eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
16 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي .... الْإِفْضَالِ عَلَى غَيْرِ الْمُسْتَحِقِّ 16- ‏ ✳️ اين درخواست عجيب يعنى طلب توفيق از پيشگاه حضرت كريم براى يارى دادن به غير مستحق، و با مال و آبرو و جان او را كمك كردن، نشانگر عظمت روح اولياى الهى، و اوج سلامت نفس آنان است. رسيدگى به مستحق پشتوانه‏اش دستورهاى دينى، و عواطف انسانى و حالت ترحّم انسان به ضعيف و نيازمند است، ولى توجه به غير مستحق پشتوانه‏اش‏ عظمت روح و كرامت نفس، و بصيرت قوى، و اخلاق الهى است. چه مانعى دارد كه انسان درهر زمينه‏اى كه برادر دينى وى استحقاقى ندارد، به او مهر ورزد، و يار و معين او باشد، و از آنچه خداوند به انسان عنايت مى‏كند به او هم برساند، و مسئله عطا و بخشش و بذل وجود و كرم و احسان خويش را محدود به مستحق ننمايد. خداوند مهربان علاقه دارد انسان همچون چشمه اول بهار منبع خير و بركت و معدن جود و سخا، و مركز عشق و ايمان و وفا و صفا و عطا و بخشش باشد، و ملاحظه استحقاق، و عدم استحقاق در حق مردم نداشته باشد، بلكه سعى كند تمام مردم را از لطف و محبت، و عنايت و رحمت خود بهره‏مند سازد، و همه دل‏ها را با اخلاق و عمل خود شاد نمايد، و بكوشد در اين راه عرشى به هيچ گونه بن بستى دچار نشود، و سستى و كسالت در اين برنامه الهى به خود راه ندهد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 385 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
17 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي .... الْقَوْلِ بِالْحَقِّ وَ إِنْ عَزَّ 17- پاى بندى به ✳️ اعلام حق، از اعظم واجبات الهيّه است، و از حق از بزرگترين محرمات. اگر به وسيله اهل ايمان، آنچه كه حق است گفته نشود، قطعاً مسئله حق در هر زمينه‏اى از زمينه‏ هاى زندگى در خانه و خانواده، و اجتماع و جامعه به بوته فراموشى مى‏رود، و فساد و افساد جاى آن را مى‏گيرد، و بازار حسنات و فضايل دچار ورشكستگى و فساد مى‏شود. *️⃣گفتار حق در آيات و روايات‏ آيات و روايات سفارش مى‏كنند، حق را با زبان خوداعلام كنيد، و از گفتن آن مضايقه نداشته باشيد گرچه بر شما سنگين آيد و يا به ضرر شما تمام شود. اين ضرر بدون شك ضررى ظاهرى است كه در باطنش رضايت حق و بهشت عنبر سرشت قرار دارد. يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُونُوا قَوّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلّهِ وَلَوْ عَلى انْفُسِكُمْ اوِ الْوَالِدَيْنِ وَ الْاقْرَبينَ» «نساء 135» اى اهل ايمان! [همواره در همه امور زندگى‏] قيام كننده به عدل، و گواهى دهنده براى خدا باشيد، هر چند به زيان خود يا پدر و مادر يا خويشانتان باشد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اتْقَى النّاسِ مَنْ قالَ الْحَقَّ فيما لَهُ وَعَلَيْهِ. پرهيزكارترين مردم كسى است كه حق بگويد در آنچه كه به نفع و به ضرر اوست. حضرت باقر عليه السلام فرمود: قُلِ الْحَقَّ وَلَوْ عَلى نَفْسِكَ. حق را بگو گرچه به ضرر خودت باشد. امام صادق عليه السلام فرمود: انَّ مِنْ حَقيقَةِ الْايمانِ انْ تُؤْثِرَ الْحَقَّ وَ انْ ضَرَّكَ عَلَى الْباطِلِ وَ انْ نَفَعَكَ. از حقيقت ايمان است كه حق را گرچه به ضررت باشد بر باطل گرچه به سودت باشد مقدم بدارى. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: الا لا يَمْنَعَنَّ رَجُلًا مَهابَةُ النّاسِ انْ يَتَكَلَّمَ بِالْحَقِّ اذا عَلِمَهُ، الا انَّ افْضَلَ الْجِهادِ كَلِمَةُ حَقٍّ عِنْدَ سُلْطانٍ جائِرٍ. اى مردم! ترس از افراد، شما را مانع از گفتن حقى كه مى‏دانيد نشود، بدانيد كه بالاترين جهاد گفتن حق در برابر سلطان ستمگر است. در مسئله بيان حق گرچه به ضرر خود باشد، عمل حضرت آسيه، و مؤمن آل فرعون، و حبيب نجّار، و ابوذر غفارى، و ، و رشيد هجرى و حجر بن عدى و امثال اينان براى ما حجت شرعى ودليل الهى است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 387 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
18 - 19 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي اسْتِقْلَالِ الْخَيْرِ وَ إِنْ كَثُرَ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي وَ اسْتِكْثَارِ الشَّرِّ وَ إِنْ قَلَّ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي 18 و 19- و ‏ 1 ✳️ ريشه اندك ديدن خوبى‏هاى خود، گرچه بسيار باشد، و بسيار ديدن زشتى‏هاى خويش گرچه اندك باشد، تجلى صفت با عظمت تواضع در وجود انسان است. و مبدأ بسيار ديدن خوبى‏هاى خويش گرچه قليل باشد، و كم ديدن زشتى‏هاى خود گرچه بسيار باشد عجب و خودبينى آدمى است. انسانى كه اين معناى حقيقى را در ذات قلبش يقينى كرده كه در تمام هستى و شؤون خويش مملوك حضرت حق است، و آنچه خير و بركت و خوبى و فضيلت در زندگى اوست فقط و فقط از جانب حضرت اوست و او را در اين زمينه اختيارى نيست، و هر چه شر و رذيلت و گناه است برخاسته از هواى نفس وغرور اوست و ربطى به حضرت محبوب ندارد، عبادات و خوبى‏هاى بسيار خود را اندك بيند، و گناه و معصيت ناچيز خويش را بسيار پندارد، و به عبارت ديگر منشأ خوبى و طاعت را خود نداند، تا بسيار شمارد، و مبدء معاصى را او نبيند تا بسيارش را اندك داند. انسان وقتى خوبى را فقط و فقط از خدا بداند اندكش را به حساب حق بسيار بيند، و بحساب خود كم؛ زيرا خود را لايق آن خوبى نداند، و وقتى بدى را از خود بيند قليلش را كثير داند، چون گناه و معصيت هر چند كوچك و اندك باشد به علت اين كه مخالفت با خداى عظيم مى‏باشد، بسيار است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 390 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
18 - 19 18 و 19- و ‏ 2 ✳️ و ، آدمى را در معرض هلاك و نابودى شخصيت قرار مى‏دهد، لذا خداوند متعال در قرآن كريم با بيانى روشن و عارى از ابهام به ما مى‏گويد: انتخاب ميانگين و مرز اعتدال در امور، نمايانگر بهداشت روانى در رفتار و اخلاق است، و در اشاره به همين نكته است كه مى‏فرمايد: وَلَا تُصَعّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَاتَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَايُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» «لقمان 18» متكبّرانه روى از مردم برمگردان، و در زمين با ناز و غرور راه مرو، همانا خدا هيچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد. معنى اين سخن اين است كه اگر انسان بدون تربيت و تهذيب، به خود واگذار شود، عجب و خودپسندى و عشق به خويشتن، او را در اختيار خود مى‏گيرد و غرور بر او چيره مى‏گردد و اعمالش را در هر حال زيبا و خوشايند جلوه مى‏دهد و اين گمان در او پديد مى‏آيد كه خود شخصاً خالق و آفريننده رفتارهاى خود مى‏باشد، و از اين رهگذر به خود مى‏بالد و با احسان خويش بر مردم منت مى‏نهد و در نتيجه از خود راضى مى‏شود، و از خود راضى بودن از نشانه‏هاى نقص و كمبود روانى و نشان دهنده ابتلا و گرفتارى انسان به ضلالت و انحراف است. بنابراين عجب، آفت و دردى است خطرناك كه دل را از بصيرت ناتوان مى‏سازد، و گناهان را مخفى نگاه مى‏دارد، و اشتباهات را مى‏آرايد و به لغزش‏ها كمك مى‏كند تا آن جا كه فرد معجب و خودپسندى، بدى خويش را احسان، و بخل و دريغ كارى خود را جود و سخا مى‏پندارد، او در گمان‏ها و تصوّراتش خيال پرداز، و در حدس خويش به افكار دروغين و غير واقعيت‏ها گرايش دارد، او فردى است كه در حال سقوط و نابودى، به نجات خويش معتقد است در حالى كه در دريايى از تاريكى‏ها غوطه مى‏خورد. وَ إِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسنِ أَعْرَضَ وَ نَا بِجَانِبِهِ‏وَ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٍ» «فصلت 51» و هنگامى كه به انسان نعمت عطا مى‏كنيم [از طاعت و عبادت‏] روى بر مى‏گرداند و [با كبر و نخوت‏] از ما دور مى‏شود، و چون آسيبى به او رسد [براى برطرف شدنش‏] به دعاى فراوان و طولانى روى مى‏آورد. كسى كه در مورد خويش گرفتار عجب و خودپسندى است قهراً به غرور و خودبينى گرايش مى‏يابد، و گناهان و جرم‏هاى سنگينى را كه دستش به آنها آلوده است كوچك و ناچيز و اندك مى‏شمارد، و خير و احسان ناچيزى كه از او به ظهور مى‏رسد بسيار و فزون از حد تلقى مى‏كند. اما اگر حالت عالى تواضع همچون خورشيد از مشرق وجود انسان طلوع كند، تا حدى راه را از چاه به او مى‏نماياند، و بى شك خوبى‏هاى بسيار خود را اندك بيند و از بيانش شرمسار باشد، و بديهاى اندك خود را بسيار انگارد و واز يادش غرق حيا و آزارم گردد. تنها به راه دوست نبايد زجان گذشت جز دوست هر چه هست ببايد از آن گذشت‏ ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 390 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
20 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : وَ أَكْمِلْ ذَلِكَ لِي : بِدَوَامِ الطَّاعَةِ 20- ‏ ✳️ سرمايه‏ اى در دنيا و آخرت براى انسان همچون طاعت و عبادت نيست. طاعت و عبادت چون با نيّت خالصانه و صادقانه انجام گيرد، و شرايط باطنى و ظاهرى آن در حدّ استعداد رعايت شود، موجب قرب و رضايت حق، و عامل جلب سعادت دنيا و آخرت، و سبب بهشت ابدى است. كسالت و در طاعت، دام شيطان و از آثار هواى نفس و باعث بريدن انسان از اين فيض با عظمت الهى است. اهل عبادت و طاعت از متوقّف ماندن اين سرمايه الهى، در وحشت و ترس به سر مى‏بردند، و براى ثابت ماندن در اين راه عرشى و ملكوتى به طور دائم از حضرت حق طلب مدد و توفيق مى‏نمودند. البته خداوند عزيز در اين زمينه‏ها دعا را به سرعت مستجاب مى‏كند، به شرطى كه دعا كننده، دلش در دعا حاضر، و طعام و لباسش حلال و اشكش به درگاه بى نياز از سرنياز جارى باشد. او به تمام دعا كنندگان عنايت و لطف خاص دارد، بر اراده ازلى آن حضرت گذشته كه به نياز نيازمندان به دعا پاسخ گويد. او مهربان مولائى است كه گدا را از عطا منع نكند، و خواهنده را از رسيدن به خواسته محروم ننمايد. پير هرات در كشف الاسرار: 9/ 117 گويد: كدام خلعت ما را نداد، كدام تشريف كه ما را ارزانى نداشت، كدام لطف كه در جريده كرم به نام ما ثبت نكرد؟! مقرّبان درگاه عزت و ساكنان حضرت جبروت، انگشت تحيّر در دهان تعجّب گرفته كه شگرف كارى و عجب حالى كه خاكيان را برآمد. نواختگان لطف اواند، بركشيدگان عطف اواند، عارف بتعريف اواند، مشرّفان بتشريف اواند، و اصلان به ايصال اواند، نازان به وصال اواند، نرگس روضه وجود ايشانند، سرو باغ وجود ايشانند، حقّه درّ حكمت ايشانند، نور حدقه عالم قدرت ايشانند. الهى! به عنايت ازلى تخم هدى كشتى، به رسالت انبيا آب دادى، به معونت و توفيق روياندى، به نظر و احسان خود به بر آوردى، از لطف تو در مى‏خواهم كه سموم قهر از آن بازدارى و باد عدل بر وى نجهانى، كِشته عنايت ازلى را به رعايت ابدى مدد كنى. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 392 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
21 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : وَ أَكْمِلْ ذَلِكَ لِي : بِدَوَامِ الطَّاعَةِ وَ لُزُومِ الْجَمَاعَةِ 21- ‏ ✳️ همراهى با مردم مؤمن و مسلمان، داراى آثار و فوائد دنيوى و اخروى است، به تنهايى نمى‏توان كاسب سعادت دنيا و آخرت شد. همراهى با مسلمانان، انسان را به وضع آنان آگاه مى‏كند، و لياقت خدمت به ايشان را به آدمى عرضه مى‏دارد. انسان وقتى به رفت، و از مسلمانان جدا شد، در حقيقت از فيوضات الهيه محروم‏ شده، و از بسيارى از كارهاى خير بازمانده است. مؤمن لازم است درتمام شؤون زندگى ملازم مردم مؤمن باشد و از درد آنان خبر گيرد، و به علاج مشكلات آنان اقدام نمايد. به كوى نشستن، وبا همه قطع رابطه كردن نه اين كه هنر نيست، بلكه دامى از دام‏هاى خطرناك شيطان است. همراهى با مسلمانان در روايات‏ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: يَدُ اللّهِ عَلَى الْجَماعَةِ، وَ الشَّيْطانُ مَعَ مَنْ خَالَفَ الْجَماعَةَ يَرْكُضُ. دست خدا بر سر جمعيت است، و شيطان همقدم كسى است كه با مخالفت كند. و نيز آن حضرت فرمود: ايُّها النَّاسُ عَلَيْكُمْ بِالْجَماعَةِ، وَايّاكُمْ وَ الْفُرْقَةَ. اى مردم! بر شما باد به جماعت، و بپرهيزيد از تفرقه و پراكندگى. و نيز فرمود: الْجَماعَةُ رَحْمَةٌ، وَ الْفُرْقَةُ عَذابٌ. با هم بودن رحمت، و جدائى و تفرقه عذاب است. و فرمود: مَنْ خَرَجَ مِنَ الْجَماعَةِ قَيْدَ شِبْرٍ فَقَدْ خَلَعَ رِبْقَةَ الْاسْلامِ مِنْ عُنُقِهِ. هر كس به اندازه يك وجب از جماعت كنار رود، بند اسلام را از گردنش خارج كرده است. منظور از اين جماعت در آيات و روايات جماعت سالم و مجتمع بر حق، و جمعيت سالك الى اللَّه است، نه جمعيتى كه منحرف و گمراه و در بدعت و ضلالت است و به ظاهر ادعاى مسلمانى دارد. سُئِلَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله عَنْ جَماعَةِ امَّتِهِ؟ فَقالَ: جَماعَةُ امَّتى اهْلُ الْحَقِّ وَ انْ قَلُّوا. از رسول خدا از جماعت امّت ايشان پرسيدند؟ فرمود: منظورم جمعيت اهل حق است گرچه عددشان اندك باشد. از امير المؤمنين عليه السلام از تفسير سنّت و بدعت و جماعت و تفرقه پرسيدند، فرمود: سنّت، به خدا قسم سنت محمد صلى الله عليه و آله است و بدعت خلاف سنت، و جماعت، به اللَّه قسم جمعيت اهل حق است گرچه اندك باشند، و تفرقه، معاشرت با اهل باطل است گرچه تعدادشان بسيار باشد. ما شيعه بر مبناى همين آثار كه حتى در كتب اهل سنت روايت شده خود را بر حق مى‏دانيم، ما به پيروى از اهل بيت افتخار داريم گرچه تعدادمان كم باشد، و از اهل باطل نفرت داريم گرچه همه اهل دنيا باشند. ما سقيفه و اصحاب آن را طبق آيات قرآن و همين روايات قبول نداريم گرچه تمام مردم آن روز به طرفدارى از آن برخاستند، ما مطيع امير المؤمنين على عليه السلام هستيم گرچه در آن روز بيش از دوازده نفر يار نداشت. ما پاى بند به اصول هفتاد و دو نفر شهداى كربلاييم گرچه تعدادشان اندك است و از يزيد و يزيديان مدعى مسلمانى كه شاگردان مكتب سقيفه‏اند بيزاريم، گرچه تعدادشان از شماره فزون است. قيلَ لِرَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله: ما جَماعَةُ امَّتِكَ؟ قالَ: مَنْ كانَ عَلَى الْحَقِّ وَ انْ كانُوا عَشَرَةً. به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرضه داشتند: جماعت امتّت كيست؟ فرمود: آنان كه بر حقّ‏اند، گرچه ده نفر باشند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 393 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
22 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : وَ أَكْمِلْ ذَلِكَ لِي : بِدَوَامِ الطَّاعَةِ وَ لُزُومِ الْجَمَاعَةِ وَ رَفْضِ أَهْلِ الْبِدَعِ وَ مُسْتَعْمِلِ الرَّأْيِ الْمُخْتَرَعِ 22 - ✳️ اهل ، بنابر تفسير امير المؤمنين عليه السلام آنان هستند كه در جهت مخالف برنامه‏هاى حق و قرآن و رسول خدا صلى الله عليه و آله حركت مى‏كنند، و در حركات وسكنات و اعمال خويش تابع آراى خود و هواى نفسند، گرچه تعداد آنان زياد باشد. اهل بدعت بنابر قول رسول خدا بدترين مردم و شريرترين خلق روى زمينند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: شَرُّ الْامُورِ مُحْدَثاتُها، الا وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلالَةٌ، الا وَكُلُّ ضَلالَةٍ فَفِى النّارِ. بدترين امور برنامه‏هاى من درآوردى ضدّ دين است، بدانيد كه هر بدعتى گمراهى و هر گمراهى در آتش است. امام على عليه السلام درباب خسارت و ضرر بدعت مى‏فرمايد: ما هَدَمَ الدِّينَ مِثْلُ الْبِدَعِ. به مانند بدعت‏ها چيزى باعث خرابى دين نشده است. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: بترس از اين كه از خود بدعتى بر جاى نهى كه وزر آن و وزر عمل به آن در پرونده تو ثبت خواهد شد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 396 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
https://eitaa.com/sahife2/59802 اين بود شرح مختصر بيست و دو برنامه ‏اى كه به فرموده حضرت زين العابدين عليه السلام از نشانه‏ ها و علائم بندگان صالح و شايسته خدا است. ( هشتک ) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي بَسْطِ الْعَدْلِ وَ كَظْمِ الغَيْظِ وَ إِطْفَاءِ النَّائِرَةِ وَ ضَمِّ أَهْلِ الْفُرْقَةِ وَ إِصْلَاحِ ذَاتِ الْبَيْنِ وَ إِفْشَاءِ الْعَارِفَةِ وَ سَتْرِ الْعَائِبَةِ وَ لِينِ الْعَرِيكَةِ وَ خَفْضِ الْجَنَاحِ وَ حُسْنِ السِّيرَةِ وَ سُكُونِ الرِّيحِ وَ طِيبِ الْمُخَالَقَةِ وَ السَّبْقِ إِلَى الْفَضِيلَةِ وَ إِيثَارِ التَّفَضُّلِ وَ تَرْكِ التَّعْيِيرِ وَ الْإِفْضَالِ عَلَى غَيْرِ الْمُسْتَحِقِّ وَ الْقَوْلِ بِالْحَقِّ وَ إِنْ عَزَّ وَ اسْتِقْلَالِ الْخَيْرِ وَ إِنْ كَثُرَ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي وَ اسْتِكْثَارِ الشَّرِّ وَ إِنْ قَلَّ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي وَ أَكْمِلْ ذَلِكَ لِي : بِدَوَامِ الطَّاعَةِ وَ لُزُومِ الْجَمَاعَةِ وَ رَفْضِ أَهْلِ الْبِدَعِ وَ مُسْتَعْمِلِ الرَّأْيِ الْمُخْتَرَعِ الهى! تو را به عزّت و جلالت قسم، و تو را به آبروى حضرت على بن الحسين عليه السلام سوگند ما را به صفات صالحان از عباد و بندگانت آراسته فرما، تا قدرت ربودن گوى سعادت دنيا و آخرت را به دست آوريم كه راهى براى رسيدن به خير دنيا و آخرت، و يافتن نجات ابدى، و عيش جاودانى جز راه صالحان و شايستگان نيست. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 397 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ✳️ در لغت : به معنى بخشش مستمر و متداوم است اعم از اين كه مادى باشد يا معنوى، بنابراين هر گونه بهره‏اى را كه خداوند نصيب بندگان مى‏كند از مواد غذايى و مسكن و پوشاك و يا علم و عقل و فهم و ايمان و اخلاص، به همه اينها رزق گفته مى‏شود. طرز رساندن خداوند به موجودات مختلف، راستى حيرت‏انگيز است: از جنينى كه در شكم مادر قرار گرفته و هيچ كس به هيچ وجه در آن ظلمتكده اسرارآميز به او دسترسى ندارد تا حشرات گوناگونى كه در اعماق تاريك زمين و لانه‏هاى پرپيچ و خم و در لابه‏لاى درختان و بر فراز كوه‏ها و در قعر دره‏ها زندگى دارند، از ديدگاه علم او هرگز مخفى و پنهان نيستند و همان گونه كه قرآن مى‏گويد: خداوند هم جايگاه و «آدرس اصلى» آنها را مى‏داند و هم محل سيار آنان را و هر جا باشند روزى آنان را به آنان حواله مى‏كند. جالب اين كه در بعضى آيات به هنگام بحث از روزى خواران تعبير به «دابه و جنبده» شده است و اين اشاره لطيفى به مسأله رابطه «انرژى و حركت» است و مى‏دانيم هر جا حركتى وجود دارد نيازمند به ماده انرژى ‏زا است يعنى ماده‏اى كه منشأ حركت گردد. قرآن نيز در آن آيات مى‏فرمايد: وَ مَا مِن دَآبَّةٍ فِى الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا خداوند به تمام موجودات متحرك روزى مى‏بخشد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 8 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ✳️ چرا امام زين العابدين عليه السلام فرمودند: «أَوْسَعَ رِزْقِكَ عَلَيَّ إِذَا كَبِرْتُ» مگر خداوند هر كسى را از آغاز تا پايان عمر معين نكرده، مگر گفته نمى‏شود كه و روزى از قبل براى انسان مقدر شده و به موقع لزوم به او خواهد رسيد، پس فرقى نمى‏كند از دوران جنينى تا پايان عمر روزى تضمين شده است، از اين رو بعضى استدلال مى‏آورند كه قرآن در سوره هود (آیه 6) مى‏فرمايد: وَ مَا مِن دَآبَّةٍ فِى الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا و هيچ جنبده ‏اى در زمين نيست مگر اين كه روزىِ او برخداست. راستى، آيا واقعاً روزى از قبل مقدر شده و نيازى به حركت و تلاش ما نمى‏باشد يا نه بايد به دنبال روزى حركت كرد اگر چه خداوند اين روزى را تضمين كرده، به عبارت ديگر: از تو حركت، از خدا بركت. از اين رو بايد گفت: افرادى كه سخن از خوردن روزى بدون حركت و تلاش را مطرح مى‏كنند و گاهى به آيات يا روايات استدلال مى‏كنند افرادى سست و بى‏ حال بوده و اطلاعى از شناخت واقعى دين و مذهب و قرآن و روايات نداشته و افرادى نادان و تنبل هستند در حالى كه دين ما مخالف و بوده و موافق رشد و فعاليت‏ هاى مثبت در زندگى است. و حال آن كه اگر كسى اهل مطالعه و تحقيق باشد و با اندك آشنايى كه به قرآن و احاديث پيدا كند، متوجه اين آيه خواهد شد كه قرآن مى‏فرمايد: وَ أَن لَّيْسَ لِلْإِنسنِ إِلَّا مَا سَعَى‏» «نجم 39» و اين كه براى انسان جز آنچه تلاش كرده [هيچ نصيب و بهره‏اى‏] نيست. پس هر گونه بهره‏گيرى مادى و معنوى انسان ميسر نمى‏شود مگر به سعى و تلاش خود شخص. پس اين را قبول داريم كه : 1. روزى را خدا مى‏رساند 2. و روزى تمام موجودات نزد خداوند تضمين شده است كه با تلاش و كوشش و فعاليت خود شخص ميسر خواهد بود. در اين قانونِ تلاش و حركت و به دست آوردن روزى، احدى مستثنى نيست حتى‏ پيامبران و امامان و اولياى الهى هم، هميشه در تلاش و كوشش بودند و در واقع اسلام با تنبلى و سستى مخالف است. از اين رو پيامبران يا چوپانى مى‏كردند يا خياطى يا زره بافى يا كشاورزى ... اگر روزى به خودى خود مى‏رسد پس نبايد پيامبران و امامان و اولياى خدا كه از همه آشناتر به مفاهيم دينى و دستورهاى الهى بودند اين همه براى روزى تلاش و كوشش كنند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 9 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2