eitaa logo
روز‌نوشت
589 دنبال‌کننده
753 عکس
364 ویدیو
2 فایل
✍طلبه‌ام و مبتلاء به نگارش با کپی پیست میانه‌ی خوبی ندارم. کپی از این کانال با اشاره به نام صاحبش باشد. با نقدهاتون، خوش‌حال میشم! @islamic_ethic https://eitaa.com/roznevesht http://zil.ink/roznevesht
مشاهده در ایتا
دانلود
زندگی امروزه‌ی ما بسیار تحت تاثیر سیاست‌ است.گویا فرهنگ و اجتماع و اقتصاد ما نیز بشدت از سیاست تاثیر پذیرفته است. ازجمله ویژگی‌های این نوع زندگی عدم روشن بودن آینده است. آینده‌ای مبهم، فردایی ناپیدا و جاده‌ای مه گرفته محصول همین سیاست‌هاست. وقتی همه چیز بر اساس نظم و منطق پیش رود، حدس اتفاقات کار دشواری نیست.بنابراین نتیجه‌ی هرکاری مشخص است مگر مواردی خاص و استثنائی. اما جایی که سیاست‌ها نظم منطقی نداشته باشد، حدس لحظه‌های پس از هر لحظه سخت است و دشوار. در این شرایط نمی‌توان آینده را ترسیم کرد و نقشه‌ی راه کشید. دقیقا مثل زمانی‌ که مه همه جا را گرفته و تو قادر نیستی جز منطقه‌ای محدود مقابل چشمانت را به نظاره بنشینی. هوای مه آلود، ترس و وهم را بر قلبت حاکم می‌کند و قدرت تمیز و تشخیص را از تو می‌گیرد. مهِ، بر ابهامت می‌افزاید و سردر گُمت می‌کند. در هوای مِه آلود خوف و رجائی بر وجودت مسلط می‌شود که نه به امیدش امیدیست و نه بر ترسش نفعی. سیاست‌های نادرست تصور روشن انسان از آینده را تاریک می‌سازند. من به مِه می‌اندیشم و به سیاست نیز... https://eitaa.com/roznevesht
ما آدم‌ها احساسمان از خوشبختی و بدبختی به کیفیت زندگی‌مان باز می گردد. اگر همه چیز بر وفق مرادمان باشد خود را خوشبخت نامیده و اگر زندگی با ما راه نیاید خود را بدبخت می‌خوانیم. دخیل دادن این حجم از عواطف و احساسات در تعریف سعادت و شقاوت، از نادرست‌ترین کارکردهای عواطف است. بر انسان لازم است تا با بازتعریف نمودن مفهوم خوشبختی و بدبختی برای خویش، تکیه برتعقل را جایگزین توجه به احساس نماید، تا از این طریق معنای خوشبختی و بدبختی در نظرش تغییر نموده و تحت تاثیر ظواهر قرار نگیرد. اگر انسان اینگونه شد، تمام جهان هم که او را بدبخت بدانند او در خود حس خوشبختی را تجربه خواهد کرد. https://eitaa.com/roznevesht
هدایت شده از مناهج 🇵🇸🇮🇷
🌀 شهیدسازی از مخالفین پروتکل‌های بهداشتی!! 🖋 زهرا ابراهیمی 🔹 سال‌ها و سال‌هاست که واعظان دلسوز در مجالس خویش فریاد حق الناس سر می‌دهند و خود و دیگران را به این امر متذکر می‌شوند. توصیه به رعایت حقوق مردم بخش مهمی از محتوای سخنرانی‌های ماه محرم است.اما امسال موضوع رعایت حق الناس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد‌. ازیک طرف وجود ما ذوب درعشق به وجود مقدس ابا عبدالله علیه السلام و برپایی مراسم عزاداری برای اوست و از سوی دیگر امسال به دلیل ویروس کرونا محدودیت‌هایی برای مجالس عزا اعمال شده است. 🔹 حالا این محدودیت‌ها احساسات مذهبی را به گونه‌ای تحریک می‌کند که عده‌ای بر خلاف نظر مراجع به برپایی عزاداری حتی به قیمت جان تاکید می‌کنند!! و توجه به مناسک عزاداری را تا حدی پررنگ می‌کنند که حتی کسانی که در این مسیر از دنیا بروند را شهید محسوب می‌نمایند. گویا افراطیون خود را شیعه‌تر از سایرین می‌دانند و از این طریق می‌خواهند حب خویش به اهل البیت علیهم السلام را به دیگران اثبات کنند. اما حقیقتا طرفداران این تفکر، پیرو چه مکتبی هستند و کدام امام را مورد پذیرش قرار داده‌اند؟ مکتبی که امام حسین علیه السلام مظهرش هست، مکتبی است که توجه به حقوق مردم را به شهادت رجحان می‌دهد و اسلامی که افراطیون در صدد معرفی آنند مکتبی است که پا گذاشتن بر روی حقوق دیگران به اسم حفظ شعائر مانعی ندارد!! 🔹 مگر می شود نسبت به حفظ جان مردم بی مبالات بود و خود را پیرو امام دانست؟!! حالا عده‌ای نیزبه توطئه‌ی حذف مناسک استناد می‌کنند و دلیل اصرار بر محدودیت‌ها را توطئه‌ای می‌دانند از سوی دشمن و به این بهانه به دنبال تهییج مردم برای شرکت در عزاداری هستند. وجالب‌تر اینکه از هم اکنون پروژه‌ی شهیدسازی را استارت زده‌اند تا جانبختگان احتمالی کرونا در مراسم عزاداری را شهید بنامند و اینچنین روش خویش را از هرگونه ملامتی تطهیر نمایند. 🔹 چگونه می‌توان تناقض تضییع حقوق در مراسم عزا را به بهانه‌ی شهادت حل نمود؟ آیا بهتر نیست به جای تبعیت از این افکار و بهانه دادن به دست دشمن، با حفظ محدودیت‌ها و رعایت پروتکل‌های بهداشتی نمونه‌ی عینی شیعه‌ی عمل‌گرا باشیم؟! @Manahejj
اصلا دور نیست و من بشدت آن را نزدیک می‌بینم.انگار کنار من ایستاده است و هرلحظه نظاره گر. می‌بینمش، نه از دور، که از همین نزدیکی‌ها. گاهی می‌خواهم با او هم کلام شوم و گاهی اصلا دلم نمی‌خواهد ببینمش.اما می‌دانم که کسی را چاره‌ای جز تسلیم در برابرش نیست. چندلحظه‌ای فراموشش می‌کنم و دوباره اما او حاضرتر از همه، سرک می‌کشد به زندگی‌ام.گویا قرارش این است که به هر روشی شده، مرا به خود مبتلا کند. این‌بار از دستش رها می‌شوم، اما دوباره وقتی دیگر و جایی دیگر حتما با او ملاقات خواهم کرد. مرگ را می‌گویم.... همین قدر لجوج و همین قدر نزدیک... هرچقدر هم که بخواهی از او بگریزی، باز قادر نخواهی بود.او سر بزنگاه می‌رسد. دقیقا میان شادی‌هایت و یا وسط غم‌ها. وحالا تو باورش می‌کنی و مجبوری برای لحظه‌ی رویارویی با او دستت را پُر کنی. و چه ذخیره‌ای برای آن لحظه بهتر از عشق به اباعبدالله (ع).حبی که همواره تا لحظه‌ی مرگ وجودت را سرشار از تعبد می‌کند و تو اینگونه مرگ را در آغوش می‌کشی. https://eitaa.com/roznevesht
حالا اوضاع به شکلی شده است که مجبوریم ازحضورمان در مناسک مذهبی بکاهیم و بودنمان را منحصر در مجالس خانگی نماییم. گویا برپایی و اقامه‌ی عزا، پاسخ منحصر بفردی به عواطف و احساسات مذهبی ماست.اینکه می‌گویند یک سال چشم به راه ماه محرمیم، حقیقتا راست می‌گویند.یک سال انتظار برای پاسخ به نیازی درونی. وحالا امسال بحرانی عجیب ما را از فیض حضور در مراسمات محروم نموده است.اما حقیقتا آسیب این بحران فقط در بُعد دینی خلاصه نمی‌شود، بلکه قسمت عظیمی از این آسیب‌ها به بُعد روانی باز می‌گردد. خواه ناخواه بخشی از عشق و پیوندی که روح ما را به روح امام حسین علیه‌السلام گره می‌‌زند ثمره‌ی همین مجالس است و نبودن این مجالس روحمان را بشدت درگیر غم و اندوه می‌نماید. باید فکری به حال این اضطراب درونی‌مان کنیم، و الا هزینه‌ی این حجم از سرکوبی احساسات مذهبی برایمان گران تمام خواهد شد. تنها راه برون رفت از این سردرگمی احساسی، پناه بردن به روضه‌های خانگیست.تجربه‌ی ما در بهره بردن از مجالس خانگی بسیار ضعیف است و گویا بدان عادت نکرده‌ایم‌. اما امسال چنانچه بخواهیم متناسب با عادات گذشته پیش برویم ضررهای زیادی را متحمل خواهیم شد. باید این نیاز درونی را با پناه بردن به یاحسین‌های خانگی حل و فصلش نماییم.نباید این بخش از هویت خودمان را قلم بگیریم.نباید بگذاریم پای این بحران میان عواطفمان کشیده شود و الا بد ضرر می‌کنیم. https://eitaa.com/roznevesht
گناه روح آدم را مچاله می‌کند.فهم این حقیقت کار آسانی نیست.کمی به خودمان، گفته‌ها، نوشته‌ها و رفتارهایمان که نظاره کنیم حتما ردپای خطا و گناه را می‌بینیم، اما چطور می‌شود که این‌همه کار بی‌ربط را انجام می‌دهیم و خم به ابرو نمی‌آوریم؟ دوگانه‌ی عجیبیست عِلم به‌گناه داشتن و تن به گناه دادن. بارها برای‌ توجیه گناهانمان آسمان به ریسمان می‌بافیم. یک دنیا وصله‌ی ناجور را به هم می‌چسبانیم و با هیجان به فعلیت در می‌آوریم. من می‌گویم جای خالی شرم را بیش از پیش باید احساس کنیم.شرم چیز عجیبیست. اگر به آن عادت کنیم، کمتر اهل گناه می‌شویم. شرم گاهی حاصل یک لحظه تامل است قبل از انجام عمل. گاهی حاصل‌ یک نگاه. و گاه ثمره‌ی یک تذکر. https://eitaa.com/roznevesht
آدم‌ها دوگونه از زیستن را تجربه می‌کنند. یکی در کنار دیگری زیستن، که بیرون از وجودشان رقم می‌خورد و دیگری زیست درونی که آن‌ها را با امری نادیدنی عجین می‌سازد. کیفیت زیست بیرونی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می‌گیرد و گاه انسان در انتخاب این نوع از زیستن، نمی‌تواند آزادانه عمل کند. اما زیست درونی یعنی جایی که تو می‌توانی فارغ از هرگونه شرایطی، زندگی را تجربه کنی.البته میزان ارزشمندی آدم‌ها در این جریان، به نوع همنشینی برمی‌گردد که در درون خویش با او همزیستی می‌کنند. گاهی آدم‌ها ثروت را تخیل می‌کنند و با آن خو می‌گیرند. گاه نیز ممکن است در زیست درونی خویش، خود را عالمی اهل علم تصور نمایند و بدان دلخوش باشند.بعضی‌ها نیز ترجیح می‌دهند این همزیستی درونی‌شان با اوهام شکل بگیرد. اما در این میان تجربه‌ی شیرین همزیستی با معصوم علیه السلام تنها از مزایای زیست دینی است. اینکه انسان مدام خود را در محضر امام خویش حاضر ببیند و در دنیای درون خویش به تعامل با او بپردازد ارزشمندترین نوع زیستن است. اینکه امام حسین علیه السلام را شاهد ببینی و با او به گفتگو بنشینی و او را به عنوان قاضی بپذیری. به وقت خستگی با او هم کلام شوی و به وقت بغض او را گواه بر اشک‌هایت ببینی زیباترین زیستنی است که می‌توان تجربه کرد. اینکه امامت را شهید امر عدالت بدانی و از بی عدالتی آنچه در اجتماع شاهدش هستی به او شکایت ببری، آرامش‌بخش‌ترین زیستنی است که می‌توان تجربه کرد. https://eitaa.com/roznevesht
وقتی انسان به درستی کاری یقین پیدا کرد و تصمیمش را از فیلتر عقل و منطق رد کرد، دیگر باید عزمش را جزم کند برای آنچه تصمیم گرفته است.اصولا شیطان هم قبل از تصمیم، برای انصراف انسان از کارخوب، برنامه می‌ریزد و هم هنگام عمل به بهانه‌هایی او را منصرف می‌سازد. یکی از ابزارهای شیطان در این میان، اهمیت دادن بیش از حد لزوم به نظر و قضاوت دیگران است.اینکه بخواهیم چنان زندگی کنیم که دیگران راضی شوند از بدترین آسیب‌های تعاملات اجتماعیست. حضور پررنگِ دیگران را دیدن و ارزش گذاشتن به هرآنچه می‌گویند، همواره نمی‌تواند بی نقص باشد.نظر آدم‌های دیگر مهم است اما نه به ‌عنوان کسانی که قرار است تعیین تکلیف برای زندگیمان کنند. دیگران را باید دید منتها در چهارچوب زندگی اجتماعی و اخلاق‌مداری و نه در قلمرو تحقق بخشیدن به خواسته‌های مطلق‌شان. به بهانه‌ی شیرینی کام دیگران، نباید کام سعادتمندی خویش را تلخ نمود. وارونه زندگی کردن و چشم در چشم خلق دوختن و منطبق بر خوشایند و بدایند آن‌ها رفتار کردن در شان انسان اهل ایمان نیست‌. مومن زندگی اصیلی دارد و از زندگی عاریتی که بر مبنای خواست دیگران است، چشم می‌پوشد. https://eitaa.com/roznevesht
معتقد که باشی اصلا سبک زندگی‌ات با دیگران فرق خواهد کرد.انگار زندگی را با همه‌ی سختی‌هایش باز هم دوست داری.انگار یک جور اشتیاق عجیبی برای ماندن و زنده بودن داری.انگار که آن اعتقاد باعث و بانی معنابخشی به زندگیت می‌شود. معتقد که باشی پاسخ مناسبی داری برای سوال‌هایی که همیشه با تو بوده‌اند.اینکه از کجا آمده‌ام؟ اینجا چه می‌کنم؟ به کجا خواهم رفت؟ برایت حل شدنیست. معتقد که باشی دائما ذهنت درگیر چراها نمی‌شود بلکه تمام تلاشت را برای رسیدن به هدف بکار می‌گیری. معتقد که باشی حتی ویروس ناشناخته‌ای مثل کرونا هم تو را ناامید نمی‌کند. چرا که درخت وجودی‌ات همواره در حال ریشه دواندن است برای رسیدن به آب حیات. معتقد که باشی اصلا برایت فرقی ندارد که عزاداری را در خانه برپا کنی یا در حسینیه، مهم این است که کجا حسین(ع) را مهمان دلت کرده‌ باشی. https://eitaa.com/roznevesht
امروز جمله‌ای را از نویسنده ای در باب داستان نویسی خواندم که گفته بود: «جمله هرقدر زیبا، صحنه هرقدر درخشان و فکر هر اندازه عمیق باشد، چنان‌چه برای داستان ضروری نباشد باید حذف شود؛ در این مورد تردید جایز نیست». در واقع این گفتار مربوط به سبک و سیاق نوشتن است. اما احتمالا در رابطه با زندگی حقیقی ما انسان‌ها نیز جواب می‌دهد. در اینکه باید امور کم ارزش را از زندگی حذف نمود شکی نیست.اما داشتم فکر می‌کردم به اینکه گاهی اموری بسیار ارزشمندند ولی ممکن است در یک زمان، علیرغم ارزشمندی، مطلوب برای زندگی انسان نباشند.بارها دیده‌ام کسانی را که به دنبال علم، هنر، کار و ...بوده‌اند.اینگونه افراد آنچه را دنبال می‌کنند، دارای ارزش است اماگویا همین امور ارزشمند گاهی باید حذف شوند. اگر چیزی نظم منطقی زندگی انسان را بهم می‌ریزد باید تلاش نمود و از آن گذشت. فهم حذف اموری که برای انسان باارزشند اما غیر ضروری و همچنین توان حذف آن‌ها، قدرت بالایی می‌خواهد اما کار هر کسی نیست. https://eitaa.com/roznevesht
هدایت شده از خانم ابراهیمی
4_5922520933498619635.pdf
765.8K
گاهنامه‌ سیاسی اجتماعی سدید ویژه‌نامه‌ محرم