند حرف های غیر واقعی دوستانت هست آخر گفته بودند وقتی تیر وسط پیشانی ات نشست لبخند زدی و با چشمان باز به سوی آسمان پرواز کردی اما حالا نه چشم بازی میبینم و نه لبخندی تنها تیری که میان پیشانیت لانه کرده حقیقت دارد تا لب باز میکنم برای صحبت کردن با تو هق هق خودش را جانشین حرف های کهنه ام میکند اشک هایم از روی گونه هایم روان میشوند و روی صورت تو جا خشک میکنند قول داده بودم گریه نکنم اما.... خودت که میدانی من دختر خوش قولی نیستم چه قول هایی که دادم و فراموش کردم راهی برای مانع شدن از هق هق هایم نمیابم و فقط میتوانم ترکیبی از حرفهایم با گریه تحویلت دهم دستم را روی پیشانیت میگزارم چرا اینقدر سرد؟ وجودم از این سرما به لرزه در می آید اما مثل همیشه کم نمیاورم ان روز ها تو مرا گرم میکردی و امروز من جایم را با تو عوض میکنم با اینکه هوا سرد است و توهم از هوا سردتر امامن بر تمام سردی ها غلبه میکنم دستم را روی صورتت میکشم و نوازشت میکنم با اینکه این سرما سرمایی نیست که با گرمای وجود من از بین برود اما تنها دلخوشیم گرم نگه رگداشتن تو توی این روز پاییزی سرد است دستانم را جلوتر میاورم روی محاسن سوخته ات میکشم انگار سر انگشتانم هشتند با تو سخن میگویند، همیشه فکر میکردم لقب روزی که تو نباشی روز مرگیست اما امروز انگاز زندگی دوباره در وجودم جریان یافته سرم را نزدیک گوش هایت میاورم و پیشانیم رو روی گوشه سمت راست پیشانیت قرار میدهم – محسنم.... صدام رو میشنوی.؟ اگه میشنوی... خیلی دوستت دارم... خیلی برایت حرف داشتم اما نمیدانم چرا جز دوستت دارم چیز دیگری روی زبانم نمیچرخد دوباره یاد شعرهایی که برایم میخواندی می افتم هیچوقت خشک و خالی نگفتی دوستت دارم همیشه دنباله دوستت دارم هایت شعر بود بیاد آن روزها دوباره برایت میخانم ابروی دختران شاه قجر را تو دیده ای؟! اندازه ی پهنی شان ، دوست دارمت!❤️ با چه اسمی صدایت کنم؟ عالی جناب شعر هایم یانه! آدم خوب قصه هایم.... اصلا هیچکدام برازنده ی اسم تو فقط و فقط علمدار من! هست زیر لب میگویم علمدار من... احساس میکنم که کنارم نشستی سریع سرم را بلند میکنم سرم را میچرخانمو دنبال تو میگردم اما این چشم خاکی ڪی میتواند یک جرعه نور را علناً ببیند؟ آه بلندی میکشم به صورتم دست میکشم اشک صورتم را غرق کرده بار دیگر به صورتت خیره میشوم اما اینبار با تعجب چیزی را که میبنم باور نمیکنم گوشه چشم راستت باز شده و لبخند روی لبهایت نمایان است آنقدر که دندان های جلویت نمایان شدع در بین آن همه اشک و آه لبخندی رولبم نمایان میشود... 👇👇👇👇👇

رمان دمشق‌ شهر عشق❤️🌿 #قسمت_پایانی 💠ما چند زن گوشه حرم دست به دامن حضرت زینب س و خط آتش در دست سردار سلیمانی بود که تنها چند ساعت بعد محاصره حرم شکست 💠معبری در کوچه های زینبیه باز شد و همین معبر، مطلع آزادی همه مناطق سوریه طی سال های بعد بود تا چهار سال بعد که داريا آزاد شد 💠در تمام این چهار سال با همه انفجارهای انتحاری و حملات بی امان تکفیری ها و ارتش آزاد و داعش، در زینبیه ماندیم و بهترین برکت زندگی مان، فاطمه و زهرا بودند که هر دو در بیمارستان نزدیک حرم متولد شدند 💠حالا دل کندن از حرم حضرت زینب س سخت شده بود و بیتاب حرم حضرت سکینه س بودیم که چهار سال زیر چکمه تکفیری ها بود و فکر جسارت به قبر مطهر حضرت دل مان را زیر و رو کرده بود. 💠 محافظت از حرم حضرت سکینه س در داريا با حزب الله لبنان بود و مصطفی از طریق دوستانش هماهنگ کرد تا با اسکورت نیروهای حزب الله به زیارت برویم. 💠فاطمه در آغوش من و زهرا روی پای مصطفی نشسته بود و میدیدم قلب نگاهش برای حرم حضرت سکینه س می لرزد تا لحظه ای که وارد داريا شدیم. 💠از آن شهر زیبا، تنها تلی از خاک مانده و از حرم حضرت سکینه س فقط دو گلدسته شکسته که تمام حرم را به خمپاره بسته و همه دیوارها روی هم ریخته بود. 💠با بلایی که سر سنگ و آجر حرم آورده بودند، میتوانستم تصور کنیم با قبر حضرت چه کرده اند و مصطفی دیگر نمی خواست ان صحنه را ببیند که ورودی حرم رو به جوان محافظمان خواهش کرد : «میشه برگردیم؟» 💠 و او از داخل حرم باخیر بود که با متانت خندید و رندانه پاسخ داد :«حیف نیس تا اینجا اومدید، نیاید تو؟» 💠دیدن حرمی که به ظلم تکفیری ها زیر و رو شده بود، طاقتش را تمام کرده و دیگر نفسی برایش نمانده بود که زهرا را از آغوشش پایین آورد و صدایش شکست : «نمی خوام ببینم چه بلایی سر قبر اوردن!» 💠و جوان لبنانی معجزه این حرم را به چشم دیده بود که امیرالمؤمنین ع را به ضمانت گرفت : «جوونای شیعه و سنی تا آخرین نفس از این حرم دفاع کردن، اما وقتی همه شهید شدن، امام على ع خودش از حرم دخترش دفاع کرد!» 💠 و دیگر فرصت پاسخ به مصطفی نداد که دستش را کشید و ما را دنبال خودش داخل خرابه حرم برد تا دست حیدری امیر المؤمنین علیه را به چشم خود ببینیم. 💠بر اثر اصابت خمپاره ای، گنبد از کمر شکسته و با همه میله های مفتولی و لایه های بتنی روی ضریح سقوط کرده بود 💠 طوری که تکفیری ها دیگر حریف شکستن این خیمه فولادی نشده و هرگز دستشان به قبر مطهر حضرت سکینه س نرسیده بود. 💠مصطفی شبهای زیادی از این حرم دفاع کرده و عشقش را هم مدیون حضرت سکینه س می دانست که همان پای گنبد نشست و با بغضی که گلو گیرش شده بود، رو به من زمزمه کرد : «میای تا بازسازی کامل این حرم داریا بمونیم بعد برگردیم زینبیه؟» 💠 دست هر دو دخترم در دستم بود، دلم از عشق حضرت زینب س و حضرت سکینه س می تپید و همین عطر خاک و خاکستر حرم مستم کرده بود که عاشقانه شهادت دادم : «اینجا می مونیم و به کوری چشم داعش و بقیه تکفیری ها این حرم رو دوباره میسازیم ان شاء الله!» #پایان ✍نویسنده:فاطمه‌ولی‌نژاد °•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°• ʝσɨŋ»http://eitaa.com/joinchat/4128309256Ceb3eab9e2f ❀#انتشاربادرج_لینک_مجازاست.👆