🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡 🧡🌱 📚ࢪمآن 🧡خیـــآل‌تــــــــــو🧡 #بہ_قلم_بانو #قسمت71 #غزال با حرف هام توی فکر فرو رفت و خواستم دستمو از دست ش جدا کنم با اینکه تو فکر بود اما محکم تر از قبل دستمو گرفت. بیخیال ش شدم و محمد و نوازش کردم. غروب بود که شایان رفت و نمی دونم کجا رفت!محمد ام بیدار شد و از تخت رفت پایین رفت سمت جارو توی اتاق که زود گفتم: - محمد مامان دست نزنی ها کثیفه! بلند ش کرد و گفت: - می خوام اینجا رو تمیز کنم. و کشید ش روی زمین که بدتر جارو کثیف بود کثیف تر شد. نمی تونستمم خودم تنهایی از تخت برم پایین و ازش بگیرم جارو انداخت روی زمین که صدای بدی داد و رفت سمت سنگ روشویی بطری که اونجا بود رو پر از اب کرد و بعد خالی کرد کف سالن. واییی گفتم و دوباره صداش کردم که بدتر خوشش اومد و خندید. من نمی دونم شایان کجا رفته! دوباره صداش زدم: - محمد مامانی قربونت برم مریض میشی نکن دست نزن کثیفه محمددد. بهم نگاه کرد و گفت: - می خوام برم بیرون یه دور بزنم بیام باشه مامانی؟ لب زدم: - نخیر شما هیجا نمی ری گم می شی بعد اگه گم بشی دکتر امپولت می زنه ها. یکم ترسید و اروم اومد سمتم و گفت: - من نمی رم. سعی کرد از تخت بیاد بالا اما نمی تونست قد ش نمی رسید خودمم نمی تونستم بکشمش بالا و از شانس من یه پرستار هم نمی یومد. فایده ای نداشت درو و ورمو نگاه کردم که یه صندلی دیدم به محمد گفتم اوردش گذاشت زیر پاش و اومد بالای تخت کنارم دراز کشید نفس راحتی کشیدم و بهش نگاه کردم. تا شب بیمارستان بودیم و نگران محمد بودم نکنه مریض بشه توی بیمارستان ازمم جدا نمی شد که ببرتش عمارت از طرفی عمارت هم خیالم راحت نبود که تنها بفرستمش پس به هر ظرب و زوری بود شایان و فرستادم برگه ترخیص رو گرفت. محمد خوشحال از اینکه داریم می ریم خونه نگاهم کرد. بچه ام فکر می کرد مردم حتما. روی تخت نشستم و دستمو به بازوم گرفتم که تکون نخوره دردم بیاد. شایان اومد داخل و یه کسیه لباس دست ش بود. روی تخت گذاشت و یه مانتو در اورد و گفت: - بیا رو همین لباس بیمارستان بپوش تا بریم خونه بری دوش بگیری. سری تکون دادم و گفتم: - وای چادرم؟پاره شد؟ سری تکون داد و گفت: - اره یکی برات گرفتم نمی دونم خوشت بیا یانه. درش اورد خیلی خوشکل بود. سری با ذوق تکون دادم و سرم کرد کشو برام زد و بازوی سالمم رو گرفت کمک کرد بیام پایین. مونده بود کفش هام یه دستی هم که نمی تونستم مونده بودم به شایان بگم کمکم کنه یا نه. که خودش خم شد کفش ها رو پام کرد بلند شد و گفت: - بریم؟ سری تکون دادم محمد سمتم اومد تا بغلش کنم به شایان نگاه کردم که بغلش کرد و گفت: - بابایی مامانی که نمی تونه بغلت کنه دست ش زخمیه تا خوب بشه بغلت می کنه باشه؟ محمد گفت: - یعنی شب هم پیش من نمی خوابه؟ شایان گفت: - چرا عزیزم میاد پیش پسر گلم می خوابه. محمد سری تکون داد و گفت: - می شه سرمو شب بزارم روی اون دست سالم مامانی؟ سری تکون دادم و گفتم: - اره پسر قشنگم. خوشحال شد و برام بوس فرستاد. سوار شدیم محمد خودش رفت عقب دراز کشید خم شدم سمت عقب وگفتم: - قربونت برم مگه نمیای جلو؟ سری به عنوان منفی تکون داد و گفت: - نه مامانی می خوام بخوابم. #رمان

👻👻😬👻😬😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻 👻😬👻😬 👻😬👻 👻😬 👻 ࢪمآن⇩ 👋👀بچھ‌مثبٺ👀👋 #به_قلم_بانو #قسمت71 #سارینا وقتی بهوش اومدم تمام 1 ماهی که بیمارستان بودم امیر کنارم بود مثل یه داداش واقعی کاری که ارزوم بود سامیار انجام بده اما اون با سیلی از من و عشقم پذیرایی کرد. امیر با گریه های گاه و بی گاه من و شبی که قرار بود خودکشی کنم همه چیز رو فهمید و واقعا کمکم کرد. ولی دیگه سارینا سارینای قبلی نشد. شیطنت لوس بازی همه چیز رو گذاشتم کنار. انقدر کم حرف و کم غذا شده بودم مامان می گفت افسردگی بد تصادف کردم مامان بی چاره چه می دونست دخترش افسردگی قلب شکسته شو گرفته. افسردگی سیلی عشق شو گرفته. انقدر کم حرف می زدم مامان می گفت گاهی شک می کنم تو همون سارینا باشی نکنه تو بیمارستان عوض ت کردم یا تصادف زبون تو از کار انداخته! امیر گفت: - می ری بسیج؟ سری تکون دادم و با من من گفت: - سامیار داره از معموریت برگشته همه رفتن فرودگاه استقبال این بار که بیاد سرهنگ تمام می شه. پس بلاخره عشق نامردم برگشته. طبق معمول با لبخند دردناکی گفتم: - به سلامتی. امیر نگاهی بهم انداخت و گفت: - میای؟ به صندلی تکیه دادم و گفتم: - نه. پیچید و گفت: - مگه تو حسرت دیدن دوباره اش نیستی مگه دلتنگ ش نیستی نگو نه خودم عکسا شو زیر بالشتت دیدم با قطره های اشک خشکیده روش حتا اون عکسایی هم که از خودش توی خارج برای زن عمو می فرستاد و داری تو که اونا رو نمی دیدی چطور داری شون؟ پوزخندی به قلب عاشقم زدم و گفتم: - ایمیل زن عمو رو هک کردم عکس می فرسته بر می دارم. جلوی بسیج وایساد و گفت: - این مدلی ببینت حتما عاشقت می شه. درو باز کردم و با مکث گفتم: - ولی من دیگه نمی خوامش ممنون داداش امیر فعلا. پیاده شدم و وارد پایگاه شدم. داستان پایگاه از جایی شروع شد که بعد اون شب خودکشی توی بیمارستان که امیر سر مچ مو گرفت کلی باهام حرف زد و گفت به جای اینکه خودمو ضعیف نشون بدم باید قوی باشم باید کاری کنم سامیار بیاد التماس م کنه زن ش بشم و تنها فکری که ذهن ام رسید اینکه مثل خودش بشم! همون طور که می خواست و امیر ادرس پایگاه سامیار رو برام گیر اورد اول ش فقط برای لج سامیار می خواستم مذهبی خودمو نشون بدم اما اینجا زمین گیرم کرد. فهمیدم چقدر از دنیا عقب ام! با عشق چادر زدم و طوری تغیر کردم که هیچکس باورش نمی شد! دخترک فضول و شیطون با لباس های امروز حالا چادری شده! نه تنها خودم بلکه مامان و بابا هم اوردم توی راه. نه له لج سامیار بلکه با عشق! عشق به خدا عشق به اهل بیت که حالا می دونستم کیا هستن و شهدا. ای کاش سامیار به جای اینکه قلب مو می شکوند یکم از مذهب و همون خدایی که نماز می خوند براش حرف می زد باهم و راهنمایی م می کرد نه اون جور منو خورد می کرد چون مذهبی نبودم! #رمان

🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋 🦋☀️🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋☀️🦋 🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋 🦋☀️ 🦋 #ࢪمان√ 🌸دختࢪ‌عموۍ‌‌چآدࢪۍمن‌!🌸 #به_قلم_بانو ❄️ #قسمت71 #یاس اول خواستم با خودم لج کنم و نخورم اما اون طفل معصومی که توی شکمم بود چی؟ چی کشیدی مامان جون از اول بسم الله که فقط مشت و لگد نثارت شد. دستمو به بشکه گرفتم تا بلند شم اما اون چپ شد و ریخت. ترسیده منتظر بودم نفت یا اب ازش بریزه بیرون که با بهت دیدم بسته های مواد بسته بندی شده از بشکه ها ریخت بیرون . چشامو باز و بسته کردم ببینم درست می بینم یا نه! باورم نمی شه اونا رو توی بشکه های نفت جاسازی کرده بودن که حتا به عقل جن هم نمی رسید اونم توی اخر کشتی درحالی که همه داشتن داخل کشتی رو می گشتن! توی این انباری اونم نه مخفی درست توی این بشکه هایی که تا درو باز می کردی جلو روت بود و به عقل جن هم نمی رسید. حالا باید کار رو تمام می کردم. انگار خدا صدامو شنیده بود. قربونت برم خدا. به سختی بلند شدم و از اتاقک زدم بیرون اگر اینا رو اتیش بزنم خودم چطوری فرار کنم؟ به بدنه کشتی نگاه کردم که دور تا دورش از کشتی های کوچیک بود لبخندی زدم و سریع خم شدم روی بدنه کشتی و یکی از مشعل هاییرکه دور تا دور کشتی روشن بود رو برداشتم چون دیگه هوا داشت تاریک می شد. یه لحضه نزدیک بود خودم پرت بشم تو دریا. اروم جلو رفتم و مشعل رو برداشتم و پایین اومدم وارد اتاق شدم سر همه ی بشکه ها رو برداشتم تند تند مشعل رو روی همه می گرفتم تا روشون اتیش می گرفت می رفتم سراغ بعدی. وقتی همه بشکه ها اتیش گرفته بودن دود کل اتاق و پر کرده بود و داشتم می مردم از خفگی. سریع از اتاق بیرون اومدم و با قفل مونده توی در در رو قفل کردم و از بالای در مشعل و انداختم داخل. وقت نداشتم دود زود همه رو خبردار ماجرا می کرد. از بدنه کشتی اویزون شدم و با بندی که به قایق کوچیک وصل بود پایین رفتم و توی کشتی افتادم. خدایا حالا چطور باهاش کار کنم؟ چطور حرکت می کنه! یاد فیلم یوسف پیامبر افتادم که زلیخا وقتی با اون قایق ش رفت توی دریای نیل چطور خدمه اش پارو می زدن همون جا که یه مروارید پیدا کرد و بردش برای یوسف. بند رو از قایق جدا کردم و همون طور پارو ها رو گرفتم و زدم که کشتی حرکت کرد اما عقب عقب می رفت! این دفعه درست زدم و حرکت کرد. از ترس تند تند پارو می زدم و ۱۵ دقیقه نشد ولوله افتاد توی کشتی . #رمان