ممنون از رفقایی که پاسخ دادن 😃 ممنون از رفقایی که نگاه کردن و حاااال نداشتن بشمارن یا بنویسن 🙂‍↔️🤣 محمد یاسین و نسیم باقری طادی🌺❤️ زهرا گلزار🌺❤️ سید دانیال حسینی🌺❤️ مطهره مرتضائی🌺❤️ سمیه جعفری🌺❤️

🧚کاردستی باخمیر مگنت یخچالی درست کن 😍😍 #حوصلتون_سر_نره ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

═━━━⊱✿⊰﷽ ⊱✿⊰━━━══ •¦[📙💠⃟❅]¦• 🔶گردان قاطرچی ها 🔹داوود امیریان ◾️قسمت78 مصطفی‌نفس‌تازه‌کرد‌و‌با‌احتیاط‌ از‌روی‌پل‌عبور‌کرد.‌دوبار‌رفت‌و‌برگشت‌ تا‌علی‌و‌حسین‌و‌قاطر‌هایشان،‌به‌آ‌ن‌طرف‌پل‌ رسیدند.‌دیگر‌هیچ‌کدام‌حس‌و‌حالی‌ نداشتند.‌یک‌دفعه‌دانیال‌زد‌زیر‌خنده.‌ خنده‌اش‌به‌سیاوش‌و‌سپس‌علی‌و‌حسین‌ و‌مصطفی‌و‌آخر‌سر‌به‌کربلایی‌سرایت‌کرد.‌ چنان‌می‌خندیدند‌که‌دلشان‌درد‌گرفت.‌ پیچ‌و‌تاب‌میخوردند‌و‌می‌خندیدند.‌ قاطرها‌آسوده‌و‌راحت‌داشتند‌برگ‌های‌ درختچه‌های‌وحشی‌را‌میخوردند.‌ دانیال‌خنده‌خنده‌گفت:‌ «پس‌قاطر‌سر‌نترسی‌داره‌و‌از‌بلندی‌نمی‌ترسه،‌ آره؟»‌ علی‌که‌دلش‌درد‌گرفته‌بود‌و‌به‌سکسکه‌ افتاده‌بود‌و‌گفت:‌ «عرض‌کنم‌که‌دیدید‌آذرخش‌چطوری‌ سکته‌کرد؟» کربلایی‌خنده‌اش‌را‌خورد.‌ با‌افسوس‌به‌ته‌دره‌نگاه‌کرد‌و‌گفت:‌ «طفل‌معصوم،‌طفل‌معصوم!‌چه‌حیف‌شد!»‌ سیاوش‌اشکهایش‌را‌پاک‌کرد‌و‌گفت:‌ «ببین‌ما‌چی‌هستیم‌که‌روی‌قاطرها‌ رو‌کم‌کردیم‌و‌سکته‌نکردیم!»‌ تا‌چند‌دقیقه‌همان‌طور‌درازکش‌گفتند‌ و‌خندیدند.‌ یکهو‌مصطفی‌از‌جا‌پرید‌و‌گفت:‌ «ببینم‌بار‌اون‌قاطر‌چی‌بود؟»‌ کربلایی‌منظور‌مصطفی‌را‌فهمید‌ و‌با‌افسوس‌گفت:‌ «ناراحت‌نشو.‌آذوقه‌ها‌را‌نصف‌کردم.‌ نصفش‌بار‌اون‌قاطر‌طفلک‌بود،‌نصف‌ ‌دیگه‌اش‌رو‌پشت‌رخش‌بستم».‌ دانیال‌سر‌تکان‌داد‌و‌گفت:‌ «سیاوش‌اون‌جا‌رو!»‌ سیاوش‌به‌رخش‌که‌دانیال‌به‌آن‌اشاره‌میکرد،‌نگاه‌کرد.‌وحشت‌کرد.‌ بار‌آذوقه‌سُرخورده‌و‌زیر‌شکم‌رخش‌رفته‌بود.‌ از‌زیربار‌آذوقه‌قطره‌های‌زرد‌‌ روی‌زمین‌میچکید.‌ سیاوش‌و‌دانیال‌به‌هم‌نگاه‌کردند.‌ بدون‌این‌که‌حرفی‌بزنند،‌فهمیدند‌چه‌اتفاق‌شومی‌افتاده.‌ رخش‌خودش‌را‌روی‌آذوقه‌ها‌سبک‌کرده‌بود! ‌سیاوش‌و‌دانیال‌از‌جا‌پریدند.‌ دویدند‌طرف‌رخش.‌ سیاوش‌به‌سرعت‌گفت:‌ «نباید‌بذاریم‌کسی‌بفهمه.‌ ببین‌چه‌قدر‌هم‌خیس‌شده!»‌ بار‌آذوقه‌را‌دوباره‌سرجای‌قبلی‌برگرداندند.‌ دانیال‌با‌دقت‌نگاه‌کرد.‌ بسته‌های‌بیسکویت‌خیس‌شده‌بودند.‌ کم‌مانده‌بود‌گریه‌کند.‌ سیاوش‌دست‌روی‌شانه‌ی‌دانیال‌گذاشت‌ و‌گفت:‌«من‌یه‌نقشه‌دارم».‌ ‌چه‌نقشه‌ای؟‌‌الان‌وقتش‌نیست.‌نباید‌بذاریم‌شک‌کنند.‌ تو‌حرفی‌نزن‌بسپارش‌به‌من!‌ مصطفی‌گفت:‌«دیگه‌راهی‌نمونده‌ بهتره‌راه‌بیفتیم».‌ سیاوش‌گفت:‌«قاطر‌دانیال‌نمی‌تونه‌ الان‌بیاد.‌سنگ‌رفته‌لای‌سم‌پاهاش.‌ شماها‌برید‌ما‌با‌هم‌ردیفش‌میکنیم،‌می‌آییم» ‌همین‌راهو‌بگیرید‌تا‌به‌سنگرها‌برسید.‌ دیر‌نکنیدها.‌ مصطفی‌جلو‌افتاد.‌کربلایی‌و‌حسین‌ و‌علی‌با‌قاطر‌‌هایشان‌که‌بار‌مهمات‌داشتند،‌راه‌افتادند.‌ سیاوش‌و‌دانیال‌با‌سرعت‌بسته‌های‌خیس‌ بیسکویت‌را‌روی‌تخته‌سنگ‌ها‌گذاشتند.‌ ‌الان‌خشک‌می‌شه.‌نباید‌به‌‌هیچکس‌ حرفی‌بزنیم.‌‌اما‌سیاوش‌ایندرست‌نیست.‌ اون‌بیچاره‌ها‌نباید‌بدونن‌که‌سربیسکویت‌ چه‌بلایی‌اومده؟‌‌اون‌ها‌گشنه‌اند. از‌گشنگی‌از‌حال‌برن‌بهتره‌یا‌همین‌‌وامونده‌رو‌بخورن؟‌عذاب‌وجدان‌نگیر.‌ اگه‌بهشون‌نگیم‌چی‌شده،‌متوجه‌چیزی‌ ‌نمیشن!‌این‌قاطر‌تو‌هم‌وقت‌گیر‌آورد!‌عجب‌قاطر‌الاغیه!»‌ ‌اوهوی‌به‌رخش‌من‌توهین‌نکن.‌ خُب‌طفلک‌چه‌میدونست‌قراره‌این‌طوری‌ بشه.‌دستشو‌بو‌نکرده‌بود‌که،‌از‌قصد‌ این‌کارو‌نکرده.‌ ‌حالا‌سنگ‌قاطرتو‌به‌سینه‌نزن. فقط‌خدا‌‌کنه‌آبروریزی‌نشه.‌‌ نیم‌ساعت‌بعد‌جعبه‌های‌بیسکویت‌خشک‌شد.‌ سیاوش‌و‌دانیال‌افسار‌رخش‌و‌کوسه‌را‌گرفتند‌و‌از‌ارتفاع‌بالا‌کشیدند.‌ وقتی‌به‌سنگرها‌رسیدند،‌ رزمنده‌های‌گرسنه‌و‌چشم‌انتظار‌با‌‌خوشحالی‌حمله‌کردند‌به‌بار‌آذوقه.‌ جعبه‌های‌بیسکویت‌دست‌به‌دست‌میشد.‌ همه‌با‌لذت‌بیسکویت‌های‌نم‌دار‌را‌میخوردند‌و‌به‌به‌و‌چه‌چه‌میکردند.‌ سیاش‌و‌دانیال‌به‌زور‌جلوی‌خنده‌شان‌را‌گرفته‌بودند.‌ یکی‌از‌رزمندگان‌گرسنه‌در‌حال‌خوردن‌ بیسکویت‌ها‌چشم‌هایش‌را‌با‌لذت‌بست‌ و‌گفت:‌«آخیش،‌خدایا‌شکرت!‌به‌عمرم‌همچین‌بیسکویت‌ شور‌و‌شیرینی‌نخورده‌بودم.‌ چه‌قدر‌خوشمزه‌اس.‌ مزه‌اش‌ملسه.‌هم‌شوره‌هم‌‌شیرینه،‌هم‌ترشه.‌چه‌قدر‌مزه‌می‌ده!»‌ سیاوش‌و‌دانیال‌با‌بدبختی‌جلوی‌ خنده‌شان‌را‌گرفته‌بودند.‌ حسین‌با‌تعجب‌گفت:‌ «من‌خیلی‌از‌این‌بیسکویت‌ها‌خوردم؛‌اما‌مزه‌اش‌فقط‌شیرینه».‌ ‌بیا‌یکی‌بخور‌ببین‌چه‌مز‌ه‌ای‌می‌ده.‌ دانیال‌می‌خواست‌به‌حسین‌هشدار‌بدهد؛‌اما‌دیر‌شده‌بود.‌ حسین‌یک‌بیسکویت‌در‌دهان‌گذاشت.‌ جوید‌و‌با‌لذت‌قورتش‌داد.‌ بعد‌لبخند‌زد‌و‌گفت:‌ «خیلی‌عجیبه.‌حق‌با‌شماست.‌ قبلاًها‌فقط‌شیرین‌بود؛‌اما‌حالا‌هم‌شوره‌هم‌ترش.‌ چه‌قدر‌خوشمزه‌است».‌ سیاوش‌و‌دانیال‌به‌هم‌نگاه‌کردند‌و‌از‌خنده‌ریسه‌رفتند.‌ ادامه دارد.... #داستان #رمان ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

برپا

برجا

کلمات آشنایی که تو ذهن خیلی هامون هست 😉😌 اولیـــــن روز سال تحصیلے جدید واستون قـند و عسل الهی 🍃 خب پاشو پاشو ازاولین روز تنبلے نداریمـا خیلی از شما خانواده رو راهےڪردین خیلی ها هنوز دارین بدو بدو میکنید😁 شروع روز اول رو خاطره بسـاز 🍃 یہ نوشتہ کوچولو بذار توی کیف دختر یا پسرت 💌 و بگو چقدر خوشحالےڪه ازامروز دوباره میخوای بهش افتخار ڪنی 😁 .

یادت باشه امروز کل قلبت رو بسپاری به خدا به امید یه سال پر از برکت، شادی و یادگرفتن❣️ #تصویر_زمینه #ماه_مهر #محصلانه ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

یادمون باشه هر کاری رو با نام خدا شروع کنیم حتما به نتیجه میرسه ✌️