در ‎راهپیمایی خودرویی و موتوری امروز، چندبار مشابه این قاب را دیدم؛ موتورسیکلت‌هایی با چهار سرنشین که از ظاهرشان قشنگ پیدا بود از مستضعفان و پابرهنگان هستند؛ از همان‌ها که به فرموده‌ی بنیانگذار کبیر این انقلاب، صاحبان و ولی‌نعمتان اصلی انقلابند. مردمی که سوار این موتورها بودند، محروم و مستضعف بودند، و شاید در دلشان گلایه‌هایی هم داشتند؛ ولی خود را طلبکار انقلاب و رهبر نمی‌دانستند و زمان‌شناس بودند و آرمان‌ها و منافع انقلابشان را بر آرزوها و منافع شخصی‌شان ترجیح می‌دادند. با دیدن این صحنه‌ها هم‌زمان چند حس مختلف داشتم: هم به این غیرت ملی افتخار می‌کردم، هم از طرف حاکمیت از این مردم صبور شرمنده شدم، هم از ‎بانیان وضع موجود متنفر و عصبانی بودم. مدام با خودم می‌گفتم: چرا اعضای یک خانواده‌ی ایرانی که مرد خانواده سال‌هاست کار کرده و بچه‌هایش بزرگ شده‌اند، نباید یک خودروی ساده داشته باشند و ناچار شوند به زحمت سوار یک موتور شوند و در راهپیمایی شرکت کنند؟ اگر خودروسازها درست عمل کرده بودند و مسئولان مربوط به این صنعت وظایف خودشان را به درستی انجام داده بودند، کار به اینجا نمی‌رسید. به قول شاعر: حق مردم به خدا زندگی قسطی نیست حق مردم نه چنین صنعت خودروسازی است #راهپیمایی۲۲بهمن #صنعت_خودروسازی #مافیای_خودرو #اقتصاد_اسلامی #عدالت_اجتماعی #انقلاب_اسلامی #مستضعفان #بانیان_وضع_موجود #مرگ_بر_مفسد_اقتصادی #فساد_اقتصادی نشانی در ایتا و تلگرام: 🆔 @rajaaei_ir