eitaa logo
تنها ساحل آرامش
68 دنبال‌کننده
4هزار عکس
108 ویدیو
5 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم داستان ها و داستانک ها تولیدی است. لطفا مطالب تولیدی را فوروارد بفرمایید.
مشاهده در ایتا
دانلود
ات هر چه که بوده ات هر چه که خواهد شد را کن را که را به تو داده که چه کنی؟ مارا به وظایفمان کن که هیچ عبدی، نمی شود اگر نداند اش چیست @sahel_aramesh
با حدیث دیروز به فکر افتادم که آیا هستم؟ آیا آن گونه که باید باشم هستم؟ امروز کتاب حدیث را گشودم تا ببینم ائمه اطهار علیهم السلام چه چیزی را روزی امروزمان قرار داده اند.📖 با خواندن حدیثی دوباره در اندیشه هایم غوطه ور شدم. گفتم:«آیا من از مسلمانان محسوب می شوم؟ آیا من هستم؟» به کارهای روزانه ام فکر کردم. می خواستم بدانم آیا هر صبح که از خواب برمی خیزم،😴 امور مسلمانان برایم مهم هست؟ آیا در آنها می کنم؟ آیا اگر مسلمانی فریاد بزند به دادم برسید،😱 پاسخگویش هستم؟☺️ یا از کنار تمامشان بی تفاوت می گذرم 😒 و هر اتفاقی بیافتد می گویم به من مربوط نیست؟😑 فلان سازمان باید به این امور رسیدگی کند. چرا جانم را به خطر بیاندازم؟ برای که؟ آیا امکان ندارد روزی خودم همچون او شوم؟ آن زمان چه کسی به فریادم خواهد رسید؟ 😱 شما هم اندکی بیاندیشید. أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَّ اَلنَّبِيَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: مَنْ أَصْبَحَ لاَ يَهْتَمُّ بِأُمُورِ اَلْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً يُنَادِي يَا لَلْمُسْلِمِينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ الکافي , جلد 2 , صفحه 164 از امام صادق علیه السلام روایت شده که پيغمبر صلى اللّٰه عليه و آله فرمود: هر كه صبح كند و بامور مسلمين همت نگمارد. از آنها نيست، و هر كه بشنود مردى فرياد ميزند «مسلمانها بدادم برسيد» و جوابش نگويد مسلمان نيست. @sahel_aramesh
🌑سعید دست مادر را گرفت و بوسید:«مامان! داداش قول داده امروز با هم برویم مسجد، تو را خدا، تو را به ارواح بابا، مانع نشو.» 🌕 مادر دستی روی سر پسرش کشید و گفت:«باشد. فقط مراقب باشید.» 🌑 سعید کفش های مسعود را پوشید، همان کفش های هدیه فرمانده و با محمود به مسجد رفتند. 🌕 روحانی مسجد نماز را اقامه کرد. تمام لباس های مسعود خیس عرق شده بود. جلو جا کفشی مسجد ایستاد. نگاهش به کفش های داخل آن افتاد. لرز تمام وجودش را گرفت. پاهایش سست شد. توان حرکت نداشت. دست هایش می لرزید. همانطور که کفش هایش را وسط هوا و زمین نگه داشته بود، خشکش زد. موبایلش زنگ خورد. فرمانده بود:«مسعود چی شده؟ چرا نمی روی داخل مسجد؟» 🌑 طبق قرار قبلی فرمانده از دور هوای مسعود را داشت. مسعود با صدایی لرزان و بریده بریده گفت:«آخر آقا، برادرهایم داخل مسجد هستند.» 🌕 فرمانده جواب داد:«چه بهتر. در عوض سه تایی با هم به بهشت می روید و از شر این دنیای نکبتی خلاص می شوید.» 🌑 مسعود با التماس گفت:«آخر آن ها بچه هستند. هنوز به سن تکلیف نرسیده اند.» 🌕 فرمانده در حالی که به کنترل از راه دور کمربند انتحاری نگاه می کرد، آرام گفت:«باشد. اشکال ندارد. حالا شما برو به نمازت برس بعد با هم صحبت می کنیم. نگران کمربندتم نباش تا دکمه انفجارش را فشار ندهی، کار نمی کند.» 🌑 مسعود کمی خیالش راحت شد؛ اما هنوز دلشوره داشت. وارد مسجد شد. دو ستون در دو طرف محراب با فاصله اندکی از آن قرار داشت. نمازگزاران در چهار ردیف ایستاده بودند. برادرانش در صف دوم بودند. کنار آن ها به اندازه یک نفر جا بود. طوری که مزاحم دیگران نشود از روی فرش های سبز مسجد گذشت. کنار برادرانش ایستاد. روحانی رکعت سوم را شروع کرد. به محض اینکه مسعود دستانش را بالا برد تا الله اکبر بگوید، صدای انفجار، ستون های مسجد را به لرزه در آورد و تکه های گوشت و خون نمازگزاران، محراب، فرش ها و ستون ها را طرح و نقش انداخت. @sahel_aramesh
هایم را پوشاندی. مرا بهتر از آنچه بودم به شناساندی. یاریم کن تا من نیز چون تو، های دیگران را بپوشانم. و در حفظ آبرویشان کوشا باشم. الهی آمین یا العالمین @sahel_aramesh
سمیه گوشی اش را برداشت. داخل راهرو کانال ها و گروه ها چرخی زد. همه آن ها حرف از و زیارت امام حسین(ع) می زدند. ، ، و می گذاشتند. تشویق می کردند برای عراقی هدیه ببرید تا دلشان شود و محبتتان بر دلشان بنشیند. روایتی را در ذهنش مرور کرد. لبخندی زد. از خانه برای خرید بیرون رفت. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : الهَدِيَّةُ تُورِثُ المَوَدَّةَ ، و تَجدُرُ الاُخُوَّةَ ، و تُذهِبُ الضَّغينَةَ ، تَهادُوا تَحابُّوا هديه دادن محبّت مى آورد و برادرى را نگه مى دارد و كينه و دشمنى را مى برد. براى يكديگر هديه ببريد تا دوستدار هم شويد. ( بحار الأنوار : ۷۷/۱۶۶/۲ ) @sahel_aramesh
◽️ همه جا خلوت و ساکت بود. هشت ضلعی از شدت سرما به زحمت چشم هایش را باز نگه داشته بود. دانه های برف پایین آمدند و کنار او نشستند. روی زمین سفید شد. هشت ضلعی با چشمانی نیمه باز از دور سیاهی را دید که به او نزدیک می شد. سیاهی هر چه جلوتر می آمد بزرگتر می شد؛ قدش کوتاه بود. نزدیک پنجره شد. کنار پنجره سرش را روی زمین گذاشت. دست هایش را زیر سر قرار داد. پاهایش را زیر شکم جمع کرد. دمش را کنار تنش آورد. غوز کرد. چند صدای اوز اوز سوزناک از ته دلش کشید. قطره اشکی از گوشه چشمش جاری شد. چشم هایش را بست. ◾️ بوی بدن سگ روی بینی هشت ضلعی نشست. هشت ضلعی، سگ را نگاه کرد. سؤال های زیادی دور سر هشت ضلعش به پرواز درآمدند: «این وقت شب، در این برف، این سگ اینجا چه می کند؟ یعنی چه می خواهد؟ آیا حاجتی دارد؟» ◽️ هشت ضلعی از پدرانش شنیده بود: «ما(پنجره فولاد) را برای این اینجا گذاشته اند تا کسانی که عذر دارند و نمی توانند وارد حرم شوند از پشت پنجره به حضرت متوسل شوند و حاجتشان را بخواهند. حتی کسانی که عجله دارند و نمی توانند به حرم بروند، از پشت پنجره به آقا سلام دهند و بروند.» ◾️ هشت ضلعی به سگ خیره شد. برف تمام سطح بدن سگ را پوشانده بود. از سیاهی و سفیدی بدنش هیچ چیز پیدا نبود. ناگهان صدای باز شدن در اتاق یکی از خادم ها سکوت صحن را شکست. خادمی از اتاقش بیرون آمد. روی چشمانش دست کشید. تا نزدیک پنجره آمد. همه جا را نگاه کرد. زیر لب چیزی گفت و برگشت. چند دقیقه گذشت. دوباره همان خادم از اتاقش بیرون آمد. هشت ضلعی او را زیر نظر داشت: «یعنی این خادم دنبال چه می گردد؟ شاید دنبال این سگ است.» ◽️ هشت ضلعی همه چیز را می دید، می شنید و حس می کرد؛ امّا نمی توانست حرفی بزند. صدای قرچ و قروچ ناله گون برف ها از زیر پای خادم بلند شد. کمی بیشتر از قبل از اتاقش دور و به پنجره نزدیک شد. اطراف را مات و مبهوت نگاه کرد. دوباره زیر لب چیزی گفت و رفت. ◾️ مدتی گذشت. سگ کامل زیر برف مدفون شد. خادم سراسیمه از اتاقش بیرون آمد. به پنجره نزدیک شد. تمام اطراف را نگاه کرد. مستأصل به پنجره تکیه داد و نشست. بلند گفت: «خدایا این دیگر چه خوابی است؟ اینجا که چیزی نیست؟» ادامه دارد... @sahel_aramesh
و این داشتنت را نیز دارم تا لحظه دیدارمان، خود را تنها معشوقم قرار ده @sahel_aramesh
به روستایی رسید. در عمرش روستایی به آنجا ندیده بود. وارد آنجا شد. چند نفر از مردم بومی آنجا را دید. گوشه چشم هایشان پر بود؛ از . او را به خانه بزرگشان دعوت کردند. گفتند: «بزرگ ده، خوش اخلاق ترین فرد اینجاست.» جهانگرد وارد خانه شد. مرد جوانی به استقبالش آمد. جهانگرد چشمانش در جستجوی پیرمردی همه جا را می پایید. داخل اتاقی رفتند. همه دور تا دور نشستند. چند نفری از جمله آن جوان، مشغول پذیرایی شدند. جهانگرد صبرش تمام شد و پرسید:«پس بزرگ اینجا کی تشریف می آورند؟» اهالی نگاهی به جوان انداختند و خندیدند. اعصاب جهانگرد به هم ریخت. پرسید:«سوال نا به جایی پرسیدم؟» یکی از اهالی دستش را به طرف جوان دراز کرد و گفت:«ایشان بزرگ ما هستند. شان باعث شده از بقیه جوانتر بمانند، در حالی که سنشان بیش از همه ماست.» أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ اَلْخُلُقِ يَعْمُرَانِ اَلدِّيَارَ وَ يَزِيدَانِ فِي اَلْأَعْمَارِ . الکافي , جلد 2 , صفحه 100 @sahel_aramesh
◽️ سگ، صدای خادم را شنید. از جایش بلند شد. تکانی به خود داد تا برف ها از روی بدنش بریزد. خادم یک لحظه ترسید. بلند شد. به سگ زل زد. به راز خوابش پی برد. سگ حرکت کرد و خادم پشت سرش راه افتاد. سگ و خادم از جلو چشمان هشت ضلعی دور و دور و دور شدند. ◾️ سگ رفت و رفت تا بالای سر چاهی رسید. آنجا زانو زد و نشست. تاریکی آرام آرام بقچه اش را می بست. خادم به سگ اشاره کرد و گفت:اینجا بمان. باید بروم کمک بیاورم. هر چند قوی هستم و هیکلی؛ امّا تنهایی نمی توانم کمکت کنم. ◽️ سگ صدای ملتمسانه ای کرد و سرش را روی دستانش گذاشت و به خادم که فرز و چابک گام بر می داشت چشم دوخت. خادم به خانه یکی از دوستانش رسید. می دانست او در این ساعت از شب مشغول عبادت و بیدار است. زنگ در خانه شان را زد. دوستش در را باز کرد. با دیدن او پرسید: «مصطفی، اتفاقی افتاده؟ الان شما نباید داخل حرم باشی؟» ◾️ مصطفی با عجله جواب داد: «بله احمد جان، مأموریتی دارم که باید به کمکم بیایی. فوراً یک طناب و چند گونی بردار. لباس کارت را بپوش و بیا بیرون.» ◽️ احمد سریع لباس پوشید. یک طناب و گونی نخی برداشت و همراه مصطفی حرکت کرد. به چاه رسیدند. احمد طناب را دور کمر باریکش بست. داخل چاه شد. گونی را چند دفعه پر کرد و بالا فرستاد. مصطفی آخرین توله را از چاه در آورد. با تمام قدرت طناب را کشید. احمد از دل سیاه چاه بیرون آمد. مصطفی توله ها را با گونی ها خشک کرد و به مادرشان سپرد. سگ دمی برایشان تکان داد. با حرکات سر تشکر کرد و همراه توله هایش از آنجا دور شدند. ◾️ احمد از مصطفی پرسید: «از کجا فهمیدی توله های این سگ داخل چاه افتاده اند؟» ◽️ مصطفی سرش را پایین انداخت و گفت: «من نفهمیدم. خدا من را ببخشد برای کاهلی که کردم.» ◾️ احمد چشمانش گرد شد و با تعجب پرسید: «مگر چه کردی؟» ◽️ مصطفی با مهربانی دستی پشت احمد زد و گفت: «راه بیافت که زودتر باید برگردم. بین راه برایت تعریف می کنم.» ادامه دارد... @sahel_aramesh
هر شب الله انه لااله ... را می خوانم تا تونلی از ، از من به سویت برخیزد راه تو، به سوی است ما را همیشه در نگهدار @sahel_aramesh