محمد علی رفیعی | فقه و اصول
✅ در (ج۴/ص۳۲۷) در توضیح دقیق سه مصطلح و و می‌فرماید: مستصحَب دو نوع است؛ موضوع خارجی و حکم شرعی. 🔶️🔹️ ۲- حکم شرعی: حکم شرعی دو فرض دارد: 🔹️ ۱ - ۲. دارد: اینجا نیز سه حالت دارد: ۱- حالت اول: شکّ در حکم (شبهه‌ی حکمیه): شکّ داریم که از لحاظ شرعی غایتِ وقت صلات مغرب، ذهابِ حُمره‌ی مغربیّه است یا نیمه‌شبِ شرعی؟! 📌 اینجا است. ۲- حالت دوم: شکّ در مفهوم (شبهه‌ی مفهومیه): شکّ داریم که معنای غروب، استتار قُرص است یا ذهابِ حمره‌ی مشرقیّه؟! 📌 اینجا است. ۳- حالت سوم: شکّ در مصداق غایت (شبهه‌ی موضوعیه): شکّ در این که آیا خورشید طلوع کرده است یا نه؟! 📌 اینجا واقعاً نیست، اما حکمش، حکمِ است؛ زیرا یعنی شکّ در به‌وجودآمدنِ چیزی که عُمرِ حکم را پایان دهد، و چون شکّ در اینجا در حقیقت در به‌وجودآمدنِ غایتِ زمانیِ حکم است -نه رافعِ حکم- واقعاً و مصداقاً نمی‌تواند باشد، اما از طرفی چون شکِّ در تحقّقِ طلوع است مانندِ شکِّ در به‌وجودآمدنِ رافعِ حکم است. ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee
184 مشاهده