در گفت‌وگو با دکتر حسن بشیر تشریح شد: از سواد رسانه‌ای تا سواد گفتمانی 🔻بدون فهم سواد گفتمانی، فهم سواد رسانه ای ناقص و غیر مؤثر است. لذا در این رابطه نیازمند «فهم گفتمانی»، «شناخت گفتمانی» و «تمایز گفتمانی» هستیم تا بتوانیم به سواد گفتمانی برسیم. 🔻تولید گفتمان، یک اقدام برنامه ریزی شده نیست. می تواند متاثر از ایده ها و افکار مختلف باشد، اما متولد شدن گفتمان یک حرکت برنامه ریزی شده و اجباری نیست. پذیرش، اقناع و ایمان به آن فکر در این زمینه اهمیت بسزائی دارد. به همین دلیل تاکید می شود که بدون فهم و شناخت گفتمان های حاکم بر جامعه نمی توان به یک سواد مؤثر در تحلیل رسانه ها، جریان های فکری و فرهنگی و سایر جریان های دیگر رسید. سواد گفتمانی، یک چتر وسیعتری از فهم، شناخت و تحلیل گفتمان ها می دهد که زمینه ساز تحلیل های مختلفی است که می توان متن رسانه ها و سایر جریان ها را مورد تحلیل و تجزیه قرار داد. 🔻در حقیقت، «#سواد_گفتمانی» یک فهم پدیدارشناسانه از گفتمان های گوناگون موجود است که به شکل تجربه زیسته با تحلیل چند جانبه است که اصل فهم را تشکیل می دهد. به عبارت دیگر، فهم، یک حرکت درونی برای شناخت است که اگر تشابه ها و تمایزهای موجود میان گفتمان ها را نتواند تشخیص دهد، فهم مؤثر و قابل طرح که منجر به یک اقدام مفید باشد، را ایجاد نخواهد کرد. بنابراین، فهم فکر، فهم گفتمان ها است. تولید فکر نیز به نحوی هژمونیک کردن گفتمان است. فکری که نتواند غالب و مسلط شود، یک فکر مؤثر، مفید و کارساز نیست. 🔻با شناخت گفتمان های مختلف می توان رابطه متن رسانه ای را با گفتمان های مختلف که ریشه در قدرت، فکر و ایدئولوژی دارند را شناخت و پیوندهای گوناگون آنها را کشف کرد. فهم متن رسانه ای بدون فهم رابطه این متن با گفتمان دیگر یک فهم غیرمؤثر و ناقص است. به همین دلیل معتقدم که سواد رسانه ای تاکنون نتوانسته است یک آموزش جدی در رابطه با فهم رسانه ای و تحلیل متون رسانه ای ایجاد کند. این ضعف کاملا از بی تاثیری آموزش های این سواد در جامعه مشخص است. آیا با شیوه های آموزشی که تا کنون انجام گرفته است توانسته ایم خانواده ها و جوانان را از تاثیرات منفی و مخرب برخی از متون رسانه ای دور سازیم؟ اگر نتوانستیم، که متاسفانه باید گفت نتوانسته ایم، باید به دنبال راه حل های مؤثرتری برویم. ✅متن کامل را در لینک زیر بخوانید: https://www.mehrnews.com/news/4758476/

#دیدگاه ✍نوشته ای از دکتر #هادی_خانیکی 🔸چه کنیم که فضای عمومیِ متمایل به دیدن و شنیدن #اخبار_منفی یا #اخبار_جعلی، به‌سوی فضای واقع‌بینی و واقع‌شنوی و نتیجتاً گفت‌وگوی انتقادی تحول یابد؟ ✍امروز اهمیت و حساسیت حرفه‌ی روزنامه‌نگاری و نهاد رسانه اعم از مکتوب، تصویری و مجازی به بالاترین سطح تاریخی خود رسیده است. جهان، سیاست، فرهنگ، اجتماع و حتی اقتصادِ رسانه‌ای‌شده بخشی از واقعیت‌های پیشِ روی ماست. ✍هر عرصه‌ای از زندگی ما با رسانه و در رسانه برساخته، و بزرگ و کوچک می‌شود؛ شکل‌گیری «واقعیت‌های مجازی» و چگونگی و ابعاد آن موضوع حوزه‌های مختلف دانش شده است. ✍‏حداقل به سه تحول درازدامن که نام انقلاب‌های فناورانه و اجتماعی به خود گرفته‌اند باید توجه کرد. «انقلاب اطلاعات و ارتباطات» خود مرکب از این سه انقلاب است: انقلاب شبکه‌های اجتماعی، انقلاب اینترنت و انقلاب تلفن‌های هوشمند. ترکیب این سه، پارادایم جدیدی دربرابر معرفت، کنش مدنی و ‏سیاسی گشوده است. ✍پارادایم جدیدی که ما امروز در آن قرار گرفته‌ایم، گذار از ارتباطات یک‌سویه و آمرانه به ارتباطات چندسویه و مختارانه است. در تولید، توزیع و دریافت اطلاعات، نقش کاربران به‌مراتب بیش از گذشته شده است.فرصت‌ها و قابلیت‌های جدید قابل مقایسه با دوره‌های پیشین نیست. ✍‏شرایط جدید، هم توانسته است فرصت‌های کم‌نظیر در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایجاد کند و هم در صورت اعمال محدودیت‌های ناروا و کاربرد نادرست و غیرمسئولانه این موقعیت، مخاطره‌ها و تهدیدهای جدی به‌وجود آورد. ✍‏پرسشی که امروز دربرابر ماست، این است که چگونه می‌توان از ظرفیت‌های رسانه‌ای در شکل‌گیری افکار عمومی و از توان روزنامه‌نگاران و کنش‌گران رسانه‌ها در بالابردن قدرت انتخاب، مشارکت، نظارت، نقد و هدایت فعالیت‌های اجتماعی، مدنی و سیاسی در جامعه استفاده کرد. ✍‏تجربه به ما آموخته است که رسانه‌ها می‌توانند هم میدان گفت‌وگو، نقد و روان‌شدن جریان آزاد اطلاعات باشند و هم منشأ #اختلال در گفت‌وگو، ترویج خشونت، نفرت‌پراکنی، #جعل_اطلاعات و اخبار و تخریب بنیان‌های اخلاقی. ✍ ما امروز با انبوهی از ناکارکردی‌ها و کج‌کارکردی‌های رسانه‌ای در فضا و حوزه‌ی عمومی مواجه هستیم که باید با همت و تلاش یکایک خبرنگاران و روزنامه‌نگاران هم در رسانه‌های بزرگ و هم در فضای شبکه‌ای و نیز با سامان‌یابی نهادهای مؤثر صنفی، حرفه‌ای و علمی اصلاح شود.باید به سمتی برویم که خروجی آن تقویت گفت‌وشنود، مفاهمه، همبستگی و امید اجتماعی برای عبور از چالش‌ها و ابرچالش‌های پیشِ رو باشد. ✍چه کنیم تا صداهای واقعی مردم، نخبگان، منتقدان و مسئولان به‌درستی و به‌موقع شنیده شود؟ چه کنیم که فضای عمومیِ متمایل به دیدن و شنیدن #اخبار_منفی یا #اخبار_جعلی، به‌سوی فضای واقع‌بینی و واقع‌شنوی و نتیجتاً گفت‌وگوی انتقادی تحول یابد؟ ✍همه‌ی تلاش کنش‌گران فضای شبکه‌ای و شهروند_روزنامه‌نگاران هم خارج از چهارچوب این مسئولیت ملی نیست. باید در اندیشه‌ی ایران بود و به آینده‌ی ایران فکر کرد. ✍باید قدرت شنیدن و دیدن را در حکومت، در جامعه و در میان نخبگان بالا برد که ایران در هر سه زمینه دچار «اختلال ارتباطی» است. برای رهایی از این بیماری مهلک باید به بالابردن نقش روزنامه‌نگاران و کنش‌گران فعال و مستقل و مرجعیت شبکه‌ها و رسانه‌های داخلی اندیشید. وظیفه‌ی نهادهای حاکمیتی برای بازگرداندن این امید به دنیای رسانه‌ای سنگین‌تر و تعیین‌کننده‌تر است. #کانال_اخبار_جعلی

🎙 نسخۀ صوتی: مخترعِ لایک دلتنگ دورانی است که اینترنت وجود نداشت — کسانی که خود به اعتیادآورشدنِ فناوری کمک کرده‌اند، رفته‌رفته ارتباط خود را با اینترنت قطع می‌کنند 🎯 گروهی از خلاق‌ترین مهندسان سیلیکون‌ولی، کسانی که لایکِ فیس‌بوک را به وجود آوردند، یا آن‌هایی سیستمِ رفرش‌کردن توییتر را با کشیدن انگشت به سمت پایین صفحۀ نمایش طراحی کردند، امروز از اختراعات خود پشیمان شده‌اند. آن‌ها می‌بینند محصولاتشان، مثل قمار یا مواد مخدر، روزانه میلیون‌ها انسان را به رفتاری اعتیادگونه وامی‌دارد. آن‌ها مسیر اعتراض و مقاومت را آغاز کرده‌اند: اطلاع‌رسانی دربارۀ خطرات اعتیادِ دیجیتال و کناره‌گیری شخصی از دنیای فناوری. 🎧 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بشنوید: http://tarjomaan.com/sound/9569/ 📌 نوشتار این مطلب را اینجا بخوانید: http://tarjomaan.com/neveshtar/8790/

🔈رسانه ها چگونه ما را مدیریت می کنند؟/1/ #انگاره_سازی: 🔅یکی از کارکردهای رسانه های جمعی انگاره سازی است. انگاره سازی چیست؟ 🔅اگر خیلی ساده بخواهم بگویم انگاره سازی یعنی تصویرسازی! فرض کنید شما یک داستان می خوانید. در این داستان یک فرد واقعی توصیف شده است. در مورد خصوصیات ظاهری و اخلاقی او مطالبی بیان شده است تا شما بتوانید او را تصور کنید. تصوری که داستان در مورد آن فرد برای شما ایجاد می کند، انگاره است. انگاره ها خیلی به ندرت مطابق با واقعیت هستند. چون تصویری از واقعیت هستند. 🔅جهان امروز هم حکایت همان مرد است و رسانه ها کارکرد توصیف آن مرد را دارند. حالا ما با یک مشکل بزرگ دیگر هم روبرو هستیم که در جهان زندگی می کنیم که فرصت نداریم همه چیز را خودمان تجربه کنیم. بنابراین امروزه اکثر تصورهای ما از جهان پیرامون از طریق رسانه های جمعی است. اگر شانس بیاوریم و رسانه های مثبتی داشته باشیم، آنها دقت می کنند که یک انگاره صحیح از جهان پیرامون برای ما ایجاد کنند اما اکثرا ما بدشانس هستیم. چون معمولا وقتی رسانه ای اخبار منفی را برجسته می کند و یک انگاره سیاه از جهان اطراف ارائه می کند به دلیل هیجانی که همراه با این انگاره است، عموم مردم از این انگاره استقبال بیشتری می کنند. 🔅قانون عرضه و تقاضا را هم که فراموش نکرده اید. هر چه برای کالایی تقاضای بیشتری وجود داشته باشد عرضه آن هم بیشتر خواهد شد. طبیعی است که در چنین شرایطی عرضه انگاره های سیاه از جهان پیرامون بیشتر می شود. حالا در این میان چه کسی ضرر می کند؟ 🔅قطعا ما ضرر می کنیم. چون اکثر رسانه ها، جهانی را که آنقدر ناامن نیست برای ما خیلی ناامن جلوه می دهند و ما در زندگی واقعی خودمان احساس می کنیم چقدر اوضاع بد است و کم کم امید و پویایی خود را از دست می دهیم و دچار افسردگی می شویم. 💢بنا به درخواست یکی از مخاطبان کانال، هر هفته با یک مفهوم سواد رسانه‌ای و تکنیک های رسانه ای آشنا خواهیم شد. با ما همراه باشید. 📚چند کتاب پیشنهادی برای آشنایی با الفبای سواد رسانه‌ای: 📚۱۵۰ هشتگ_ دکتر سیدبشیر حسینی و حسین حق پناه 📚سواد رسانه‌ای و خانواده_ معصومه نصیری

🌐حق بر قطع ارتباطات یکی از جدیدترین اقسام حقوق بشر که در بعضی از کشورها به رسمیت شناخته شده است، «حق بر قطع ارتباطات» است که به افراد اجازه می دهد پیام های کاری را که در خارج از ساعات کاری از طریق ایمیل یا سایر وسایل ارتباطی دریافت می کنند، نادیده بگیرند و از این جهت اصولاً مسئولیتی نداشته باشند. برای مثال، در صورتیکه مقام ارشد یک کارمند در خارج از ساعات کاری پرسشی را از طریق ایمیل یا پیامک مطرح نمایند، کارمندی که پیام را دریافت می کند، می تواند این پیام را نادیده بگیرد حق بر قطع ارتباطات که برای اولین بار در کشور فرانسه مطرح شد و به شکل قانون درآمده، تا کنون در کشورهای آلمان، ایتالیا و فیلیپین به صورت قانون یا اشکال دیگر مورد شناسایی قرار گرفته است کانال دیداد

بدون استراتژی رسانه‌ای در جنگ شناختی مغلوب خواهیم شد قائم مقام انجمن سواد رسانه‌ای با بیان اینکه مخاطب و افکار عمومی مهمترین و اساسی‌ترین سرمایه برای رسانه است که برای جذب و نگه‌داشتن آن از هر روشی بهره‌ می‌برد، گفت: در عصری که تسخیر تفکر مخاطب از سوی رسانه‌ها به عنوان دکترینی جدی مطرح است و تدوین استراتژی های رسانه‌ها در راستای برنامه ریزی جهت تصاحب تفکر، ادراک و نگرش مخاطبان صورت می‌گیرد، شناخت و افزایش آگاهی تنها راه برای خنثی‌سازی یا کاهش تاثیرات منفی رسانه‌ای است. http://www.irna.ir/news/83535141/

❇️دانش آموزان اوکراینی در در یک دوره‌ی آموزشی به منظور شناسایی اطلاعات غیرموثق و گمراه کننده و همچنین به طور خاص شناسایی اخبار جعلی مورد آموزش قرار گرفتند و پس از آن به صورت آزمایشی با دانش آموزانی که مورد آموزش قرار نگرفته بودند در معرض اخبار غلط و نادرست قرار گرفتند که نتایج بسیار جالبی بدست آمد. ❇️طبق این نتیجه دانش آموزان آموزش دیده دوبرابر بیشتر اخبار جعلی را تشخیص دادند. در این آموزش دانش آموزان دختر بهتر از پسران اخبار غیر موثق و جعلی را شناسایی کردند. ❇️طبق یک نظرسنجی در پایان این دوره، #سواد‌رسانه‌ای از به یادماندنی‌ترین درس‌ها بوده است. روز #مربی بر تمامی مربیان ارجمند سواد رسانه ای مبارک باد.🌺 #کارگروه‌کودک‌و‌نوجوان‌انجمن‌سواد‌رسانه‌ای‌ایران

‍ #صنایع_خلاق #فیلم_و_سینما ‌🎞یکی از تهیه کنندگان سینما که فقط نمایش یکی از فیلم‌هایش در یوتیوب بیش از نیم میلیون بازدید داشته، گفت از بازدید فیلم‌هایش در یوتیوب بالغ بر صد میلیون در قالب پرداخت‌های متعدد، درآمد داشته است. 🔹با وجود آنکه فضای مجازی تهدیدی برای فیلم‌های سینمایی بود و یوتیوب فضایی برای نشر غیرمجاز فیلم‌های سینمایی محسوب می‌شد، برخی فیلم‌های سینمایی درآمدهای9رقمی از نمایش فیلم‌هایشان به دست می‌آورند؛ درآمدی که باعث شده به این بستر به عنوان یک فرصت تازه برای کسب درآمد بنگرند. 🔹«یوتیوب/YouTube» دومین وب‌سایت پرمخاطب جهان پس از موتور جستجو گوگل و بزرگ‌ترین VOD با عظیم‌ترین آرشیو ویدیو است. در فوریه 2017، در هر دقیقه 400 ساعت ویدیو بر روی یوتیوب بارگذاری می‌شد. از ویژگی‌هایی که در توسعه یوتیوب موثر بوده، به اشتراک گذاری درآمدهایش با کاربرانش است، به گونه‌ای که یوتیوب به ازای پخش هر هزار تبلیغ بر روی ویدیوها، 7 دلار به کاربران پرداخت می‌کند و به همین دلیل، طیف گسترده‌ای از ویدیوهای باکیفیت توسط گروهی موسوم به «یوتیوبر/YouTuber» عرضه می‌شود. 🔹یوتیوب ابتدا برای سینمای ایران یک تهدید بود، چرا که مخاطبان رایگان به تماشای فیلم‌ها می‌پرداختند. در سال‌های اخیر، برخی با ایجاد کانال‌ و بارگذاری فیلم‌ها، از یوتیوب بابت بازدید فیلم‌هایی که متعلق به آنها نبود، کسب درآمدکردند. اکنون برخی شرکت‌های پخش فیلم داخلی، مستقیم در یوتیوب کانال زده‌ و درآمد حاصله را با تهیه کننده فیلم به اشتراک می‌گذارند. 🔹این امکان درآمدزایی در حالی فراهم شده که هیچ یک از سرویس‌های مشابه داخلی که با توجه به فیلترینگ یوتیوب، از موقعیت استثنایی برای کنترل بازار برخوردارند، حاضر به پرداخت مبلغ مشابه بر اساس کلیک و سهیم شدنِ درآمدشان از محل تبلیغات با تولیدکنندگان و عرضه کنندگان محتوا نیستند. 🔹از دو سال پیش برخی فعالان حوزه اینترنت و مشخصاً مدیران یکی از غول‌های اینترنت ایران به دنبال رفع فیلتر یوتیوب بوده و با مدیران یوتیوب نیز ارتباط برقرار کرده‌اند. یوتیوب پذیرفت استانداردهای قانونی و فرهنگی و ایران را بپذیرد و ویدیوهایی که به تشخیص مرجع ایرانی بر خلاف قوانین ایران است، در ایران پخش نشود. این قاعده درباره برخی کشورهای دیگر نیز وجود دارد. 🔹پس از این تعامل یوتیوب با طرف ایرانی و با توجه به آنکه یوتیوب بر خلاف پیام‌رسان‌ها به اطلاعات محرمانه‌ای دسترسی ندارد، ایراد باقی مانده توسط برخی مسئولین، خروج ارز در قالب پهنای باند خارجی بوده است. اما با رفع این بهانه نیز، مسئولین در پی پیگیری برنیامده‌اند.

#مفاهیم | 🔸#کنترل_حقیقت #حقیقت_یابی #راستی_آزمایی fact checking# 🔹همه کسانی که تلاش می کنند به هر نحوی دیگران را متقاعد به پذیرش نظرات شان بکنند - از سیاستمداران گرفته تا بازاریابان و از گروه¬های منفعتی و صاحب نفوذ گرفته تا صاحبان برندها ـ از انگیزه‌های لازم برای تحریف، بزرگ نمایی یا سوءاستفاده از حقیقت برخوردارند. 🔸️واژه کنترل حقیقت در روزنامه‌نگاری می تواند دو معنای متفاوت داشته باشد. از لحاظ سنتی، کنترل‌کنندگان حقیقت افرادی هستند که در اتاق¬های خبر به کار گرفته می شوند تا مطالبی را که در مقالات و گزارش های خبرنگاران به عنوان حقیقت و واقعیت بیان شده بازبینی و راستی آزمایی کنند. این نوع کنترل حقیقت، استحکام و انسجام گزارش‌ها و کنترل مجدد آمار و ارقام ارائه شده در مطالب را ارزیابی می کند و در واقع مرحله نهایی کنترل کیفی محتوای رسانه قبل از انتشار محسوب می شود. اولین بار این شیوه در روزنامه‌نگاری مدرن ـ حداقل در غرب ـ توسط هفته نامه های مهم آمریکا مثل مجله تایم در دهه 1920 به کار گرفته شد. 🔹نوعی دیگر از کنترل حقیقت قبل از اینکه چیزی منتشر شود انجام نمی‌شود، بلکه زمانی اتفاق می‌افتد که ادعایی در فضای عمومی فراگیر و دارای اهمیت می شود. این شکل از کنترل حقیقت که «کنترل حقیقت عینی و مبتنی بر نتایح واقعی» خوانده می شود، به دنبال آن است که سیاستمداران و دیگر افراد مشهور و شناخته شده مسئولیت صحت و سقم سخنان و بیانیه های خود را بپذیرند. «کنترل کنندگان حقیقت » که در این بخش فعالیت می کنند، معمولاً به دنبال منابع دست اول و موجه هستند تا بتوانند اعاهایی را که خطاب به عموم مردم مطرح شده است، تأیید یا تکذیب کنند. 🔎منبع :کتاب روزنامه نگاری، اخبار جعلی و اطلاعات فریبکارانه (بزودی منتشر می شود )

اخبار نادرست و جعلی ۷۰ درصد سریع تر از اخبار درست و واقعی» بین کاربران بازنشر می شود در یک پژوهش دانشگاهی که به عنوان رساله دکترا با عنوان «اعتبار منبع در رسانه‌های اجتماعی؛ مطالعه موردی کانال‏‌های خبری تلگرام» با مطالعه ۳۱۶۰ پُست خبری تلگرامی انجام شده است، مشخص شده که «۳۶.۲ درصد اخبار، فاقد منبع هستند.»(همشهری آنلاین؛۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ ) همچنین براساس یک پژوهش در دانشگاه «ام.آی.تی» که صدها هزار خبر جعلی منتشر شده در توئیتر طی سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۷ را بررسی کرده است، مشخص شده که «اخبار نادرست و جعلی ۷۰ درصد سریع تر از اخبار درست و واقعی» بین کاربران بازنشر می شود. یعنی اخبار جعلی در شبکه های اجتماعی هم حجم قابل توجهی را تشکیل می دهند و هم زودتر بازنشر می شوند.

⭕️سند نظام هویت معتبر در فضای مجازی ابلاغ شد 🔹سند نظام هویت معتبر در فضای مجازی از سوی شورای عالی فضای مجازی به تمامی وزارتخانه‌ها، موسسات و شرکت‌های دولتی و نهادهای عمومی و غیردولتی ابلاغ شد. 🔹 طبق این سند هر نوع تعاملی در فضای مجازی کشور باید با شناسه معتبر آغاز شود. براساس این سند شناسه، کدی است که برای ارجاع به اطلاعات هویتی اشخاص حقوقی و حقیقی مورد استفاده قرار می‌گیرد. 🔹طبق این سند کلیه ارائه­‌دهندگان خدمات فنی، اقتصادی (پولی و مالی)، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اداری در کشور باید در چارچوب و منطبق بر نظام هویت معتبر در فضای مجازی کشور فعالیت و از پذیرش و برقراری تعامل­‌های فاقد هویت معتبر اجتناب کنند. 🔹مرکز ملی فضای مجازی نیز موظف شده با همکاری قوای مجریه و قضاییه، ظرف مدت ۶ ماه پیش‌نویس مقررات و لوایح قانونی لازم برای استقرار نظام هویت معتبر در فضای مجازی کشور را تهیه کند.

چرا نباید آمار اخیر رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان را جدی گرفت؟ آمارهای تکان‌دهنده از وضعیت رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان در سال 91 و ادعای شبکه‌های اجتماعی درباره فاجعه بار بودن شرایط نوجوانان امروزی، به چندین دلیل معتبر نیست نویسنده : دکتر مهدی سودآوری| روان شناس و مدرس دانشگاه در چند روز اخیر آماری بر گرفته از پژوهشی مربوط به سال ۱۳۹۱ درباره رفتارهای پرخطر دانش آموزان دختر و پسر در فضای مجازی پربازدید و در توضیح جدول آماری ، این سوال مطرح شده است که وقتی هفت سال پیش اوضاع تا به این حد فاجعه‌آمیز بوده، امروز اوضاع چگونه است؟ آمارهایی که نه منبع درست و حسابی دارد و نه روش تحقیق آن مشخص است اما بسیاری از کانال‌ها و پیج‌ها با انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی، نگرانی‌های مردم و به خصوص والدین را افزایش می دهند. در این بین باید به چند نکته درباره سواد رسانه‌ای، اصولی‌ترین عکس‌العمل در برابر مشاهده چنین پست‌هایی و بررسی آمار ارائه شده در این پژوهش از نظر علمی اشاره کنیم.  سواد رسانه‌ای را جدی بگیریم سواد رسانه‌ای به معنای شناخت رسانه‌های معتبر و تمیز آن‌ها از رسانه‌های نامعتبر است. زمانی تنها رسانه‌های در دسترس، رسانه‌های چاپی مثل روزنامه، مجله و رسانه‌های دیداری-شنیداری مانند رادیو و تلویزیون بود اما امروز شبکه‌های اجتماعی این امکان را ایجاد کرده‌اند که هر شخصی از اتاق خانه خود، تبدیل به رسانه شود. به همین دلیل، امروزه تشخیص خبر و تحلیل درست و غلط آن به شدت مشکل شده است و نیاز به مهارت بالایی دارد. همین موضوع باعث شده بخش زیادی از مطالب منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی غیر معتبر باشند. حال چگونه می‌توان مطلب معتبر را از غیرمعتبر تشخیص داد؟ نکته اول، هر مطلب معتبری، دارای منبع قابل دستیابی است. نکته دوم، رعایت بی طرفی در متن نوشته شده است. خبر و تفسیر خبر دو چیز متفاوت هستند پس پست‌هایی با محتوای جهت‌دار احتمالا غیرمعتبر هستند. نکته بعدی، مشخص بودن راوی اصلی است. وقتی پستی دست به دست می‌شود و معلوم نیست چه کسی اولین بار آن را نوشته، معمولا غیر معتبر است. در ضمن، معمولا پست‌هایی که قضاوت صریح دارند، به احتمال فراوان بی‌پایه و اساس هستند. یک بار دیگر به پستی که درباره آن صحبت می کنیم، نگاهی بیندازید. تقریبا همه ویژگی‌های یک خبر غیرمعتبر را دارد اما این تمام دلیل ما برای نگران کننده نبودن این تحقیق نیست.    این آمار، اصلا قابلیت تعمیم به جامعه را ندارد با یک جست و جوی ساده در اینترنت به این نتیجه می‌رسیم که نشریه و مقاله ذکر شده وجود دارد اما با کمی دقت در شیوه انجام این پژوهش، مشخص می‌شود اصلا قابلیت تعمیم به جامعه را ندارد. این‌که هر فردی برود از صد نفر از همسایه‌های خود درباره دستمزد آن‌ها سوال کند، متوسط حقوق دریافتی جامعه را نشان نخواهد داد. در تحقیق مورد بحث، طبق ادعای خود پژوهشگر، او به سراغ مدارس رفته و هنگام خروج دانش‌آموزان پرسش نامه‌ها را به آن‌ها داده  است . طبق تجربه، فقط دانش‌آموزانی که دنبال هیجان هستند در بیرون مدرسه دور فرد غریبه‌ای جمع می‌شوند و دانش‌آموزان عادی و آرام بدون توجه به همهمه به راه خود ادامه می دهند. پس حتی اگر فرض کنیم افراد صادقانه به پرسش‌ها پاسخ داده‌اند که البته فرض قابل قبولی نیست، باز هم از همه دانش‌آموزان پرسش نشده است. در ضمن، پژوهشگران برای کاهش  احتمال صداقت نداشتن افراد در پاسخ به پرسش نامه، معمولا بیش از یک بار یک تحقیق را تکرار می‌کنند و اگر نتایج آن چند تحقیق مشابه بود، آن گاه به عنوان واقعیت پذیرفته می‌شود. قاعدتا سنجش فقط هزار نفر در کلان شهر تهران آن هم با شرایطی که گفته شد، قابل تعمیم به کل جامعه نیست. هرچند شکی نیست که بعضی از این مشکلات و آسیب‌های اجتماعی، واقعا وجود دارند و برای حل آن باید به صورت جدی سازمان‌های فرهنگی و والدین برنامه‌ریزی کنند اما مهم است که در این مسیر، دچار سیاه‌نمایی و بدبینی غیرواقعی نشویم.

چرا نباید بلافاصله بعد از جشن و مهمانی فیلم‌هایش را ببینیم؟ تماشای ویدئوی یک اتفاق ، بلافاصله پس از وقوع آن می‌تواند خاطرۀ واقعی این تجربه را تغییر دهد نویسنده :جولیا چو، مترجم: علیرضا شفیعی نسب اغلب افراد بلافاصله بعد از مهمانی، جشن یا سفر، مشغول دیدن عکس‌ها و فیلم‌هایش می‌شوند. اما پژوهشگران این‌کار را توصیه نمی‌کنند. وقتی این فیلم‌ها را می‌بینیم، تجربۀ دست اول و پرشوری را که از سفریا جشن  داریم از دست می‌دهیم و به ناظری بهانه‌جو تبدیل می‌شویم که خودمان را ارزیابی می‌کنیم و از آن جا که از بچه‌هایمان بیشترین فیلم‌ها را می‌گیریم، آن‌ها بیش از همه تحت‌تاثیر این تغییر تجربه قرار می‌گیرند. جولیا‌چو نویسنده نیویورک‌تایمز می‌گوید: شبِ مسابقۀ استعدادیابی در دبستان دخترم، از مدرسه که به خانه برگشتیم، مادرم خواست تا فیلمی را که از اجرای دخترم گرفته بود، نشان دهد. دخترم قبل از پایین‌آمدن از صحنه، در برابر والدینی که برایش کف می‌زدند تعظیم کرد و در آن‌حال، آسوده‌خاطر بود و حس غرور در چهره‌اش موج می‌زد. همین که مادرم انگشتش را روی دکمۀ «اجرا» گذاشت و دخترم با اشتیاق گردن کشید تا ببیند، مادرم را از این کار منع کردم: «راستش ... به نظرم بهتره بذاریم از این لحظه لذت ببره». چون دخترم وقتی فیلم‌هایش را می‌بیند، حالت چهره‌اش عوض می‌شود. می‌دانستم که در ذهنش، آن بالا حس یک فوق‌ستاره را داشته، اما ممکن است با دیدن آن ویدئو یکه بخورد و خاطره‌اش از آن تجربه تغییر یابد. نه این که اجرایش خوب نبود، فقط این که ممکن است در ویدئو کمی با تجربۀ خودش تفاوت داشته باشد، همان حسی که همۀ ما هنگام شنیدن صدای خود داریم. می‌خواستم خاطره‌اش دست کم تا مدت بیشتری برایش مقدس بماند و تجربۀ خودش در خاطرش تثبیت شود.دنیل شَکتر، استاد روان شناسی در دانشگاه هاروارد به من ‌گفت: «بر اساس پژوهش‌ها می‌دانیم که بازفعال‌سازی یک تجربه پس از وقوعش ممکن است تأثیر زیادی بر خاطرۀ بعدیِ ما از آن تجربه داشته باشد و بسته به این که کدام عناصر آن تجربه بازفعال‌سازی شده‌اند، می‌تواند حتی خاطرۀ اصلی را تغییر دهد. ما باید مدتی در خودِ تجربه بمانیم، از زاویۀ دید خودمان، نه دوربین.». بچه‌هایمان که سوژه همیشگی فیلم ما هستند چه؟ آیا این‌که خود را به‌صورت سوم شخص ببینند، ممکن است خاطراتشان را تغییر‌دهند یا حتی تحریف‌کنند؟ دخترم به جای این که تجربۀ آوازخوانی‌اش روی صحنه را به یاد آورد که در آن با چشمان خودش دارد به حضار می‌نگرد، خاطره‌اش با زاویۀ ‌دید فیلم‌بردار گره می‌خورد. الکساندرا باراش، استاد دانشگاه نیویورک، به من گفت دخترم غرق در تجربه‌اش بوده و متمرکز بر جزئیاتی که بیشترین محوریت را برایش داشته است. نگاه‌کردن به ویدئو قطعاً زاویۀ دید او را به سمت جزئیات مربوط به ظاهرش و شاید جزئیات دیگر -مثلاً نحوۀ واکنش فردی دیگر به او- می‌چرخاند. به گفتۀ او، این تغییر زاویۀ ‌دید ضمن این که موجب افزایش اضطراب می‌گردد حتی ممکن است ابعاد احساسی تجربه را نیز تضعیف کند. احساسات معمولاً زمانی برانگیخته می‌شود که لحظات معنادار را برجسته می‌کنیم. پس اگر می‌گذاشتم دخترم بلافاصله فیلم جشن را ببیند، خیلی سریع از یک شرکت‌کننده به یک نظاره‌گر دورایستاده تغییر موضع می‌داد. بازپخش بی‌درنگ یک رویداد مهم این قابلیت را دارد که قدرت زودگذر لحظاتمان را برباید. یک معلم نویسندگی روزی به من گفت: « اگر متنی را در مقاله‌ام با «یادم می‌آید که» به‌عنوان ورود به یک خاطره آغاز کنم، «پا روی داستان» گذاشته‌ام، به‌جای این که بگذارم داستان خودش پا بگیرد.» عکس‌ها و فیلم‌هایی را که از کودکانمان گرفته‌ایم، اگر بلافاصله پس از این که آن تجربه را زندگی کرده‌اند به آن ها نشان دهیم نیز چنین عملکردی دارد؛ آن را قبل از این که فرصت یابند بر آگاهی‌شان بنشیند به خاطره تبدیل می‌کنیم و درواقع «روی داستانشان» پا می‌گذاریم.

چرا استوری ها جذابند؟ سیدجواد رسولی | روزنامه نگار جادوی شبکه‌های اجتماعی این بوده است که شما لازم نیست دنبال خبرهای مربوط به دوستان تان باشید، ما این خبرها را به سرعت جلوی چشم‌تان می‌گذاریم و از طرف دیگر اگر شما خبری، عکسی، ویدئویی از خودتان گذاشتید، دوستان تان آن را می‌بینند و به آن واکنش نشان می‌دهند. لایک می‌گیرید. معنای پست گذاشتن در واقع همین رابطه دو طرفه بوده است: «حس مورد توجه واقع شدن» و «لذت در جریان بودن».استوری‌ها، ایده‌ای که در واقع اینستاگرام آن را از اسنپ‌چت کپی کرده است این جادو را چند قدم به جلو برده‌اند و برای کسی که می‌خواهد لحظه‌هایش را به اشتراک بگذارد، همه چیز بسیار آسان‌تر و سریع‌تر شده است.با امکان استوری می‌توانیم تقریباً تمام لحظات یک تجربه را روایت کنیم. دیگر خیلی مهم نیست که آن لحظه‌ها چقدر اهمیت داشته باشند. بیننده با یک اشاره مختصر می‌تواند از آن لحظه عبور کند و به لحظه بعدی شما برود و تعداد این‌ها می‌تواند خیلی زیاد باشد. کسی دیگر غر نمی‌زند و اگر نخواست باقی لحظه‌های تجربه شما را ببیند، باز با یک اشاره کوچک روی صفحه گوشی سراغ نفر بعدی می‌رود  بنابراین میزان در جریان بودن از زندگی دیگران یا در جریان قرار دادن دیگران از زندگی خودمان، با امکان گذاشتن استوری چندین برابر شده است. بدون این که کسی شکایتی داشته باشد. از طرف دیگر، برای کسی که روایت‌های زندگی خودش را دراستوری‌ها منتشر می‌کند هم تغییرات جذابی اتفاق افتاده‌است. هم فرایند گذاشتن استوری بسیار ساده و سریع است و هم دیگر نوع توجه گرفتن از دنبال کنندگان متفاوت شده است. خبری از لایک و کامنت و بحث و جدل نیست. همه این اضافات به نفع یک ارتباط دو طرفه و خصوصی حذف شده‌اند. واکنش به استوری معنایش ورود دو طرف به فضای گفت‌وگوی خصوصی است. جایی که پیش از این و در دوران پست‌ها، برای وارد شدن به آن باید ملاحظه خیلی چیزها را می‌کردید و ورود به فضای شخصی و خصوصی مستلزم طی کردن مراحلی بود.استوری همه آن «اضافات» را حذف و در صورت جذابیت کافی روایت، شما را به سرعت وارد تعامل شخصی و خصوصی می‌کند. بدون قضاوت دیگران، بدون معلوم بودن واکنش دیگران و بدون تلف شدن وقت.اما بدون‌شک، آن چیزی که استوری را جالب‌تر از پست‌های عادی می‌کند، میرا بودن آن است. فقط ۲۴ ساعت داستان شما در معرض دید دیگران است و بعد از آن تا خودتان نخواهید ناپدید می‌شود. همین است که عطش تماشا را بیشتر می‌کند. اینستاگرام هم تعمداً تماشای استوری‌هایی را اول از همه پیشنهاد می‌دهد که به مرگ نزدیک‌ترند که اگر نبینیم از دست می‌روند و برای همیشه ناپدید می‌شوند. جهان گذرایی از تجربه‌ها و داستان‌ها پیش چشم ماست.استوری‌ها آن قسمت جذاب‌تر شبکه‌های اجتماعی‌اند چون هم مصداق «واندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد» هستند و هم در صورت نیاز «کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس».    ‌‌

🔷کودکان و شبکه های اجتماعی: با روش های بالا #امنیت و #حریم_خصوصی #کودکان خود را در شبکه های اجتماعی حفظ کنیم. #رسانه #فضای_مجازی #شبکه_اجتماعی #انجمن_سواد_رسانه_طلاب ✅ @savad_rasaneh

اینترنت ملی روسیه راه اندازی شد https://www.mehrnews.com/news/4761050 @seda24

🔸 تحلیل مطالبی که در شبکه های اجتماعی فراگیر می‌شوند بر اساس چرخه احساسی 🔸 طبق پژوهش سایت ebay بیشتر محتوایی که در شبکه های اجتماعی فراگیر (Viral) شده اند در نقاط زرد رنگ چرخه احساس رابرت پلاچیک بوده اند (شکل بالا) 🔸 شگفتی، جلب توجه، تحسین وعدم قطعیت احساس هایی بودند که مطالب فراگیر شده بیشتر آنها را تحریک می‌کنند.

🎯آیا همان‌چیزی که می‌گوییم، شنیده می‌شود؟! 🎯چطور افراد مختلف از یک پیام درک‌های متفاوتی دارند؟ 🎯در این شرایط چگونه پیام رسانه‌ای تاثیرگذار تولید کنیم؟ ✍️در علم ارتباطات می گویند پیام آنچیزی نیست که ارسال می شود، آنچیزی است که دریافت می شود و ارسال کنندگان پیام باید به این نکته توجه کنند که چگونگی دریافت یک پیام، بسیار متاثر از فرامتن و تجربه زیسته‌های افرادی است که برای آنها پیام تولید و ارسال می‌کنیم. 🔻دیوید برلو به عنوان یکی از اندیشمندان حوزه ارتباطات در مدل فراگرد ارتباطات انسانی، مفهوم "قصد" ارتباطی، برای برقرار شدن ارتباط مؤثر و آشکار را دارای نقش مهمی می‌داند و معتقد است که «قصد و هدف تمامی رفتارهای ارتباطی آن است که پاسخی خاص از جانب فرد یا گروهی خاص را برانگیزد و ارتباط، هنگامی مؤثر خواهد بود، که گیرنده با تلاش کم‌تری پاسخ مطلوب را ارائه دهد. 🔻او می‌گوید که معنی‌ها در پیام‌ها و چیزهای قابل کشف نیستند. در واقع کلمات در نهایت هیچ معنایی نمی‌دهند؛ بلکه معنی‌ها فقط در آدم‌ها هستند، که مسبّب پاسخ‌ها می‌شوند. آن‌ها چیزهایی شخصی و درون ارگانیسم انسانند. معناها آموخته می‌شوند؛ آن‌ها دارایی‌های ما محسوب می‌شوند؛ ما معنی‌ها را یاد می‌گیریم، بر آن می‌افزاییم، آن‌ها را نابود می‌کنیم؛ اما قادر به یافتنشان نیستیم. آن‌ها در ما هستند نه در پیام. معنی در درون انسان‌هاست نه در کلمات. 🔻برلو همچنین سیستم‌های اجتماعی– فرهنگی به‌طور نسبی عوامل تعیین‌کننده موارد زیر هستند: انتخاب کلماتی که افراد به‌کار می‌برند، هدفهایی که برای ارتباط دارند، معنی‌هایی که برای یک کلمه در نظر می‌گیرند، گیرندگانی که انتخاب می‌کنند و کانال‌هایی که برای انواع پیام‌ها برمی‌گزینند همه به سیستم‌های اجتماعی- فرهنگی وابسته‌اند.» 🔻با این وصف پیام‌های رسانه‌ای که قابلیت رمزگشایی و فهم دقیق‌تری از سوی مخاطبان دارند و مبتنی بر بافت معنایی درون افراد بیشتری هستند، بهتر می‌توانند مخاطبان را تحت تاثیر قرار داده و با خود همراه کنند. تمام قصد و هدف تولید پیام‌ها و به عبارت دقیق‌تر رفتارهای ارتباطی آن است که پاسخی خاص از جانب فرد یا گروهی خاص برانگیخته شود پس یک پیام زمانی مؤثر خواهد بود که گیرنده با تلاش کم‌تری به آن پاسخ دهد. 🔻اساسا تفاوت جدی رسانه‌ها و یکی از دلایل توفیق یا عدم موفقیتشان چگونگی به‌کارگیری کلمات و قالب‌های رسانه‌ای است و آنهایی موفق‌ترند که پیام‌هایشان نزدیکی بیشتری به معنی ذهنی اکثریت مخاطبان داشته باشد. این معانی نیز تحت تاثیر تجربه‌زیسته‌ها، فرامتن‌ها، نظام و ساختار فرهنگی و اجتماعی جوامع و... قرار دارند. 🔻رسانه‌ای موفق خواهد بود که بتواند پیام‌هایش را در قالب کلمات دارای معانی مشترک دقیق‌تری به مخاطبان عرضه کنند(رمزگذاری) و مخاطب نیز با کمترین اتلاف وقت، رمزگشایی کرده و پیام را بپذیرد. #معصومه_نصیری #مدرس_رسانه

♨️«رونق تولید» و نقش آفرینی رسانه ها سال ۹۸ با هزاران امید آغاز شد. سالی که از سوی مقام معظم رهبری سال «رونق تولید» نامگذاری و نقشه راه و چشم انداز یکساله کشور ترسیم شده است. #رسانه ها به عنوان یکی از ضلع های اصلی و بازوی کارآمد در راستای تحقق اهداف کشور خصوصا در زمینه تزریق امید به جامعه برای رونق چرخه اقتصاد ملی و در نتیجه رونق تولید نقشی بی بدیل و غیرقابل انکار دارند. ۹۸؛ سال #نه به مخابره و خواندن اخباری است که به هر ترتیب امید افکار عمومی را مخدوش و‌ تزریق بدبینی می کند. سال #نه به هر آنچیزی است که موجبات ضربه به رونق اقتصاد و تولید را فراهم می کند. اگر تمرکز از روی اخبار منفی به سمت گزارش دستاوردها و اقدامات مثبت باشد، نتیجه از ناامیدی ملی به سمت حرکت برای توسعه و آبادانی کشور تغییر خواهد کرد. کشور به شدت به تزریق امید برای ورود با انگیزه به عرصه های اقتصادی و علمی نیاز دارد. نیازی که رسانه ها در اقسام مختلف با تولیدات خود، منجر به تحقق آن خواهند شد. مقام معظم رهبری پیش از این اظهار کرده بودند: تلاش و هدف دشمنان ایران از #جنگ_نرم، «اندوهگین و ناامید کردن ملت ایران و ترساندن آنها از ورود در میدان است.» بر این اساس رونق تولید با افزایش #امید_ملی نسبتی جدی دارد. در صورتی که امید به آینده تقویت شود، انگیزه جهت رونق نیز افزایش خواهد یافت. در نبرد رسانه ای موجود، دشمنان درصدد بزرگنمایی و اغراق آمیز جلوه دادن مشکلات کشور هستند که متعاقب آن نیز، هدف ناامیدی ملی است بنابراین رسانه های کشور مسوولیتی فراتر از گذشته برعهده دارند. نباید فراموش کرد که حس #امید و #امیدواری منجر به برداشتن گام های جدی برای توسعه کشور خواهد شد. ✅نامگذاری سال ۹۸ تاکید بر ضرورت این مهم برای کشور است. امید است ۹۸ رویکرد تمام مسوولان و رسانه‌ها تقویت و تزریق امید به جامعه و حمایت از اقدامات منجر به رونق تولید و اقتصاد باشد. پیش از این نیز در بیانیه گام دوم انقلاب تاکید شده بود:«امّا پیش از همه چیز، نخستین توصیه‌ی من امید و نگاه خوشبینانه به آینده است. بدون این کلید اساسیِ همه‌ی قفلها، هیچ گامی نمیتوان برداشت. در طول این چهل سال -و اکنون مانند همیشه- سیاست تبلیغی و #رسانه‌ای دشمن و فعّال‌ترین برنامه‌های آن، مأیوس‌سازی مردم و حتّی مسئولان و مدیران ما از آینده است. #خبر‌های دروغ، تحلیل‌های مغرضانه، وارونه نشان دادن واقعیّتها، پنهان کردن جلوه‌های امیدبخش، بزرگ کردن عیوب کوچک و کوچک نشان دادن یا انکار محسّنات بزرگ، برنامه‌ی همیشگی هزاران #رسانه‌ی صوتی و تصویری و اینترنتی دشمنان ملّت ایران است؛ شما جوانان باید پیش‌گام در شکستن این محاصره‌ی #تبلیغاتی باشید. در خود و دیگران نهال امید به آینده را پرورش دهید. ترس و نومیدی را از خود و دیگران برانید. این نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد شما است.» #نهضت_سواد_رسانه_ای کشور جهت آگاه سازی افکار عمومی جهت مقابله با شایعات و اقدامات رسانه ای که منجر به ناامیدی و کم انگیزگی برای حمایت و اقدام جهت رونق اقتصادی می شود، از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد. معصومه نصیری

📍چرا باید از گوگل بترسیم؟ 🔻اینکه دیگران افکار شما را بخوانند، احتمالا برایتان وحشتناک است. گوگل با آینده‌ای که برای خود ترسیم کرده، بیشتر و بیشتر ما را تحت کنترل خود قرار خواهد داد. ‌ این اتفاق چگونه افتاده و به‌زودی چه ابعاد تازه‌ای خواهد داشت؟ تماشا کنید. #فیلم 📌نسخه باکیفیت: 🔗 http://bashgah.net/go/goop1/ ‌

وارونه نمایی اخبار 💠قصه پر غصه "تحریف اخبار" سر دراز به بلندی عمر رسانه های جمعی دارد. در عصر مدرنیسم میزان تحریف اخبار در رسانه های جمعی کم بود و بین رویداد و خبر آن، تناسب معقولی وجود داشت. 💠در عصر فرامدرنیسم و به حاشیه رفتن نقش های اجتماعی رسانه ها و پررنگ شدن نقش تجاری آنها، اخبار با پیچیدگی های فناورانه بزک و توده پسند می شوند. قدرت های پنهان در پشت رسانه ها برای تامین منافع خود با سلاح برنده رسانه به گونه ای سر مخاطبان را می برند که بندگان خدا تازه بعد از بریدن خبردار می شوند.! 💠 مخاطبان رسانه های جمعی، با اصطلاح "تحریف اخبار" و «وارونه نمایی اخبار" رویدادها بیگانه نیستند. وقتی بازنمایی جوانب رویداد با واقعیات انطباق ندارد و بویژه اینکه مخاطبان درباره آن رویداد تجربه مستقیم داشته و یا در تجربیات دیگران سهیم شده اند، به عینه به وارونه نمایی رویداد و دستکاری در افکار عمومی پی می برند. 💠 هر رویداد یک منظومه چند وجهی و دارای هسته اصلی و اجزای مرتبط تنیده در یکدیگر است. هنگام تبدیل رویداد به خبر، شناخت اجزا و تناسب رخدادها و پدیده های اجتماعی بسیار ضروری است. این بصیرت از فراواقعی شدن اخبار ممانعت می کند. هر گونه بی دقتی در شناخت ابعاد رویدادها و پدیده های اجتماعی و یا تعمد در پاره حقیقت گویی و حذف اطلاعات موثر رویداد به تحریف اخبار مختوم می شود. 💠 فرایند اخبار شامل چهار مرحله سوژه یابی، گردآوری اطلاعات، پردازش و تنظیم، و انتشار اطلاعات است. تحریف اخبار در هر یک از این مراحل می تواند رخ دهد. 💠 خبرنگاران و گزارشگران هر یک انگیزه ها، عقاید، الزامات شغلی و ارزش های خاصی دارند و دستگاه ادراکی آنها تحت تاثیر این عوامل است. هم افزایی این عوامل موجب می شود آنها در گردآوری و تنظیم اطلاعات خالی از سوگیری نبوده و زاویه دید منحصربفرد را دارا باشند. 💠 در جریان بازنمایی، شناخت و دستیابی به ابعاد و تناسب اجزای رویدادها یا پدیده های اجتماعی، کاری خلاقانه و هنری و البته در پاره ای از موارد دشوار است. باید اذعان داشت کار حرفه ای و کنار نهادن سوگیری ها در پوشش خبری به گونه ای که فقط داده ها سخن بگویند چندان سهل نیست و مستلزم مهارت و تیزهوشی است. 💠در مرحله "سوژه یابی" تحریف اخبار به این شکل رخ می دهد که بجای پرداختن به سوژه های اصلی جامعه به سراغ سوژه های فرعی رفت و با پر کردن وقت و مکان رسانه های جمعی، اذهان عمومی را از مسائل اصلی جامعه منحرف کرد. بطور مثال در جامعه ای که مسائل اصلی آن تامین معیشت و رفاه اجتماعی است، با برجسته سازی و چارچوب بندی مسائل جنجالی سیاسی، اذهان عمومی را به موضوعات دیگری هدایت کرد. 💠 در مرحله «گردآوری اطلاعات» رویداد، بجای توجه به داده های اصلی، با برجسته کردن اطلاعات فرعی و حاشیه ای اذهان عمومی را به جاهای دیگر برد. در این مرحله اطلاعات رویداد از صافی ادراکی خبرنگار عبور کرده تا توسط کلمات موجود در زبان معنا پیدا کند. خبرنگاران و گزارشگران تحت تاثیر تمایلات، عقاید، ارزش ها و الزامات محیط شغلی و توانایی هایی زبانی بوده و بر تفسیر رویداد اثر می گذارند که در بازنمایی، تناسب ابعاد واقعی رویداد را خدشه دار می کند. 💠 در مرحله "پردازش و تنظیم اخبار" دروازه بانان خبر در یک چارچوب ایدئولوژیک و سیاسی، اطلاعات رویدادها را ویرایش و از طریق کدگذاری مفهومی، برجسته سازی و چارچوب بندی می کنند. این دستکاری ها موجب فراواقعی شدن اخبار پاره ای از رویدادها می شود. 💠 در مرحله «انتشار اخبار» متناسب با نوع رسانه، در مطبوعات از طریق نوع فونت، سایز حروف، رنگ بندی و صفحه بندی و عکس؛ در رسانه رادیو از طریق چینش اخبار، برجسته سازی و لحن گویندگان و فراز و فرود آنها و در تلویزیون علاوه بر اینها از طریق تعیین اولویت انتشار اخبار، دستکاری در تصاویر، گرافیک، عکس، تدوین تصویر، و در چند رسانه ها با کاربست ترکیبی از حقه های بیان شده، واقعیات جامعه وارونه نمایی، کمرنگ یا پررنگ،کوچک نمایی یا بزرگ نمایی و یا اصلا نادیده گرفته می شوند. در چنین شرایطی بین احساس و ادراک واقعی شهروندان از امور جامعه و تصویر مسخ شده مسائل جامعه در رسانه ها، تناقض جدی پیدا می شود.

🔸️تفاوت بین اخبار جعلی و اخبار دارای اطلاعات نادرست ■بوریس جانسون استعفا کرد برخی از رسانه ها و افراد رسانه ای این خبر را جعلی خوانده اند. اما این خبر ، جعلی نیست و دارای #اطلاعات_نادرست است. □خبر دقیق این است: بوریس جانسون نخست‌وزیر انگلیس با حضور در کاخ باکینگهام استعفای خود را تسلیم ملکه کرد.این استعفا به معنای کناره گیری از قدرت و سمت نخست وزیری نیست و یک روند عادی است .او تا زمان روشن شدن نتیجه انتخابات در سمت خود می‌ماند. دلیل استعقای جانسون، رد شدن توافق برگزیت در پارلمان انگلیس است. 🔸️باید بین اخبار جعلی، خبر دارای اطلاعات نادرست (ناقص)، خبر دارای اطلاعات #گمراه_کننده و فریبکارانه و خبر دارای اطلاعات #دروغ تفاوت قائل شد.