بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد و استعانت از ارواح طیبه ی شهدا، جهاد خود را در عرصه ی فرهنگی و سنگر پاسخگویی آغاز می کنیم.

#پست_پیشگام_1 یکی دیگر از وسوسه های شیطانی در عالم طنین انداز شد. کرونا و باورهای مردم کرونا یا معجزه؟ در شبکه‌های اجتماعی، پیامی متناسب با شرایط روز و بیماری کرونا برای تخریب اعتقادات و باورهای مردم منتشر می‌شود؛ متن پیامی که از مغز و قلم و انگشتان هرکسی صادر شده باشد، یقینا از القائات شیطان است. گفته شده: «امروز را بخاطر بسپارید. بسته شدن درب‌های حرم ثابت کرد نه معجزه‌ای وجود دارد و نه طب اسلامی. ثابت کرد مرضی که شفا نداشته باشه کعبه هم جلودارش نیست چه برسد به حرم. دعا و قرآن و نهج‌البلاغه هم جلودار کرونا نشدند، پس بهتر است بهداشت را رعایت کنید.» در جواب این ندای شیطانی خواهیم گفت: 1. عالم خلقت دارای قوانین متعددی است که در قرآن از آن به سنن الهی(سنت الله) تعبیر شده است. و سنت‌های الهی عبارت است از فعل و انفعالات و عمل و عکس‌العمل‌هایی که در طول روز با آن‌ها مواجه هستیم؛ مانند سنت خداوند که به آب قدرتی بخشیده که تشنگان را سیراب کند. حال می‌شود گفت: مردم در حرم‌ها بست بنشینند تا سیراب شوند! یا باید بروند آب بنوشند؟ آیا می‌توان گفت مردم نهج‌البلاغه و قرآن بخوانند تا سیر شوند! یا داخل حرم بنشینند تا به آنها لباس پوشانده شود، رفع گرسنگی، تشنگی و... بشود! 2. بنا نیست عالم با معجزه اداره شود؛ معجزه برای موارد خاص است که در جای خود صورت می‌گیرد. اما امور عالم بر طبق قوانین عادی و جاری طبق اراده خدا اداره می‌شود. 3. شکستن قوانین عادی و جاری عالم خلقت، توسط رب العالمین و خالق این قوانین، در موارد خاصی صورت می‌گیرد که در فلسفه به آن «قسر قوانین» گفته می‌شود نه پی‌درپی و زیاد که تخصیص اکثر لازم آید. و اگر این تخصیص زیاد شود اصل آن قانون زیر سوال و از بین می‌رود. 4. قرآن شریف، نهج‌البلاغه و متون دینی پر است از ذکر قوانین موجود در عالم که باید انسان‌ها آنها را به کار گیرند تا زندگی سعادتمندانه در این دنیا و آخرت داشته باشند. به عنوان مثال: در روایات فراوانی عبارات گوناگونی وارد شده مبنی بر رعایت نظافت و بهداشت، مثل عبارت معروف «النظافة من الایمان» که از روایات متعدد گرفته شده است. یا وقتی حضرت امیرالمؤمنین(ع) از کنار دیواری که در حال خراب شدن بود فاصله گرفتند، فردی به حضرت گفتند از قضای الهی فرار می‌کنید؟ حضرت فرمودند: «از قضای الهی به قدر الهی پناه می برم»؛ یعنی از قوانین موجود عالم خلقت، استفاده می‌کنم. 5. هم‌چنین سنت‌های الهی با دستورات دینی و اخلاقی نظیر توکل، قضا و قدر و... تضاد ندارند، زیرا این موارد نیز جزء سنن الهی و کامل‌کننده یکدیگرند. همان‌طور که بیماری و سلامتی، بهداشت و نظافت و... از سنن الهی است. دین مقدس اسلام ‌همان‌طور که پیروانش را به بهره‌گیری از عقل و تفکر و علم، دعوت کرده، به توکل بر خدا نیز فرا خوانده است؛ پس سنت‌های الهی با دستورات دینی و اخلاقی نظیر توکل، قضا و قدر و... در یک جهت است، زیرا این موارد نیز جزء سنن الهی و کامل‌کننده یکدیگرند. «در حدیث آمده است که از رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) سؤال شد: با وجود این که هر حادثه‌ای که در جهان رخ می‌دهد به تقدیر الهی و قضای حتمی اوست، دعا و دوا چه اثری می‌تواند داشته باشد؟ در پاسخ فرمودند: دعا نیز از قضا و قدر است. در روایت دیگر آمده است که امام علی (علیه‌السلام) در پای دیواری نشسته بود، متوجه شد که دیوار شکسته و ممکن است که فرو بریزد؛ فوراً برخاستند و از آن‌جا دور شدند. مردی اعتراض کرد که از قضای الهی می‌گریزید؟ (یعنی اگر بنا باشد شما از دنیا بروید، خواه از کنار دیوار خراب فرار کنید یا فرار نکنید، خواهی مرد و اگر بنا نباشد صدمه‌ای به تو برسد، باز هم در هر صورت محفوظ‌ خواهی بود. بنابراین فرار از زیر دیوار شکسته چه معنا دارد؟) حضرت در پاسخ فرمودند: از قضای الهی به سوی قَدَر الهی فرار می‌کنم.» بنابراین سنت‌ها و قوانین الهی، همان تقدیرات خداوند است که ما در این فضا اختیار داریم و می‌توانیم با به‌کار گیری آنها و رعایت آن قوانین(بهداشت مادی و معنوی) زندگی بهتر داشته باشیم یا با رعایت نکردن آنها، زندگی خود را دچار مشکل و نابودی کنیم. مثل رعایت و عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی. مهدی حسن زاده @kalam_qs

#پست_پیشگام_2 هدیه ای که کرونا به خانواده های ایرانی داد! وای کرونا ... آیا از این ویروس منحوس جان سالم به در خواهیم برد؟ تعطیلات عید را چه کار کنیم؟آیا خواهیم توانست از شهر بیرون بزنیم؟ این چه بلایی بود که سرمان آمد و... اینها جملاتی است که این روزها گاهی در اذهان افراد جامعه خطور می کند و گاهی هم بر زبان آورده می شود و لذا در برخی افراد،آینده را تیره و تار جلوه می کند و بماند که برخی رسانه ها هم با هدف آموزش مسائل بهداشتی،روان مردم را به لرزه در می آورند و شاید ناخواسته عده ای را به سمت وسواس در فکر و عمل سوق می دهند. بیماری کرونا مانند هر پدیده دردسرساز دیگری،به شرط آنکه نگاه مان به آن منطقی باشد،فوایدی هم خواهد داشت و حداقلش آن است که مانند آن سگ مرداری که همه بینی شان را از بوی متعفن آن می گرفتند،دندان های سفید و براقی هم خواهد داشت. یکی از آن نگاه های مثبت،همین تعطیلی های اجباری و البته توفیقات اجباری است! بله اگر مدام بخواهیم حرص بخوریم،کلافه کننده و اگر منطقی و فرصت ساز بنگریم توفیق خواهد بود. اکنون که بالاجبار و بیش از پیش به جهت حفظ سلامت مان قرار است مدتی را ترجیحا در خانه و در کنار سایر اعضای خانواده سپری نماییم،چگونه می توانیم از این فرصت پیش آمده تجربه ای بسازیم که شیرینی آن بر تلخی بیماری کرونا بچربد؟ چه تفریحات سازنده ای می توانیم داشته باشیم که به حال و روز ما در این روزها کمک نماید؟ ما در اینجا به بخشی از تفریحات و اقداماتی که متناسب با سبک زندگی اسلامی ایرانی و در جهت تحکیم ارتباط اعضای خانواده است و در این فرصت تعطیلات کرونایی می توانیم در فضای منزل از آنها بهره ببریم اشاره می کنیم: 1. قبل از هر اقدامی حتما برای این روزها برنامه ریزی داشته باشیم و در سپری نمودن این روزها شناگر باشیم نه شناور.یعنی بابرنامه پیش برویم نه باری به هر جهت. 2. تقریبا همه افراد به نوعی کارهای عقب افتاده ای دارند که این روزها را باید غنیمت بشمارند. 3. دورهمی های خانوادگی و با حضور همه اعضا که در زندگی شهری امروزی تقریبا کم رونق شده را احیا کنیم.البته همانگونه که در بالا اشاره شد باید حتما با برنامه ریزی جلو رفت و الا این موضوع تبدیل به آسیب خواهد شد. 4. هر یک از اعضا به مهارت افزایی دیگری کمک کند. مثلا مادر از نزدیک، روش های خانه داری یا طبخ غذا را به دخترش آموزش دهد یا پدر به پسرش یک سری مهارت های فنی مثل تعمیر لوازم برقی یا مکانیکی و ... آموزش دهد. 5. آقایان با کمک به همسرشان در انجام برخی از امورات منزل هم به کسب مهارت در این زمینه برای روزهای عدم حضور همسر بپردازند و هم به جلب توجه خداوند و بهره گیری از ثواب های کثیر آن اقدام کنند. البته خانم های شاغل این فرصت را جهت طبخ غذاهای مامان پز غنیمت بشمارند. 6. در راستای نکته قبل دوری از غذاهای فست فود و بیرونی و غذاهای محل کار و در عوض، تجربه پخت و مصرف غذاهای خانگی و بهره گیری از حس خوب غذاهای مامان پز توصیه می شود. یکی از آداب اسلامی و سنت های فراموش شده،نشستن همه اعضا بر سر یک سفره و با آرامی و بدون عجله غذا خوردن است. 7. خیلی وقت ها همکاری همه در درست کردن کاردستی، خواندن کتاب نوبتی، نقاشی انگشتی، اجرای نمایش، تغییر دکوراسیون و... بهانه هایی برای دورهمی های مفید است. 8. ازجمله نیازهای حقیقی یک کودک و همچنین بخشی از تفریحات سالم بزرگسالان بازی است. براین اساس در خانه هم می توان کلی بازی هیجان انگیز کرد. نقطه بازی، منچ، بیست سؤالی، بستن چشم و یافتن شی، گل یا پوچ، بازی با کلمات و. .. 9. طبیعت را به خانه تان بیاورید. اکنون که به فصل بهار نزدیک می شویم قسمتی از وقت خود را به گل و گیاه اختصاص دهید. هیچ چیز به اندازه کاشت و به ثمر رساندن یک گیاه لذت بخش نیست. هر کس هر گیاهی دوست داشت بکارد و خودش از آن مراقبت کند.در آینده که آن گیاه بزرگ شد با چشم یادگاری روزهای کرونایی می توان از آن یاد کرد! 10. اگر می خواهید تلویزیون نگاه کنید، هدفمند این کار را انجام دهید.به این صورت که بعد از تماشای آن می توانید همه با هم میوه بخورید و جهت رشد قوه نقادی و تحلیل اعضای خانواده،نقدش کنید. به همین ترتیب می توانید با دانلود فیلم های مفید و آموزنده،آنها را با همدیگر تماشا نمایید. 11. انجام کارهای هنری، تعمیر وسایل خراب، استفاده بهینه از وسایل خانه و یا تغییر کاربری آن ها، کمک زیادی به خلاقیت اعضای خانواده می کند. 12. شوخی و مزاح کردن و خنده رو بودن کم خرج است و بسیار راهگشا. در اسلام هم سفارش شده به شرط آنکه به کسی توهین نشود و و مؤدبانه باشد. سعی کنید هم خودتان این گونه باشید و هم اعضای خانواده. این روش به آرامش روانی خانواده در برابر استرس کرونا کمک خواهد کرد. 13. کمکِ درسی و تحصیلی به فرزندان توسط والدینی که در شرایط عادی فرصت کمتری برای اختصاص به این کار را داشته اند توصیه می شود.

14. تمرین معنویات دسته جمعی از دیگر کارهایی است که در یک خانواده دینی و در سبک زندگی اسلامی مورد انتظار است. اقامه نماز جماعت با حضور همه اعضای خانواده و به امامت پدر یا قرائت قرآن به صورت گروهی و همچنین خواندن ادعیه دسته جمعی برای رفع امراض و بلایا مانند دعای هفتم صحیفه سجادیه از مصادیق معنویات دسته جمعی است. نتیجه آنکه در بلاها و سختی ها هم می توان فرصت هایی جهت رشد و حتی شادی پیدا نمود مشروط بر آنکه مثبت اندیش باشیم. بیماری کرونا با همه آسیب هایی که دارد،خواهد توانست بار دیگر اعضای خانواده را دور هم جمع کند تا خانواده ها سبک زندگی صحیح را با هم مرور نمایند. این یک هدیه بزرگ از طرف کروناست. پس بیاییم با استفاده از نکات فوق از این هدیه به درستی بهره ببریم. میثم یاسا @maisamyasa110

#پست_پیشگام_3 #موضوع: تدین عاقلانه و غیر عاقلانه چند روزی است که با آمدن ویروس کرونا، اختلافاتی در باب برخی مصادیق مناسک مذهبی و عبادی پیش آمده است. برخی موافق ضد عفونی کردن اماکن مقدس و برخی با بوسیدن و حتی لیسیدن ضریح مقدس به این کار اعتراض می کنند. بر آن شدن مطالبی تقئیم کنم: نکته ی اول: به اعتقاد شیعیان، مقام ائمه هدی علیهم السلام بالاتر از انبیای الهی است. پس شفای بیمار و بینا کردن نابینا و زنده کردن مردگان کمترین کاری است که از حضرات امید واثق داریم. نکته ی دوم: همه ما شیعیان اهل بیت را دوست داریم و به عشق آن بزرگواران برای زیارتشان به حرم های ایشان و فرزندان واجب التعظیم ایشان می رویم و دلمان می خواهد که قبور شریف ایشان را در آغوش بگیریم اما مع الاسف و الحزن نمی توانیم قبر شریفشان را در آغوش بگیریم و لذا ضریح مقدسشان را می بوسیم و احترام می گذاریم. نکته ی سوم: اعتقادات ما باید مطابق با واقع و فرمایشات حضرات معصومین باشد و نباید مطالبی بگوئیم یا کارهایی بکنیم که موجب وهن مذهب شود. نکته ی چهارم: به دلیل روایات فراوان، عقل به عنوان حجت باطنی معرفی شده تا آنجا که فرمود: «بِكَ أُثِيبُ وَ بِكَ أُعَاقِب‏»؛ «به واسطه ی عقل پاداش و عقاب می دهم». (1) نکته ی پنجم: یکی از ویژگی های بارز اهل بیت علیهم السلام رعایت نظافت و توصیه ی به مباحث بهداشتی بوده تا آنجا که «نظافت» را جز لشکریان عقل بر شمردند. (2) اما! آیا ضد عفونی کردن حرم اهل بیت با مقام شافی بودن حضرات در تعارض نیست؟ آیا ازدحام جمعیت در حرم های ایشان و همچنین بوسیدن ضریح مقدس ایشان در شرایط فعلی (که ویروس مهلک و مسری) مطابق خواست و فرمایش حضرات علیهم السلام است یا اینکه مخالف با ایشان است؟ به عبارت دیگر؛ نرفتن به اماکن مقدسه و یا رفتن به آنجا و نبوسیدن ضریح مقدس در شرایط کنونی که شرکت در مجامع عمومی که همه مردم بهداشت فردی را رعایت نمی کنند یا برخی اصلا نمی دانند که ناقل ویروس و بیماری هستند نشانه ضعف بی دینی یا ضعف ایمان است یا رفتاری کاملا عاقلانه و مطابق با دین است؟ در تحلیل و پاسخ به این سوالات: اولا: ما نمی توانیم حکم ارشادی شرع: «لا تلقوا بایديكم الي التهلكه»؛ «خود را به دست خود، به هلاكت نيفكنيد» را که مطابق با حکم قطعی عقل است نادیده بگیریم. ثانیا: مگر خوف و ترس از مرض؛ احکام واجبی مثل وجوب تطهیر با آب را به تیمم و وجوب روزه را به حرمت روزه تبدیل نمی کند؟ مگر در برخی موارد مسری بودن بیماری وجوب غسل و تیمم را بر نمی دارد؟ حال که با خوف مرض وجوب برداشته شد اگر خوف هلاکت نفس باشد به طریق اولی تبدیل به حرمت نمی شود؟! بر فرض که حکم اولیِ حضور در مجامع عمومی و از باب نمونه مساجد و حرم های مقدس و بوسیدن اعتاب مقدسه واجب باشد که نیست آیا با خوف ضرر عنوان ثانوی پیدا نمی کند و تبدیل به حرمت نمی شود؟ هر چند احتمال مرگ یک یا دو درصد است ولی محتمل که مرگ باشد قوی است و موجب خوف است. ثالثا: به نظر می رسد که بین بعضی از امور خلط شده است بین شافی بودن ائمه و شافی بودن ضریح شریفشان. صحبت این است که آیا خود ضریح شفا می دهد؟ یا خود حضرات؟ و آیا شفا گرفتن از ائمه علیهم السلام متوقف بر حضور در حرم و یا متوقف بر بوسیدن ضریح است؟! و آیا با بوسیدن عرض ارادت می کنیم یا شفا میگیریم؟! رابعا: اماکن مقدسه هم گاهی سهوا توسط بعضی از زوار یا کودکان نجس می شوند. اگر درب یا ضریح سهوا نجس شود همه حکم به تطهیر می کنید و در صورت امکان خود یا به خادمین سریعا اطلاع می دهید تا تطهیر کنند وموجب نجاست جاهای دیگر حرم و جسارت به مقام ایشان نباشد و هیچ وقت دیده نشده کسی بگوید: نجاست در مساجد یا حرم ها نجاست نیست و نیاز به تطهیر ندارد. اگر مثلا ضریح مقدس خونی می شد شما می رفتید و دست به خون می زدید؟ حال چگونه است که می خواهیم بگوئیم میکروب یا ویروس بیرون حرم با داخل حرم فرق دارد یعنی ویروس مهلک در داخل حرم، دیگر اثر خود را ندارد؟ مگر ده نفر از امامان ما با سم به شهادت نرسیدند؟ مگر اهل بیت علیهم السلام بنا داشته و دارند که جلوی تاثیر گذاری اسباب و مسببات این عالم را در حرم شریفشان بگیرند؟ ما الدلیل علی ذلک؟ یادمان نرفته که روز عاشورای سال گذشته در اثر ازدحام جمعیت در حرم مطهر آقا امام حسین علیه السلام چندین تن از محبین حضرتش در هنگام عزاداری از دنیا رفتند. در حالی که امام حسین روحی له الفدا اختصاصاتی دارند که حتی دیگر ائمه هدی نداشته اند مانند شفا بخشی تربت ایشان و جواز خوردن تربت ایشان به قصد استشفا. حال اگر تربت مولایمان که تردیدی در شافی بودنش نیست نجس شود می توان بدون تطهیر آن استشفا به او شود؟ چه فرقی بین نجاست و میکروب و ویروس هست؟!

نتیجه اینکه: به نظر می رسد همانطور که تطهیر اماکن مقدسه بی اشکال است ضد عفونی آنها نیز بی اشکال است و اگر تردد در اماکن مقدسه به علت بی مبالاتی زائرین خوف ضرر ایجاد کند باید به طور موقت محدود و ممنوع باشد واگر هم بتوان با رعایت بهداشت و کنترل در ورود افراد مبتلا زمینه را برای ورود علاقه مندان ایجاد کرد مطلوبیت و محبوبیت آن بی اشکال است. لطفا کمی تعقل کنیم، نکند خدایی نکرده به جای زینت بودن مایه ی ننگ برای اهل بیت شویم و به جای اتحاد و همدلی و همکاری با دیگر برادران زحمت کش در امور پزشکی کشور و پیدا کردن راهی برای جان هموطنان و عزیزانمان؛ سد راه بشویم و با توبیخ و تحقیر یکدیگر موجب اذیت یکدیگر را فراهم کنیم. در آخر هم دوستان اهل ولایت خالصانه جهت سلامتی و تعجیل در امر فرج بیش از پیش دعا کنیم که فیه فرجنا. پی نوشت ها: 1. من لايحضره الفقیه ج ٤ ص ٣٦٩ ٢. كافي كتاب العقل و الجهل ج ١ ص 22 محمد_الهی_منش @yahagh2

محتوای فرهنگی کرونایی را از طاقچه بردارید و منتشر کنید : https://eitaa.com/joinchat/3147038762Cd21e2925a7

#پست_پیشگام_4 وجوب_جان_خود_و_دیگران_در_مقابل_ویروس_کرونا امروزه با توجه به ویروس کرونا که دامن گیر بسیاری از جوامع بشری شده و جامعه ما را هم درگیر کرده است بر خود لازم دیدیم که دیدگاه دین مبین اسلام را در حفظ خود و دیگران در مقابل این بیماری منحوس در قالب نکات زیر بیان کنیم. 1-در سرتا سر منابع دینی و فقه شیعی حفظ جان خود در مقابل بیماری ها از مهم ترین واجبات الهی است تا آن جا که واجبات الهی اگر با حفظ جان تزاحم پیدا کند آن واجب الهی را از وجوب ساقط می کند مثلا در مورد مقدمات نماز اگر وضو برای انسان ضرر داشته باشد وضو ساقط شده و تیمم واجب می شود ،و اگر کسی با وضو در این حال نماز بخواند وضو و نماز او باطل است. در مورد روزه مقام معظم رهبری می فرمایند: کسی که می‌داند روزه برای او ضرر دارد یا خوف ضرر داشته باشد باید روزه را ترک کند و اگر روزه بگیرد صحیح نیست بلکه حرام است، خواه این یقین و خوف از تجربه‌ی شخصی حاصل شده باشد یا از گفته‌ی پزشک امین یا از منشأ عقلایی دیگر. 2-درتعریف ضرر فقها 3 نکته را بیان می کنند: الف-ضرر یعنی بیمار شدن. ب-تشدید بیماری. ج-طولانی شدن مدت بیماری. آیت الله مکارم شیرازی می فرمایند: در صورت خطر مرگ، بیمار نمى تواند درمان را قطع کند. همچنین جایى که ضرر مهمّى به او مى رسد، و درمان آزار مهمّى به او نمى رساند. 3-در کنار حفظ جان خود،حفظ جان دیگران نیز از واجبات شرعی است در این مورد فقهای عظام در بحث تیمم می فرمایند: هرگاه بترسد که اگر آب را به مصرف وضو یا غسل برساند خود او یاعیال و اولاد او، یا رفیقش و كساني که با او مربوطند مانند نوکر و کلفت از تشنگی بمیرند یا مریض شوند، یا به قدری تشنه شوند که تحمّل آن مشقّت دارد، باید به جای وضو و غسل تیمّم نماید و نیز اگر بترسد حیوانی که مانند اسب و قاطر معمولاً برای خوردن سرش را نمی برند از تشنگی تلف شود، باید آب را به آن بدهد و تیمّم نماید (اگرچه حیوان مال خودش نباشد) و همچنین است اگر کسی که حفظ جان او واجب است به طوری تشنه باشد که اگر انسان آب را به او ندهد تلف شود. 4- قول و تشخیص پزشکان و سفارش‌هایی که ایشان می‌کنند بر هر انسانی لازم است. فرزند مرحوم آیت‌الله‌العظمی فاضل لنکرانی بیان می کنند سال ها که در کنار پدرم بوده‌ام می‌دیدم ایشان نسبت به رعایت دستورات پزشکان چقدر اهتمام داشتند و این سیره همه مراجع ما بوده و هست. ما مرجع تقلیدی را نداریم که در زمان کنونی با رشدی که علم پزشکی کرده است از دستورات آن استنکاف کرده باشد. اگر پزشکی به یک مرجع تقلید گفته باشد روزه بر شما حرام است آن مرجع تقلید دیگر روزه نمی‌گیرد و اساسا این از خاصیت و ارزش و عظمت فقه شیعه است. نتیجه گیری: با توجه به مقدمات بالا طبق دستورات دینی واجب است در ابتدا مواظبت نسبت به حفظ خود در مقابل ویروس کرونا داشته باشیم و همچنین دستورات پزشکی را جدی گرفته و به آن عمل کنیم. همچنین مواظبت داشته باشیم که این بیماری به دیگران سرایت نکند. آیت الله علیدوست در این باره می فرمایند: کسی که مبتلا به ویروس کرونا، ایدز یا هر ویروس دیگر باشد و می داند که اگر با تماس با کسی، فرد مقابل مبتلا شده و فوت می کند، تمامی کارشناسان می گویند که در اینجا عامل دیگر نقشی نداشته و از نظر فقهی و حقوقی باید دیه قتل عمد را بپردازد. وی تاکید کرد: اما اگر در یک روال طبیعی کسی مغازه ای باز کند و مشتری به صورت ناخواسته این ویروس را گرفته و فوت کند، سببیت عرفی در این مورد صادق نیست. رئیس انجمن فقه و حقوق حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: از نظر فقهی، شرعی و حقوقی هر انسانی باعث مرگ دیگری شود، باید دیه بپردازد و قتل عمد به حساب می آید. مراد از این باعث، باعث عقلی نیست، بلکه سبب عرفی مراد است، به طوری که مرگ شخص آسیب دیده را مستند کنیم به شخصی که باعث آسیب شده است؛ مانند کسی که دستش میکروب دارد و به قصد از پادرآوردن فرد مقابل با او دست می دهد. آیت الله علیدوست مطرح کرد: اما اگر این سببیت عرفی صادق نباشد، مانند مغازه داری که مغازه باز می کند، کسی که وارد مسجد می شود و یا کسی که به ویروس مبتلا است و عطسه ای می کند، شامل پرداخت دیه نمی شود و حق قصاص در اینجا مطرح نیست، اما احتیاط کردن افراد در چنین مواقعی به قوت خود باقی است که این ها بحث دیگری است. پی نوشت: 1-رساله توضیح المسائل مراجع معظم (مسأله 674) 2- http://farsi.khamenei.ir/ 3- http://hadana.ir/ 4- https://makarem.ir/ 5- https://portal.anhar.ir/ امیر صالحی -@Amir1441

ثانیاً شفای آنها به عوامل متعددی از جمله اذن الهی و مصالح دیگری بستگی دارد. کما این که قرآن کریم در مورد حضرت عیسی می گوید: وَ تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنِي‏ ؛« و كور مادرزاد، و مبتلا به بيمارى پيسى را به فرمان من، شفا مى‏دادى‏». از این رو اگر بتوان شرایطی را فراهم کرد که حضور مردم در این اماکن، همراه با شرایط بهداشتی باشد و سلامت آنها به خطر نیفتد، قطعاً و یقیناً بهتر این است که مانع بهره مندی مردم نشویم. ولی اگر هر دو قابل جمع نیست و حضور مردم، سلامت آنها را با خطرات جدی مواجه می کند، این اقدام هم خلاف عقل و هم خلاف شرع است. از این رو مراجع بزرگوار تقلید مانند حضرات آیات سبحانی، شبیری زنجانی، مکارم شیرازی، وحید خراسانی و ... به طور جدی مردم را به رعایت مسائل بهداشتی و پرهیز از حضور در اماکن عمومی توصیه کرده اند و برخی، نظر متخصصین و متولیان امر سلامت را در این امر، حجت شرعی دانسته اند. با توجه به نکات بیان شده، اگر متخصصین و متولیان امر سلامت، حضور در این اماکن را سبب توسعه این بیماری بدانند، عقل سلیم حکم می کند که این توصیه ها رعایت شود. @یزدان_رضوانی

#پست_پیشگام_5 اثرگذاری زهر بر امام، اثرنکردن ویروس بر زائر امام!!! در ایامی که کل دنیا و کشور ما درگیر ویروسی به نام کرونا شده، به اذعان همه کارشناسان علمی و دینی، حفظ آرامش جامعه در کنار رعایت مسائل بهداشتی می تواند نقش مهمی در کنترل این شرایط و مقابله با آن داشته باشد. هماهنگی صاحبان رسانه و نهادها و افراد اثرگذار، اثری غیر قابل انکار در این شرایط دارد. اما متأسفانه در اوضاعی که بیش از هر زمانی، مردم نیازمند این آرامش و صدای واحد هستند، طرح برخی مسائل از جانب افراد یا نهادهایی که مستقیما با دلبستگی های دینی مردم مرتبط هستند، زمینه سوء استفاده رسانه های معاند و تشتت در جامعه را فراهم می کند. از جمله این مسائل حضور مردم در اماکن مذهبی است. سؤال اینجاست که آیا حضور در اماکنی که به عقیده ما دارالشفا است، در این شرایط توجیهی دارد یا خیر؟ به بیان واضحتر آیا حضور در اماکن مقدسه و شفابخشی این اماکن، می تواند مانع تأثیر این ویروس و انتقال آن باشد یا خیر؟ قبل از هر چیز باید منظور از دارالشفا بودن اماکن مقدسه مشخص شود. آیا دارالشفا بودن این اماکن مجوز بی اعتنایی به توصیه های بهداشتی می شود؟ آیا دارالشفا بودن این اماکن به این معنی است که هر کسی هر بیماری داشته باشد، به طور قطع و یقین با توسل به حضرات معصومین یا مدفونین مقدس در این اماکن، الزاماً شفا می یابد؟ آنچه واضح است این است که دارالشفا بودن به معنی شفابخشی بی قید و شرط نیست. اگر این بود نیازی به این همه بیمارستانها و هزینه های درمانی و مراجعه به پزشک نیود. بالاتر از این اماکن، صاحبان این بارگاههای شریف و خود حضرات معصومین نیز در سیره خود خلاف این را نشان داده اند. از این رو وقتی شخصی به امام صادق علیه السلام مراجعه می کنند و حضرت متوجه می شوند که فرزند او بیمار است به او توصیه می کند که غذایی به فرزندش بدهد که در رشد گوشت و استخوان او مؤثر است. بنابراین در فرهنگ ائمه معصومین علیهم السلام نیز، دعا و توسل را جایگزین عوامل بهداشتی و طبیعی نکرده اند و اجازه اهمال و کوتاهی در این زمینه را نداده اند. حتی دعا به درگاه خداوند متعال که "شافی" است، و شفای هر دردی به دست اوست، هیچ احدی را از مداوا از طریق اسباب طبیعی بی نیاز نمی کند. در روایات آمده که یکی از پیامبران (علیهم السلام) بیمار شد و گفت: « «طبیب نمی خواهم. خودش[خداوند متعال] بیمار کرده است و خودش شفا می دهد. خداوند به آن پیامبر وحی فرمود: من خوبت نمی کنم تا خودت را درمان کنی و شفا بدست من است.» یعنی در مداوا و رعایت مسائلی که به دست خود بشر است نباید کوتاهی شود، و پس از مداوا و رعایتهای بهداشتی و عقلانی، امید او به این باشد که تأثیر و نتیجه به دست خداوند است. از این رو شفابخشی آن بزرگواران یا شافی بودن خداوند متعال در عرض اقدامات بهداشتی و درمانی نیست، که گمان کنیم انجام یکی، انسان را از دیگری بی نیاز می کند. ما اجازه کوتاهی در رعایت مسائل بهداشتی و درمانی را به هیچ عنوان نداریم. بلکه در کنار رعایت تمام و کمال مسائل طبیعی و عقلانی، باور و امید داشته باشیم که نهایتاً شفا به دست خداوند است و حضرات معصومین نیز به اذن خداوند متعال می توانند مجرای شفابخشی حضرت حق باشند. از سوی دیگر شفابخشی این بزرگواران، بی قید و شرط نیست. اگر شفابخشی بی قید و شرط بود، هیچ گاه زهر بر بدن امام مجتبی علیه السلام یا حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام اثر نمی کرد. چه زهر آن روز و چه ویروس امروز اثر خود را می گذارند، چه بر بدن امام و چه بر بدن زائر امام. تصور این که چون مضجع شریف آنها دارالشفاء است، مانع تأثیر و شیوع این بیماری شود، تصوری نادرست است. منظور از شفابخشی این بزرگواران این است که در کنار رعایت مسائل بهداشتی و درمانی، گمان نکنیم که همه عوامل این عالم هستی، همین عوامل مادی است و اگر این عوامل مادی به بن بست رسید، ناامید شویم. بلکه در کنار عوامل مادی، عوامل معنوی و الهی نیز در این عالم به اذن و اراده الهی اثرگذار است و علیرغم جدی گرفتن توصیه های بهداشتی؛در بن بست عوامل مادی محصور و ناامید نشویم. البته در مواردی نیز با وجود بکارگیری عوامل مادی نتیجه ای حاصل نشده، در برخی از این موارد حضرات معصومین به اذن و اراده الهی گرههای کوری را که از دست هزاران طبیب بر نیامده، باز کرده اند. وجود پرونده ها واسناد درمانی موجود در این بارگاههای شریف به قدری شفاف و گویاست که جایی برای تردید باقی نگذاشته است. از این رو شفابخشی خداوند متعال و حضرات معصومین، مطلق و بی قید و شرط نیست. شرط اول آن، اقدام و تلاش جدی در میدان عمل است. به همین دلیل در روایات آمده که:« دعا كننده بى عمل صالح همچون كمان بى‏زه است يعنى بر دعاى او أثرى مترتّب نشود.» لذا انتظار شفابخشی با کوتاهی در رعایت بهداشت، نابجاست.

#پست_پیشگام_6 عجب ویروسی! هم به جسم‌ها می‌تازد و هم‌عقیده‌ها را می‌بازد. ایامی که هم‌زمان با کشورهای دیگر؛ کشور ما هم درگیر ویروس کرونا شده است، در فضای پاسخگویی و مخصوصاً در مرکز ملی پاسخگویی با سؤالات و شبهات جالبی روبرو می‌شویم. بد نیست به این بهانه، یکی از شبهات را که غرض در آن «شهر مقدس قم» و در رتبه‌ی بعد، عقاید مردم عزیز کشورمان است؛ اشاره‌کنم و مطالبی پیرامون آن تقدیم حضور. مگر در روایات ما شهر مقدس «قم» به‌عنوان شهر امن معرفی نشده است که در بلاها باید به آنجا پناه برده شود؟ اگر چنین است؛ این روایات با شیوع ویروس «کرونا» در «قم» چگونه قابل‌جمع است؟ در پاسخ به سؤال فوق نکاتی تقدیم می‌شود: نکته‌ی اول: در مقاطع زمانی مختلف و با اهداف متفاوت و توسط افراد متعدد؛ برای شهرهای گوناگون فضائلی در قالب حدیث و روایت بیان‌شده است که بسیاری از این فضیلت‌ها ساختگی و تعداد قابل‌توجهی از روایات دارای مشکل سندی می‌باشند. از باب نمونه به روایتی که در سؤال بدان اشاره رفته است، نگاهی داشته باشیم: «عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا عَمَّتِ‏ الْبُلْدَانَ‏ الْفِتَنُ فَعَلَيْكُمْ بِقُمَّ وَ حَوَالَيْهَا وَ نَوَاحِيهَا فَإِنَّ الْبَلَاءَ مَدْفُوعٌ عَنْهَا»؛ «هنگامی‌که فتنه‌ها همه شهرها را فرابگیرد به قم و اطراف آن پناه ببرید که بلا از قم دفع شده است». (1) همان‌طور که ملاحظه می‌شود، سند این روایت «مرسله» بوده و فاقد اعتبار است. نکته‌ی دوم: فارغ از بحث‌های سندی، در متن روایت می‌فرماید: هنگام فتنه‌ها به «قم» پناه ببرید. منظور از فتنه‌ها؛ شبهات و اختلافات دینی و ایجاد فضایی است که انسان در تشخیص حق و باطل دچار سردرگمی می‌شود. خیلی روشن است: «قم» به جهت پایگاه معارف قرآنی و دینی و حضور علمای ربانی در آن، مکانی است برای مراجعه و حفظ خود از فتنه‌ها. این معنا هیچ ارتباطی با مشکلات برآمده از ویروس و میکروب و بلاهای طبیعی ندارد. نکته‌ی سوم: قوانین حاکم بر طبیعت چنین اقتضا دارد که اساساً هیچ شهر و هیچ فردی از آسیب و بلا و مصیبت در دنیا در امان نیست و هرلحظه به خاطر عوامل طبیعی و غیرطبیعی امکان هرگونه اتفاقی در آن دور از انتظار نیست. البته با دعا و توسل، می‌توان برخی از بلاها را دور کرد، اما دنیا محل ابتلا و امتحان است و اگر بنا بود کسی در دنیا گرفتار رنج و مصیبت نشود، سزاوارترین افراد اهل‌بیت علیهم‌السلام بودند. نتیجه اینکه: با چشم‌پوشی از بررسی سندی روایات «اخبار البلدان» و فضائل شهرها؛ وجود معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام و حضور بابرکت علما، «قم» را مأمن و پناهگاه شیعیان در فتنه‌ها و آشوب‌ها تبدیل کرده است و این مسئله به معنای دفع بلاهای طبیعی و بیماری‌های مُسری از این شهر نیست. کلام پایانی: روزهایی را پشت سر می‌گذاریم که بسیاری در منزل به سر می‌برند، با برنامه‌ریزی و جدیت این تهدید کرونایی را تبدیل به فرصت طلائی کنیم و هم‌زمان با حضور فعال در کنار افراد خانواده، همچنان که ویروس جسم را به‌زانو درمی‌آوریم؛ درصدد مبارزه با ویروس‌های ایمان و عقیده خود نیز باشیم. پی‌نوشت: 1. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏57، ص: 214 #جواد_حیدری @khameneieshQ

🔰 #شبهه_و_پاسخ 1 ⁉️ برای پرستاران و امداد گران که لباس های زیادی میپوشند و امکان درآوردن و وضو گرفتن ندارند چه راهکاری هست؟ تا نمازامون قضا نشه آخه واقعا نمیشه لباس ها رو درآورد😢 💡 سلام علیکم ▪️شستن صورت و دست ها اگرچه از روی لباس هم باشد ولی آب به پوست صورت و دست ها برسد مانعی ندارد ولی در مسح سر و پاها نباید حائل و مانعی باشد _حتی جوراب نازک_ و تنها سخت بودن خارج کردن لباس ها برای وضو مجوز تیمم نیست مگر این که در صورتى که گرفتار زحمت بسیار و عسر و حرج می شود مسح بر جوراب مانعى ندارد.البته بعضی مراجع معظم مانند آیت الله سیستانی بنابر احتیاط واجب تیمم و وضوی از روی جوراب و لباس هر دو را واجب می دانند. پی نوشت: آیت الله خامنه اى، اجوبه، س ۱۱۴؛ توضیح المسائل مراجع، م ۲۵۹ امیر صالحی @Amir1441

#پست_پیشگام_7 انسان موجودی متشکل از جسم و روح است و آسیبهای متعدد جسمی و روحی همواره در کمین او هستند. وجود بیماری ها، سلامت جسم و روح انسان را تهدید می نماید و بر انسان لازم و واجب است که درحفظ سلامت خویش کوشا باشد. از طرفی نظام خلقت بر اساس سلسله علتهای مادی و معنوی اداره می شود بنابراین بیماری ها خودبه خود به وجود نمی آیند و بدون تلاش برای رفع آن ها، مرتفع نمی شوند. در نگاه اسلام آنچه می تواند راهکار مقابله با بیماری ها باشد توجه به عوامل مادی و معنویست. به عنوان مثال برای مقابله با ویروس کرونا توجه به دستورات بهداشتی و پزشکی و همچنین بهره بردن از عوامل پیشگیرانه و تقویت سیستم ایمنی بدن بشدت تاثیرگذاراست. این نوع دستورات در دایره ی سلسله امورمادی جای می گیرند و پزشکان به عنوان طبیبان جسم متولی توصیه و تذکر در این باب می باشند. زمانی هم که توصیه هایی معنوی همچون خواندن دعا و یا دادن صدقه و توسل به ائمه، توسط برخی از بزرگان مطرح می شود به نوعی با هدف تکیه برسلسله علتهای معنوی گوشزد می گردد. لذا توصیه می شود که برای مراقبت از خویش هم به دستورات بهداشتی و هم به تذکرات معنوی توجه نمایید. ازجمله دستورات مهم معنوی توصیه ی به صبر است .یکی از حکمتهای بلا و گرفتاری، آزمایش انسان است و قرآن در این زمینه ما را به صبر دعوت کرده‌ است. پروردگار متعال می فرماید: «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ»؛(۱) «قطعاً همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، و کاهش در مالها و جانها و میوه ها، آزمایش می کنیم و بشارت ده به استقامت کنندگان!». علاوه بر این خواندن آیات ۵۱ سوره ی توبه، ۱۰۷ سوره‌ ی یونس، آیه ی ۶ سوره ی هود، آیه ی ۶۰ سوره ی عنکبوت، آیه ی ۲ سوره ی فاطر و آیه ی ۳۸ سوره ی زمر طبق روایتی از حضرت علی علیه السلام در هنگام بلا و گرفتاری بسیار موثر است.(۲) نکته ی مهم دیگر در باب ویروس کرونا این است که ملتهب شدن فضای مجازی منجر به ترس اکثر مردم گردیده و درواقع اگرچه در گذشته هم بیماری های خطرناکی وجود داشته اما پیشرفت تکنولوژی در جهان امروز ترس را هم به بیماری اضافه کرده است. حتما دیدید که مردم نامسلمان ووهان چین از پنجره ها با هم حرف می زدند و به هم قوت قلب می‌دادند و همدیگر را به آرامش دعوت می کردند و حتما می بینید که مردم مسلمان ایران تنها به ترساندن یکدیگر مشغولند و اینگونه رفتارها برازنده ی یک مسلمان حقیقی نیست. اعتیاد به فضای مجازی و بدتر از آن اعتیاد به خواندن خبرهای بد عادت مردم ما شده و همین مساله باعث شده تا از حیث روحی دچار ترس شَدید از بیماری شوند تا جایی که با خواندن علائم ویروس کرونا، گویا افراد، ناخواسته برخی از علائم را در وجود خود حس می کنند. فرصت دادن به خودنمایی اخبار منفی، نتیجه ای جز یاس و عدم کارایی ندارد. به همین دلیل توصیه می شود که ازفضای مجازی در حد اعتدال بهره گرفت و به استقبال خبرهای بد هم نرفت؛ البته این حرف به معنی سهل انگاری و عدم توجه به توصیه ها ویا ساده انگاشتن نقش این ویروس نیست. اگرچه ویروس کرونا بشدت شیوع پیدا می کند اما بشدت مرگبارنیست ضمن اینکه راههای پیشگیری از آن هم بسته نیست و ما می توانیم با حفظ آرامش خویش سلامت جسم و روح خود را تامین نماییم.بنابراین هرخطری را باید به اندازه ی خودش دید نه کوچکتر و نه بزرگتر. متاسفانه جامعه ی ما در مواجهه ی با شرایط سخت از جهات متعدد دارای اشکال است. از بحران مدیریت و عدم اطلاع رسانی دقیق و به موقع گرفته تا نحوه ی برخورد مردم با مشکلات. چندین برابر شدن هزینه ی ماسک، ترساندن یکدیگر، اشاعه ی شایعات، آمار غلط، استمرار پروازها به چین بعد از پیدا شدن این ویروس، تمسخر و کوچک نمایی از طریق جوک ساختن، بزرگ نمایی و افراط، مهندسی غلط افکار عمومی توسط برخی رسانه ها، اعلام افکار متنافض از منابع رسمی، بلا تکلیف بودن وضعیت تعطیلی مدارس و دانشگاه ها ازجمله ی این آسیبهاست که ما و مسئولان هر دو در ایجاد آنها سهیم هستیم. یادمان باشد که مسئولین بی مسئولیت از خود ما هستند و از سیاره ای دیگر به زمین نیامده اند، بنابراین این ما هستیم که برخود ظلم‌ می کنیم وبا بی توجهی به مسئولیت خویش، کار را برای دیگران سخت می نماییم چرا که جامعه همچون دومینویی می ماند که رفتارها بر یکدیگر اثرگذار است. پی نوشت ها: ۱. بقره / 155. ۲.بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏83، ص: 338. #زهرا_ابراهیمی

🔰 #شبهه_و_پاسخ 2 ⁉️ چرا اماکن مقدسه از درمان کرونا عاجز هستند؟ آیا حضور در اماکن مقدسه و شفابخشی این اماکن، می تواند مانع تأثیر این ویروس و انتقال آن باشد یا خیر؟ 💡 سلام علیکم 1️⃣ دارالشفا بودن به معنی شفابخشی بی قید و شرط نیست. اگر این بود نیازی به این همه بیمارستانها و هزینه های درمانی و مراجعه به پزشک نبود. از این رو وقتی شخصی به امام صادق علیه السلام مراجعه می کنند و حضرت متوجه می شوند که فرزند او بیمار است به او توصیه می کند که غذایی به فرزندش بدهد که در رشد گوشت و استخوان او مؤثر است. دعا نیز به تنهایی کافی نیست. در روایات آمده که یکی از پیامبران (علیهم السلام) بیمار شد و گفت: « «طبیب نمی خواهم. خودش[خداوند متعال] بیمار کرده است و خودش شفا می دهد. خداوند به آن پیامبر وحی فرمود: من خوبت نمی کنم تا خودت را درمان کنی و شفا بدست من است.» 2️⃣ لذا در کنار رعایت تمام و کمال مسائل بهداشتی ،طبیعی و عقلانی، باید باور و امید داشته باشیم که نهایتاً شفا به دست خداوند است و حضرات معصومین نیز به اذن خداوند متعال می توانند مجرای شفابخشی حضرت حق باشند. 3️⃣ شفابخشی اهل بیت ، بی قید و شرط نیست. اگر شفابخشی بی قید و شرط بود، هیچ گاه زهر بر بدن امام مجتبی علیه السلام یا حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام اثر نمی کرد. چه زهر آن روز و چه ویروس امروز اثر خود را می گذارند، چه بر بدن امام و چه بر بدن زائر امام. تصور این که چون مضجع شریف آنها دارالشفاء است، مانع تأثیر و شیوع این بیماری شود، تصوری نادرست است. منظور از شفابخشی این بزرگواران این است که در کنار رعایت مسائل بهداشتی و درمانی، گمان نکنیم که همه عوامل این عالم هستی، همین عوامل مادی است و اگر این عوامل مادی به بن بست رسید، ناامید شویم. بلکه در کنار عوامل مادی، عوامل معنوی و الهی نیز در این عالم به اذن و اراده الهی اثرگذار است و علیرغم جدی گرفتن توصیه های بهداشتی؛در بن بست عوامل مادی محصور و ناامید نشویم. 4️⃣ شرط اول آن، اقدام و تلاش جدی در میدان عمل است. به همین دلیل در روایات آمده که:« دعا كننده بى عمل صالح همچون كمان بى‏زه است يعنى بر دعاى او أثرى مترتّب نشود.» لذا انتظار شفابخشی با کوتاهی در رعایت بهداشت، نابجاست. 5️⃣ ثانیاً شفای آنها به عوامل متعددی از جمله اذن الهی و مصالح دیگری بستگی دارد. کما این که قرآن کریم در مورد حضرت عیسی می گوید: وَ تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنِي‏ ؛« و كور مادرزاد، و مبتلا به بيمارى پيسى را به فرمان من، شفا مى‏دادى‏». از این رو اگر بتوان شرایطی را فراهم کرد که حضور مردم در این اماکن، همراه با شرایط بهداشتی باشد و سلامت آنها به خطر نیفتد، قطعاً و یقیناً بهتر این است که مانع بهره مندی مردم نشویم. ولی اگر هر دو قابل جمع نیست و حضور مردم، سلامت آنها را با خطرات جدی مواجه می کند، این اقدام هم خلاف عقل و هم خلاف شرع است. 6️⃣ از این رو مراجع بزرگوار تقلید مانند حضرات آیات سبحانی، شبیری زنجانی، مکارم شیرازی، وحید خراسانی و ... به طور جدی مردم را به رعایت مسائل بهداشتی و پرهیز از حضور در اماکن عمومی توصیه کرده اند و برخی، نظر متخصصین و متولیان امر سلامت را در این امر، حجت شرعی دانسته اند. منابع: - مجلسی، بحارالانوار، ج 101، ص 105. - بحار الأنوار، علامة مجلسي، ج59، ص66، ط دارالاحیاء التراث. - شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحكم و درر الكلم، ج‏2، ص: 55 - سوره مائده/110 #جواد_حیدری @khameneieshQ

🔰 #شبهه_و_پاسخ 3 ⁉️ چرا در ۲۲ بهمن و مخصوصاً انتخابات بهداشت رعایت نشد؟ خودکار مشترک، شناسنامه هایی که مأمورین صندوق عامل اصلی انتقال بودند.... 💡 سلام علیکم ▪️این سوال را باید از مسوولین امر در وزارت بهداشت و وزارت کشور و سایر نهادهای مسوول جویا شد و آنها باید پاسخ دهند که آیا میزان فراگیری کرونا در روز انتخابات به چه میزان بوده و موارد فوق مانند خودکار و... چه میزان بر شیوع آن تاثیر داشته است. ▪️این یک مطلب است که قأبل تامل است که اگر بیماری کرونا وجود داشته چرا اطلاع رسانی کافی صورت نگرفته و تمهیدات لازم انجام نشده است امّا یک مطلب هم آن است که اگر مردم آگاه می شدند آیا به چه میزان به توصیه های مسوولین و هشدارهای آنان توجه می نمودند و چه اندازه مسأله را جدی می گرفتند؟ اکنون که بیش از بیست روز از روز انتخابات می گذرد با این حجم عظیم اطلاع رسانی و تبلیغات بهداشتی، این سوال را باید پرسید که چرا همچنان عده ای این توصیه ها را جدی نمی گیرند و آمار مبتلایان صعودی است؟ پس مردم همانگونه که باید پیگیر اهمال کاری های احتمالی مسوولین باشند همچنین باید در میزان توجه جدی به شرایط کنونی هم به این سوال پاسخ دهند که چرا عده ای همچنان به سادگی از کنار این موضوع رد می شوند و شرایط را به سمت شرایطی غیر عادی پیش می برند و باعث می شوند که هزینه های هنگفتی روی دست دولت و بیت المال بگذارند چرا که باید یک سوزن به خود بزنیم و یک جوالدوز به دیگران! میثم یاسا @maisamyasa110

🔰 #شبهه_و_پاسخ 5 ⁉️ افرادی که می پرسند در زمانی که وبا بود، دور هم جمع شدند و دعا خواندند، حالا چرا در مسجدها و هیئت ها را ببندیم؟ چه جوابی باید بدهیم؟ 💡 سلام علیکم ▪️در پاسخ به این سوال چند نکته قابل توجه است: 1️⃣ مقایسه بیماری کرونا با وبا از جهاتی قیاس مع الفارق است. مثلا هرچند بیماری وبا هم یک بیماری مسری قلمداد می شود لکن از جهت سرعت و شدت سرایت با بیماری کرونا قابل مقایسه نیست چرا که اندک تماسی با بیمار کرونا خطر انتقال و ابتلا را به دنبال دارد و لذا پرهیز از اجتماعات به هر عنوانی لازم و ضروری است. 2️⃣ به صرف اینکه در قدیم مردم در مواجهه با مشکلات از جمله بیماری ها چه رفتاری داشته اند،برای امروز ما قابل تمسک نیست چرا که شاید به لحاظ علم پزشکی امروز که پیشرفته تر از قدیم شده، همان اندازه اجتماعات آن روزگار برای وبا صحیح نبوده و یکی از عوامل افزایش تلفات تلقی می گردد. 3️⃣ در اسلام هم دعای فردی توصیه شده و هم دعای جمعی اما باید توجه داشت که دعای دور همی و دسته جمعی به لحاظ تقدم و تاخر، بعد از اصل دعا قرار دارد. اکنون که از فضیلت اجتماع برای دعا محروم هستیم،اصل مطلب که همان دعا می باشد پابرجا است و حتی از طریق رسانه های نوین می توان تا حدودی این اجتماعات را شبیه سازی نمود. پس افراد دلسوز باید از ظرفیت ماه های رجب و شعبان استفاده کنند و مردم را نسبت به اصل دعا تشویق نمایند تا عده ای به این برداشت نرسند که چون درب مساجد بسته است پس دعا هم تعطیل است! 4️⃣ بستن درب مساجد با زور و اجبار و به نیت توهین و تخریب دین صورت نگرفته بلکه در جهت آن است که هرچه زودتر این بیماری ریشه کن شود و باز برنامه های این هیئات و مساجد به روال قبلی برگردد و مانند سابق پررونق شوند نه آنکه خدای ناکرده با شیوع بیماری و طولانی شدن عمر آن، این اماکن کارکرد خود را تا مدت های مدیدی از دست بدهند. 5️⃣ فقه ما فقه منعطف است نه فقه خشک و تعصبی تا جایی که اگر مصالحی مهم پیدا شود، حتی اجازه می دهد حج و عمره و ورود به مسجدالحرام هم برای مدتی تعطیل گردد. 6️⃣ دعا یک اصل انکارناپذیر است لکن توجه به نظر متخصص و رعایت مسائل بهداشتی هم یک اصل دیگر است که مورد تایید عقل و دین می باشد که در دین ما به هر دو توصیه و سفارش شده است. میثم یاسا @maisamyasa110